Η αντίληψη ότι οι σχέσεις της Αυστραλίας με την Κίνα είναι αδιάσειστες λόγω των εμπορικών συναλλαγών και συμφερόντων των δύο χωρών, δεν φαίνεται να ισχύει επί των ημερών μας.
Είναι γεγονός ότι η πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Τζούλια Γκίλαρντ, είχε υποστηρίξει ότι οι δεσμοί των δύο χωρών στον οικονομικό χώρο, αποτελούν έναν ισχυρό πυλώνα που μπορεί να εξουδετερώσει διαφορές σε άλλα θέματα.
Η χρονική στιγμή που εξέφρασε αυτήν την άποψη ήταν όταν είχε προκαλέσει την οργή του Πεκίνου, πέρυσι, με το να επιτρέψει στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ να εγκατασταθούν στην βάση του Ντάργουιν, γεγονός που το είδαν οι Κινέζοι ως στρατηγικό παιχνίδι επίδειξης υπεροχής στην περιοχή εκ μέρους των Αμερικανών.
O Cui Liru, συγκεκριμένα, πρόεδρος των Ινστιτούτων Σύγχρονων Διεθνών Σχέσεων στην Κίνα, θα πει χαρακτηριστικά ότι «το παλαιό μοντέλο των δεσμών των δύο χωρών, όπου οι εμπορικές συναλλαγές αποτελούσαν τον ακρογωνιαίο λίθο, δεν αρκεί πλέον. Είναι φανερό πλέον ότι η στρατηγική των δύο χωρών, αναφορικά με την Ασία και τον Ειρηνικό, οπισθοδρομεί».
Είναι γεγονός ότι η πρωθυπουργός, Τζούλια Γκίλαρντ, έχει αντιληφθεί ότι το κλίμα στην περιοχή έχει αλλάξει, γι’ αυτό και έχει δώσει εντολή να γίνει σχετική μελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας θα ανακοινωθούν στο τέλος του χρόνου.
Εκείνο, εντούτοις, το οποίο δηλώνει εμφατικά είναι ότι «η φιλία με τη μία χώρα, δεν αποκλείει, τις καλές σχέσεις με την άλλη. Με την ΗΠΑ, μας συνδέουν στενοί δεσμοί και κοινά συμφέροντα και η Κίνα το γνωρίζει αυτό, όπως γνωρίζει επίσης ότι η σχέση αυτή θα συνεχιστεί και στο μέλλον».
Το λάθος της Αυστραλίας, εκτιμούν εμπειρογνώμονες, είναι ότι χειρίζεται τα δύο θέματα -οικονομικό και στρατηγική στην περιοχή- ως δύο χωριστά θέματα, ενώ στην ουσία είναι αλληλένδετα.
