Την στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές απέμεναν είχε ξεκινήσει, πλέον, η διεξαγωγή των εθνικών ομοσπονδιακών εκλογών για την βουλή και την μισή γερουσία.
Περίπου 16 εκατομμύρια πολίτες είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και ήδη πάνω από τέσσερα εκατομμύρια έχουν ψηφίσει.
Η συμμετοχή στη διαδικασία είναι υποχρεωτική και η αποχή επισύρει χρηματικό πρόστιμο.
Οι ψηφοφόροι έχουν κληθεί να αναδείξουν 151 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, ένα περισσότερο από ό,τι στις προηγούμενες εκλογές, έπειτα από την αναμόρφωση του σώματος λόγω της αύξησης του πληθυσμού της Αυστραλίας.
Η επόμενη κυβέρνηση της Αυστραλίας θα σχηματιστεί από όποιο κόμμα εξασφαλίσει πλειοψηφία των εδρών (τουλάχιστον 76) στην κάτω Βουλή και θα ασκήσει τα καθήκοντά της για τρία χρόνια.
Για τον λόγο αυτό ο Συνασπισμός, μπροστά στο ενδεχόμενο της ήττας προσεγγίζει τους ανεξάρτητους ελπίζοντας να αποσπάσει την δέσμευση ότι θα τον στηρίξουν να σχηματίσει κυβέρνηση αν το Εργατικό κόμμα δεν πάρει την απόλυτη πλειοψηφία.
Η προεκλογική εκστρατεία όπως ήταν αναμενόμενο επικεντρώθηκε στην οικονομία, στη φορολογία, στην κλιματική αλλαγή και στις ανισότητες.
Η τελευταία δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε σήμερα (Σάββατο) φέρει τον συντηρητικό πρωθυπουργό Μόρισον και τον Συνασπισμό του (Φιλελεύθερο, Εθνικό Κόμμα) να οδεύουν σε ήττα από το Εργατικό Κόμμα έπειτα από έξι χρόνια στην εξουσία και δύο εσωκομματικά πραξικοπήματα που οδήγησαν σε αντικαταστάσεις των πρωθυπουργών.
Συγκεκριμένα η δημοσκόπηση Newspoll στην εφημερίδα The Australian δίνει 51.5% στους Εργατικούς και 48.5% στο Συνασπισμό.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να μετατρέψει τις εκλογές σε δημοψήφισμα για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την οικονομία, αυτή όμως παρουσιάζει ενδείξεις επιβράδυνσης. Η κατανάλωση μειώθηκε, ενώ και οι τιμές των ακινήτων έχουν αρχίσει να υποχωρούν, έπειτα από μια μακρά περίοδο θεαματικής ανόδου τους.
Επί πλέον κατηγορείται ότι έχει επιδείξει ολιγωρία στα θέματα της κλιματικής αλλαγής, στην δημόσια παιδεία και υγεία στους συνταξιούχους και τους μετανάστες.
Χωρίς αμφιβολία το Εργατικό κόμμα έχει αρτιότερα προγράμματα κοινωνικής πολιτικής που καταπολεμούν τις ανισότητες.
Οι αντίπαλοι του λένε όμως πως για την χρηματοδότησή τους θα υποχρεωθεί να αυξήσει του φόρους και αυτό θα έχει επιπτώσεις στην οικονομία, στην απασχόληση και κατ’ επέκταση στο κόστος ζωής.
Οι Εργατικοί απαντούν πως όλα αυτά είναι κινδυνολογίες και πως η υλοποίηση του προγράμματος τους προβλέπει και πλεονασματικό προϋπολογισμό.
Το Εργατικό κόμμα, που τάσσεται και υπέρ των μισθολογικών αυξήσεων των χαμηλόμισθων επικρίνει το Συνασπισμό για τη συνεργασία του με τα ακροδεξιά κόμματα «Ένα Έθνος» (το Εθνικό κόμμα του δίνει τις δεύτερες προτιμήσεις στο Κουϊνσλαντ) και με το κόμμα του Κλάϊβ Πάλμερ (μαζί του ανταλλάσουν προτιμήσεις οι Φιλελεύθεροι). Ιδιαίτερα μάλιστα με τον Πάλμερ καθώς άφησε εκατοντάδες εργαζόμενους του απλήρωτους όταν έκλεισε ορυχεία του στο Κουϊσλαντ και λέγεται ότι δαπάνησε πάνω από 50 εκατομμύρια δολάρια στην προσπάθειά του να εκλεγεί (τουλάχιστον) γερουσιαστής.
Ο “Νέος Κόσμος” στο διάστημα της προεκλογικής εκστρατείας επιδίωξε να παρουσιάσει όσο πιο αναλυτικά και αντικειμενικά γινόταν τις θέσεις των δυο μεγάλων παρατάξεων.
Επί πλέον είχαμε αποκλειστικές συνεντεύξεις από τον Ομοσπονδιακό Θησαυροφύλακα, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Bill Shorten, τους ομογενείς Εργατικούς βουλευτές Μαρία Βαμβακινού και Στάθη Γεωργανά και τον μοναδικό ομογενή Φιλελεύθερο γερουσιαστή Αθανάσιο Συνοδινό.
Ζητήσαμε και από τον πρωθυπουργό Scott Morrison αλλά το βεβαρυμμένο πρόγραμμά του δεν του το επέτρεψε.
Έχοντας παρουσιάσει όσο πιο αντικειμενικά τις θέσεις των δυο μεγάλων παρατάξεων κάναμε αυτό που είχαμε υποχρέωση να κάνουμε: Πλήρως και σε βάθος ενημέρωση του αναγνωστικού μας κοινού.
Δεν θα σας πούμε, λοιπόν, εμείς τι θα ψηφίσετε. Η επιλογή είναι δική σας.
Η παροικία μας δεν είναι ομοιόμορφη, όπως ήταν πριν μερικές δεκαετίες που στην συντριπτική πλειοψηφία οι συμπάροικοι ήταν εργάτες.
Διαφορετικές γενιές, διαφορετικές ανάγκες. Αυτό που ισχύει για τον έναν δεν ισχύει, απαραίτητα και για τον άλλο.
Ο ενημερωμένος πολίτης σταθμίζει καλά τις επιλογές του, αξιολογεί τα προγράμματα και ρίχνει την ψήφο του όχι μόνο με τι εξυπηρετεί τον ίδιο σκεφτόμενος αποκλειστικά εγωϊστικά αλλά και το τι είναι καλύτερο για την ευρύτερη κοινωνία και για την αυριανή γενιά.
