Συμμετείχαμε σε μια εκδρομή που άρχισε από την Ελβετία, μετά περάσαμε στις «Κάτω Χώρες» Βέλγιο, Ολλανδία και στο Λουξεμβούργο και τη Γερμανία (Βόνη, Κολωνία, κρουαζιέρα στον ποταμό Ρήνο, Μόναχο και τέλος καταλήξαμε στο φρικιαστικό Νταχάου). Το γκρουπ μας απαρτιζόταν από 36 άτομα και μεταξύ αυτών και τρία ζευγάρια από την Αυστραλία. Εκεί γνωρίσαμε το ζεύγος, Πέτρου Πατιστέα, ιδιοκτήτη του Oasis Coffee, και κάναμε εξαιρετική παρέα μαζί τους σε όλη τη διαδρομή του ταξιδιού μας.
Ύστερα από μια μεγάλη απόσταση που διασχίσαμε με το πούλμαν, φτάσαμε στην ειδυλλιακή Ελβετία και αντικρίσαμε τη γραφική πόλη Κόμο, με την ομώνυμη λίμνη, μετά το Λουγκάνο, – χτισμένες όλες σε οροπέδιο 2.200 μέτρων. Στις κορυφές των Άλπεων σχηματίζονται καταρράκτες και ρυάκια που τρέχουν διαρκώς και ποτίζουν τις καλλιέργειες των οροπεδίων. Φτάνουμε στη Λουκέρνη όπου και διανυχτερεύουμε και την επομένη ξεναγούμαστε στη Γενεύη με προορισμό το Λουξεμβούργο.
Το μικροσκοπικό κράτος του Λουξεμβούργου αφήνει κατάπληκτο τον επισκέπτη καθώς τα περισσότερα κτίρια έχουν εξαιρετική εμφάνιση καθώς είναι χτισμένα με πελεκητή πέτρα και με ένα τεράστιο ναό γοτθικού ρυθμού. Το Λουξεμβούργο διοικείται από τον Μεγάλο Δούκα που μένει σε ένα απλό σπίτι χωρίς φρουρούς και φανφάρες. Οι κάτοικοι της πόλης αυτής είναι λάτρεις της κλασσικής μουσικής και γι’ αυτό πραγματοποιούνται εκεί πολλά κονσέρτα και συναυλίες.
Επόμενη στάση είναι οι Βρυξέλλες, πρωτεύουσα του Βελγίου, όπου αρχίζει αμέσως η ξενάγηση ενημερώνοντάς μας ότι σε αυτή τη πόλη είναι εγκατεστημένοι οι πιο πολλοί διεθνείς οργανισμοί, όπως το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε. και άλλοι. Συγκεκριμένα, σε έναν ολόκληρο δρόμο του κέντρου των Βρυξελλών στεγάζονται όλες οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το κέντρο των Βρυξελλών έχει τρεις σιδηροδρομικούς σταθμούς με υπερσύγχρονα τραίνα μεγάλης ταχύτητας που εκτελούν το δρομολόγιο Βρυξέλλες–Παρίσι με μία ώρα. Στο βόρειο τμήμα του Βελγίου ζουν οι Φλαμανδοί, οι οποίοι ζητούν ανεξαρτησία ενώ στο νότιο μέρος έχει γαλλόφωνο πληθυσμό.
Στην Ολλανδία το Ρότερνταμ είναι μεγάλο οικονομικό κέντρο που μέχρι πρόσφατα ήταν το μεγαλύτερο λιμάνι στον κόσμο όπου μπαινόβγαιναν πάνω από 100 πλοία ημερησίως. Στο Ρότερνταμ ήταν οι αποθήκες της «Εταιρίας των Ανατολικών Ινδών» που τροφοδοτούσαν σχεδόν όλες τις χώρες με μπαχαρικά, τσάι και καφέ. Έξω από το Ρότερνταμ έγινε η ιστορική μάχη του Βατερλό, εκεί που γεννήθηκε ο Μέγας Ναπολέων. Η πόλη είναι χτισμένη στο δέλτα του ποταμού Ρήνου και όλο το έδαφος προς την παραλία είναι χαμηλότερο από την επιφάνεια της θάλασσας κατά 7 μέτρα και αυτός είναι ο λόγος που αυτά τα εδάφη ονομάζονται «Κάτω Χώρες». Σε ολόκληρο το μήκος της παραλίας έχουν χτιστεί προχώματα «φράγματα» πάνω από 10 μέτρα ύψος για να εμποδίζει τη θάλασσα να φτάσει στο εσωτερικό της χώρας.
Επισκεφθήκαμε τη Χάγη που είναι μία από τις πρωτεύουσες της Ολλανδίας όπου ζουν οι βασιλείς της έξι μήνες τον χρόνο και τις άλλες έξι στο Άμστερνταμ. Εδώ εδρεύει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης που το ίδρυσαν ο ισχυροί της γης για να τιμωρεί τα… άτακτα παιδιά του πλανήτη μας – όσους τολμήσουν να σηκώσουν το ανάστημά τους στα συμφέρονται των μεγάλων (βλέπε Μιλόσεβιτς κ.ά.).
Το Άμστερνταμ είναι και αυτό κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, με δύο εκατομμύρια πληθυσμό, ηλεκτροφωτίζεται από πυρηνική και αιολική ενέργεια (από τους πολλούς ανεμόμυλους), με αρκετές υπόγειες σήραγγες – οι περισσότερες των οποίων είναι 15 μέτρα κάτω από το βυθό της θάλασσας. Έχει μια πλωτή αγορά λουλουδιών και, φυσικά, το μεγαλύτερο ποδηλοτόπαρκο στου κόσμου με χωρητικότητα 36.000 ποδήλατα.
Φτάνουμε στη Γερμανία, στην επαρχία Ρηνανίας-Βεστφαλίας, με πρωτεύουσα την Βόνη, η οποία χτίστηκε το 450μ.Χ. και τρεις αιώνες αργότερα επαναστάτησε εναντίον των Ρωμαίων και λευτερώθηκε. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Γερμανία ήταν χωρισμένη σε Ανατολική και Δυτική, η Βόνη ήταν πρωτεύουσα της Δ. Γερμανίας.
Περπατώντας στο κέντρο της πόλης, απολαύσαμε όλα τα αξιοθέατά της, επισπευθήκαμε το σπίτι που γεννήθηκε ο Μπετόβεν – το οποίο ενθουσίασε όλους, ιδιαιτέρως, όμως, τον φίλο μου Πέτρο Πατιστέα που είναι λάτρης της κλασικής μουσικής. Διανυκτερεύσαμε ένα βράδυ με στόχο την επομένη να κάνουμε κρουαζιέρα στον ποταμό Ρήνο. Ξεκινήσαμε από την πόλη Coarshausen με ένα πολυτελές κρουαζιερόπλοιο ταξιδεύοντας 66 χιλιόμετρα νότια, διαρκείας τριών ωρών. Οι όχθες του ποταμού στολισμένες με διάφορα χωριουδάκια και κωμοπόλεις και πάνω στις πλαγιές φυτεμένοι εξαιρετικοί αμπελώνες κατά μήκος του ποταμού. Στις κορυφές των βουνών αντικρίζεις μεσαιωνικά κάστρα αρκετά των οποίων έχουν μετατραπεί σε ξενοδοχεία. Στις όχθες του ποταμού περνούν σαν φίδια διαρκώς υπερσύγχρονα τραίνα μεγάλης ταχύτητας, ενώ στο ποτάμι πηγαινοέρχονται συχνά επιβατικά και φορτηγά ποταμόπλοια.
Η επόμενη στάση μας ήταν το Μόναχο που κτίστηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. και κατά τον 16ο αιώνα κατασκεύαζαν εκεί πορσελάνες αρίστης ποιότητας. Το 1917 ιδρύθηκε στο Μόναχο το εργοστάσιο αυτοκινήτων BMW. Ένας από τους κεντρικούς δρόμους αυτής της πόλης φέρει το όνομα του Έλληνα Ολυμπιονίκη, Σπύρου Λούη.
Ο ξεναγός μας ενημέρωσε ότι στο Πανεπιστήμιο Μονάχου δίδασκε Μαθηματικά ο μεγάλος Έλληνας καθηγητής Μαθηματικών, Γ. Καραθεοδωρής, ο οποίος δίδασκε τον μετέπειτα φυσικομαθηματικό επιστήμονα, Albert Einstein, που πολλοί ισχυρίζονται ότι οι θεωρίες του Καραθεοδωρή είχαν μεγάλη επίδραση στον μεγάλο επιστήμονα.
Το αποκορύφωνα της επίσκεψής μας στο Μόναχο ήταν η «Ελληνική Πλατεία» που χτίσθηκε από τον Λουδοβίκο Α’ για να θυμίζει ελληνικό τοπίο. Στις τρεις γωνιές την πλατείας είναι χτισμένοι τρεις αρχαίοι ελληνικοί ναοί, δωρικού, ιονικού και κορινθιακού ρυθμού. Στο αέτωμα «μετώπες» του πρώτου ναού, υπάρχουν παραστάσεις από την ελληνική επανάσταση του 1821, ο δεύτερος ναός είναι διακοσμημένος με αγάλματα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και άλλων επιφανών ανδρών της αρχαιότητας, ενώ ο τρίτος ναός έχει διάφορες παραστάσεις από πολεμικές επιχειρήσεις.
Η επόμενη στάση ήταν η πιο δύσκολη φάση του ταξιδιού μας καθώς με σφιγμένη καρδιά ξεκινήσαμε για να επισκεφθούμε το πιο απάνθρωπο και πιο φρικιαστικό κάτεργο στην ιστορία της ανθρωπότητας, το πολύ γνωστό σε όλους μας στρατόπεδο συγκέντρωσης, το τρομερό Νταχάου. Σε αυτό το μέρος βασανίστηκαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Φτάνοντας εκεί βλέπουμε μπροστά μας ένα πολύ μακρύ κτίριο και μας ενημέρωσαν ότι εκεί ήταν έγκλειστοι χιλιάδες Ρώσοι, Πολωνοί, Εβραίοι, Τσιγγάνοι, Γιουγκοσλάβοι και Έλληνες. Μεταξύ των Ελλήνων ήταν και ο Νίκος Ζαχαριάδης και κάποιος Σταθόπουλος, που πάνω σε πίνακες υπάρχουν οι φωτογραφίες τους και το βιογραφικό τους σημείωμα.
Στην αντίπερα άκρη του στρατοπέδου, μας πήγαν σε ένα τεράστιο κτίριο το οποίο διαιρούνταν σε μεγάλες αίθουσες, οι οποίες, όπως μας εξήγησαν, ήταν οι θάλαμοι αερίων όπου έβαζαν τους κρατούμενους ότι δήθεν τάχα θα τους κάνουν ομαδικό ντους. Εκεί τους ξεγύμνωναν και αμέσως άνοιγαν τους σωλήνες με τα δηλητηριώδη αέρια και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έπεφταν όλοι νεκροί. Ακριβώς δίπλα από τους θαλάμους αερίων αντικρίσαμε ένα μακάβριο θέαμα. Εκεί ήταν δεκάδες φούρνοι στη γραμμή όπου έκαιγαν τότε τα πτώματα και το κάψιμο της σάρκας που καιγόταν διαρκώς, μύριζε πολλά χιλιόμετρα μακριά.
Φεύγοντας από αυτό το μέρος που προξενεί ανατριχίλα στον επισκέπτη, αναλογιζόμουν πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μετατρέπονται σε τέτοια κτήνη και να διαπράττουν τόσο φοβερά εγκλήματα. Έτσι με αυτές τις άσχημες εντυπώσεις τελείωσε η τόσο ευχάριστη εκδρομή μας σε αυτές της χώρες της Ευρώπης.
Ταξιδεύοντας από το Μόναχο και πλησιάζοντας την Ανκόνα για να πάρουμε το πλοίο της επιστροφής με προορισμό την Πάτρα, μας περίμενε μια ωραία έκπληξη από το Τουριστικό Γραφείο Τριγκιλίδα Καλαμάτας –καθώς στην διαδρομή με το πούλμαν ακούσαμε τον εθνικό μας ύμνο και αμέσως εμφανίστηκε μπροστά μας το ελληνικό νεκροταφείο στο Ρίμινι της Ιταλίας, πολύ καλά διατηρημένο με την ελληνική σημαία να κυματίζει μπροστά, με τα αγάλματα της θεάς Αθηνάς και του Απόλλωνα και στο πίσω μέρος ένας μεγάλος σταυρός και το εθνόσημο της Ελλάδας και μέσα οι τάφοι των ελλήνων πεσόντων στη μάχη του Ρίμινι.
Και έτσι με αυτή την ευχάριστη έκπληξη που μας συγκίνησε όλους τελείωσε η εκδρομή μας.
