Όταν προ καιρού άκουσα ότι η επόμενη ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ θα λέγεται «Prometheus» ειλικρινά χάρηκα. Δυστυχώς, η χαρά μου δεν κράτησε για πολύ. Δεν θα περνούσε πολύς χρόνος για να καταλάβω ότι είχα βιαστεί. Βλακωδώς και αφελώς, με έναν τέτοιο τίτλο (και καθ’ ότι Έλληνας), το πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό ήταν ότι η 21η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Σκοτ θα είναι η άποψή του επάνω στον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου! Φυσιολογικό δεν είναι;

Η ιδέα μου δεν θα ήταν καθόλου κακή, αλλά στην πραγματικότητα διαψεύστηκα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ένας «Προμηθέας Δεσμώτης», γυρισμένος από τον σημαντικότερο visual artist – auteur του βρετανικού κινηματογράφου των τελευταίων 40 χρόνων θα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, ωστόσο η απογοήτευση πήρε τη θέση του αρχικού ενθουσιασμού μου όταν αντιλήφθηκα ότι ο «Prometheus», η πολυαναμενόμενη νέα δουλειά του Ρίντλεϊ Σκοτ, είναι στην πραγματικότητα το όνομα ενός… διαστημοπλοίου. Ενός ακόμη διαστημοπλοίου, μέσα στον ωκεανό των διαστημοπλοίων στον οποίο κολυμπάει τα τελευταία χρόνια το Χόλιγουντ…

Το γεγονός ότι το εν λόγω διαστημόπλοιο θα αποτελέσει το όχημα μέσω του οποίου ο Ρίντλεϊ Σκοτ αποφάσισε να επιστρέψει στην ταινία που τον καθιέρωσε πριν από 35 ολόκληρα χρόνια, δηλαδή το « «Alien»: Ο επιβάτης του Διαστήματος», ομολογώ ότι χειροτέρεψε τη διάθεσή μου ακόμη περισσότερο.

ΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΡΑΣΕΛ ΚΡΟΟΥ

Ο ίδιος ο Σκοτ δηλώνει σήμερα κατενθουσιασμένος που έπειτα από αρκετό καιρό επιστρέφει σε γυρίσματα που γίνονται αποκλειστικά σε στούντιο, έναν χώρο που γνωρίζει πολύ καλά και που του είχε λείψει, αφού η αμέσως προηγούμενη ταινία του, ένας άθλιος «Ρομπέν των δασών» στον οποίο πρωταγωνιστούσε ο Ράσελ Κρόου, γυρίστηκε αποκλειστικά σε φυσικές τοποθεσίες. Όμως το πού αισθάνεται άνετα ο Ρίντλεϊ Σκοτ γυρίζοντας ταινίες και πού όχι δεν μου λέει απολύτως τίποτε. Η σκέψη είναι που με εκνευρίζει. Η ιδέα της επιστροφής σε μια ταινία της νιότης του, σε μια ταινία που τον ανέδειξε και στην οποία οφείλει πάρα πολλά. Αυτή η επιστροφή δεν μπορεί παρά να μου προκαλέσει δυσάρεστα συναισθήματα.

Γιατί είναι σαν να γυρίζει σήμερα ο Μάρτιν Σκορσέζε μια ταινία για τα παιδικά χρόνια του «Ταξιτζή» Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ή μήπως κάνω λάθος; Θα περίμενα από τον Ρίντλεϊ Σκοτ να κοιτάζει μπροστά, σε κάτι στο οποίο δεν έχει δοκιμαστεί, σε κάτι ακόμη πιο προκλητικό από τα όσα προκλητικά έχει ήδη κάνει. Και μπορεί να το κάνει, είναι ένας από τους ευφυείς χρήστες της κινηματογραφικής γλώσσας. Mια κουβέντα μαζί του για μισή ώρα είναι πραγματικό κινηματογραφικό masterclass – είχα την τύχη να το ζήσω όταν τον είχα συναντήσει για το «American gangster».

Όμως εκείνος με όλα τα μέσα του κόσμου στα χέρια του, με όλη τη σύγχρονη τεχνολογία στο πλευρό του, τι πάει και κάνει; Κοιτάζει πίσω. Επιστρέφει σε ένα θέμα, στο θέμα του «Alien», που έχει εξαντληθεί, αλλά και εξευτελιστεί στην πάροδο των χρόνων με εμετικές «συνέχειες» στις οποίες (ευτυχώς) ο ίδιος ο Σκοτ ουδέποτε έβαλε το χεράκι του.
Γιατί κοιτάζει πίσω; Δεν είμαι στο μυαλό του, αλλά υποψιάζομαι ότι έχει την ανάγκη μιας ακόμη μεγάλης, μεγάλης, μεγάλης επιτυχίας. Ο Σκοτ έχει να κάνει πραγματική επιτυχία από την εποχή του «Μονομάχου» γιατί ούτε ο «Ρομπέν» δούλεψε όπως περίμενε, ούτε η «Πλεκτάνη» με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και τον Κρόου, ούτε το «American Gangster» με τον Ντενζέλ Γουόσινγκτον και τον Κρόου, ούτε και το «Μια καλή χρονιά» με τη Μαριόν Κοτιγιάρ και τον Κρόου (τι μανία και αυτή με τον Κρόου ε;).

ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΤΡΟΜΟΣ

Τελικά, είναι πράγματι αδύνατον να εξολοθρεύσεις το «Alien». Ακόμη και ο ίδιος ο Ρίντλεϊ Σκοτ παραδέχθηκε ότι ο «Prometheus» θα έχει κάποιους «δεσμούς» με το «Nostromo», το διαστημόπλοιο του πρώτου «Alien». Πολύ φοβούμαι ότι μάλλον κομψά το θέτει. Πολύ φοβούμαι, κρίνοντας από τα όσα διαβάζω για την τελευταία ταινία του, ότι το «Prometheus» θα πατά ΑΚΡΙΒΩΣ επάνω στα ίχνη του «Alien». Εστω και αν είναι αυτό που λέμε στη γλώσσα του κινηματογράφου «prequel», δηλαδή το αντίθετο του «sequel» που σημαίνει συνέχεια. Με άλλα λόγια, ο «Prometheus» τοποθετείται 30 χρόνια πριν από την πρώτη ιστορία του «Alien», όμως τι πρέπει να περιμένουμε; Και πάλι ένα διαστημόπλοιο βρίσκεται στο υπερπέραν προκειμένου να ανακαλύψει αν υπάρχει ή όχι ζωή στο Διάστημα. Στην πρώτη ταινία το διαστημόπλοιο αναζητούσε ορυκτό πλούτο και βρήκε ζωή και μαζί της τον θάνατο και τον απόλυτο τρόμο. Στη νέα ταινία αναζητούν από την αρχή ζωή και το σίγουρο είναι ότι θα ξαναβρούν τον θάνατο και τον απόλυτο τρόμο. Και πιο συγκεκριμένα, τον «απόλυτο τρόμο» της ανύπαρκτης έμπνευσης.

Οk, έχει πέσει τρομακτική δουλειά στην κατασκευή του «Προμηθέα». Δώδεκα εβδομάδες λέει ότι χρειάστηκε ο Άρθουρ Μαξ, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Σκοτ και συνεργάτης του σε οκτώ ταινίες, για να μετατρέψει την ηχητική πλατφόρμα των ταινιών Τζέιμς Μποντ στα Pinewood Studios σε πλανήτη εξωγήινων. Και οκτώ εβδομάδες χρειάστηκαν για τον σχεδιασμό της παραγωγής. Ο πλανήτης, έτσι όπως θα τον βλέπουμε, ξεπερνά τα 300 μέτρα μήκος. Έσκαψαν, άνοιξαν τεράστια τούνελ, έκαναν σπηλιές και πύλες. So what?

Η Ιστορία του κινηματογράφου έχει ήδη γραφτεί και λέει ότι το είδος της επιστημονικής φαντασίας έμελλε να αλλάξει ριζικά έπειτα από τις δυο διάσημες ταινίες του Σκοτ, το « Alien» και φυσικά το «Blade Runner», που γυρίστηκαν ανάμεσα στα 1978 και 1981. Η ικανότητα του 74χρονου σήμερα σκηνοθέτη (που διόλου τυχαία ξεκίνησε από τη διαφήμιση στα ’60s) να πλάθει με τη μοναδική φαντασία του σκοτεινούς κόσμους του μακρινού μέλλοντος μπορεί να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό, όπως ακριβώς είχα μείνει (εγώ και πολλοί μαζί μου) όταν είχαμε πρωτοδεί το «Blade Runner». Ο άνθρωπος ξέρει να στήνει κόσμους. Τελεία και παύλα.

Αλλά τι φαίνεται να είναι σήμερα ο Ρίντλεϊ Σκοτ; Ένας παππούς που αναπολεί το δοξασμένο παρελθόν του και που στρέφεται στη σιγουριά και στην ασφάλεια του ξαναζεσταμένου φαγητού για να δείξει ότι υπάρχει. Αυτό φαίνεται να είναι. Γιατί, όσο καλό και αν είναι το σενάριο του «Prometheus», όσο εντυπωσιακό και αν είναι το αποτέλεσμα – κάτι που από πλευράς οπτικοακουστικών εφέ είμαι βέβαιος ότι θα ισχύει – δεν μπορώ πραγματικά να βρω τον λόγο ύπαρξης μιας τέτοιας ταινίας, παρ’ ότι ηθικά είμαι υποχρεωμένος να κρατήσω μια επιφύλαξη, αφού ουδείς την έχει δει ως τώρα.