ΣΤΗΝ τελική ευθεία για τα Χριστούγεννα, η παροικία μας είναι σε «εορταστική ατμόσφαιρα», η Γενική Συνέλευση της Κοινότητας ήταν «τελείως αναίμακτη», οπότε λέω και εγώ να μην σας «σκανδαλίσω», μέρες που είναι, με διάφορα άλλα «άπλυτα της παροικίας».
Θα αναδημοσιεύσω, όμως, μια είδηση που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Καλά να μην πιστεύουμε όλα αυτά που γράφονται και αναπαραγάγονται στο Facebook. Να μας βομβαρδίζουν, όμως, με fake news και τα λεγόμενα «έγκριτα» μέσα ενημέρωσης, αυτό πάει πολύ.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, σοβαρότατο δημοσιογραφικό σκάνδαλο έφερε στο φως το γερμανικό περιοδικό Spiegel. Αξιοσημείωτο είναι ότι η υπόθεση αφορά ρεπορτάζ με ψευδείς αναφορές, ανακριβή και ανύπαρκτα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο ίδιο το έγκριτο γερμανικό περιοδικό από τον διακεκριμένο δημοσιογράφο του, Κλάας Ρελότιους.
ΤΟ γερμανικό περιοδικό, λοιπόν, επιχειρεί με σειρά δημοσιευμάτων στην ιστοσελίδα του να κάνει γνωστές τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. «Ρεπόρτερ του Spiegel διαστρέβλωσε σε μεγάλο βαθμό δικά του άρθρα. Με τη βοήθεια εσωτερικών υποδείξεων και ερευνών επιβεβαιώθηκαν τις προηγούμενες ημέρες οι υποψίες κατά του Κλάους Ρελότιους, ο οποίος ομολόγησε στο μεταξύ τις ψευδείς αναφορές και αποχώρησε από τον δημοσιογραφικό οργανισμό».
ΣΥΜΦΩΝΑ με το Spiegel, μοιραίο και καθοριστικό για την αποκάλυψη της ανεύθυνης δημοσιογραφικής δουλειάς του Κλάας Ρελότιους ήταν ρεπορτάζ για πολιτοφυλακή στην Αριζόνα που περιπολεί με δική της πρωτοβουλία κατά μήκος των συνόρων με το Μεξικό.
ΜΕΤΑ τη δημοσίευση του ρεπορτάζ, η υπεύθυνη για θέματα επικοινωνίας της εν λόγω πολιτοφυλακής διατυπώνει μέσω μέιλ προς τον Κλάας Ρελότιους την απορία για το «πώς μπόρεσε να γράψει άρθρο για την πολιτοφυλακή της χωρίς να έχει περάσει από εκεί ούτε καν για μια συνέντευξη. Και (σ.σ. επεσήμανε) ότι της φαίνεται πολύ περίεργο δημοσιογράφος να γράφει ρεπορτάζ χωρίς να συλλέγει στοιχεία επί τόπου».
ΤΟ Spiegel επισημαίνει ότι με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι που οδήγησε τελικά στην αποκάλυψη των μεθόδων που χρησιμοποιούσε ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος.
«ΗΤΑΝ αυτό το ένα ψευδές άρθρο παραπάνω, επειδή αυτή τη φορά είχε και συνεργαζόμενο συντάκτη, ο οποίος δεν συμμετείχε στις “ανοησίες” του, σήμανε συναγερμό και σύντομα συγκέντρωσε στοιχεία ενάντια στις μυθοπλασίες (σ.σ. του Ρελότιους). Αυτός ο συνεργαζόμενος συντάκτης είναι ο Χουάν Μορένο, ο οποίος από το 2007 ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο ως ρεπόρτερ για λογαριασμό του Spiegel».
ΤΟ δημοσίευμα επισημαίνει πως «έτσι μπορεί να πει κανείς ότι ο Κλάους Ρελότιους, 33 ετών, ένας από τους συντάκτες του Spiegel που ξεχώρισαν ιδιαίτερα, ήδη πολυβραβευμένος, ένα δημοσιογραφικό είδωλο της γενιάς του, δεν είναι ρεπόρτερ, αλλά διηγείται όμορφα φτιαγμένα παραμύθια οποτεδήποτε του αρέσει.
«Η ΑΛΗΘΕΙΑ και το ψέμα μπερδεύονται στα κείμενά του. (…) Κατά την ομολογία του την προηγούμενη Πέμπτη, ο Ρελότιους είπε επί λέξει: “Ζητούμενο δεν ήταν (σ.σ. να καταφέρω) το επόμενο σπουδαίο πράγμα. Επρόκειτο για τον φόβο της αποτυχίας. Η πίεση ότι δεν επιτρέπεται να αποτύχω γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη όσο πιο επιτυχημένος γινόμουν”».
ΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ του Κλάας Ρελότιους «τον έκαναν έναν από τους πιο επιτυχημένους δημοσιογράφους των τελευταίων ετών», αναφέρει το Spiegel, διευκρινίζοντας ότι ο σκανδαλώδης δημοσιογράφος κέρδισε μεταξύ άλλων τέσσερα Γερμανικά Βραβεία Ρεπόρτερ, αλλά και κορυφαίες διεθνείς διακρίσεις.
ΤΟ Spiegel τονίζει τη σημασία της απαρέγκλιτης τήρησης των αξιών της δημοσιογραφίας. «Γι’ αυτό η υπόθεση Ρελότιους σημαδεύει ένα ναδίρ στην 70χρονη ιστορία του Spiegel. Οι στόχοι που το ίδιο είχε θέσει δεν επετεύχθησαν, κινήθηκε πολύ χαμηλότερα από τις δικές του αξιώσεις, παραβίασε παραδοσιακές αξίες.
«ΤΟ ΠΟΣΟ συχνά ακριβώς και με ποιους τρόπους, θα πρέπει ακόμη να διερευνηθεί» επισημαίνει το γερμανικό περιοδικό, προαναγγέλλοντας ενδελεχή έρευνα με συμμετοχή και εξωτερικών ερευνητών προκειμένου να διαλευκανθεί η υπόθεση, ενώ ζήτησε παράλληλα συγγνώμη από όσους πιθανόν θίχτηκαν από τα ψευδή ρεπορτάζ, αλλά και από τους αναγνώστες του».
Τελικά μόνο εμάς να πιστεύεται!
ΚΑΙ μια υπενθύμιση: Ο «Νέος Κόσμος» θα κυκλοφορεί κανονικά κατά τη διάρκεια των εορτών. Μοναδική εξαίρεση η έκδοση του ερχόμενου Σαββάτου. Μαζί θα τα ξαναπούμε το 2019.
Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, και Καλή Χρονιά σε όλους!
Σ.Χ.
ΕΧΩ την εντύπωση ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αυστραλία, αλλά και σε μια σειρά άλλες χώρες του κόσμου, μαίνεται αυτή τη στιγμή ένας ακήρυχτος πόλεμος. Ένας πόλεμος που δεν χρειάζεται κάποιος/οι να τον κηρύξουν “επίσημα”, αλλά ένας πόλεμος που υφίσταται εκ των πραγμάτων, που άλλοτε εξελίσσεται “υπόγεια” και άλλοτε έρχεται στην επιφάνεια… Εξαρτάται από το πόσο ειδεχθές είναι το κάθε επεισόδιο αυτού του πολέμου από το πόσο και πώς θα “παίξει” στα ΜΜΕ.
ΜΠΟΡΕΙ να μη λέγεται, βέβαια, πόλεμος… Ίσως μπορούμε να τον ονομάσουμε έμφυλη βία, μια βία κυρίως εναντίον γυναικών ίσως και παιδιών. Μια βία, πρωταγωνιστές της οποίας είναι κυρίως άνδρες, αλλά που, όμως, μετρούν και αυτοί θύματα – αν και τα θύματα ανδρικού γένους δεν είναι θύματα θηλυκής βίας.
ΣΤΗ χώρα που ζούμε, οι σχετικές υπηρεσίες και οι αρμόδιοι ίσως έχουν κάνει σημαντικά βήματα όσον αφορά την έρευνα, την πρόληψη και την “καταστολή” των κρουσμάτων. Έχουν καταρτισθεί και εκπονηθεί σεμινάρια κάθε είδους, προγράμματα και άλλες στρατηγικές και αυτό είναι αναμφισβήτητο.
ΑΥΤΟ, όμως, δεν σημαίνει ότι στην Αυστραλία υπάρχουν άμεσα ευεργετικά αποτελέσματα επί του παρόντος, μιας και οι πρόσφατες στατιστικές μιλούν για 78 γυναίκες και 20 παιδιά που έχουν δολοφονηθεί από τις αρχές του τρέχοντος έτους (μάλιστα, τρεις γυναίκες δολοφονήθηκαν μόνο μέσα στην εβδομάδα που πέρασε).
ΑΠΟ αυτές τις περιπτώσεις, οι 66 αφορούν δολοφονίες από άνδρες και για τις υπόλοιπες δεν υπάρχει ακόμα εικόνα. Και, επίσης, μιας και πριν μιλήσαμε και για δολοφονίες ανδρών, από την αρχή του τρέχοντος έτους είχαμε, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, τις δολοφονίες 122 ανδρών, η πλειοψηφία των οποίων (92) δολοφονήθηκαν από άλλον άνδρα, ενώ δεν έχουμε εικόνα για τις υπόλοιπες περιπτώσεις
ΕΙΝΑΙ σημαντικό να δειχθεί, αλλά είναι και ενδεικτικό της όλης κατάστασης, ότι η πλειοψηφία των γυναικοκτονιών αλλά και των παιδοκτονιών οφείλονται σε ανδρική βία. Η δε διαφορά με τις δολοφονίες ανδρών έγκειται στο ότι τόσο οι γυναίκες όσο και τα παιδιά (στις περισσότερες περιπτώσεις παιδιά των δολοφονημένων) δολοφονούνται κυρίως από τον πρώην ή νυν συντρόφους, πατεράδες ή εραστές.
ΑΠΟ την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα φαίνεται ότι κάτι έχει αρχίσει να κινείται στο εν λόγω μέτωπο, μιας και σύμφωνα με δημοσιεύματα, κατατέθηκε ψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ για την έμφυλη βία στη Βουλή, με αφορμή τη δολοφονία Τοπαλούδη. Όμως, ειδικά στην Ελλάδα, σύμφωνα με μελέτες και αναλύσεις, η ενδοοικογενειακή βία ζει και βασιλεύει και δεν υπάρχουν όχι μόνο επαρκείς μελέτες και αναλύσεις, αλλά ούτε και συνεκτική συνείδηση ακόμα και από πλευράς γυναικών.
ΒΕΒΑΙΑ, στην ελληνική περίπτωση δεν αρκεί αυτό το ψήφισμα ή κάθε άλλο παρόμοιο. Χρειάζεται να αλλάξει εξ ολοκλήρου ο σχετικός νόμος για τον ορισμό του βιασμού, απαιτείται επιμόρφωση αστυνομικών, ευαισθητοποίηση ιατροδικαστών και δικαστών για το τι σημαίνει βιασμός από ψυχολόγους, σεξουαλική αγωγή στα σχολεία με επικέντρωση στη συναίνεση, ακόμα και ανάλογη επιμόρφωση και επακόλουθη δράση από τους πολιτικούς εκείνους χώρους οι οποίοι είναι, υποτίθεται, πιο ευαίσθητοι σε τέτοια ζητήματα.
ΑΥΤΟ σημαίνει ότι υπάρχει αρκετή, “βασανιστική” και συστηματική δουλειά να γίνει και στις δύο χώρες που μας ενδιαφέρουν. Αν και στην Αυστραλία η συνείδηση αυτή αλλά και οι οργανωμένες κινήσεις είναι πιο υψηλού επιπέδου.
Με στόχο, φυσικά, την αποδόμηση των όποιων μύθων γύρω από την έμφυλη βία, την καταγραφή των εγκλημάτων και των περιστατικών και με βάση αυτά που ισχύουν και έχουν μπει σε εφαρμογή σε άλλες χώρες και την εκπόνηση ανάλογων προγραμμάτων πρόληψης.
Δ.Τ.
