ΤΟΝ ΜΑΪΟ του 2018 η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ σε μία συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Το Βήμα δήλωσε ότι «Η Ευρώπη έκανε ένα μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου [..] Αντί να ξεκινήσει με εμβάθυνση, έκανε διεύρυνση». Περίπου 500 εκατομμύρια άνθρωποι, 28 κρατών-μελών, θα εκπροσωπηθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσα από τ’ αποτελέσματα των επερχόμενων Ευρωεκλογών που θα διεξαχθούν από την 23η έως την 26η Μαΐου 2019. Το ερώτημα είναι γιατί η Γηραιά Ήπειρος κατακερματίζεται στο εσωτερικό της αμβλύνοντας κοινωνικές, πολιτισμικές, οικονομικές, πολιτικές αντιθέσεις ανάμεσα σε λαούς που στρέφουν πια τα βλέμματα τους προς αναρριχώμενα εθνικιστικά αδιέξοδα.
Υπήρξαν κύκλοι ανάμεσα στους κόλπους της ΕΕ που στήριξαν την άποψη πως οι λαοί της Ευρώπης δεν θα πρέπει να διδάσκονται ιστορία. Βασικό τους επιχείρημα είναι πως μία ιστορία «βουτηγμένη» στο αίμα οξύνει παρά κατευνάζει τα πνεύματα των Ευρωπαίων πολιτών. Αναρωτιέται δε κάποιος πως θα μπορούσε να επιτευχθεί μία ένωση κρατών μελών στηριζόμενη σε ένα κενό γνώσης, αυτό της ιστορίας. Στηριζόμενη σε πολίτες που αδυνατούν να αναγνωρίσουν τα όποια λάθη μέσα από τις κρατικές οντότητες όπου γαλουχήθηκαν, αγνοώντας παράλληλα την όποια αναγνώρισης μικρών ή μεγάλων προσφορών στη σκέψη, στις τέχνες, στις επιστήμες από Ευρωπαίους πολίτες άλλων εθνικοτήτων.
Η Ιστορία, λοιπόν, δεν αποτελείται από ένα ανιαρό χρονοδιάγραμμα μαχών και εκλογών. Ούτε μπορεί να κατακρεουργείται από την όποια έλλειψη ή μη ύπαρξη διδακτικών ικανοτήτων. Όσο περισσότερο υποβαθμίζεται το περιεχόμενο των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών, τόσο περισσότερο ο σύγχρονος άνθρωπος θα πρέπει να ανατρέχει προς αυτό. Σ’ ένα περιεχόμενο βλάστησης μίας συνύπαρξης αντικρουόμενων ιδεολογιών και πολιτισμών, ό,τι πιο αντιφατικό και ενδιαφέρον μπορεί να παραχθεί μέσα από την Ευρώπη του σήμερα.
Δεν είναι χίμαιρα ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας της Ευρώπης. Ούτε αναιρεί κάποιο αριθμητικό κέρδος στη ψυχολογία των αγορών. Η όψη της ηπείρου, υπό το πρίσμα αυτής της γνώσης, έχει την ικανότητα να τοποθετεί τον πήχη υψηλότερα και το πρώτο βήμα οφείλει να γίνει μέσω της παιδείας. Μέσα από τις υποχρηματοδοτούμενες έδρες κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών στα πανεπιστήμια της Ευρώπης.
Με όρους αγορών, οι επιστήμες που θέτουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο δεν αποφέρουν κέρδη. Με έναν τρόπο υποβαθμίζεται η καλλιέργεια μιας ικανότητας του να μπορεί κάποιος να βλέπει πέρα από τα στενά όρια των ατομικών του στόχων. Υποβαθμίζεται η εμβάθυνση όπως σοφά ανέφερε η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ.
Ένα από τα δημοφιλέστερα debates στα τμήματα πολιτικών επιστημών των βρετανικών Πανεπιστημίων, κάτι περισσότερο από μία δεκαετία πριν, ήταν κατά πόσο ένα δημοκρατικό πολίτευμα είναι αναγκαίο για την οικονομική ανάπτυξη μίας χώρας. Οι εκλογικές διαμάχες αναδύουν όλο και περισσότερα κόμματα εσωστρέφειας στα Κοινοβούλια των ευρωπαϊκών Χωρών, με στόχο τα εθνικά σύνορα και όχι την ένωση της Ευρώπης. Ας αναλογιστούμε τα σημάδια των καιρών και κατά πόσο οι ισχυρότερες ηγεσίες της Ευρώπης προσανατολίζονται σε μία ολική ανοικοδόμηση της ηπείρου αγνοώντας θεμελιώδης αρχές που βοήθησαν τη Δύση να ανθήσει στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
