Η άνοια είναι ένα σύνδρομο το οποίο χαρακτηρίζεται από έκπτωση των νοητικών λειτουργιών. Ο ασθενής με άνοια παρουσιάζει προβλήματα στη μνήμη, την προσοχή, τη συγκέντρωση, την ομιλία και τη σκέψη, με αποτέλεσμα να προκαλούνται ποικίλες δυσκολίες στην καθημερινή, επαγγελματική και κοινωνική ζωή του. Η πιο συχνή αιτία άνοιας είναι η νόσος Αλτζχάιμερ, αλλά άνοια μπορεί να προκαλέσουν εκατοντάδες άλλα νοσήματα, π.χ. ένα σοβαρό εγκεφαλικό ή η νόσος Πάρκινσον.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ABC, τα τελευταία στοιχεία από την Dementia Australia δείχνουν ότι περισσότεροι από 425.000 άνθρωποι ζουν με άνοια στη χώρα, ενώ εκτιμάται ότι κάθε μέρα 250 Αυστραλοί αναπτύσσουν κάποια αιτία της νόσου. H οργάνωση διευκρινίζει ότι χρησιμοποιεί τον όρο “αναπτύσσουν” καθώς πολλές περιπτώσεις παραμένουν χωρίς διάγνωση. H διευθύνουσα σύμβουλος της Dementia Australia, Maree McCabe, τονίζει πως στόχος της οργάνωσης είναι οι οικογένειες και οι άνθρωποι που ζουν με άνοια να γνωρίζουν τις διαθέσιμες υπηρεσίες που μπορούν να τους βοηθήσουν.
“Μέχρι το 2056, αν δεν υπάρξει κάποια αξιοσημείωτη ιατρική ανακάλυψη,
θα έχουμε περίπου 1,1 εκατομμύρια ασθενείς και δεν θα υπάρχει κανένας στην Αυστραλία που να μην επηρεάζεται με κάποιο τρόπο από τη νόσο” ανέφερε. “Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι προσπαθούμε να κάνουμε έγκαιρη ενημέρωση. Όσο νωρίτερα ενημερώνουμε τους ανθρώπους, τόσο καλύτερη είναι η ποιότητα ζωής των ασθενών και των οικογενειών τους και το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα”.
Στο ρεπορτάζ του ABC μιλά και η 23χρονη Isabelle Burke, που φροντίζει την άρρωστη μητέρα της. Η Isabelle ήταν μόλις 20 ετών όταν το 2014 η 54χρονη μητέρα της Christine O’Brien, διαγνώστηκε με Αλτζχάιμερ. “Πολύ σύντομα”, λέει, “καταλάβαμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να τη σώσουμε, αλλά υπήρχαν πολλά που μπορούσαμε να κάνουμε για να τη βοηθήσουμε”. Εκείνη την εποχή η οικογένεια ήταν διασκορπισμένη. Η κ. O’Brien και η μικρότερη κόρη της ζούσαν στο Lismore στη βόρεια Νέα Νότια Ουαλία – αλλά η 18χρονη κόρη της ήταν έτοιμη να φύγει στο εξωτερικό. Η Isabelle, το μεσαίο παιδί, σπούδαζε ψυχολογία στη Μελβούρνη, ενώ ο μεγάλος αδελφός της οικογένειας ζούσε μεν στη βόρεια Νέα Νότια Ουαλία, αλλά σε άλλη πόλη. Έτσι, αποφασίστηκε ότι η Isabelle θα αναλάμβανε αρχικά τη φροντίδα της μητέρας της και θα ζούσαν στο Albert Park της Μελβούρνης – όπου μεγάλωσε η κυρία O’Brien. “Ήταν μια μια μεγάλη πρόκληση καθώς προσπαθούσα να ισορροπήσω πολλά διαφορετικά πράγματα”, διηγείται. “Σπούδαζα, προσπαθούσα να έχω τη δική μου ζωή ως νέο κορίτσι και ταυτόχρονα βοηθούσα συνέχεια τη μητέρα μου”. Πλέον η κ.O’Brien ζει σε ειδική μονάδα ηλικιωμένων, αλλά η Isabelle παραμένει ο άνθρωπος που έχει την ευθύνη της και επισκέπτεται τη μαμά της σχεδόν καθημερινά.
