Σε ένα δισεκατομμύριο 350 εκατομμύρια (1.350.000.000) υπολογίζεται πως έφτασε το 2012 ο πληθυσμός της Κίνας, γεγονός που την καθιστά τη χώρα με το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού. Δεύτερη έρχεται η Ινδία, με ένα δισεκατομμύριο 210 εκατομμύρια (1.210.000.000) πληθυσμό, που αντιστοιχεί με 18% του παγκόσμιου πληθυσμού, και τρίτη οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ), με πληθυσμό 313 εκατομμύρια (313.000.000), που αντιστοιχεί με 4,5% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Αυτή είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που δύο χώρες, η Κίνα και η Ινδία, ασιατικές και οι δύο, συγκεντρώνουν πάνω από το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού.
Όταν λάβουμε υπόψη και την οικονομική ανάπτυξη των δύο αυτών χωρών, αλλά και της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, διαπιστώνουμε πως η Ασία ως ήπειρος θα διαδραματίσει πρωτοποριακό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία για το υπόλοιπο του 21ου αιώνα, υποβιβάζοντας στην δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα την Αμερική και την Ευρώπη, που είχαν την πρωτοκαθεδρία κατά τον 19ο και 20ό αιώνα.
Από πλευράς κρατών, οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη οικονομία από τα μέσα του 20ού αιώνα, θέση από την οποία αναμένεται να εκτοπισθούν από την Κίνα κατά τα μέσα της δεκαετίας του 2020, δηλαδή λίγο πάνω από 10 χρόνια. Και όπως συνήθως συμβαίνει, η οικονομική ισχύς συνοδεύεται και από την στρατιωτική.
Μέχρι τις αρχές του 2010 η Ιαπωνία ήταν η δεύτερη σε οικονομική ισχύ χώρα του κόσμου. Στα τέλη όμως της ίδιας χρονιάς η οικονομία της Κίνας έφτασε τα 5,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ της Ιαπωνίας ήταν 5,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Με ετήσια οικονομική ανάπτυξη που κυμαίνεται μεταξύ του 8% και 9%, η Κίνα δεν έχει αντιπάλους στον αγώνα δρόμου για την ανάδειξή της στην μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου σε λίγα χρόνια.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1989, η Κίνα παραμένει η μόνη ισχυρή οικονομικά κομουνιστική χώρα του κόσμου. Εδώ όμως παρατηρείται ένα ιδεολογικό παράδοξο. Παράλληλα με την οικονομική ισχύ του κράτους, με την ιδιότητα του κομουνιστικού καθεστώτος, παρατηρούμε και τη δημιουργία μιας τάξης ιδιωτών δισεκατομμυριούχων!
Ακολουθεί απόσπασμα από σχετική αναφορά στην αθηναϊκή εφημερίδα Η Καθημερινή (8/9/2011):
«Η Κίνα έχει 146 δισεκατομμυριούχους σε δολάρια, δηλαδή κατά 14% περισσότερους από πέρυσι, και έρχεται στη δεύτερη θέση μετά τις ΗΠΑ, σύμφωνα με σχετικό κατάλογο που δίνει σήμερα στη δημοσιότητα το αμερικάνικο περιοδικό «Forbes» για τη δεύτερη οικονομία στον κόσμο.
‘Αν και τα χρηματιστήρια πέφτουν, ο πλούτος των πιο ευκατάστατων ανθρώπων στην Κίνα αυξάνεται’, σχολιάζει ο Ράσελ Φλάνερι, επικεφαλής του γραφείου του «Forbes» στη Σανγκάη.
Παρόμοιο κατάλογο δημοσίευσε χθες και ο κινεζικός όμιλος Hurun, ο οποίος διαθέτει πολυτελή περιοδικά και ένα ινστιτούτο ερευνών, διαπιστώνοντας επίσης ότι παρά την οικονομική κρίση η Κίνα συνεχίζει «να παράγει» δισεκατομμυριούχους με αυξημένο ρυθμό. Σύμφωνα με το Hurun, οι δισεκατομμυριούχοι στην Κίνα αυξήθηκαν φέτος σε 271 από 189 που ήταν πέρυσι».
Μάλιστα. Δισεκατομμυριούχοι κομουνιστές. Απορώ αν και αυτό ήταν μέρος από το όνειρο του Μάο Τσετούνγκ, όταν το 1949 επέβαλε το κομουνιστικό καθεστώς στην Κίνα. Σήμερα, πάντως, οι ηγέτες της Κίνας δεν βλέπουν καμιά λογική αντινομία μεταξύ της εξισωτικής ιδεολογίας του κομουνισμού, και της πρακτικής του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού για μια τάξη προνομιούχων κεφαλαιοκρατών, και μια μάζα αγωνιζόμενων για τον επιούσιο εργατών…
ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΡΙΔΑ
Σε βιομηχανική καρδιά της Υδρογείου έχει εξελιχθεί η Κίνα, αφού το διεθνές κεφάλαιο έχει μεταφέρει εκεί τις βιομηχανικές του μονάδες, επωφελούμενο από τα χαμηλά ημερομίσθια των Κινέζων εργαζομένων.
Πιο πάνω είδαμε πως το κινεζικό κομουνιστικό καθεστώς συμβιβάζεται, χωρίς καμιά επιφύλαξη, με την ανάδυση μιας τάξης Κινέζων δισεκατομμυριούχων.
Ένα άλλο παράδοξο που παρατηρείται στην εποχή μας είναι η ευκολία με την οποία οι καπιταλιστές της Δύσης, για τους οποίους ο κομουνισμός αποτελεί τον άσπονδο εχθρό, επενδύουν τα κεφάλαιά τους σε μια χώρα με κομουνιστικό καθεστώς.
Άσχετα αν η μεταφορά αυτή των κεφαλαίων τους αποδυναμώνει τις οικονομίες των δικών τους χωρών, και υποσκάπτει τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος, του οποίου είναι υπέρμαχοι. Μόνο για τις ΗΠΑ, υπολογίζεται πως η μεταφορά βιομηχανικών μονάδων στην Κίνα ευθύνεται για την απώλεια πάνω από δύο εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, με αποτέλεσμα από τη μια την αλματώδη αύξηση της ανεργίας, και από την άλλη το μεγάλο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ, αφού τώρα εισάγει προϊόντα από την Κίνα που πρώτα παρήγαγαν οι ίδιες.
Σε αυτούς τους δύο παράγοντες οφείλεται η εκτόξευση του εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ στα 15 τρισεκατομμύρια δολάρια, που σημαίνει ότι είναι 100% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Εν όψει αυτής της κατάστασης, τον Αύγουστο του 2011 η αμερικανική εταιρεία αξιολόγησης Standard & Poor’s προχώρησε σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ, από τη βαθμίδα AAA στην βαθμίδα AA+ για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας.
Τα αμερικανικά ομόλογα, τα οποία άλλοτε αποτελούσαν την αδιαμφισβήτητα ασφαλέστερη επένδυση σε διεθνές επίπεδο, την περίοδο εκείνη αξιολογούνταν χαμηλότερα από τα ομόλογα που εκδίδονταν από χώρες όπως η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία και ο Καναδάς.
Εν όψει αυτών των εξελίξεων, η Κίνα θεώρησε καλό να κάνει συστάσεις στις ΗΠΑ για νοικοκύρεμα των οικονομικών τους, όπως φαίνεται από το ακόλουθο δημοσίευμα:
«Αμέσως μετά την είδηση υποβάθμισης, το επίσημο ειδησεογραφικό πρακτορείο Νέα Κίνα μετέδωσε ότι η Κίνα, ο μεγαλύτερος πιστωτής της μοναδικής υπερδύναμης του κόσμου, έχει τώρα κάθε δικαίωμα να απαιτήσει από τις ΗΠΑ να ασχοληθούν με τα δομικά προβλήματα του χρέους τους. Πρόσθεσε δε ότι πρέπει να εισηγηθεί η διεθνής επιτήρηση σχετικά με το ζήτημα των αμερικανικών δολαρίων και ένα νέο σταθερό και ασφαλές παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει μία επιλογή προκειμένου να αποτραπεί η πρόκληση μιας καταστροφής από μία μοναδική χώρα», αθηναϊκή εφημερίδα Έθνος, 6/8/11.
Η «Λαϊκή Ημερησία», εφημερίδα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομουνιστικού Κόμματος της Κίνας, προειδοποίησε ότι οι ασιατικές εξαγωγικές οικονομίες ενδέχεται να αποτελέσουν τα μεγαλύτερα θύματα των εντεινόμενων οικονομικών προβλημάτων των ΗΠΑ, μετά την υποβάθμιση της πιστοληπτικής φερεγγυότητας των ΗΠΑ από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poor’s.
Σε αυτήν την ταπεινωτική θέση οδήγησαν οι Αμερικανοί κεφαλαιοκράτες την μέχρι πρόσφατα αναμφισβήτητη υπερδύναμη του κόσμου.
ΕΜΠΡΟΣ Η ΚΙΝΑ, ΠΙΣΩ ΟΙ ΗΠΑ
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στατιστικά στοιχεία για το εμπορικό ισοζύγιο* πέντε μεγάλων χωρών κατά τη διάρκεια του 2010.
Οι ακόλουθες χώρες είχαν πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο, δηλαδή η αξία των εξαγωγών εμπορευμάτων ήταν μεγαλύτερη από την αξία εισαγωγών εμπορευμάτων.
Πλεόνασμα
Γερμανία: 202 δισεκατομμύρια δολάρια
Κίνα: 183 δισεκατομμύρια δολάρια
Σαουδική Αραβία: 152 δισεκατομμύρια δολάρια
Ρωσία: 152 δισεκατομμύρια δολάρια
Ιαπωνία: 77 δισεκατομμύρια δολάρια
Οι παρακάτω χώρες είχαν έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο.
Έλλειμμα
ΗΠΑ: 690 δισεκατομμύρια δολάρια
Μεγάλη Βρετανία: 153 δισεκατομμύρια δολάρια
Ινδία: 107 δισεκατομμύρια δολάρια
Γαλλία 85 δισεκατομμύρια δολάρια
Τουρκία: 72 δισεκατομμύρια δολάρια
Από τα παραπάνω στοιχεία βλέπουμε πως το 2010 η Κίνα είχε το δεύτερο μεγαλύτερο πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο, μετά τη Γερμανία, ενώ οι ΗΠΑ είχαν το μεγαλύτερο έλλειμμα.
Οι αριθμοί αυτοί μιλάνε από μόνοι τους. Η Κίνα, η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, παρουσιάζει αλματώδη οικονομική ανάπτυξη, ενώ οι ΗΠΑ, η μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική δύναμη, αντιμετωπίζουν το φάσμα της χρεοκοπίας, αν συνεχίσουν να έχουν έλλειμμα στο εμπορικό τους ισοζύγιο, και το δημόσιο χρέος τους ξεπεράσει το 100% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Επιπλέον, από την παραπάνω ανάλυση διαπιστώνουμε δύο λογικές αντιφάσεις.
Η πρώτη αναφέρεται στο παράδοξο ότι η Κίνα, η εστία του σύγχρονου κομουνισμού, δημιουργεί μια νέα τάξη δισεκατομμυριούχων.
Η δεύτερη λογική αντίφαση χαρακτηρίζει τους κατόχους του κεφαλαίου, οι οποίοι στην αναζήτηση μεγαλύτερου κέρδους, μεταφέρουν τις επενδύσεις τους από τις προηγμένες χώρες της Δύσης στην Κίνα, και σε άλλες χώρες της Ανατολής, υποσκάπτοντας έτσι τα καπιταλιστικά καθεστώτα της Δύσης που για δύο αιώνες τους ευνόησαν.
Σημείωση
Εμπορικό Ισοζύγιο (Balance of Trade). Το εμπορικό ισοζύγιο δείχνει τη σχέση των εισαγωγών και εξαγωγών εμπορευμάτων μιας χώρας. Όταν οι εξαγωγές υπερβαίνουν τις εισαγωγές σε αξία, έχουμε έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, και όταν συμβαίνει το αντίθετο έχουμε πλεόνασμα. Η σχέση αυτή είναι σημαντική για την οικονομική ευρωστία μιας χώρας.
