Έχουμε 25η Μαρτίου και μην ταράζεις τα νερά. Άσε κάποιον άλλο να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Εσύ τα είπες και τα ξαναείπες. Βαρέθηκε ο κόσμος να σε ακούει. Βγάλε, επιτέλους, τον σκασμό και πες μας κάτι ελαφρό να γελάσουμε…

Εντάξει. Παρότι «τα σπλάχνα μου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν», δεν θα μιλήσω. Ποιος θα μιλήσει; Α, ο ομήλικος και ομογάλακτος καθηγητής, Δημήτρης Λιαντίνης. Ο άνθρωπος που σκεφτόταν φωναχτά, που διέθετε σπονδυλική στήλη, που στηλίτευε εθνικές «ωφέλιμες» ψευτιές. Σε μία από τις ομιλίες του (6/5/1998), μίλησε για τον ρόλο του Γρηγορίου Ε΄ και του Ιερατείου κατά την Επανάσταση του 1821. Μεταφέρω αποσπάσματα.

Η ΟΜΙΛΙΑ

«Ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, που τον βλέπουμε μπροστά στο Πανεπιστήμιο δίπλα στο Ρήγα, [. . .] έσκασε γιατί δεν πρόφτασε να αφορίσει τον Ρήγα, τον μεγαλομάρτυρα Ρήγα, γιατί τον κρεμάσανε οι Τούρκοι με τους Αυστριακούς το 1798 – διακόσια χρόνια από τώρα. Είναι αυτός που απαγόρευσε στους Έλληνες να βαπτίζουν τα παιδιά με ονόματα ελληνικά. Είναι αυτά που δεν τα ξέρουμε, αγαπητοί μου φίλοι. Τα σκοτάδια, που σας λέω. Ο οποίος (Γρηγόριος Ε΄) έγραψε το 1819, με τον πατριάρχη Ιεροσολύμων, τι; Τη φοβερή εκείνη «Πατρική παραίνεση» και την έστειλε σε όλες τις Μητροπόλεις, δύο χρόνια πριν από τον μεγάλο Σηκωμό. Και τι έλεγε; Η Θεία Πρόνοια, ο Θεός ο αγαθός των χριστιανών, μας έστειλε τον σουλτάνο για να μας λυτρώσει από τα βάσανά μας και να ζούμε ευδαίμονες.

»Ακούτε, αξιότιμοι συνάδελφοι, τι σας λέω; Μας έστειλε τον σουλτάνο, τη δικαία βασιλεία του σουλτάνου, να ζούμε σαν υπήκοοί του. Η φοβερή σκλαβιά τέσσερις αιώνες, με τα χαράτσια και όλα τα συναφή, είναι Θεία Πρόνοια! […].

»Για να μη λέμε ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι, πηγαίνετε στον 12ο τόμο της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, της Εκδοτικής Αθηνών. Εκεί, προς το τέλος που λέει για την κίνηση πριν από την Επανάσταση την πνευματική και τη θρησκευτική, εκεί θα βρείτε, θα τα βρείτε αυτά που σας λέω. «Πατρική παραίνεση». Και όταν βγήκε αυτό το φρικτό κείμενο, να ευλογούμε μέρα νύχτα τον Θεό γιατί μας έχει τον σουλτάνο απάνω από το κεφάλι μας, απάντησε αμέσως ο Κοραής, και λέει: «Για το Θεό! Μην ακούτε αυτά που λέει ο πατριάρχης στις Μητροπόλεις». Γιατί έστειλε αυτήν την εγκύκλιο ο πατριάρχης; Για να μην ξεσηκωθούν οι Έλληνες. Και γιατί να μην ξεσηκωθούν οι Έλληνες; Γιατί ήταν καλά βολεμένοι αυτοί. Συνεργαζόμενοι με τον σουλτάνο, τρώγανε και πίνανε και είχανε κάτι κοιλάρες σαν εξάμετρα βαγένια, ζούσαν σαν πρίγκιπες στα χρυσά και στην πορφύρα –όπως ενταφιάζανε προχθές τον Αρχιεπίσκοπο (Σεραφείμ) που είδατε. Ούτε ο Τουταγχαμών τέτοιο χρυσάφι!– και ο λαός από κάτω στέναζε.

»Και για να γίνει ένας πατριάρχης, ξέρετε το γινότανε; Έπρεπε να πληρώσει εκατοντάδες χιλιάδες, όχι γρόσια, κάτι σαν χρυσή λίρα, στον σουλτάνο να τον διαλέξει και να τον κάνει (πατριάρχη), τα οποία (ο πατριάρχης) τα έπαιρνε από τους δεσποτάδες, όλες οι Μητροπόλεις που είχε, οι οποίες Μητροπόλεις τα παίρναν από τους παπάδες […]. Βαμπίρ που πίνουνε το αίμα του λαού. Τους τα είχε όλα αφορολόγητα ο σουλτάνος, τα βακούφια, που λένε, τα εκκλησιαστικά κτήματα, τα μοναστήρια, κεριά, λιβάνια, διαθήκες, τα αφήνουν στην Εκκλησία αφορολόγητα. Γιατί; Για να έχει τον πνευματικό ηγέτη (με το μέρος του).

»Δεν τραβάει μπροστά με τις εκκλησίες η πολιτική και η ιστορία, αξιότιμοι συνάδελφοι. Τον εκάλεσε, λοιπόν, ο σουλτάνος (τον πατριάρχη) την άλλη μέρα και έγινε η εξής στιχομυθία. Θα τα πούμε καμιά φορά γιατί εμένα θα με σκοτώσουν αυτά τα πράγματα, εκεί που για σας είναι όλα αθώα και όμορφα και ωραία. Στον Μεσαίωνα ζούμε ακόμα […]. Δεν γίνεται η διπλωματία και η πολιτική με τους παπάδες, αξιότιμοι συνάδελφοι. Ο παπάς είναι . . . άσ’ τον εκεί πέρα. Αυτές είναι επιστήμες σοβαρότατες και βαθύτατες – οικονομία και πολιτική.

»Ωχ! Να πούμε τα τελευταία μας λόγια γιατί αύριο οι ψυχούλες μας κάνουνε φτερά και πανιά [. . .]. Είναι τόσο άθλια και βρωμερή η Παιδεία μας που μας τα μαθαίνει αυτά τα ψεύδη εξ απαλών ονύχων. Γιατί λέγεται το υπουργείο μας «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας . . .». Υπάρχει σε καμία (χώρα) «και θρησκευμάτων»; […]. Υπάρχει σε καμία χώρα του ΟΗΕ να μπερδεύεται η αγωγή με το αντερί και το ράσο; […].

ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΚΡΕΜΑΣΕ

«Αργότερα (ο σουλτάνος) τον κρέμασε. Γιατί τον κρέμασε τον Γρηγόριο Ε’; Παρότι έστελνε αυτές τις πανταχούσες, που σας έλεγα, και τους έλεγε «μας έστειλε ο Θεός τον σουλτάνο», τους έφυγε ο έλεγχος. Φούσκωσε το προζύμι του εθνικού άρτου, γέμισε το σπαθί και δεν μπορούσε να το κάνει ζάφτι με τίποτα. Ο Παπαφλέσσας και οι άλλοι και η σύσκεψη της Βοστίτσας,

»Πώς τον χαρακτήριζε τον Παπαφλέσσα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός; «Εξωλέστατε και απατεώνα καλόγερε, ξεσηκώνεις το λαό. Καλά δεν είναι;». Και τι έγινε με τον δεσπότη της Άρτας και τον Κολοκοτρώνη, όταν (ο δεσπότης) τού χτύπησε στο τραπέζι το πασουμάκι του, σε μια σύσκεψη εδώ στη Νέα Επίδαυρο; Τον Κολοκοτρώνη, τον πατέρα. Χωρίς Κολοκοτρώνη θα είμαστε όπως είναι οι Κούρδοι. «Μη μου βροντάς – του λέει – παπά, μη μου βροντάς το πασουμάκι στο τραπέζι, γιατί βροντώ το σπαθί και σου κόβω το κεφάλι».

Αυτές είναι μερικές από τις «βλαβερές» αλήθειες, που μόνο καθηγητές σαν τον Λιαντίνη άφοβα ξεστομίζουν. Οι άλλοι, οι ασπόνδυλοι, εξακολουθούν να διδάσκουν τις γνωστές αναμασημένες «ωφέλιμες» ψευτιές. Κλείνω, υπενθυμίζοντας ότι τη Δευτέρα που έρχεται (26/3/12) έχουμε την πρώτη μας συνάντηση στο Φιλοσοφικό Καφενείο.
Έρρωσθε!