ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά πώς να κάνεις προκοπή (και να πορευτείς το δρόμο τον καλό) σε τούτη την παροικία;
ΚΑΙ να θέλεις να αγιάσεις (και να τα έχεις καλά με όλους) δεν σε αφήνουν. Λες και το κάνουν επίτηδες.
ΠΑΝΩ που πίστεψα (πίνοντας 25 ποτήρια μπύρα) ότι ξεπέρασα τις διαφορές μου με την ηγεσία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, ξαναχτύπησαν (πισώπλατα) τα έγκυρα Μέσα Ενημέρωσης των «αγορών».
ΚΑΙ εδώ μιλάμε για το κατ’ εξοχήν εκφραστικό τους όργανο. Τη Wall Street Journal, τη Βίβλο του καπιταλιστικού συστήματος!
ΜΕΤΑ την Guardian (τον αφρό δηλαδή της αγγλοσαξονικής δημοσιογραφίας) οι δηλώσεις των ηγετών της Κοινότητας, που για τέσσερις μήνες τώρα κάνουν (όπως η άδική κατάρα) το γύρω του κόσμου, πέρασαν τον Ατλαντικό και αναδημοσιεύτηκαν στη W.S.J.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στις δηλώσεις που περιγράφουν το τσουνάμι φυγής των άνεργων Ελλήνων στη χώρα των καγκουρό και των ατελείωτων ορυχείων.
ΓΙΑ να βάλω τα πράγματα στη θέση τους (και να μείνει χώρος να σχολιάσουμε και πιο… σοβαρά θέματα) είμαι υποχρεωμένος να αποκαλύψω ότι έχω υπογράψει συμβόλαιο με τον γραμματέα της Κοινότητας, σύμφωνα με το οποίο, ο Κώστας Μάρκος, δεσμεύεται να κάνει αποκλειστικές δηλώσεις μόνο στον Αιθεροβάμωνα.
ΣΥΝΕΠΩΣ οι δηλώσεις που φέρεται να έκανε στη Wall Street Journal και είχαν ως αποτέλεσμα να γονατίσουν τα χρηματιστήρια, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Η αλήθεια βρίσκεται πιο κοντά στην ερμηνεία που δίνει ο Χρίστος Τσίρκας, για την ενασχόληση του Συμβουλίου της Κοινότητας με τη μετανάστευση από Ελλάδα. Για τα όσα ισχυρίζεται ο Τσίρκας όμως θα μιλήσουμε πιο κάτω.
Η πλάκα είναι ότι στο χορό, για το πόσοι Έλληνες έχουν μεταναστεύσει εδώ, (λόγω κρίσης) έχουν μπει και οι… έγκυρες εφημερίδες της Αυστραλίας οι οποίες και ως συνήθως αναμασούν τα όσα γράφουν οι άλλες.
ΕΧΩ την αίσθηση ότι οι ντόπιες εφημερίδες τελούν υπό σύγχυση και δεν αποκλείεται να εκλαμβάνουν και όλους εμάς (της πρώτης μεταναστευτικής γενιάς) ως νεοφερμένους!
ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά βλέποντας (και κυρίως ακούγοντας) εμένα, που να πάει το μυαλό τους ότι έχω 40 χρόνια σε τούτη τη χώρα.
ΜΙΑ βόλτα να κάνει ένας (άσχετος) αγγλοσάξονας δημοσιογράφος στον πεζόδρομο του Όκλι είναι αρκετή για να πειστεί ότι καθημερινά φτάνουν εδώ χιλιάδες Έλληνες.
ΕΧΟΥΜΕ παραμείνει ατόφιοι ρε παιδί μου, όπως την πρώτη ημέρα που φτάσαμε, παρά τα πολυπολιτισμικά προγράμματα ενσωμάτωσης μας στην ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία.
ΔΕΝ καταλαβαίνουμε Χριστό από προγράμματα ένταξης και αφομοίωσης. Και οι πέτρες μπορούν να αφομοιωθούν σε καινούργιο περιβάλλον, αλλά εμείς ποτέ.
ΑΡΑΓΜΕΝΟΙ θα παραμένουμε στις καρέκλες του πεζόδρομου, πίνοντας με τις ώρες τις φραπεδιές μας και καπνίζοντας αρειμανίως, παρά τις δρακόντειες αντικαπνιστικές εκστρατείες.
ΕΤΣΙ μάλιστα και μας ζορίσουν μπορούμε να δημιουργήσουμε κανένα κίνημα αυτονόμησης και ανακηρύξουμε πέντε έξι προάστια της Μελβούρνης σε δική μας ανεξάρτητη χώρα.
ΟΠΩΣ να το δει κανείς το πράγμα, ότι φτάνουν εδώ συμπατριώτες μας είναι πάρα πολύ θετικό για την παροικία μας η οποία θα ανανεωθεί και θα διεκδικήσει νέες δάφνες σε όλους τους τομείς.
ΚΑΙ όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή είναι δύσκολο να μας μετρήσουν μπορούμε άνετα να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε 3 (και βάλε) εκατομμύρια!
ΜΟΝΟ τα email που έχει λάβει από ενδιαφερόμενους η Κοινότητα να δείξουμε είναι αρκετά για να στηρίξουμε οποιονδήποτε αριθμό μας.
ΤΕΛΙΚΑ είμαστε πολλοί και επειδή είμαστε και περίεργοι (μιας και διατηρούμε γλώσσα, προφορά, συνήθειες και έθιμα) φαινόμαστε ακόμα περισσότεροι.
ΜΙΑΣ και καθημερινά αυγαταίνουμε θα τολμούσα να προτείνω να ξανασκεφτούμε το πόσους ορόφους θα πρέπει να έχει το Πολιτιστικό μας Κέντρο.
ΚΑΤΩ υπό το φώς των νέων εξελίξεων (και συνεχιζόμενων αφίξεων!) προτείνω να προσθέσουμε καμιά τριανταριά ορόφους για μη στριμωχνόμαστε μελλοντικά.
ΞΕΡΩ ότι θα τα πάρει στο κρανίο ο Παπαστεργιάδης, που θα αναγκαστεί να κάνει καινούργια σχέδια, αλλά δεν θα πρέπει να του διαφεύγει ότι η Κοινότητα έχει πρωταγωνιστήσει στο νέο μεταναστευτικό έπος του ελληνικού λαού.
ΘΑ έλεγα μάλιστα την είσοδο του Κέντρου να κοσμεί και ένα άγαλμα του Στέλιου Καζαντζίδη, που έχει υμνήσει όσο κανένας άλλος τη μαρτυρική ξενιτιά. Πάμε σε ένα άλλο θέμα.
ΜΟΥ έχει κάνει φοβερή εντύπωση το γεγονός, ότι αν και έχει σχεδόν περάσει μια βδομάδα, ακόμα δεν έχει λάβει η εφημερίδα μας ούτε μια επιστολή διαμαρτυρίας, για την «κηδεία» που έκαναν στην Ελλάδα, οι ακατονόμαστοι γείτονές σε ένα επαρχιακό τους καρναβάλι.
ΑΝ είχε συμβεί κάτι τέτοιο πριν λίγα χρόνια θα είχαμε λάβει τουλάχιστον 50 επιστολές.
ΤΟ ότι δεν μπήκαν στον κόπο ούτε οι ορκισμένοι πατριώτες (που δεν ανέχονταν μύγα το σπαθί τους) να γράψουν δυο κουβέντες είναι ενδεικτικό των καιρών.
ΔΕΝ θέλω να πιστέψω ότι ο παροικιακός μας πατριωτισμός βρίσκεται εις άτακτον φυγή, αλλά να μη διαμαρτυρηθεί ούτε η Παμμακεδονική πάει πολύ.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι μετά την παγκόσμια (καπιταλιστική) κατακραυγή για τα οικονομικά της πατρίδας μας και τα επίθετα που συνοδεύουν τις αναφορές των Μέσων Ενημέρωσης για την «ελληνική πραγματικότητα», έχουν τρομοκρατηθεί οι πατριώτες και έχουν λουφάξει.
ΑΣΘΑΝΟΝΤΑΙ απελπισμένοι (και προδομένοι) οι άνθρωποι ρε παιδί μου. Ενδεχομένως κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τίποτα δεν γίνεται με τη χώρα και τζάμπα έχαναν τόσα χρόνια τον καιρό τους στηρίζοντάς την.
ΑΣΕ που εκ του αποτελέσματος ίσως έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τα πάντα και να κάνουν δεύτερες σκέψεις για το κατά πόσο είμαστε περιούσιος λαός και απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
ΚΑΙ ως ένα βαθμό έχουν δίκιο οι άνθρωποι, αφού δεν τους βγήκε το ελληνικό μεγαλείο και πως είμαστε οι κορυφαίοι μεταξύ των πρώτων.
ΔΕΝ είναι και λίγο πράγμα να έχεις μεγαλώσει (και γαλουχηθεί) με το δόγμα ότι ολόκληρος ο πλανήτης σου χρωστάει και να ξυπνήσεις ένα πρωί και να μάθεις ότι, όχι μόνο δεν σου χρωστούν τίποτα, αλλά, χρωστάς από πάνω σε όλους τα μαλλιά της κεφαλής σου.
ΔΗΛΑΔΗ εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι. Εντάξει, δεν λέω μεγάλο το χτύπημα και χοντρά τα χρέη, αλλά, αν δεν έχεις να τα πληρώσεις είναι σαν να μη τα χρωστάς.
ΓΙΑ να τονίσω μάλιστα το ηθικό σας, θα πρέπει να τονίσω ότι και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, σκατά τα είχαν κάνει με την οικονομία.
ΦΤΑΝΕΙ να σας πω ότι ο Παρθενώνας ουσιαστικά συμβολίζει την (οικονομική) χρεοκοπία της Αθηναϊκής Πολιτείας.
ΞΟΔΕΨΕ τόσα πολλά για την ανέγερσή του ο Περικλής, που τα ομόλογα εκείνης της εποχής δεν τα έπαιρναν ούτε οι Σπαρτιάτες.
ΤΟ ότι χρεοκοπήσαμε όμως οικονομικά δεν σημαίνει ότι ο ελληνικός πολιτισμός δεν μεγαλούργησε.
Ο χρυσός αιώνας μπορεί να ήταν ουσιαστικά αιώνας μεγάλης φτώχειας, αλλά παράλληλα και αιώνας τεράστιας πνευματικής ανάτασης με παγκόσμια ακτινοβολία. Αιώνας του πνεύματος και όχι των καταθέσεων.
ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ μια νέα χρεοκοπία της χώρας ίσως συμβάλει σε μια νέα πνευματική ανάταση (και ανάσταση!) της σημερινής Ελλάδας.
ΜΠΟΡΕΙ να μην έχουμε λεφτά, αλλά, έχουμε τεράστια πνευματικά αποθέματα. Επειδή όμως βρίσκονται σε μεγάλο (εστιακό) βάθος χρειάζονται τιτάνιες προσπάθειες να αντληθούν.
ΝΑ και ένα παράδειγμα των αποθεμάτων μας, που βρίσκεται (ακόμα) σε βάθος 2350 χρόνων. Αναφέρομαι στα όσα περί οικονομίας (και της ηθικής της) έγραψε ο Αριστοτέλης και στηρίχτηκε (πολύ) αργότερα ο Μαρξ και άλλοι φιλόσοφοι.
Η έννοια της πράξεως στον Αριστοτέλη διαφύλασσε τη συνοχή του πεδίου που αποκαλούμε ηθικοπρακτικό και αυτό περιλαμβάνει τρεις αδιαχώριστες λειτουργίες: την παραγωγή των αναγκαίων για την επιβίωση του οίκου (οικονομία).
ΤΗΝ ελεύθερη διαβούλευση των εκπροσώπων των οίκων που απάρτιζαν την πόλη (πολιτική) και τη διαρκεί ερωτηματοθεσία περί του ήθους, δηλαδή του έλλογου πράτειν μέσα στις έτσι συγκροτημένες ανθρώπινες συλλογικότητες (ηθική).
ΤΙΣ πιο πάνω αρχές, πάνω στις οποίες συγκροτήθηκαν οι μεταγενέστερες κοινωνίες και θεμελιώθηκε το κράτος δικαίου, κατάργησε η οικονομία του νεοφιλελευθερισμού (και των «αγορών») που τοποθέτησε το κέρδος πάνω από την ηθική.
ΑΝ δει κάποιος την κρίση της πατρίδας από αυτήν (τη σωστή) πλευρά μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό που συμβαίνει αντιτίθεται στις αρχές των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η νομιμότητα σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να πηγάζει από τους καπιταλιστικούς νόμους των «αγορών» (παρά τις υπάρχουσες Συμφωνίες και Συνθήκες), αλλά μόνο από την ηθική, όπως θα μολογούσε και ο μακαρίτης ο Καντ αν ζούσε.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ σας λέω ότι η χώρα διαθέτει πολλά (αναξιοποίητα) πνευματικά αποθέματα, αλλά «παίζει» μπάλα σε λάθος γήπεδο και μάλιστα με κάλπικους κανονισμούς.
ΚΑΙΡΟΣ να αφυπνιστούμε να προχωρήσουμε στην αυτογνωσία μας και να δούμε τι θα κάνουμε.
ΑΣΕ που ο καταναλωτισμός και το American Dream (που προϋποθέτει γκλαμουριά, πισίνες, και 4χ4 και παρά δεν μας ταιριάζει.
ΝΑ το πω και αλλιώς: ας πούμε ότι επαληθεύτηκε η προφητεία των Μάγια και μέχρι το τέλος του χρόνου θα καταστραφεί ο πλανήτης.
ΚΑΙ ας υποθέσουμε ότι μια νέα ράτσα ανθρώπων που θα «φυτρώσει» μετά από 3000 χρόνια αρχίζει και κάνει ανασκαφές στην Αμερική για να διαπιστώσει πως ζούσαν η άνθρωποι στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου μας που θα έχει χαθεί.
ΤΙ θα βρουν; Τράπεζες, χρηματιστήρια και σπίτια των 2000 τετραγωνικών μέτρων με μεγάλες κουζίνες, πολλές πισίνες και δεκάδες τουαλέτες.
ΣΤΟ συμπέρασμα που θα καταλήξουν κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ότι το μόνο που ενδιέφερε τους πολίτες της πιο προηγμένης χώρας είναι να κάνουν λεφτά, να τρώνε και να κάνουν τα… κακά τους.
ΤΗ στήλη σήμερα την αφιερώνω σε έναν συμπατριώτη μας εισαγγελέα ο οποίος και βρέθηκε πριν λίγες μέρες στην πόλη μας και μου δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσω και να τα πούμε από κοντά.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε πάλι από βδομάδα. Γεια χαρά.
