Φίλες και φίλοι της αρχαίας ελληνικής ψυχής, χαίρετε! Μετά από απουσία πέντε περίπου εβδομάδων, επιστρέφω στις επάλξεις. Βέβαια, κάποιοι, που «αγαπούν» τα κείμενά μου με ιδιαίτερο πάθος και τα δείχνουν στον δεσπότη, θα προτιμούσαν οι πέντε εβδομάδες να γινόταν πέντε μήνες ή πέντε χρόνια. Κατανοώ απόλυτα την απογοήτευσή τους και τον πόνο της καρδιάς τους.
Κατά την απουσία μου, έγινε λόγος από τις στήλες των επιστολογράφων για τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Κάποιοι τον κακολόγησαν, κάποιοι τον ευλόγησαν. Η δική μου θέση είναι ήδη γνωστή. Ιδιαίτερα, όταν η καθηγήτρια του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρία Τζάνη, αποκαλεί τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο «Βρωμόστομο», εγώ δεν έχω πολλά πράγματα να προσθέσω. Ο χαρακτηρισμός με καλύπτει.
ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ
Προτού, όμως, δώσω τον λόγο στην καθηγήτρια Τζάνη, καλό είναι να πάρουμε μια γεύση του μισελληνισμού του εν λόγω «αγίου». Στο κείμενό του, που φέρει τον σχοινοτενή τίτλο «Περί κενοδοξίας και όπως δει τους γονέας ανατρέφειν τα τέκνα», λέει:
«Μηδείς τοίνυν εις τα των προγόνων σπευδέτω καλείν ονόματα τα παιδία, του πατρός και της μητρός και του πάππου και του επιπάππου, αλλά εις τα των δικαίων, των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων […] ο μεν Πέτρος καλείσθω, ο δε Ιωάννης, ο δε ετέραν τινά προσηγορίαν ενός των αγίων […] Ου μικρά γαρ αισχύνη και κατάγελως, όταν εν οικία χριστιανών έθη ελληνικά επιτελείται» (648-55).
Δηλαδή: «Κανένας να μη βιαστεί λοιπόν να δώσει ονόματα στα παιδιά του που να ανήκουν στους προγόνους –στον πατέρα, στη μητέρα, στον παππού και στον προπάππο– αλλά να δώσει ονόματα που φέρουν οι δίκαιοι, οι μάρτυρες, οι επίσκοποι, οι απόστολοι […]. Ο ένας να ονομάζεται Πέτρος, ο άλλος Ιωάννης και ο άλλος με κάποιο όνομα από τους αγίους […]. Διότι δεν είναι μικρή ντροπή και γελοιότητα, όταν σε σπίτι χριστιανών τελούνται έθιμα ελληνικά.»
Η πιο πάνω παρότρυνση του μισέλληνα «αγίου» είχε ως αποτέλεσμα να εξαφανιστούν πολλά αρχαία ελληνικά ονόματα, όπως αυτό του Αναξαγόρα, του Πρωταγόρα, του Λεύκιππου, του Δημόκριτου, του Αισχύλου κ.ά. Για παράδειγμα, έχουμε τον σημερινό οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος από Δημήτριος έγινε Βαρθολομαίος! Αλήθεια, τι πάει να πει «Ιεζεκιήλ»; Ρωτώ επειδή δεν μιλώ την εβραίικη γλώσσα.
ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ
Σε τηλεοπτική εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα, η καθηγήτρια Τζάνη λέει: «Ο Χριστιανισμός, τσακίζοντας την ιδέα της γυναίκας –γιατί την τσάκισε– μην ξεχνάμε ότι, με διαφορά μιας ψήφου, εμείς [οι γυναίκες] προσδιοριστήκαμε όχι ως ζώα, με διαφορά μιας ψήφου, αλλά ως όντα που προσιδιάζουμε προς το άρρεν, λίγο κατώτερα από αυτό. Και, επομένως, η πηγή της ζωής, ή έμμηνος ρύση –το αντιλαμβάνεσθε αυτό– είναι βρωμιά και ακαθαρσία και … πρέπει να διαβάσετε τον Ιωάννη τον λεγόμενο Χρυσόστομο –για μένα Βρωμόστομο– για να δείτε πώς ακριβώς το περιλαμβάνει: «Πάσα γυνή είναι σκεύος ακαθαρσιών, όργανο του Διαβόλου». Μιλάμε με τέτοιες φράσεις. Αντιθέτως δε, η μετατροπή με ιεροτελεστία του οίνου εις αίμα του Χριστού ήταν η μόνη αγία και αγνή συνθήκη, που έπρεπε να γεύεται ο άνθρωπος. Τώρα, τα σχόλια και οι κατανοήσεις δικές σας».
Μάλιστα. Ετούτος ο μεγάλος για τους Νεοέλληνες χριστιανούς «άγιος» περιγράφει τη μητέρα του ως «σκεύος ακαθαρσιών» και «όργανο του Διαβόλου»! Η φράση «πάσα γυνή», που χρησιμοποιεί, δεν αφήνει καμία γυναίκα απ’ έξω: όλες οι γυναίκες, ανεξαιρέτως, είναι «σκεύη ακαθαρσιών». Πρώτο και καλύτερο «σκεύος ακαθαρσιών» η πρωτόπλαστη Εύα!
ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…
Στο κείμενο «Προς τους έχοντας παρθένους συνεισάκτους», ο «άγιος» έχει και άλλα όμορφα «στολίδια» για τη γυναίκα. Ιδού ένα απόσπασμα (σε νεοελληνική απόδοση):
«Γενικά όμως [η γυναίκα] είναι ένα σκουλήκι που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος. Είναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Πάνω απ’ όλα, είναι παθιασμένη με την πολυτέλεια και τις δαπάνες. Φορτώνεται με κοσμήματα, πουδράρει το πρόσωπό της, βάφει τα μάγουλά της με κοκκινάδια, βάζει μυρωδικά στα ρούχα της, κι έτσι γίνεται θανάσιμη παγίδα για τον εκμαυλισμό των νέων μέσω όλων των αισθήσεων.
»Όσος και αν είναι ο πλούτος, δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει την γυναικεία επιθυμία. Μέρα και νύχτα η γυναίκα δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά το χρυσάφι και τα πολύτιμα πετράδια, τα υφάσματα και τα κεντήματα, τις κρέμες και τα αρώματα. Αν δε υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί. Γι’ αυτό τον λόγο ο Θεός, γνωρίζοντας την ελεεινή τη φύση, την προίκισε με το όπλο της σεξουαλικότητας» (Migne 47).
Τέλος, ο «άγιος» δεν σιχαίνεται μόνο τις γυναίκες: σιχαίνεται και τις εβραίικες Συναγωγές. Στο κείμενό του, που φέρει τον τίτλο «Λόγος κατά Ιουδαίων» (PG 48, 850E) παροτρύνει τους χριστιανούς να καταφρονούν και να σιχαίνονται τις Συναγωγές των Ιουδαίων, διότι σε αυτές κατοικούν δαίμονες (ό.π. 851F). Ευτυχώς που οι δαίμονες δεν κατοικούν μόνο σε αρχαίους ελληνικούς ναούς!
Αυτός, λοιπόν, ήταν ο «άγιος» Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που κάθε άλλο παρά «χρυσόστομος» ήταν. Ήταν ο άνθρωπος που πήγε να σκοτώσει τον έρωτα και τη γυναίκα.
