Μια λίμνη, η οποία βρίσκεται κοντά στα σύνορα της Δυτικής Αυστραλίας με τη Βόρεια Περιοχή, μπορεί να είναι η λύση στην παγκόσμια έλλειψη ενός από τα σπουδαιότερα λιπάσματα. Πρόκειται για τη λίμνη McKay, έκτασης περίπου 5.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία είναι πλούσια σε ποτάσα.
Από την ποτάσα εξάγεται το θειικό κάλιο, το οποίο και βοηθά τα φυτά να μεγαλώνουν ταχύτερα, πιο υγιή και πιο δυνατά. Μάλιστα, είναι μια από τις τρεις κυριότερες θρεπτικές ουσίες των φυτών. Η λίμνη McKay είναι μια από τις μεγαλύτερες πηγές παγκοσμίως σε θειικό κάλιο και σύντομα αναμένεται να μετατραπεί σε ορυχείο.

Ο Μαρκ Σάβιτς, μαζί με τον φίλο και συνεταίρο του, Τομ Λιόνς, ίδρυσαν την εταιρία Άγκριμιν, η οποία θα εκμεταλλευτεί τη συγκεκριμένη πηγή, ώστε μακροχρόνια να μπορέσουν να συναγωνιστούν ακόμη και την Κίνα. Η κινεζική αγορά αυτή τη στιγμή απορροφά τη μεγαλύτερη ζήτηση θειικού καλίου, λόγω της αυξημένης παραγωγής και κατανάλωσης λαχανικών και φρούτων.

«Έχουμε σκοπό να παράγουμε 426.000 τόνους θειικού καλίου ανά έτος σε μια περίοδο 20 ετών λειτουργίας του ορυχείου και θα μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό με ένα πολύ χαμηλό κόστος, ύψους $220 ανά τόνο», δηλώνει ο γενικός διευθυντής της εταιρίας, κ. Λιόνς. Η αρχική εκτίμηση της παραγωγής του ορυχείου εκτιμήθηκε στα $2,7 δισ., κάτι που τοποθετεί την εταιρία Άγκριμαν μέσα στις πρώτες πέντε στην παραγωγή θειικού καλίου.

Ένα ακόμη γεγονός που θα λειτουργήσει υπέρ της εταιρίας είναι και το εξαιρετικό (για την παραγωγή) κλίμα που επικρατεί στην περιοχή, μιας και οι υψηλές θερμοκρασίες επιτρέπουν την άμεση άντληση της άλμης, εν αντιθέσει με τις συνήθεις διαδικασίες στις οποίες πρέπει να συλλέγεται σε πετρώδη μορφή. Έτσι, το άλας που θα απομένει από την εξάτμιση, παραμένει πλούσιο σε κάλιο ενώ και η παραγωγή γίνεται πιο φθηνή με αυτό τον τρόπο.

Ωστόσο, η δημιουργία του συγκεκριμένου ορυχείου δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Ένα μεγάλο εμπόδιο που συνάντησαν ο Μαρκ Σάβιτς και οι συνεργάτες του ήταν οι διαπραγματεύσεις με τους αρχικούς ιθαγενείς ιδιοκτήτες της τοποθεσίας, οι οποίοι τώρα ζουν στην περιοχή Κιβιρκούρα. Μάλιστα, χρειάστηκαν τρία χρόνια ώστε οι δύο πλευρές να δώσουν τα χέρια και να έρθουν σε συμφωνία, αφού μετά από πολλές μελέτες ανθρωπολόγων μεταπείστηκαν ότι δεν θα υπάρξουν ζημιές σε μνημεία της περιοχής από το ορυχείο.

Όπως δηλώνει ένας από τους αρχικούς κατοίκους, ο Μάθιου Πίντα, οι κάτοικοι είναι ικανοποιημένοι. «Η εταιρία εξόρυξης θέλει να δουλέψει στη λίμνη γιατί βρέθηκε ένα καλό κοίτασμα και η σχέση μεταξύ των ντόπιων και της εταιρίας πάει πολύ καλά».

Ένα ακόμη εμπόδιο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η εταιρία Άγκριμαν είναι και η διάνοιξη δρόμων που θα ενώνουν την έρημο Τανάμι της Βόρειας Περιοχής με το λιμάνι Ουίντχαμ της Δυτικής Αυστραλίας, καθώς θα χρειάζονται σε καθημερινή βάση 15 τρένα τα οποία με τη σειρά τους θα μεταφέρουν έξι βαγόνια θειικού καλίου. Η απόσταση αυτή είναι περίπου 980 χλμ. και ήδη έχουν ξεκινήσει οι εργασίες διάνοιξης των οδών.

Σε ό,τι αφορά τέλος την περιβαλλοντολογική επίδραση που μπορεί να έχει η άντληση θειικού καλίου από τη λίμνη, αυτή δεν θα είναι σπουδαία, καθώς, σύμφωνα με τον κ. Σάβιτς, θα επηρεάσει μόλις το 3% της επιφάνειας της λίμνης. Κι αυτό θα συνεχίσει να αναπληρώνεται κατά τη διάρκεια της υγρής περιόδου, όταν και η λίμνη McKay θα πλημμυρίζει, ένα ακόμη πλεονέκτημα που έχει το συγκεκριμένο ορυχείο θειικού άλατος έναντι των υπολοίπων.

«Αυτό είναι ένα (σχέδιο) με το οποίο με το οποίο κοιτάμε να μείνουμε μακροπρόθεσμα και ελπίζουμε να εκπληρώσουμε όλες τις υποσχέσεις που δώσαμε σε όλους τους μετόχους, συμπεριλαμβανομένων και των κατοίκων της Κιβιρκούρα» δήλωσε ο κ. Σάβιτς.