Με την αρχή του νέου σχολικού μας έτους 2018, είδαν το φως της δημοσιότητας διάφορα άρθρα, δημοσιογραφικές παρατηρήσεις, επιστολές και όλες οι καθιερωμένες διαφημίσεις όλων των σχολείων μας, όπου διδάσκεται η ελληνική γλώσσα εδώ στη Μελβούρνη και στην επαρχιακή Βικτώρια.
Θα ήθελα να προσθέσω και μερικές ακόμη προσωπικές μου παρατηρήσεις και εύχομαι να συζητηθούν όλα για ένα θέμα που κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να είναι αδιάφορος.
Όλοι μας γνωρίζουμε πως σε όλα αυτά τα σχολεία, από την προσχολική περίοδο μέχρι και το πανεπιστήμιο: κρατικά, ιδιωτικά, εκκλησιαστικά, απογευματινά και σαββατιανά, διδάσκονται τα Ελληνικά αρκετές χιλιάδες ελληνόπουλα. Άρα το ζήτημα μάς ενδιαφέρει όλους.
Από το 1973, που τα Ελληνικά διδάσκονται μέχρι το επίπεδο του Απολυτηρίου Γυμνασίου, το γνωστό μας VCE, δεν έχουμε κατορθώσει – ως οργανωμένη ελληνική παροικία – να ιδρύσουμε και να συντηρήσουμε σε ιδιόκτητο ελληνικό κτίριο – ένα συντονιστικό όργανο για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, εάν και όλοι μας παντού και πάντοτε μιλάμε για τη διατήρησή της με κάθε θυσία.
Ιδρύσαμε μερικά ερευνητικά κέντρα στο Πανεπιστήμιο La Trobe και το RMIT, αλλά φαίνεται πως από άγνοια και, περισσότερο από ανικανότητα, τα πήρε ο άνεμος. Και το σπουδαιότερο, κανένας υπεύθυνος δεν ενημέρωσε ΠΟΤΕ την ελληνική παροικία επισήμως τι έγιναν αυτά και γιατί τα χάσαμε, ενώ μας έλεγαν πως θα είναι ελληνικά «για 100 χρόνια»!! Νομίσαμε πως βάλαμε τα Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, αλλά και από εδώ χάθηκαν άδοξα. Μπήκαν και στο Πανεπιστήμιο La Trobe, αλλά φέτος –όπως ακούγεται– εξαφανίζονται και από εδώ!
Ποιος φταίει για τη μοίρα μας;
Ο ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΚΡΙΚΟΣ
Ψάχνοντας να βρούμε τι μας ενώνει ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες, δεν νομίζω πως μπορούμε να βρούμε πιο δυναμικό κρίκο από την ελληνική γλώσσα. Τίποτε άλλο. Ούτε ιδεολογίες ούτε θρησκείες ούτε πολιτικές, παρά μόνο η γλώσσα μας. Το είπε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, στο «Διάλογό» του πολύ πετυχημένα, πως δεν είχε τίποτε άλλο στο νου του παρά μόνο την ελευθερία και τη γλώσσα. Πώς όμως θα το κατορθώσουμε αυτό;
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Μία ιδέα είναι η παραπάνω. Πώς οι άλλες γλώσσες στη Βικτώρια έχουν δημιουργήσει διάφορα κέντρα και εξυπηρετούν θαυμάσια τις γλώσσες τους; Στα κέντρα αυτά υπάρχουν βιβλιοθήκες και προσφέρεται ανθρώπινη βοήθεια σε μαθητές και δασκάλους, αλλά και με την τεχνολογία εξοπλίζουν δασκάλους και διδασκόμενους, προσφέροντας γλωσσική κατάρτιση και καθοδήγηση. Και εμείς μπορούμε, αλλά φαίνεται πως δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να συνεργαστούμε για ένα τόσο μεγάλο και σοβαρό έργο.
Μικροί ελληνικοί οργανισμοί με ολιγάριθμα μέλη έχουν σήμερα κτίρια πολλών εκατομμυρίων δολαρίων στη Μελβούρνη και δεν υπάρχει ένα τέτοιο να στεγάσει το «Συντονιστικό Κέντρο της Ελληνικής Γλώσσας». Αυτό σημαίνει πως δεν γνωρίζουμε πώς να χειριστούμε το θέμα.
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ!
Εάν μελετήσουμε τις ετήσιες αναφορές των εξεταστών του Υπουργείου Παιδείας για τα Ελληνικά, μπορούμε να βγάλουμε μερικά αναντίρρητα συμπεράσματα. Θα περιοριστώ μόνο στο θέμα της «Λεπτομερούς Μελέτης». Εδώ οι μαθητές μελετούν σε κάποιο βάθος ένα θέμα κοινωνικού, ιστορικού ή λογοτεχνικού περιεχομένου, το οποίο να έχει ένα ιδιαίτερο ελληνικό χρώμα.
Στο Εγχειρίδιο Σπουδών, το γνωστό μας Study Design του Υπουργείου, δίνονται όλες οι κατάλληλες οδηγίες ώστε η μελέτη να προσφέρει στους μαθητές ένα γόνιμο έδαφος, αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτό και τη γλώσσα στην οποία διδάσκεται. Εάν η επιλογή του θέματος είναι διαλεγμένη κατάλληλα, οι μαθητές εμβαθύνουν τις γνώσεις τους και στο τέλος οι ίδιοι θα πουν πως κάτι καλό και ελληνικό μάθαμε που δεν το ξέραμε. Ποιοτική επιλογή του θέματος και κατάλληλη προετοιμασία των καθηγητών, αλλά και μεθοδική, συστηματική και σοφή διδασκαλία, αποδίδει λαμπρά αποτελέσματα. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια θέματα.
Δυστυχώς όμως, τα τελευταία 25 χρόνια μείναμε στάσιμοι και διδάσκουμε τα ίδια τετριμμένα θέματα –με πρώτο– και τελευταίο – τη μετανάστευση, λες και ζούμε στη δεκαετία του ’50 ή ’60. Έχουμε τόσα ενδιαφέροντα θέματα, αλλά φαίνεται πως οι καθηγητές μας κουράστηκαν και κουράσαμε πρόωρα και τους μαθητές μας. Ποιο συντονιστικό όργανο θα ελέγξει την κατάσταση; Δυστυχώς κανένα!
ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
Το μάθημα των Ελληνικών θα πρέπει να γίνει πιο ελκυστικό ώστε οι μαθητές να το εκτιμούν και τότε θα έχουμε και υποψήφιους για τα πανεπιστήμια να σπουδάσουν τα Ελληνικά, να γίνουν και δάσκαλοι και να διαιωνίσουμε τη γλώσσα μας στην Αυστραλία.
Κανένας δεν θα μας βοηθήσει σε αυτό, παρά μόνο η αφεντιά μας. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και να δούμε με πόση σοβαρότητα θα το χειριστεί η παροικία μας. Διαπιστώνω έναν πολύ μεγάλο εφησυχασμό σήμερα για το θέμα αυτό, αλλά θα πρέπει να μας ανησυχεί όλους μας. Τα θέμα όμως δεν εξαντλείται σε μία σύντομη επιφυλλίδα μόνο, γιατί είναι τεράστιο.
Τα Ελληνικά σήμερα «πνέουν τα λοίσθια» (ψυχορραγούν). Βλέπει κανείς το κακό που συντελείται; Αύριο θα είναι πολύ αργά!
