Η πρωθυπουργός, Τζούλια Γκίλαρντ, αναπνέει «καθαρό αέρα» από τη Δευτέρα το πρωί, που η κοινοβουλευτική ομάδα «απολύμανε» τον κυβερνητικό χώρο με τον εξοστρακισμό στα βουλευτικά έδρανα του «τοξικού» πρώην πρωθυπουργού και πρώην υπουργού Εξωτερικών, Κέβιν Ραντ.
Από τη Δευτέρα το πρωί, η πρωθυπουργός έχει ελεύθερο πεδίο δράσης. Η κοινοβουλευτική ομάδα του Εργατικού Κόμματος την επαναβεβαίωσε ως αρχηγό του κοινοβουλευτικού Εργατικού Κόμματος και πρωθυπουργό της χώρας με πλειοψηφία, που έθαψε πιθανή φιλοδοξία του Κέβιν Ραντ να διεκδικήσει την πρωθυπουργία τρίτη φορά στο εγγύς μέλλον.
Στην άνιση αναμέτρηση της Δευτέρας η ηγεσία της δεξιάς –που μεθόδευσε την ανατροπή του Ραντ στις 23 Ιουνίου 2010– κατήγαγε δεύτερη, «περιφανή» νίκη κατά του «υπονομευτή» της πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Η κ. Γκίλαρντ επανεκλέχτηκε πρωθυπουργός με υπερδιπλάσιο αριθμό ψήφων από αυτές που πήρε ο εσωκομματικός αντίπαλός της – έλαβε 71 ψήφους έναντι 31 του κ. Ραντ.
Η ψηφοφορία έθεσε τέλος στη διαμάχη για την πρωθυπουργία. Τουλάχιστον για το ορατό μέλλον. Δεν συνένωσε, μήτε προβλέπεται να συνενώσει τα διεστώτα, τις αλληλοσπαραζόμενες ηγεσίες των παρατάξεων. Η αντοχή της «εκεχειρίας» προς όφελος της παράταξης και της χώρας, που συνομολόγησαν μετά την ψηφοφορία η νικήτρια και ο ηττημένος, θα κριθεί από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων των προσεχών μηνών. Αν η εκλογιμότητα του Εργατικού Κόμματος παραμείνει χαμηλή, υποστηρικτές και μη της κ. Γκίλαρντ θα αναιρέσουν τις δεσμεύσεις τους, θα ψάξουν για το δυναμικό, επικοινωνιακό ηγέτη που θα σώσει το Εργατικό Κόμμα από τον αφανισμό στις εκλογές.
Αδιάφορα από τις κορώνες της ίδιας και των υποστηρικτών της, η κ. Γκίλαρντ είναι πρωθυπουργός υπό αίρεση. Είναι ηγέτιδα με ημερομηνία λήξης, που έχουν καθορίσει οι ίδιοι οι υποστηρικτές της. Διότι στην ψηφοφορία της Δευτέρας η πρωθυπουργός δεν εισέπραξε την εκτίμηση των συναδέλφων της για το θετικό της έργο, αλλά τη μανία τους κατά του Κέβιν Ραντ. Αν η τολμούμενη αλλαγή «ύφους» της ίδιας και η σχεδιαζόμενη, συστηματική προβολή του έργου και του οράματος της κυβέρνησης για το μέλλον της χώρας αλλάξουν τη διάθεση του εκλογικού σώματος, θα ηγηθεί του Εργατικού Κόμματος στις εθνικές εκλογές του 2013. Διαφορετικά, το Εργατικό Κόμμα θα διεκδικήσει τις εκλογές με νέο αρχηγό, κατά πάσα πιθανότητα τον Μπιλ Σόρτεν, που η δεξιά «εκπαιδεύει» πυρετωδώς.
Η απειλή των ανεξάρτητων να ανατρέψουν την Εργατική κυβέρνηση μειοψηφίας αν έχανε η κ. Γκίλαρντ, που οι υποστηρικτές της χρησιμοποίησαν κατά κόρον για να πείσουν τους «αδέσμευτους» ή «παλινδρομούντες» συναδέλφους τους να την ψηφίσουν, δεν πρόκειται να αποτρέψει την ανατροπή της, αν δεν καταφέρει να πάρει το λαό με το μέρος της. Και τούτο, διότι η ψηφοφορία της Δευτέρας μετακίνησε το «μεγαλύτερο εμπόδιο» στην προσπάθεια της κυβέρνησης και της πρωθυπουργού να ασκήσουν αποτελεσματική πολιτική και να πείσουν τον λαό για την ωφελιμότητα του μεταρρυθμιστικού έργου της κυβέρνησης. Έβγαλε «νοκ άουτ», στην κυριολεξία, τον «Εφιάλτη» της κυβερνητικής παράταξης, τον Κέβιν Ραντ.
Η άμεση συνέπεια της πολιτικής εξόντωσης του κ. Ραντ –για την πρωθυπουργό και την κυβέρνηση– είναι, ότι μαζί με το «εμπόδιο» η κοινοβουλευτική ομάδα μηδένισε τις δικαιολογίες που επικαλούνταν η κ. Γκίλαρντ και οι στενοί συνεργάτες της από την επομένη του πραξικοπήματος, για την αδυναμία τους να πείσουν το εκλογικό σώμα για την ικανότητά τους να διαχειριστούν αποτελεσματικά την εξουσία. Να κυβερνήσουν αποτελεσματικά τη χώρα.
Στις πρώτες συνεντεύξεις της, μετά τη δημοσιοποίηση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας, η πρωθυπουργός τόνισε, ότι «η διευθέτηση του ζημιογόνου προβλήματος της πρωθυπουργίας θα επιτρέψει στην ίδια και την κυβέρνηση να επικεντρώσουν στους στόχους τους, βασικότερος των οποίων είναι η διατήρηση της αναπτυξιακής πορείας της εθνικής οικονομίας».
Ταυτόχρονα, η πρωθυπουργός δεσμεύτηκε να γίνει «μαχητική υποστηρικτής» των δικαιωμάτων των μειονεκτικών κοινωνικών τάξεων, που αποτελούν την παραδοσιακή βάση του Εργατικού Κόμματος. Η πειστικότητα του λόγου της θα επιβεβαιωθεί από τις μελλοντικές δημοσκοπήσεις.
Βασικό κριτήριο εκτίμησης της μελλοντικής πορείας της κυβέρνησης στο άμεσο μέλλον θα είναι το σχήμα της νέας κυβέρνησης, μετά τις παραιτήσεις του αναπληρωτή Θησαυροφύλακα, υπουργού Αθλητισμού και ενός εκ των αρχιτεκτόνων του πραξικοπήματος κατά του Κέβιν Ραντ, ηγετικού στελέχους της δεξιάς, Μαρκ Αρμπίμπ, και του Κέβιν Ραντ.
Ειπώθηκε, ότι ο κ. Αρμπίμπ παραιτήθηκε για «να διευκολύνει τη διαδικασία συμφιλίωσης των παρατάξεων». Διαδίδεται –χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί από επίσημα κομματικά στόματα– ότι η παραίτηση Αρμπίμπ απαλλάχτηκε με τις ψήφους που διασφάλισαν τη σαρωτική νίκη της κ. Γκίλαρντ.
Οι επιλογές της πρωθυπουργού θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν τις δηλώσεις της, ότι «δεν θα μνησικακήσει» κατά των υπουργών και βουλευτών της κυβερνητικής παράταξης που στήριξαν τον Κέβιν Ραντ. Ταυτόχρονα, οι επιλογές της πρωθυπουργού θα προκρίνουν τη δυνατότητα του κοινοβουλευτικού Εργατικού Κόμματος να ξεπεράσει το διχασμό, να επανενωθεί και να παράξει έργο.
Η πρωθυπουργός και οι ηγέτες των παρατάξεων δηλώνουν, ότι μετά το πειστικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Δευτέρας το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός του περασμένου δεκαπενθημέρου αντικαταστάθηκαν από «ενωτικό πνεύμα», παρά τη δήλωση του κ. Ραντ στην κοινοβουλευτική ομάδα, ότι «δεν προτίθεται να παρακολουθεί παθητικά τον αφανισμό της νέας γενιάς του Εργατικού Κόμματος». Με απλά λόγια, δεν πρόκειται να ησυχάσει, όσο θα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου οι άνθρωποι που διέψευσαν τα όνειρά του.
Βασικές προτεραιότητες της πρωθυπουργού, για την ανατροπή του αντικυβερνητικού κλίματος, πρέπει να είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστία της και η πειστική ανάλυση των λόγων που επιβάλλουν ο Κέβιν Ραντ, ο δημοφιλέστερος ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, να μείνει στο περιθώριο. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων εξακολουθούν να θεωρούν την πρωθυπουργό «αναξιόπιστη», απορρίπτουν τις αιτιάσεις για την πραξικοπηματική ανατροπή του Κέβιν Ραντ το 2010 και τον πρόσφατο διασυρμό του από την πρωθυπουργό και άλλα ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης, στιγματίζουν την αλλοτρίωση της κοινοβουλευτικής ομάδας του Εργατικού Κόμματος από το εκλογικό σώμα.
Μεσοπρόθεσμα, το βαρόμετρο για την πορεία της κυβέρνησης θα είναι η αντίδραση του λαού και των επιχειρήσεων στην επιβολή του φόρου διοξειδίου του άνθρακα (carbon tax) την 1η Ιουλίου 2012.
Αν ο λαός πειστεί, ότι ο φόρος δεν θα τον επιβαρύνει οικονομικά, δεν θα απειλήσει το μεροκάματό του και θα βελτιώσει το περιβάλλουν για τις παρούσες και τις επόμενες γενιές Αυστραλών πολιτών η κυβέρνηση θα καρπωθεί το πολιτικό όφελος από «τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση της μεταπολεμικής περιόδου». Αν ο λαός αντιδράσει αρνητικά, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να φθίνει με μηδενικές πιθανότητες νίκης στις προσεχείς εκλογές.
Ενάντια στις δηλώσεις της πρωθυπουργού και άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης οι πληγές του Εργατικού Κόμματος –από τα τελευταία αλληλομαχαιρώματα– δεν πρόκειται να κλείσουν σύντομα.
Η πρωθυπουργός πιέζεται, ήδη, από τους υποστηρικτές της να «παροπλίσει» τα ηγετικά στελέχη της ομάδας που ψήφισαν εναντίον της. Αν ενδώσει στις πιέσεις θα κρατήσει ανοιχτή την πληγή του διχασμού.
Χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας «The Australian» ανέφερε, ότι η πρωθυπουργός να αποσύρει πρόσκλησή της στον πρώην πρωθυπουργό της Νέας Νότιας Ουαλίας, Μπομπ Καρ, να αντικαταστήσει τον Κέβιν Ραντ στο Υπουργείο Εξωτερικών. Μέλη της κυβέρνησης απαίτησαν να συμπληρωθεί εκ των ενόντων το «κενό» που δημιούργησε η παραίτηση Ραντ.
Παράλληλα, δημοσίευμα της εφημερίδας «Sydney Morning Herald» αποκάλυπτε, ότι και η πρώην πρωθυπουργός της Νέας Νότιας Ουαλίας, Κριστίν Κινίλι, απέρριψε πρόσκληση να αντικαταστήσει το Μαρκ Αρμπίμπ.
Επικρατέστεροι υποψήφιοι για το Υπουργείο Εξωτερικών φέρονται ο υπουργός Άμυνας, Στίβεν Σμιθ, υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Ραντ, ή ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης, Σάιμον Κριν. Σχολιάζοντας τη φημολογία, ο κ. Κριν δηλώνει, ότι «θέλει να ολοκληρώσει το έργο που άρχισε ως υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης, αλλά αναγνωρίζει το δικαίωμα της πρωθυπουργού να επιλέξει τα μέλη της κυβέρνησης».
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ανέφεραν χθες, ότι ο ιθαγενής ακτιβιστής, Γουόρεν Μαντίν, είναι μεταξύ των υποψηφίων για την έδρα του Αρμπίμπ στην κοινοπολιτειακή Γερουσία.
Ο κ. Μαντίν δήλωσε στην εφημερίδα «The Australian», ότι «θα είναι ομαδικός παίκτης», αν επιλεγεί να αντικαταστήσει τον παραιτηθέντα πρώην αναπληρωτή θησαυροφύλακα.
Η πρωθυπουργός ζήτησε πίστωση χρόνου για να συμπληρώσει τα κενά της κυβέρνησης. Διαβεβαιώνει, δε, ότι «θα επιλέξει τα νέα μέλη της κυβέρνησης με αξιοκρατικά κριτήρια». Εικάζεται, ότι η πρωθυπουργός θα ανακοινώσει αύριο το νέο σχήμα της κυβέρνησης για να δώσει το χρόνο στους νέους υπουργούς να ορκιστούν και να ενημερωθούν.
Εν τω μεταξύ, η ομάδα Ραντ ανησυχεί για την τύχη των Κιμ Καρ και Ρόμπερτ ΜακΛέλαντ, και Μάρτιν Φέργκιουσον, μπροστάρηδες στην εκστρατεία για επανεκλογή του κ. Ραντ. Στελέχη της αριστεράς υπενθυμίζουν συνεχώς στην πρωθυπουργό, ότι «η τιμωρία» υπουργών που κινήθηκαν εναντίον τους θα ανατρέψει τη διαδικασία συμφιλίωσης.
Κομματικές πηγές εκτιμούν, ότι ο Μάρτιν Φέργκιουσον είναι «πολύ χρήσιμος» για να παροπλιστεί. Το ερώτημα που αιωρείται στους κυβερνητικούς κύκλους είναι, αν η πρωθυπουργός τρέφει την ίδια εκτίμηση για τον υπουργό της.
Το άλλο κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης Γκίλαρντ που στήριξε τον Κέβιν Ραντ, ο υπουργός Έργων Υποδομής, Μεταφορών και Συγκοινωνιών και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Εργατικού Κόμματος, Άνθονι Αλμπανίζι, επανήλθε στα καθήκοντά του και παραμένει αιχμή της κυβέρνησης στις σκληρές αντιπαραθέσεις με την αξιωματική αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη βουλή.
Στις πρώτες συνεδριάσεις της βουλής τα μέλη της κυβέρνησης, ψηφοφόροι και μη της κ. Γκίλαρντ, σχημάτισαν προστατευτικό κλοιό γύρω από την πρωθυπουργό. Η ίδια αντέκρουσε αλλεπάλληλες ερωτήσεις της αντιπολίτευσης για την «αποδοχή» της από την κοινοβουλευτική ομάδα.
Η πρωθυπουργός υπενθύμισε στον Τόνι Άμποτ, ότι κέρδισε την αναμέτρηση με τον Κέβιν Ραντ με 20 ψήφους διαφορά, ενώ αυτός εκλέχτηκε αρχηγός τη αξιωματικής με διαφορά μίας ψήφου από τον τότε αρχηγό της αντιπολίτευσης, Μάλκολμ Τέρνμπουλ.
