Μετά από 100 χρόνια οι άνθρωποι συνεχίζουν να τιμούν το πατριωτικό πνεύμα ενός 11χρονου Ελληνοαυστραλού, ο οποίος πέθανε την ώρα που πετούσε δώρα σε στρατιώτες που επέστρεφαν από τα μέτωπα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Εκτορας Βασίλης (Hector Vasyli) τραυματίστηκε θανάσιμα στις 9 Ιουνίου 1918, όταν ένα όχημα που μετέφερε στρατιώτες πάνω από τη γέφυρα Βικτώρια στο Μπρίσμπαν, παρέκκλινε της πορείας του για να αποφύγει άλλο όχημα και έπεσε πάνω στο μικρό αγόρι.

Για τον Έκτορα Βασίλης (Hector Vasyli) έχουμε γράψει πολλές φορές στον «Νέο Κόσμο» αλλά πρόσφατα σχετική αναφορά έκανε και το ABC.

Ο Έκτορας, ο οποίος κατά κανόνα πουλούσε εφημερίδες, βρισκόταν ανάμεσα στο πλήθος που καλωσόριζε τραυματισμένους και αρρώστους καθώς αυτοί μεταφέρονταν σε νοσοκομείο στο Kangaroo Point.

Η Κριστίνα Ιλινγκ-Γκόντμπολντ, της Πολιτειακής Βιβλιοθήκης Κουίνσλαντ, ανέφερε ότι ο Έκτορας είχε σχεδόν αγιοποιηθεί μετά το θάνατό του λόγω των πράξεών του πριν χτυπηθεί από το αυτοκίνητο.

«Ο Έκτορας είχε τη συνήθεια να μαζεύει χρήματα και να τα ξοδεύει σε τσιγάρα, σοκολάτες και λουλούδια, τα οποία προσέφερε στους στρατιώτες που επέστρεφαν» είπε στο «ABC».

«Μπορεί σήμερα να σκεφτόμαστε ότι τα τσιγάρα δεν θα έκαναν καλό σε αυτούς τους τραυματισμένους στρατιώτες και οι σοκολάτες ακόμα χειρότερα, αλλά εκείνες τις ημέρες ήταν απλώς μια ένδειξη σεβασμού για τις χαμένες απολαύσεις της ζωής καθώς βρίσκονταν στον πόλεμο» πρόσθεσε.

Έναν αιώνα αργότερα, τα μέλη της Ελληνικής Κοινότητας Μπρίσμπαν συνεχίζουν να καταθέτουν στεφάνια στο πέτρινο μνημείο που έχει χτιστεί για να τιμήσει τη σύντομη ζωή του Έκτορα.

Στο μνημείο είναι σκαλισμένο το πρόσωπο του μικρού, ενώ από κάτω αναφέρεται: «Κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου του στην πατριωτική δουλειά προς τους Αυστραλούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Ευρωπαϊκού Πολέμου. Στις φλέβες του έτρεχε το ηρωικό αίμα της Ελλάδος και στο στήθος ενός παιδιού βρίσκονταν η καρδιά ενός άντρα».

Ο πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος του «Hellenic RSL», Βλάσης Ευσταθίου (Vlas Efstathis) δήλωσε πως το μνημείο είναι ακόμα και σήμερα ένας σημαντικός τόπος των εορτασμών της κοινότητας. «Για όσο καιρό θυμάμαι, επί περίπου 30 χρόνια, πάντοτε συναντιόμαστε εκεί», ανέφερε.

«Είναι μια ιστορία που μου αρέσει να διηγούμαι, γιατί αποτελεί πρότυπο ένα μικρό παιδί να κάνει όλα αυτά τα πράγματα και να έχει ένα τόσο τραγικό τέλος… Θεωρώ ότι πρέπει να τον θυμόμαστε», πρόσθεσε στο ABC, τονίζοντας τη συμβολή του πρώην πρόξενου της Ελλάδας στο Κουίνσλαντ, Alex Freeleagus, στη διατήρηση του μνημείου.