Με τη δημοτικότητά της να πέφτει ακόμη χαμηλότερα μετά τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, προ δεκαημέρου και 18 μήνες συνεχούς πάλης να κρατηθεί όρθια η Τζούλια Γκίλαρντ, δεν έχει σκοπό σήμερα να δείξει ότι πτοείται. Το αντίθετο μάλιστα.
Φωτογραφίζοντας τα αδύνατα σημεία του προκατόχου της, Κέβιν Ραντ, τονίζει τη δική της υπεροχή και δηλώνει ξεκάθαρα, για άλλη μια φορά, ότι είναι η καταλληλότερη για να κυβερνήσει τη χώρα, θα είναι δε εκείνη –λέει– που «θα οδηγήσει το Εργατικό Κόμμα το 2013 στις εκλογές».
Η πρωθυπουργός πιστεύει ότι είναι οπλισμένη με μεθοδικότητα, πραότητα και δύναμη για να επιτύχει μεγάλες μεταρρυθμίσεις.
Επιδιώκοντας, προφανώς, να φέρει στην επιφάνεια ξανά τη φήμη που είχε ο Ραντ για τον χαώδη τρόπο που εργαζόταν και μια σειρά από μεγάλες αλλαγές που άφηνε μισοτελειωμένες, τόνισε τις δικές της ικανότητες, λέγοντας ότι «ζούμε σε μια εποχή πραγματικά ταραχώδη και αυτό που χρειάζεται το έθνος είναι κάποιον με ηρεμία και μεθοδικότητα να υλοποιήσει μεγάλες αλλαγές. Χρειάζεται κάποιον που δεν ταράζεται, ούτε μπερδεύεται από τις αντιξοότητες, αλλά με επιμονή και αποφασιστικότητα εμμένει στο στόχο του. Πιστεύω ότι σ’ αυτό είμαι καλή η ίδια».
Πιστεύω ακόμη, ότι έχω κάθε δικαίωμα στο τέλος ενός χρόνου που υπήρξε ιδιαίτερα δύσκολος, να πω ότι διαψεύσαμε όλες τις προβλέψεις και επιτύχαμε περισσότερα από όσα αναμένονταν πέρυσι τέτοιον καιρό και μάλιστα με μεγάλη σταθερότητα» τόνισε η Τζούλια Γκίλαρντ.
Στον ίδιο τόνο θα πει: «Έπρεπε να προβούμε σε μερικές πολύ δύσκολες ενέργειες το 2011. Ήταν προκλητικές, πολύπλοκες στρατηγικές στις οποίες είχαμε να αντιμετωπίσουμε ισχυρές καμπάνιες εναντίον μας».
Στρεφόμενη στην αντιπολίτευση, θα πει: «Πέρυσι τέτοιο καιρό ο αρχηγός του Συνασπισμού τσούγκριζε το ποτήρι του με εκείνο των καλεσμένων του, διαβεβαιώνοντάς τους ότι σε 12 μήνες θα τους υποδέχεται στο Lodge.
Ο Συνασπισμός υποσχόταν ότι θα κόψει το φόρο του άνθρακα, ότι θα σταματήσει τον έξτρα φόρο μεταλλευμάτων, ότι θα εμποδίσει το ευρυζωνικό και πολλές άλλες κυβερνητικές αλλαγές. Να όμως που τώρα στο τέλος του χρόνου, κάνοντας έναν απολογισμό, βλέπουμε ότι όλα αυτά τα προκλητικά και δύσκολα που ήταν στην ατζέντα της κυβέρνησης από καιρό, έχουν επιτευχθεί και τώρα με τον ερχομό του 2012, στοχεύουμε να είμαστε το ίδιο εποικοδομητικοί, διατηρώντας την οικονομία της χώρας ισχυρή, δίνοντας την ευκαιρία στους συμπολίτες μας να προοδεύσουν και βεβαιώνοντας εκείνους που πάσχουν από κάποια αναπηρία, ότι δεν θα μείνουν πίσω εξαιτίας της. Αυτά, σε τελική ανάλυση, είναι εκείνα που έχουν σημασία και βάσει των οποίων σε κρίνει ο κόσμος».
ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
Ωστόσο, ο επιχειρηματικός κόσμος δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την διακυβέρνηση της Τζούλια Γκίλαρντ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εμπνέει εμπιστοσύνη ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Τα πυρά τους στην ουσία απευθύνονται και στις δύο πλευρές της πολιτικής αρένας. Το ζητούμενο είναι μακρόπνοες πολιτικές οι οποίες θα διαρκέσουν πέρα από την ανθηρή περίοδο των μεταλλευμάτων.
Σε μια έρευνα που διενήργησε η εφημερίδα «Weekend Australian» και στην οποία έλαβαν μέρος οι διευθυντές 50 κορυφαίων επιχειρήσεων της χώρας, εκφράστηκε η ανάγκη για μια νέα κατεύθυνση, με ορισμένους μάλιστα να ζητούν εκλογές εδώ και τώρα.
Ο Ρίτσαρντ Κόιντερ, διευθυντής της εταιρίας Wesfarmers που απασχολεί τον μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων στην Αυστραλία, στον ιδιωτικό τομέα, δήλωσε ότι θα πρέπει να υπάρξει αναγνώριση του ρόλου του ιδιωτικού τομέα στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας.
Με την άποψη αυτή συμφώνησε και το Αυστραλιανό Συμβούλιο Επιχειρήσεων , τονίζοντας ότι όλες οι εταιρίες, έξω από εκείνες των μεταλλευμάτων, αγωνίζονται να επιβιώσουν και δεν πρόκειται να αντέξουν τις αυξήσεις στο σουπερανιουέσιον από 9% σε 12% που υπόσχεται η κυβέρνηση. Ο γενικός διευθυντής του οργανισμού, Τόνι Σέπερντ, τόνισε ότι η κυβέρνηση επιβάλει όλο και βαρύτερους φόρους στις επιχειρήσεις, χωρίς την ίδια ώρα να ενδιαφέρεται να βρει τρόπους να τους ανακουφίσει.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, δεν είναι μόνο τα συνήθη προβλήματα που υφίστανται μεταξύ κεφαλαίου και εργατικής τάξης, αλλά και η έλλειψη συντονισμού μεταξύ κέντρου και πολιτειών που ταλανίζουν την παραγωγικότητα της Αυστραλίας.
