ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ η πρωτοβουλία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης να γίνει συνάντηση γονέων, εκπαιδευτικών και άλλων παραγόντων που έχουν άμεση σχέση με τη διδασκαλία των Ελληνικών στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα της Βικτώριας μετά τη διαπίστωση ότι η Ελληνική χάνει έδαφος και ότι αυτήν την περίοδο αυτή στη Βικτώρια μόνο πέντε δημόσια δημοτικά σχολεία και πέντε δημόσια γυμνάσια προσφέρουν πρόγραμμα διδασκαλίας Ελληνικής Γλώσσας.
ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ της Κοινότητας μίλησαν ο κ. Θόδωρος Μάρκος και ο Δρ Νίκος Ντάλλας, οι οποίοι αναφέρθηκαν στο ρόλο της Κοινότητας στο χώρο αυτό κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, που ομολογουμένως προσπαθεί.
ΜΟΝΟ που οι περισσότεροι απ΄ αυτούς που βρέθηκαν στην συγκέντρωση μίλησαν στα… Αγγλικά!
Και δεν ήταν μόνο γονείς αλλά και εκπαιδευτικοί! Αυτό, βασικά, είναι το πρόβλημα: Όλοι μας και σχεδόν παντού, είτε μιλάμε με τα παιδιά μας είτε μιλάμε με τα εγγόνια μας, συναδέλφους κλπ. Μιλάμε στα (και μερικοί σπαστά) αγγλικά. Και πιο πολύ δασκάλες και δάσκαλοι Ελληνικών!
ΟΤΑΝ, λοιπόν, (πολλοί) εκπαιδευτικοί Ελληνικών δεν ξέρουν ελληνικά δεν είναι να απορούμε που ούτε οι μαθητές μιλούν την γλώσσα! Ούτε και ότι την καταργούν πολλά δημόσια σχολεία.
ΠΑΩ συχνά-πυκνά σε διαλέξεις και άλλες πνευματικές εκδηλώσεις που γίνονται στην παροικία μας. Βλέπω ελάχιστους εκπαιδευτικούς και (σχεδόν) πάντα τους ίδιους και τους ίδιους! Να τα λέμε και αυτά! Και αν τους αδικώ, ευχαρίστως να φιλοξενήσω και τον αντίλογο.
ΕΧΕΙ τη σημασία της η διευκρινιστική επιστολή του μέλους του ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας, Σπύρου Παπαδόπουλου, για την πρόσφατη επιστολή του προέδρου της Παμμακεδονικής κ. Μπαλλή, που δημοσιεύθηκε στο «Νέο Κόσμο».
ΛΟΙΠΟΝ, να το ξαναπώ: Έχει κάθε δικαίωμα η Παμμακεδονική και κάθε συμπάροικος να διαφωνούν με την Συμφωνία των Πρεσπών ή και με οποιονδήποτε άλλο χειρισμό. Η διαφωνία θα πρέπει να εκφράζεται με επιχειρήματα και όχι με αφορισμούς, βία και χαρακτηρισμούς όπως «προδότες» κλπ.
ΠΡΟΣΟΧΗ στις «αυτόματες» μεταφράσεις του Google και του Facebook! Μπορεί να δημιουργήσουν μεγάλη παρεξήγηση!
Δεν είναι λίγες οι φορές που συμπάροικοι μας τηλεφωνούν για να διαμαρτυρηθούν για κάτι που γράψαμε. Τα ελληνικά τους είναι «περιορισμένα» και εμπιστεύονται την Google για μετάφραση. Ή βλέπουν τη μετάφραση του Facebook. Το αποτέλεσμα είναι συχνά κωμικό, αλλά και τραγικό.
Για παράδειγμα η λέξη «ομογενής» συχνά μεταφράζεται ως «ομοφυλόφιλος» (homosexual).
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον «Νέο Κόσμο» της Πέμπτης:
Γράφαμε, μεταξύ άλλων, στα ελληνικά:
«Μας στηρίζουν και τους σεβόμαστε» δηλώνει αντιπρόεδρος ενός από τους παλαιότερους ομογενειακούς οργανισμούς, αναφερόμενη στα παλαιότερα μέλη τους».
Και η μετάφραση του Facebook: “We support and respect them,” vice-president of one of the oldest homosexual organizations, referring to their oldest members».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μην εμπιστεύεστε το Facebook για ενημέρωση. Αλλά ούτε και για μετάφραση…
Η ΚΗΔΕΙΑ του εκδότη Θεόδωρου Σκάλκου ήταν πολιτική. Όπως το ήθελε ο ίδιος. Δεν ήθελε να δώσει καμιά «ικανοποίηση» στην Αρχιεπισκοπή και τους ιερείς της…
Στο τιμόνι της εφημερίδας του, στο τιμόνι του «Ελληνικού Κήρυκα» είναι τώρα η κόρη του, Δήμητρα Σκάλκου, η οποία, σύμφωνα με τον Μιχάλη Μυστακίδη, είναι η πρώτη γυναίκα εκδότρια του ελληνόφωνου Τύπου στην Ωκεανία! Δύσκολοι οι καιροί, αλλά ευχές και από την στήλη για κάθε της επιτυχία…
Η ΠΡΩΤΗ αλλαγή στον «Κήρυκα» φάνηκε αυτή την εβδομάδα. Είχε αναφορές στο Ελληνικό Φεστιβάλ Σίδνεϊ που τα τελευταία χρόνια ήταν «κομμένο» όπως και η Ελληνική Κοινότητα που το διοργάνωνε, αφού τα είχε φτιάξει με την Αρχιεπισκοπή.
Οπότε οι σχέσεις «Κήρυκα»-Κοινότητας οδεύουν προς εξομάλυνση. Ίσως να ακολουθήσει και η Αρχιεπισκοπή…
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ασχολίαστη πέρασε η είδηση του «Νέου Κόσμου» ότι προγραμματίζονται αλλαγές στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, καθότι ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός ασθενεί, όπως ενημέρωσε την Ιεραρχία του Φαναρίου ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στις αρχές Ιανουαρίου.
Υπάρχει, μάλιστα, η σκέψη διαίρεσης της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας σε δύο μέρη, σε Βόρειο και Νότιο, ή και ακόμα σε τρία μέρη με, φυσικά, ισάριθμους ποιμενάρχες, αναφέρουν τα δημοσιεύματα.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν η είδηση αυτή στηρίζεται κάπου, πάντως κάποια εκκλησιαστικά ενημερωτικά σάιτ στην Ελλάδα έχουν αρχίζει να βάζουν εναντίον ενός επισκόπου που φέρεται να είναι πιθανός διάδοχός του. Λέγεται ότι οι επιθέσεις αυτές είναι ύποπτες και, μάλλον, υποκινούνται από άλλον επίσκοπο που ενδιαφέρεται για την ίδια θέση!
ΠΟΛΥΣ θόρυβος γίνεται τελευταία στην Ελλάδα για τον σταυρό που προσπαθούν κάποιοι να τοποθετήσουν στη Λέσβο και έχει διαιρεθεί το νησί. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ακόλουθο άρθρο. Δεν είναι γραμμένο από άθεο, κομμουνιστή ή αναρχικό, αλλά από τον Λέσβιο Επίσκοπο Αρσινόης του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας κ. Βασιλείου, που αναφέρει:
«Διάβασα με προσοχή τα του “Σταυρού” στο “διαφιλονικούμενο” σημείο και προβληματίστηκα ως άνθρωπος, πολίτης και κληρικός.
Γνωστό το κολπάκι. Παλιό. Το ξέρουμε. ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ. Και επειδή έχει ξαναγίνει ξέρουμε και ποιοι το έκαναν! Εξηγούμαι. Στο σημείο που χτίζεται το τέμενος των Αθηνών έγινε κατάληψη, κάποιοι “έχτισαν” “Ναό της Αγίας Σκέπης” στο προαύλιο του τεμένους. Έγιναν κ «λειτουργίες». Στα όρια της Αρχιεπισκοπής όλα αυτά και χωρίς η Αρχιεπισκοπή να έχει ιδέα!!! Μπήκαν τα ΜΑΤ λοιπόν, απομάκρυναν τους καταληψίες και ισοπέδωσαν τον υποτιθέμενο “Ιερό Ναό”. Πλήθος φωτογραφίες στα σάιτ. Φωνές, κακό “γκρέμισαν Ναό” για να φτιάξουν τέμενος και αλλά θλιβερά… οι “Ελληνολάγνοι” “Πατριώτες”!!! Τρομάρα τους!
Στον τόπο μας τα ίδια αυτήn τη φορά με ένα “σταυρό”! Είδα την δεύτερη ή τρίτη “αποκαθήλωση” σήμερα το πρωί. Πριν μέρες “θαύμασα” τη μεγάλη ευκολία και το καμάρι του νέου από την Χίο, που μίλησε με “ιερό ζήλο” για το κατόρθωμά του να φτιάξει και να τοποθετήσει ξανά τον “σταυρό”. Τα όσα έλεγε με προβλημάτισαν ακόμα περισσότερο. Τι να απαντήσεις σε αυτό το παλικάρι. Πως να κρίνεις ή να κατακρίνεις ή να επαινέσεις την πράξη του; Δεν είναι εύκολο. Δυστυχώς, ίσως και ο ίδιος αλλά και αρκετοί άλλοι, δυστυχώς με τα ίδια “μυαλά”, νομίζουν ότι προσφέρουν με αυτό τον τρόπο, υπηρεσίες προς τον Θεό, την Εκκλησία και το “Έθνος”.
Δεν ξέρω για το έθνος, όμως σίγουρα, το μόνο που προσφέρουν στην Εκκλησία και στον Θεό είναι ένα τίποτα. Ένα μεγάλο και πολύ άσχημο τίποτα. Ένα κενό όσο κενοί είναι και εκείνοι. Τι θα κερδίσετε μωρέ πολιτικοποιώντας την πίστη μας που μιλάει μόνο για αγάπη; Ο “πάτρωνάς” σας, όποιος κ αν είναι αυτός, δεν σας μίλησε για τον λόγο του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου που λέει: “η αγάπη η εμή εσταύρωται…”. Η Εκκλησία δεν είναι ένα κοσμικό σωματείο ή ένας σύλλογος φιλάθλων. Δεν πας να πάρεις την “κάρτα μέλους” και τέλειωσε. Η πίστη είναι μετοχή-συμμετοχή στους λόγους της πίστεως μας κ κυρίως του ίδιου του Χριστού και μίμηση των έργων του. Πως λοιπόν και με ποιο δικαίωμα έρχεσαι εσύ ο τάχα «χριστιανός» να μετατρέψεις τη θυσιαστική αγάπη σε μίσος;
Είναι άραγε ο Σταυρός του Κυρίου σύμβολο που σκορπά φόβο ή έχει κάποιο βαθύτερο συμβολισμό; Ο Χριστός σταυρώθηκε για να φοβίσει αλλόδοξους ή για να ενώσει την διασπασμένη ανθρωπότητα; Η παράδοση της Εκκλησίας μας μέσα από τα κείμενα και την υμνογραφία της μας μιλάει για “ζωόθυτον θύμα, Υιόν Θεού τον αίροντα την αμαρτία του κόσμου”. Ρωτώ λοιπόν τους “υπέρ Χριστιανούς” η θυσία Του, τι παρακαταθήκες μας άφησε; Το μίσος και την κακία ή την αγάπη και την ανεκτικότητα; Και τελικά από ποιους “αισθανόμαστε” απειλή; Κάνουμε όσα μας είπε ο Χριστός και έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι όχι μόνο τα πράξαμε αλλά ότι τα πράξαμε τέλεια; Κ αυτό το αγαπάτε τους “εχθρούς” ημών; Ποιος αποφάσισε ότι “περισσεύει” από τη διδασκαλία του; Μα αν δεν το κατανοήσουμε αυτό που είναι το κέντρο της διδασκαλίας Του τι σόι Χριστιανοί είμαστε και τι νόημα έχει να γεμίσουμε όλη την επικράτεια με σταυρούς;
Ξεχνούμε πως κάθε φορά που τελούμε τη θεία ευχαριστία παρακαλούμε υπέρ του ρησθείναι ήμας από οργής κινδύνου και ανάγκης. Γιατί να έχουμε οργή; Και γιατί ζητάμε να μας ρυσθεί; Ακριβώς γιατί ένας οργισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να κοινωνήσει (επικοινωνήσει) με τον Χριστό. Το μίσος και η οργή διώχνουν την Ειρήνη και η όντως Ειρήνη είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ως πρόβατο επί σφαγή οικειοθελώς ανήλθε στον σταυρό. Αναμάρτητος ο ίδιος, πλήρωσε για τις δικές μας αμαρτίες. Όλων μας. Πιστών κ απίστων. Κι όμως. Δεν θύμωσε. Δεν μίλησε. Τουναντίον ακόμα κ από τον σταυρό συγχώρησε και τους σταυρωτές του. Εμείς γιατί διαστρέφουμε τα λόγια του; Γιατί υψώνουμε τον σταυρό της θυσιαστικής του αγάπης, σαν “ξόανο” αποτροπής “αοράτων” εχθρών;
Συνέλθετε. Συνέλθετε.
+ Ο Αρσινόης ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ».
