Το Σάββατο 1-10-11 είδαμε και τον τελικό του Αυστραλιανού φούτμπολ. Το Τζιλόνγκ «κατατρόπωσε» το Κόλινγουντ στο MCG της Μελβούρνης, μπροστά από 99,537 «ζωντανούς» θεατές και εκατομμύρια άλλους τηλεοπτικούς στο εσωτερικό της χώρας και σε όλο τον κόσμο. Σε αυτό τον αριθμό συγκαταλέγεται και ο υποφαινόμενος (εδώ μάλλον… υπερφαινόμενος) και ήταν η πρώτη φορά που αντίκρισα -με μια ματιά- αυτή την ανθρωποθάλασσα. Η εμπειρία από μόνη της είναι όντως μοναδική. Ήταν η γιορτή του φούτμπολ.
Τι όμως είναι αυτό που παρακινεί τόσους συμπολίτες μας να συμμετέχουν αθρόα σε τόσα αθλήματα στην Αυστραλία ως αθλητές και περισσότερο ως θεατές; Τα σπορ και γενικά ο αθλητισμός είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της χώρας μας. Ένα μικρό κράτος μόνο 22 εκατομμυρίων, σε αυτό τον τομέα συγκρίνεται θεαματικά με τα πιο πολυάριθμα έθνη του κόσμου. Στους Ολυμπιακούς αγώνες είμαστε από τους πρώτους, όπως φέτος στην ποδηλασία στο «Γύρω της Γαλλίας» και στο τένις στις ΗΠΑ, κατακτήσαμε την πρώτη θέση. Μπράβο Αυστραλία!
ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ
Από τότε που εγκαταστάθηκαν εδώ οι Ευρωπαίοι και βρήκαν έναν απέραντο χώρο, αλλά και ένα πιο κατάλληλο κλίμα από την Αγγλία, με περισσότερο ήλιο και λιγότερες βροχές, οι νέοι άποικοι έγιναν αθλητές και θεατές. Τα γήπεδα που έκαναν φιλοξενούσαν το φούτμπολ το χειμώνα και το κρίκετ το καλοκαίρι. Επίσης οι πρώτοι έποικοι ήταν νέοι στην ηλικία και είχαν μέσα τους το δυναμισμό και διάθεση να ασχοληθούν με τα αθλήματα.
Η επίτευξη του 8ώρου -ένα βικτωριανό κατόρθωμα της εποχής του Χρυσού-, αλλά και το ελεύθερο απόγευμα του Σαββάτου, όλα διευκόλυναν την παρουσία στα διάφορα αθλήματα, ιδιαίτερα στο φούτμπολ, η θρησκεία του εργαζόμενου κοινού που το ονομάζουν χαριτολογώντας πολλοί ιστορικοί μας.
ΦΟΥΤΜΠΟΛ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ
Το δικό μας «Australian Rules Football” είναι όντως μία δημιουργία ειδικά της Μελβούρνης. Είναι ένα κράμα του ιρλανδικού φούτμπολ και του αγγλικού Ράγκμπι και παίχτηκε από τους πρώτους έποικους και κατοίκους της πόλης μας. Ο πληθυσμός από 70.000 την εποχή του χρυσού επταπλασιάστηκε και έφτασε κοντά στο μισό εκατομμύριο το 1858 και ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Αυστραλίας. Το Σίδνεϊ ερχόταν δεύτερο.
Ο πρώτος αγώνας του «Australian Rules» παίχτηκε το 1858 μεταξύ των σχολείων Scotch College και Melbourne Grammar. Ευθύς αμέσως δημιουργήθηκαν ομάδες φούτμπολ στα εσωτερικά προάστια της Μελβούρνης. Οι πρώτοι «αιώνιοι αντίπαλοι» ήταν το Φιτζρόι και το Κόλινγουντ. Μετά ακολούθησαν και οι άλλες ομάδες που είναι ζωντανές μέχρι σήμερα και υποστηρίζονται με πάθος από τους οπαδούς τους και το διαπιστώνουμε αυτό.
Το στενό τοπικιστικό πνεύμα δημιούργησε εστίες συσπείρωσης, αλλά και παντοτινούς «εχθρούς». Έτσι με θρησκευτική θεωρητική βάση -όπου πάντα πρέπει να υπάρχει ένας εχθρός που συσπειρώνει τους πιστούς εναντίον του- το αυστραλιανό φούτμπολ ένωσε όλες τις μάζες και συναντιούνται σε εβδομαδιαίες βάσεις να δείξουν ποιος είναι ο καλύτερος. Το φούτμπολ ένωσε τους πάντες σε ένα παντοτινό άθλημα ανταγωνισμού με θρησκευτική ευλάβεια.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΘΛΗΜΑ
Από την αρχή, όντως το φούτμπολ ήταν μία κοινωνική συνάθροιση χωρίς διακρίσεις όπου όλες οι κοινωνικές τάξεις και ομάδες ανθρώπων συνέρχονταν σε μία συνάντηση ψυχαγωγίας και «φιλοσοφικής προσέγγισης», μια και όλοι οι θεατές εκφέρανε τη γνώμη τους για το παιχνίδι αναλύοντας το αποτέλεσμα και προετοιμάζονταν για τη νέα συνάντηση της επόμενης εβδομάδας.
Οι χιλιάδες θεατές ήταν και είναι μέχρι σήμερα: εργάτες, δικηγόροι, πολιτικοί, υπάλληλοι, σερβιτόροι, καταστηματάρχες, μηχανικοί, τζογαδόροι, εργαζόμενες γυναίκες και πολλά κορίτσια. Όλοι βρίσκονταν εκεί στο κοινωνικό άθλημα προορισμένο για όλους. Η κοινωνική αυτή συνάθροιση διαρκούσε δύο με τρεις ώρες και ήταν και είναι αρκετή για τους συνθεατές να τα πούνε και να απολαύσουν το παιχνίδι με ενδιαφέρον, να χαλαρώσουν με τα φωναχτά τους και τα πολλά γκολ και έτσι τελείωνε η γιορτή του Σαββάτου. Αύριο πάλι από την αρχή…
ΤΟ ΦΟΥΤΜΠΟΛ ΣΗΜΕΡΑ
Από μικρές ομάδες της εποχής του χρυσού και αργότερα, το φούτμπολ σήμερα μεγάλωσε και έγινε παναυστραλιανό άθλημα και έχει ενώσει τη χώρα διακριτικά όσο τίποτε άλλο. Οι ομάδες της γειτονιάς μεγάλωσαν και ξέφυγαν από τις «φωλιές» τους. Η θρησκευτική πίστη όμως σε μία ομάδα παραμένει ανέπαφη και όντως «κρυφό καμάρι».
Πρώτα το φούτμπολ μαζί με τις ιπποδρομίες, το κρίκετ και το τένις, άντε και το ράγκμπι, είναι σήμερα το «σήμα κατατεθέν» της Αυστραλίας. Σήμερα μάλιστα με την ηλεκτρονική σύνδεση και την ψηφιακή διασύνδεση έγιναν μεγάλες επιχειρήσεις και όλοι οι κάτοικοι της χώρας ζούμε κάτω από τα «φτερά» τους και μαζί τους κινούμαστε.
