ΑΓΑΠΗΤΟΙ πατριώτες κάθε ιδεολογικής, θρησκευτικής και κοινωνικής απόχρωσης, καλημέρα.

ΤΕΛΙΚΑ, για 6η συνεχόμενη φορά, με τον σταυρό της χρεοκοπίας στην πλάτη και τα μάτια όλων στραμμένα πάνω μας, ανεβήκαμε τον γνώριμο (Γερμανικό) Γολγοθά.

ΠΟΛΛΑ ειπώθηκαν (και ακόμα περισσότερα θα ειπωθούν) τις μέρες που έρχονται, ότι τάχα με τη στάση μας αυτή εξαντλήσαμε και τα τελευταία αποθέματα εθνικής περηφάνιας που μας είχαν απομείνει.

ΟΣΕΣ κωλοτούμπες είχε να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς (λένε) τις έκανε και είναι διατεθειμένος να κάνει και άλλες, προκειμένου η Νέα Δυστυχία να αναλάβει και επίσημα τα διακυβέρνηση της χώρας, πριν την 7η δόση.

ΝΑΙ, αγαπητοί μου, οι νέοι αγώνες και οι επιτυχίες του Έθνους δεν θα αρχειοθετούνται πλέον ιστορικά με βάση το ημερολόγιο, αλλά με τις δόσεις.

ΜΕΤΑ από 30 ή 40 χρόνια, θα σου λέει ο άλλος, «εσύ πού ήσουν και τι έκανες πριν πάρουμε την 11η δόση»;

ΚΑΙ αυτό δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για καταχθόνιο σχέδιο που εξύφαναν (με τη βοήθεια και των σιωνιστών) οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, στην προσπάθειά τους να πλήξουν τη λαμπρή ιστορία μας, την αξιοπιστία μας και τη (διαχρονική) αξιοπρέπειά μας.

ΣΤΟΧΟΣ τους ήταν και παραμένει, να πάθουμε τέτοια εξάρτηση από τα δάνεια, που ακόμα και να έχουμε δικά μας λεφτά, να μη μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να ζητιανεύουμε δανεικά.

ΜΙΛΑΜΕ για ένα καλά μελετημένο στερητικό σύνδρομο χειρότερο και από αυτό που δημιουργούν τα (σκληρά) ναρκωτικά.

ΟΠΩΣ και οι πρεζάκηδες, έτσι και εμείς, μετά από λίγα χρόνια δεν θα μπορούμε να λειτουργήσουμε (και επιβιώσουμε) χωρίς δόση.

ΑΥΤΑ λένε οι διανοούμενοι και ισχυρίζονται οι έγκυροι αναλυτές, αλλά εγώ δεν τα πιστεύω, αφού είμαι (σχεδόν) βέβαιος ότι στην πραγματικότητα η πατρίδα μας δεν είναι φτωχή χώρα, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε.

ΟΠΩΣ και έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, η πατρίδα μας έχει το πιο πλούσιο υπέδαφος του πλανήτη σε πετρέλαιο, ουράνιο, χρυσό, χαλκό, νικέλιο και βρούβες, αλλά δεν μας αφήνουν να τα εκμεταλλευτούμε.

ΕΠΙΣΗΣ, δεν συμμερίζομαι την περιρρέουσα άποψη ότι η πατρίδα μας περνά δύσκολες ώρες τούτη εποχή.

ΕΙΜΑΙ πεισμένος ότι όλα όσα λαμβάνουν χώρα, αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για να καταφέρει και πάλι η χώρα να πάρει τη θέση που δικαιούται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

ΚΑΙ το σχέδιο αυτό, όπως έχουμε και αναφέρει στο παρελθόν, είναι να απελευθερώσει τον πλανήτη από τον εκμεταλλευτικό ζυγό του καπιταλισμού που έχει μεταμορφώσει τους ανθρώπους σε καταναλωτικά προϊόντα.

ΚΑΜΙΑ άλλη χώρα στον κόσμο μέχρι σήμερα δεν κατάφερε σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, να επιφέρει τόσα θανατηφόρα χτυπήματα στις «αγορές», που ξεδιάντροπα και φανερά πλέον κυβερνούν τον κόσμο.

Η Ελλάς των δέκα εκατομμυρίων πτωχών ανθρώπων, βρίσκεται στα πρόθυρα ενός μεγάλου άθλου: να απαλλάξει τον κόσμο από την οικονομική σκλαβιά, που για τέσσερις αιώνες λατρεύεται στους ναούς των χρηματιστηρίων!

ΕΜΕΙΣ πρώτοι απ’ όλους συλλάβαμε την ιδέα ότι ο μόνος τρόπος για να καταπολεμηθεί ο (καπιταλιστικός) κερδοσκοπικός ιός, ήταν ότι έπρεπε να δημιουργήσουμε (οικονομικά) αντισώματα.

ΔΗΛΑΔΗ, ένα καινούργιο και πιο αποτελεσματικό ιό που θα πρόσβαλε τους πάντες με την ίδια ταχύτητα όπως και ο κερδοσκοπικός.

ΚΑΙ ο ιός αυτός δεν είναι άλλος από τον… χρεοκοπικό, που λειτουργεί αμέσως ως αντίδοτο του κερδοσκοπικού παίρνοντας (με ψεύτικες υποσχέσεις) τη θέση του.

Η εξίσωση που είχαν να λύσουν οι δικοί μας ήταν τελικά απλή όπως όλες οι μεγάλες εξισώσεις και συνίστατο στο εξής: αν καταφέρεις να ξοδεύεις περισσότερα, όχι μόνο απ’ όσα κερδίζεις, αλλά και απ’ όσα δανείζεσαι μαζί, είσαι άπαιχτος.

ΚΑΙ σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα. Ο χρεοκοπικός, δηλαδή ο ελληνικός ιός, έχει ήδη μεταδοθεί και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, παρά τις ισχυρές γερμανικές δόσεις αντιβίωσης.

ΟΦΕΙΛΩ να ομολογήσω ότι αυτή την χρονική περίοδο είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε περισσότερη ψυχραιμία για να μη γκρεμίσουμε ότι με τόσο άνεση χτίσαμε τα τελευταία 35 χρόνια.

ΜΕ λίγη ακόμα υπομονή θα καταφέρουμε όπου να είναι να ξεκάνουμε το ευρώ και την ευρωζώνη και να στείλουμε ολόκληρη την Ευρώπη έναν αιώνα πίσω. Εκεί δηλαδή που βρίσκονταν πολιτικά (και κυρίως οικονομικά) πριν αρχίσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος.

ΟΠΩΣ ήδη θα γνωρίζετε, η κρίση (μας) άρχισε να χτυπά και την πόρτα της Γερμανίας πριν λίγες μέρες.

ΔΕΝ πιστεύει αυτά που βλέπει, σας λέω, η κυρία Αγγελική. «Θηρίο» έγινε όταν την πληροφόρησε ο Σόιμπλε ότι έμειναν στο ράφι τα γερμανικά ομόλογα γιατί οι επενδυτές αρνούνται να τα αγοράσουν φοβούμενοι ότι μολύνθηκαν από τον ελληνικό ιό.

ΕΜΕΙΣ από αυτή τη στήλη τους είχαμε προειδοποιήσει επανειλημμένα για το τι επρόκειτο να συμβεί, αλλά οι Ευρωπαίοι σοφοί (και από κοντά οι χρηματιστές) γελούσαν μαζί μας.

ΣΤΟ μεταξύ, τα ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης, με πρώτα και καλύτερο το γερμανικό «Σπίγκελ», έχουν επιδοθεί τις τελευταίες μέρες σε μια πρωτοφανή εκστρατεία διασυρμού της Ελλάδος.

Ο λόγος που το κάνουν είναι για να υπονομευόσουν, όσο είναι ακόμα καιρός, τον ηγεμονικό ρόλο της χώρας μας στον καινούργιο κόσμο που θα γεννηθεί, το αργότερο, μέχρι το τέλος της επόμενης δεκαετίας.

ΤΟ «Σπίγκελ», που πρωτοστατεί στη παγκόσμια δυσφημιστική σκυταλοδρομία εναντίον μας, είχε αφιερώσεις χθες (προχθές για εσάς) ένα δεκασέλιδο αφιέρωμα στον (γνωστό… ανθέλληνα!) συγγραφέα και ποιητή, Γεώργιο Σουρή.

ΣΤΟΝ πρόλογο του αφιερώματος, ο αρχισυντάκτης του «Σπίγκελ» σημείωνε ότι ο λόγος που διάλεξε το ποίημα του Σουρή, ήταν για να καταδείξει ότι η τέχνη στα χέρια των μεγάλων ποιητών μπορεί να ερμηνεύσει στο παρόν το μέλλον.

ΜΕ άλλα λόγια, έγραφε ότι η διαχρονικότητα είναι αυτή που καθιερώνει (και βοηθά να περάσουν στην αθανασία) τα έργα των μεγάλων ποιητών, όπως ο Σουρής, τονίζοντας, παράλληλα, ότι ποιήματα που έγραψε πριν 130 χρόνια απεικονίζουν (κατά γράμμα!) και την ημερινή πραγματικότητα.

ΣΤΗ συνέχεια αφιέρωσε τις δύο πρώτες σελίδες (λόγω επικαιρότητας) στην Οικονομική Ανθολογία του Σουρή η οποία και είχε εκδοθεί κατά τη διάρκεια της χρεοκοπίας Τρικούπη, πριν 115 χρόνια.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ μνεία έκανε ο αρχισυντάκτης του «Σπίγκελ», στο πασίγνωστο ποίημα του Σουρή με τίτλο «Ποιος είδε κράτος λιγοστό…» το οποίο και αναδημοσιεύω για να φρεσκάρω την αραχνιασμένη (λόγω αχρησίας) μνήμη ορισμένων.

ΤΟ συγκεκριμένο ποίημα δημοσιεύθηκε για να πληροφορήσει τους Γερμανούς και τους υπόλοιπους αναγνώστες του εντύπου, ότι οι Έλληνες ήταν πάντα σπάταλοι, ψεύτες, κλέφτες, αναξιόπιστοι και ζήτουλες.

«ΚΑΙ αυτά δεν τα λέμε εμείς» συμπλήρωνε ο αρχισυντάκτης» «αλλά οι ίδιοι οι Έλληνες ποιητές και, μάλιστα, πριν ένα και βάλε αιώνα».

ΣΤΟ μεταξύ, όλα δείχνουν ότι το σήριαλ της 6ης δόσης όπου να είναι τελειώνει και αρχίζουν τα επεισόδια της 7ης που θα είναι ακόμα πιο δυνατά σε σασπένς και συναισθήματα.

ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και τα λέμε από την ερχόμενη εβδομάδα που θα έχουμε βάλει και τα λεφτά στην τσέπη για να κάνουμε Χριστούγεννα.

 

Ποιός είδε κράτος λιγοστό

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον Ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;