Παραβρέθηκα στη συγκέντρωση της Παμμακεδονικής την Πέμπτη 1/2/18 και έμεινα κατάπληκτος με το μονοδιάστατο επίπεδο σκέψης και ομιλιών. Στην αίθουσα παραβρίσκονταν περισσότερα από 150 άτομα. Μια ομάδα ανταγωνιζόταν με την έδρα για το ποιοι είναι περισσότερο πατριώτες. Έλεγαν ότι συγκάλεσαν τη δική τους διαδήλωση και κατηγορούσαν την οργάνωση ότι δεν ενίσχυσε στην προσπάθειά τους. Κατάλαβα ότι, όπως γίνεται συχνά, η Παμμακεδονική αντιμετώπιζε το πρόβλημα ότι αν συμμετείχε θα κατηγορούνταν για την αποτυχία της διαδήλωσης και τώρα εφόσον δεν συμμετείχε κατηγορούνταν για την απουσία της. Σχεδόν όλοι οι ομιλητές απαιτούσαν παλλαϊκή συγκέντρωση με το αίτημα τη μη αναγνώριση της FYROM με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγό της, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι μια πολιτική εκτός τόπου και χρόνου.
‘Εχω λάβει μέρος στις μεγάλες παροικιακές διαδηλώσεις στη Μελβούρνη του 1992 και 1994 που, κατά τη γνώμη μου, ήταν πραγματικά εντυπωσιακές. Είχαν γίνει παρόμοιες και στην Ελλάδα. Η μάχη χάθηκε τότε γιατί ο Αντώνης Σαμαράς έχτιζε πολιτική καριέρα με σημαία το όνομα και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί δεν ήθελαν να δουν πέρα από τη μύτη τους, κάτι που δυστυχώς γίνεται και σήμερα. Οι περισσότεροι σκέφτονται την εξασφάλιση του 3% για να μπουν στη Βουλή ή μη τυχόν, χάνοντας ένα ποσοστό ψήφων, χάσουν την πρωτιά. Από την άλλη, υπάρχουν διάφοροι επίδοξοι αρχηγίσκοι, Μητροπολίτες, δημοσιογράφοι και παράγοντες που παραπλανούν τον κόσμο για τους δικούς τους λόγους. Οι συμμετέχοντες είναι πατριώτες αλλά οι ταγοί τους επιλέγουν να τους παραπλανούν και να τους φανατίζουν σε μια πολιτική που καταλήγει σε ένα εσωστρεφικό τέλμα.
Ζήτησα τον λόγο στη συγκέντρωση της Παμμακεδονικής να πω γιατί ο τρόπος σκέψης τους ήταν εκτός πραγματικότητας. Μόλις άρχισα, πολλοί φωνακλάδες με διέκοψαν και δεν μου επέτρεψαν να προχωρήσω και σταμάτησα εκεί. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να αποχωρήσω. Κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο να λέμε την αλήθεια στον κόσμο και να μην τον οδηγούμε στο αδιέξοδο.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΤΗ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΝ
Ο τίτλος FYROM περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία και τον υπέγραψε στον ΟΗΕ ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, πιθανόν γιατί δεν είχε άλλη διέξοδο. Επομένως, θα είναι κάτι σχιζοφρενικό να καμωνόμαστε ότι το αγνοούμε αυτό και να μην το λέμε στον κόσμο.
Υπάρχει η ελληνική Μακεδονία αλλά είναι αλήθεια ότι Μακεδονία είναι και ένα μέρος στο οποίο βρίσκεται η χώρα των Σλαβομακεδόνων που σήμερα ονομάζεται FYROM. Δηλαδή πρόκειται περί γεωγραφικής περιοχής. Η αλήθεια είναι ότι το 1993 θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα με μια αμοιβαία αποδεκτή σύνθετη ονομασία αλλά δεν το δεχτήκαμε. Έκτοτε, ακολούθησε η στοιβάδα. Κάπου 140 χώρες, συμπεριλαμβανομένων όλων των μεγάλων δυνάμεων και όλων των γειτονικών χωρών, έχουν αναγνωρίσει τη FYROM ως σκέτη Μακεδονία. Ποιο είναι το όνομα, λοιπόν, που προστατεύουμε και τους αρνούμαστε; Σήμερα, η μόνη επιλογή μας είναι να δούμε τί μπορούμε να περισώσουμε από τη ζημιά που έγινε την περίοδο 1992-1994. Θα πρέπει να τα λέμε αυτά στους συμπατριώτες μας, αντί να τους παραπλανάμε για να αγνοούν την πραγματικότητα..
Θα πρέπει να υποστηρίξουμε τις διαπραγματεύσεις και μια συμφωνία με όρους, πράγμα που θα αποβεί υπέρ και των δυο χωρών: Δεν υπάρχει κανένας λόγος η Ελλάδα και η FYROM να είναι εχθροί. Οι όροι που θα πρέπει να επιδιώξουμε είναι μια σύνθετη ονομασία, αφαίρεση από το Σύνταγμα της γείτονος χώρας οποιωνδήποτε αλυτρωτικών διατάξεων και αμοιβαίος σεβασμός των συνόρων των δυο χωρών. Χωρίς αυτούς τους όρους δεν μπορεί να υπογραφεί συμφωνία.
Δύο πρώην πρωθυπουργοί υποστήριξαν με δηλώσεις τους τη σύνθετη ονομασία: Τον Απρίλιο του 2008, ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, δήλωσε ότι η Ελλάδα επιδιώκει μια «καθαρή σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις». Τον Ιανουάριο του 2010 ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, δήλωσε ότι η Ελλάδα θα αποδεχτεί «ένα όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό». Πώς μπορούμε τώρα να απαιτούμε «ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγό της»;
Υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από τη διένεξη με τη FYROM που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Υπάρχει η απειλή της Τουρκίας, το Κυπριακό, η προστασία των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, οι μεταρρυθμίσεις και η ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Αν λέμε την αλήθεια, δεν θα καταλήγουμε στις συνήθεις δικαιολογίες ότι φταίνε κάποιοι άλλοι: ο Νίμιτς, οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικανοί, οι Εβραίοι, οι ξένοι που μας ζηλεύουν. Αυτοί που φταίνε είναι πρωτίστως οι πολιτικοί μας και οι ταγοί μας που δεν λένε την αλήθεια και δημαγωγούν για εσωτερική κατανάλωση. Είναι καιρός να διδάξουμε τον Έλληνα να ξεφύγει από τη μοιρολοτρία της εσωστρέφειας, να εξετάζει την αλήθεια κριτικά, να γίνει περήφανος και με αυτοπεποίθηση για την ταυτότητά του, να γίνει εξωστρεφής.
