Στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης έρευνάς τους για την ιστορία της ελληνικής κοινότητας στην Αυστραλία, η Έφη Αλεξάκη και ο Leonard Janiszewski επιστρέφουν με μία νέα δημόσια διάλεξη την ερχόμενη Τρίτη, 21 Αυγούστου στο Hellenic Club της Καμπέρα.

Το συγγραφικό δίδυμο, γνωστό στην παροικία μας για την έκδοση του βιβλίου “Greek Cafés & Milk Bars of Australia” πρόκειται να παρουσιάσει το χρονικό της ελληνικής παρουσίας στη χώρα, όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία 200 χρόνια, ρίχνοντας φως στη διαφορετικότητα που χαρακτηρίζει το μωσαϊκό της ελληνικής μετανάστευσης.

Η κινητικότητα των Ελλήνων ανά τα χρόνια και η εδραίωση διασπορικών κοινοτήτων σε κάθε γωνιά της γης δίνει περαιτέρω υπόσταση στην πιθανολογία ελληνικής παρουσίας ήδη από τις απαρχές των ευρωπαϊκών αποκιών στην Αυστραλία.

Την επιχείρηση “Canberra Dining Rooms” επί της οδού Monaro, διηύθυναν οι Γιώργος, Μιχαήλ και αργότερα και ο Πίτερ Ποτίρης. Η οικογένεια είχε μεταναστεύσει από τα Κύθηρα. Για κάποια περίοδο πριν το 1911, η επιχείρηση ονομαζόταν “Potiris Brothers’ Oyster Saloon”. Η φωτογραφία, τραβηγμένη το έτος 1914, παραχωρήθηκε από τον N. George στη συλλογή ‘In Their Own Image: Greek-Australians’.

Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη καταγεγραμμένη παρουσία Ελλήνων τοποθετείται στις 27 Αυγούστου 1829, με την άφιξη του βρετανικού πλοίου μεταφοράς καταδίκων Norfold. Ανάμεσα στους 200 επιβάτες του, βρίσκονταν και επτά ναυτικοί έτοιμοι να εκτίσουν τις ποινές τους για πειρατεία στη Μεσόγειο.

Λίγα χρόνια αργότερα, θα λάμβαναν αμνηστία από το ελληνικό Κράτος που προσφέρθηκε να τους επαναπατρίσει, όμως δύο εξ αυτών, ο Αντώνης Μανώλης και ο Γκίκας Βούλγαρης, αποφάσισαν να μείνουν στην Αυστραλία.

Ομάδα ανθρακωρύχων στο Hill End-Tambaroora της Νέας Νότιας Ουαλίας, αρχές του 1870. Μεταξύ αυτών και ο Jeremiah Williams (Γεράσιμος Βασιλάκης) που εικονίζεται στο κέντρο της φωτογραφίας κρατώντας μια βέργα. Ο Γεράσιμος κατέφθασε στην Αυστραλία από τα νησιά του Ιονίου το 1863, ένας από τους πολλούς Έλληνες που κινητοποιήθηκαν από το κυνήγι του χρυσού. Φωτογραφία: Ευγενική παραχώρηση από τη συλλογή Holtermann της State Library ΝΝΟ.

Η ελληνική παρουσία θα εξακολουθούσε σποραδική μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα, όπου το κυνήγι του χρυσού ξεκίνησε να αναδεικνύεται ως ισχυρό κίνητρο για τον ξενιτεμό.

Η διάλεξη μας μεταφέρει στη δεκαετία του 1890 με την ίδρυση των πρώτων ελληνικών κοινοτήτων στη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ και αναφέρεται στα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν σταδιακά σε αυξανόμενα πληθυσμιακά ρεύματα, όπως ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1921-2, όπως, επίσης, στο κοινωνικό πλαίσιο της χώρας και τις επιπτώσεις στη μεταχείριση των νεοαφιχθέντων λόγω της πολιτικής της “Λευκής Αυστραλίας”.

“Καλωσόρισμα” του Βασίλιου Φλωριά (Bill Florence) στην Αυστραλία. Γεννημένος στην Ιθάκη, ο Βασίλης έφτασε στη Μελβούρνη το 1922 ως έφηβος ολοκληρώνοντας τον κύκλο μετανάστευσης της οικογένειάς, με την άφιξη του πατέρα, των δύο αδελφών και της αδελφής του να έχουν προηγηθεί. Φωτογραφία: Μελβούρνη, περί το 1922. Ευγενική παραχώρηση των S. Raftopoulos και J. Florence.
* Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από τη συλλογή ‘In Their Own Image: Greek-Australians’, National Project Archives, Macquarie University, Sydney.

Κατά την περίοδο της “Μεγάλης Ύφεσης”, μας πληροφορούν οι συγγραφείς, οι Έλληνες θεωρούνταν “οι λιγότερο επιθυμητοί ξένοι στην Αυστραλία”.

Μέχρι το 1939, οι επισήμως καταγεγραμμένοι κάτοικοι ελληνικής καταγωγής θα ανέρχονταν σε 15.000, ενώ μεταξύ 1953 και 1956 θα προστίθενταν σε αυτούς περίπου 30.000 ακόμη νεοαφιχθέντες.

Από την εμπειρία στα κέντρα μεταναστών, όπως αυτό της Bonegilla, και το φαινόμενο των πλοίων με νύφες από την Ελλάδα, έως τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου και την άφιξη των Ελληνοκυπρίων προσφύγων, οι “σταθμοί” της διάλεξης μας δίνουν μια σφαιρική εικόνα του χρονικού που οδήγησε στην εγκατάσταση περίπου 250,000 Ελλήνων στους Αντίποδες από το 1947 μέχρι και τη δεκαετία του ’80.

Η Katherine Crummer (Αικατερίνα Γεωργία Πλέσσος) ήταν η πρώτη ελληνικής καταγωγής γυναίκα που γνωρίζουμε ότι εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αυστραλία. Φωτογραφία: Αντίγραφο της αυθεντικής τραβηγμένης πιθανότατα στο Σίδνεϊ στα τέλη του 190υ αιώνα, ευγενική παραχώρηση των R. και P. Crummer.

Το συγγραφικό δίδυμο Έφη Αλεξάκη και Leonard Janiszewski καλύπτουν επίσης το πιο πρόσφατο μεταναστευτικό ρεύμα που ακολούθησε μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, αναλύοντας πώς ειδικότερα η Μελβούρνη αναδείχθηκε σε έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς για τη νεότερη γενιά μεταναστών.

Από αριστερά, οιJack Notaras, Jack Cassidy (Kassimatis), Emanuel Notaras and Theo Notaras έξω από τα Refreshment Rooms της Καμπέρα το 1929. Φωτογραφία: Ευγενική παραχώρηση του T. Notaras.

Η σημερινή ελληνική κοινότητα της Αυστραλίας εκτιμάται ότι αριθμεί μεταξύ 500.000 και 700.000, ένα σύνολο που περικλείει εκπροσώπους διαφόρων γενιών που φέρουν πίσω τους ποικίλες ιστορίες μετανάστευσης και ο πλούτος αυτής ακριβώς της διαφορετικότητας βρίσκεται στο επίκεντρο της διάλεξης.

Η διάλεξη των Έφη Αλεξάκη και Leonard Janiszewski, με τίτλο “In Their Own Image: A History of the Hellenic Presence in Australia, 1810s to Present” θα δοθεί την Τρίτη 21 Αυγούστου στο Hellenic Club της Καμπέρα, Matilda Street, Woden ACT 2606.

Ώρα: έναρξης 6.30π.μ.
Είσοδος: ελεύθερη

Για κρατήσεις μπορείτε να καλέσετε στο (02) 6281 0899 ή να αποστείλετε μήνυμα στη διεύθυνση admin@hellenicclub.com.au

Ομάδα ανθρακωρύχων στο Hill End-Tambaroora της Νέας Νότιας Ουαλίας, αρχές του 1870. Μεταξύ αυτών και ο Jeremiah Williams (Γεράσιμος Βασιλάκης) που εικονίζεται στο κέντρο της φωτογραφίας κρατώντας μια βέργα. Ο Γεράσιμος κατέφθασε στην Αυστραλία από τα νησιά του Ιονίου το 1863, ένας από τους πολλούς Έλληνες που κινητοποιήθηκαν από το κυνήγι του χρυσού. Φωτογραφία: Ευγενική παραχώρηση από τη συλλογή Holtermann της State Library ΝΝΟ.