ΠΡΟΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Πέμπτη πριν το μεσημέρι στο αεροδρόμιο Tullamarine.
Η αποστολή της Βίκτορι έχει επιστρέψει στη Μελβούρνη μετά την ήττα από τους Μάρινερς το βράδυ της προηγούμενης μέρας.
Ο Μεχμέτ Ντουράκοβιτς παραλαμβάνει τις αποσκευές του και γυρνώντας σε ένα γκρουπ παικτών του, τους λέει:
«Θα σας δω αύριο…».
ΤΕΛΙΚΑ, δεν πρέπει να τους είδε γιατί αμέσως μετά το 2-0 από τους Μάρινερς είχε αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για την απόλυσή του και ο αντικαταστάτης του, Τζιμ Μαγκίλτον, ήταν ήδη στο αεροδρόμιο του Μπέλφαστ, περιμένοντας την μακρά πτήση προς Αυστραλία!
ΚΑΙ, βέβαια, δεν ξαφνιάστηκε κανείς με την απόλυση του Μέχμετ.
Ούτε και αυτοί οι «υποκριτές» της μεγάλης οικογένειας της Βίκτορι που (τάχα) έμειναν με ανοιχτό το στόμα μόλις πληροφορήθηκαν το «τέλος» του τεχνικού της ομάδας, δηλώνοντας «δεν το περιμέναμε, μας ξάφνιασε».
ΚΟΨΤΕ την πλάκα ρεεεεεεε…
Το ξέρατε και το προκαλέσατε μάλιστα!
ΤΕΛΟΣ πάντων, αυτά είναι άλλη ιστορία.
Και βέβαια δεν ξάφνιασε κανέναν η απόλυση Ντουράκοβιτς γιατί ήταν… αναμενόμενη από την πρώτη κιόλας ημέρα της επισημοποίησης της συνεργασίας του με την δις πρωταθλήτρια.
Ήταν –από την πρώτη ημέρα– σαν να κάθονταν σε… ηλεκτρική καρέκλα όλο αυτό το διάστημα των οκτώ περίπου μηνών και εκείνο που περίμεναν οι καλά πληροφορημένοι ήταν το πότε θα πατούσε κάποιος το κουμπί «ΟΝ» για την ηλεκτροδότηση της «καρέκλας».
ΘΕΣΗ για την πρόσληψη του Μέχμετ στην Βίκτορι είχαμε πάρει από την αρχή.
Ήμασταν μάλιστα και οι πρώτοι εδώ στο «Νέο Κόσμο» που γράψαμε παναυστραλιανά για την επισημοποίηση της συνεργασίας και είναι και πρωτιά το ότι και ο ίδιος ο Ντουράκοβιτς από εμάς… πληροφορήθηκε την πρόσληψή του.
ΕΙΧΑΜΕ σημειώσει όμως τότε ότι η απόφαση του Μέχμετ να σηκώσει το χέρι και να δηλώσει παρών και υποψήφιος, ήταν τολμηρή και μεγάλο ρίσκο.
Το γιατί το είχαμε εξηγήσει τότε θα το ξαναπώ σήμερα με δυο λόγια.
«Ήταν ανέτοιμος για μια τόσο δύσκολη αποστολή. Σπουδαίος χαρακτήρας, παικταράς στα νιάτα του, αλλά ανέτοιμος για μια θέση που έκρυβε άπειρες παγίδες. Ιδιαίτερα εκτός αγωνιστικών χώρων».
ΚΑΙ οι «παγίδες» αυτές ήταν που έστειλαν τελικά τον Μέχμετ στο σπίτι του, νωρίτερα από ότι ο ίδιος τουλάχιστον υπολόγιζε.
ΤΟΝΙΖΩ το «ο ίδιος τουλάχιστον» γιατί η επίσημη Βίκτορι από καιρό, προετοίμαζε μεθοδικά και με πλήρη μυστικότητα την απομάκρυνσή του, αφού υπάρχουν πληροφορίες ότι οι συνομιλίες με τον Τζιμ Μαγκλίτον είχαν αρχίσει πριν από έξι περίπου εβδομάδες.
Πριν από ενάμιση μήνα δηλαδή, για να φτάσουμε στην προπερασμένη Πέμπτη στο αεροδρόμιο του Τάλλαμαριν, όπου ο Μέχμετ ανανέωνε το ραντεβού του με τους ποδοσφαιριστές (του;), χωρίς να γνωρίζει ότι ήταν ήδη παρελθόν…
ΤΗΝ «ορθότητα» και την «εντιμότητα» του τρόπου απομάκρυνσης του Ντουράκοβιτς θα αφήσω να την κρίνουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Εμείς απλά –επειδή η ζωή συνεχίζεται– θα συνεχίσουμε με τον αντικαταστάτη του.
ΜΗΝ μου πείτε ότι τον γνωρίζατε πριν μας τον παρουσιάσουν με εντυπωσιακό τρόπο οι αγγλόφωνες εφημερίδες, γιατί δεν σας πιστέψω.
Εμφανισιακά δείχνει συμπαθέστατη φατσούλα.
Προέρχεται από μία χώρα (Β. Ιρλανδία) που δεν έχει να δείξει σημαντικά πράγματα στο διεθνή ποδοσφαιρικό χώρο.
Προπόνησε την Ίπσγουϊτς και άντεξε έξι μήνες στον πάγκο της Κ.Π.Ρ.
ΤΟ τι μπορεί να προσφέρει στην Βίκτορι, που εδώ και καιρό περνάει μια μακρά περίοδο γενικής κρίσης, μένει να το δούμε…
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, πάντως, πιστεύω ότι η επιλογή του είναι ακόμη πιο τολμηρή και… ρισκάτη από αυτήν του Μέχμετ.
Είναι γνωστό ότι έχω μια προτίμηση στους ξένους τεχνικούς για τις ομάδες του εθνικού μας πρωταθλήματος.
Στους ξένους όμως, με πιστοποιητικά και διαπιστευτήρια που θα είναι ένα μεγάλο «ΣΥΝ» για το ποδόσφαιρο μας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, για την Βίκτορι, ο Τζιμ Μαγκλίτον δεν τα έχει αυτά.
Πήρε τη θέση γιατί γνωρίζει κάποια διοικητικά στελέχη της ομάδας, συμπτωματικά αγγλοσαξωνικής καταγωγής και εκείνο που μένει να ευχηθούμε είναι να πάνε όλα καλά…
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ την «εξ ύψους» βοήθεια η Βίκτορι γιατί χωρίς να έχει διδαχτεί από τα λάθη της, τα επαναλαμβάνει.
Καλή τύχη, λοιπόν, στον Βορειοϊρλανδό, γιατί μόνον η θεά τύχη μπορεί να βοηθήσει…
ΕΠΕΙΔΗ όπως καταλάβατε εμμέσως πλην σαφώς τον απέρριψα τον Τζιμ Μαγκλίτον, θέλετε να ξέρετε ποιον θα προτιμούσα εγώ στη θέση του σαν αντικαταστάτη του Μεχμέτ;
ΤΟΝ Φρανκ Φαρίνα με κλειστά μάτια, μια και ο Άγγελος Ποστέκογλου δεν είναι διαθέσιμος.
Και αυτό γιατί τα πιστοποιητικά του Φαρίνα είναι σαφώς ανώτερα από αυτά του Τζιμ Μαγκλίτον:
– Έχει κερδίσει παναυστραλιανό τίτλο (Μπρίσμπαν).
– Έχει παίξει σπουδαία μπάλα εδώ καις το εξωτερικό.
– Έχει προπονήσει την εθνική ομάδα της Αυστραλίας.
– Και το σπουδαιότερο, ξέρει καλά την Βίκτορι και τους παίκτες της.
ΚΑΤΙ που δεν συμβαίνει με τον ΒορειοΪρλανδό ο οποίος προσελήφθη έως το τέλος της σεζόν.
Διάστημα που ίσως δεν είναι αρκετό για να μάθει τα «μυστικά» του ποδοσφαίρου μας, της Βίκτορι, του Μάσκατ, του Κιούελ, αλλά και των μοιρασμένων σε παρατάξεις διοικητικών παραγόντων.
ΦΑΡΙΝΑ λοιπόν με κλειστά μάτια και σε αυτό συνηγορεί και η περίπτωση Κοσμίνα στην Αδελαίδα.
Αρέσει ή όχι ο «Κόζι», κατάφερε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να μεταμορφώσει εκπληκτικά προς το καλύτερο τους «κόκκινους» της Νότιας Αυστραλίας.
ΑΡΚΕΤΟΙ από τους επικριτές του Μεχμέτ Ντουράκοβιτς, τον κατηγορούσαν ότι τόσους μήνες δεν είχε καταφέρει να βρει την ιδανική θέση στην ενδεκάδα, για τον σούπερ σταρ (;) Χάρι Κιούελ.
Θα την βρει άραγε ο Τζιμ Μαγκλίτον;
Ιδού το ερώτημα…
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ θεωρώ το όλο θέμα με την «θέση» του Κιούελ –αγαπημένο θέμα των αγγλόφωνων ΜΜΕ– αστεία.
Γελοία θα έλεγα, πέρα για πέρα…
ΟΙ καλοί παίκτες φίλοι μου, δεν έχουν θέσεις.
Παίζουν και παίζουν καλά, όπου χρειαστεί.
Ο Άλαν Ντέηβενσον, ο πιο ολοκληρωμένος –κατά τη γνώμη μου– ποδοσφαιριστής της Αυστραλίας, έπαιζε από «1» μέχρι «11» με το ίδιο πάθος, ταλέντο και συνέπεια.
Ο Τάκης Λουκανίδης, ο κορυφαίος και πιο ολοκληρωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ήταν καλός σε όλες τις θέσεις.
ΑΝ λοιπόν ο Χάρι Κιούελ διεκδικεί τον τίτλο του κορυφαίου όλων, κάτι που κάθετα αμφισβητώ, γιατί «επιτρέπει» όλες αυτές τις αστειότητες που γράφονται και λέγονται;
Και τερματοφύλακα να τον βάλουν και δεξί μπακ και αριστερό χαφ θα πρέπει να είναι ο κορυφαίος.
Αν πράγματι είναι ο καλύτερος όλων.
Είναι όμως;
