Σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα οι άνδρες δεν κλαίνε, είναι πάντα δυνατοί και με ικανότητα να «καταπίνουν» τα προβλήματα και να αγωνίζονται μόνοι να βρουν τη λύση σε αυτά. Σύμφωνα με τις στατιστικές, όμως, στο επόμενο λεπτό, ένας άνδρας στον κόσμο θα χάσει τη ζωή του αυτοκτονώντας. Στην Αυστραλία, το 75% των αυτοκτονιών αφορούν άνδρες. Η αυτοκτονία είναι η κύρια αιτία θανάτου των ανδρών κάτω των 44 ετών.
Συγκεκριμένα, έξι Αυστραλοί άνδρες αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν κάθε μέρα, ενώ μια νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι 30.000 άνδρες το χρόνο καλούν ασθενοφόρο αμέσως μετά την απόπειρα ή επειδή έχουν αυτοκτονικές σκέψεις.
Σύμφωνα με τη διεθνή μελέτη Beyond The Emergency που σχετίζεται με την ανταπόκριση των πρώτων βοηθειών σε περιστατικά ανδρών με θέματα ψυχικής υγείας, 10.000 άνδρες το χρόνο εμφανίζονται στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων με αυτοκτονική κρίση.
Η συγκεκριμένη μελέτη εξέτασε τις κλήσεις σε ασθενοφόρα από άνδρες με οξεία συμπτώματα ψυχικής νόσου που βρίσκονταν σε κρίση, ή παρουσίαζαν εμφανή πρόθεση να προκαλέσουν βλάβη στον εαυτό τους ή ακόμα και να αυτοκτονήσουν και τα αποτελέσματά της αποδεικνύουν ότι οι έως τώρα εκτιμήσεις των ειδικών είναι πολύ έξω από την πραγματικότητα.
Η μελέτη, που διήρκησε τρία χρόνια με την υποστήριξη των οργανισμών Beyond Blue και Movember, αποκάλυψε ότι 82 από τις κλήσεις που γίνονται καθημερινά στο Κέντρο Πρώτων Βοηθειών προέρχονταν από άνδρες που είτε ήθελαν είτε τελικά αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν. Όσοι από αυτούς κατέληξαν τελικά στα επείγοντα, καταγράφηκαν με βάση τη σωματική και όχι την ψυχική τους κατάσταση, οδηγώντας έτσι σε λανθασμένα συμπεράσματα ως προς την έκταση της κρίσης.
Με άλλα λόγια, συνυπολογίζοντας και τα στοιχεία του Κέντρου Άμεσης Βοήθειας μαζί με τα στοιχεία των νοσοκομείων, ο αριθμός των περιστατικών που σχετίζονται με τις αυτοκτονίες αυτομάτως τριπλασιάζεται.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα μόνο το 14% των διασωστών διέθεταν ολοκληρωμένη εκπαίδευση σε θέματα ψυχικής υγείας, ενώ οι δύο στους τρεις αισθάνονταν ότι δεν ήταν προετοιμασμένοι για να μιλήσουν με ασθενείς σχετικά με τις ψυχικές ανάγκες τους.
Τα στοιχεία της έρευνας είναι αφυπνιστικά και αποδεικνύουν ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα πρωτίστως σε επίπεδο πρόληψης αλλά και ως προς την εκπαίδευση του εξειδικευμένου προσωπικού που έρχεται αντιμέτωπο με τους επίδοξους αυτόχειρες.
