Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και όπως ίσως θυμάστε, όσοι με… διαβάζετε, τα θέματα για τα οποία γράφω είναι πολλά και διάφορα. Αποφεύγω να κάνω κριτική και παρουσίαση βιβλίων γιατί θεωρώ τον εαυτό μου τελείως αναρμόδιο. Σπάνια έχω αναφερθεί σε έκδοση βιβλίων και όποτε παρουσιάστηκε στην εφημερίδα κάτι γραμμένο από μένα ή θα ήταν γιατί μου άρεσε πολύ το γραπτό ή για να περιγράψω μια κάποια παρουσίαση, ή να ενημερώσω τους λιγοστούς αναγνώστες της στήλης για κάποια καινούργια έκδοση βιβλίου που έφτασε στα χέρια μου. Η σημερινή ενημέρωση για την επικείμενη, πιθανή παρουσίαση, του βιβλίου ποιημάτων του Βαγγέλη Μύρων, με τίτλο «Αισώπου Ύφος» γίνεται γιατί μέρος των ποιημάτων, αρκετοί από τους στίχους, έχουν δημοσιευθεί, παλαιότερα, στον « Νέο Κόσμο».
Για να καταλάβετε, αντιγράφω τη σελίδα «Ευχαριστήρια» όπου ο ποιητής ευχαριστεί ορισμένους από αυτούς που βοήθησαν, συμπαραστάθηκαν ή και παρότρυναν τον ίδιο να συνεχίσει τη συγγραφή και να ολοκληρώσει την έκδοση:
«Ευχαριστήρια
Ευχαριστώ θερμά τον αρχισυντάκτη της εφημερίδας “Νέος Κόσμος”, Σωτήρη Χατζημανώλη, χωρίς τη συναίνεση και την προτροπή του οποίου ίσως αυτό το βιβλίο να μην υπήρξε αυτή τη στιγμή μπροστά σας. Επίσης, τον αγαπητό μου φίλο Γιάννη Λιάσκο χωρίς τη συνδρομή και την επιμέλεια του οποίου αυτό το υλικό ίσως ήταν «πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως ριμμένοι» γιατί ο υπογράφων σε τέτοιου είδους «νοικοκυρέματα» δηλώνει πλήρη αδυναμία. Φυσικά, δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον ευγενέστατο φίλο μου καθηγητή Παναγιώτη Γκογκίδη, που συμπαραστάθηκε σ’ οποιαδήποτε προσπάθειά μου έως τώρα. Τον ευχαριστώ από καρδιάς για την παρουσία του και στην παρούσα μου προσπάθεια».
Αυτά έγραψε ο Βαγγέλης Μύρων στο ευχαριστήριο γι’ αυτούς που στάθηκαν κοντά του στην αξιόλογη προσπάθειά του. Θα διανθίσω το περιγραφικό μου κείμενο, με το πρώτο τετράστιχο του ποιητή από το ποίημα του «Πρόλογος»:
Οι σκέψεις στο μυαλό μου τσινάνε, ατίθασα άτια
Κι’ άντε να βάλω σε σειρά τα έθη και ήθη μου
να ‘ βρω μια πίστη, έναν Θεό, να ‘ βρω κομμάτια
να χτίσω, βρε αδερφέ, κι’ εγώ το παραμύθι μου.
Λίγες μικρές περικοπές από το… «Σημείωμα» του γνωστού καταξιωμένου λογοτέχνη Γιάννη Λιάσκου:
«Η ποίηση του Βαγγέλη Μύρωνα υπήρξε, πάντοτε, το μέσον για να εκφράσει με πολύ λυρισμό κι ευαισθησία τις σκέψεις. Τους στοχασμούς και τους προβληματισμούς μιας ευγενικής ψυχής: της ψυχής του.
Στο βιβλίο με τίτλο «Αντί προλόγου» γράφει ο γνωστός λογοτέχνης- καθηγητής Παναγιώτης Γκογκίδης: «Πριν μερικά χρόνια, παρουσιάσαμε την πρώτη ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Μύρωνα, “Άνεμοι Ανάπλωροι”, εδώ στη Μελβούρνη. Ο γράφων είχε πει τότε, όπως συνηγορούσε και ο τίτλος της, ότι η συλλογή εκείνη συνιστούσε μια κριτική στάση του ποιητή απέναντι στην κοινωνία μιας εποχής που μαστιζόταν από την ανατροπή και τη χρεωκοπία των ιδανικών και των αξιών και το θρίαμβο του ωφελιμισμού και της ευδαιμονοθηρίας. Της κοινωνίας αυτής, που δεν έμοιαζε να την απασχολεί τίποτα άλλο από το κυνήγι του χρήματος, ο Μύρων της πετούσε το γάντι. Ο λόγος του μαστίγωνε τους κάθε λογής κρατούντες της γης, για την υποκρισία, την απληστία, την αχαριστία τους κι από την άλλη έδειχνε τον σεβασμό και την αγάπη του προς τους απλούς ανθρώπους, «στον μικρό τον κόσμο το μέγα», ζωγραφίζοντας με θαυμάσιους λυρικούς στίχους τους καημούς, τα μεράκια, τις χαρές και τις λύπες τους. Ένας άλλος φίλος ποιητής της πόλης μας εδώ, ο Γιάννης Λιάσκος, έχει πει για εκείνον, είναι ο Ντ’ Αρτανιάν των «σονετοφυλάκων» γιατί πράγματι έγραφε θαυμάσια σονέτα». Αν πληροφορηθούμε από τον φίλο ποιητή Βαγγέλη τα τεκταινόμενα για την παρουσίαση και το… μέλλον της ωραίας συλλογής ποιημάτων, θα σας ενημερώσουμε.
Κύλησε γρήγορα ο καιρός, ημέρες, μήνες,
Γέννησε η αλεπού μικρά κι’ ο αετός πουλάκια
Μα σαν τον σφίξαν τον αετό οι μαύρες πείνες,
Γίνηκαν διαλεχτός μεζές τα κουμπαράκια
