ΝΤΡΟΠΗ ΑΘΛΙΟΙ πολιτικοί, φώναξα επανειλημμένα, παρακολουθώντας τους θεατρινισμούς των πατέρων του έθνους κατά τη συζήτηση του επίμαχου θέματος των προσφύγων στο εθνικό κοινοβούλιο.
ΝΤΡΟΠΗ ΑΘΛΙΟΙ πολιτικοί, για τη σκόπιμη μετάλλαξη ενός καθαρά ανθρωπιστικού θέματος, την προστασία άμοιρων συνανθρώπων μας που ψάχνουν για άσυλο, σε άθλιο πολιτικό παιχνίδι.
ΝΤΡΟΠΗ ΑΘΛΙΟΙ πολιτικοί, διότι τα δάκρυα «πόνου» που κύλησαν από τα μάτια σας και οι κόμποι συγκίνησης που ανεβοκατέβαιναν στους λαιμούς σας, κατά τη φορτισμένη συζήτηση της τραγωδίας των προσφύγων, ήταν υποκριτικά – με κάποιες εξαιρέσεις. Πολύ υποκριτικά, βεβαιώνει το αρνητικό αποτέλεσμα της πολυήμερης, ατελέσφορης συζήτησης στη βουλή και τη γερουσία.
Ολόκληρα 24ωρα συζητούσαν οι αντιπρόσωποί μας στο εθνικό κοινοβούλιο σχέδια και προτάσεις διαχείρισης των προσφύγων, αλλά δεν κατέληξαν πουθενά. Δεν βρήκαν λύση. Γιατί; Διότι κάθε λέξη που ξεστόμισαν, κάθε λύση ή πρόταση λύσης που κατέθεσαν δεν στόχευε την εύρεση λύσης του προβλήματος των προσφύγων. Στόχευε την επικράτηση του ενός επί του άλλου. Ελάχιστοι αγόρευαν από καρδιάς και πίστευαν απόλυτα όσα έλεγαν.
Ο πνιγμός 93 προσφύγων την περασμένη εβδομάδα, άγνωστος αριθμός αγνοουμένων από το προχθεσινό ναυάγιο άλλου σαπιοκάραβου και οι συνεχείς αφίξεις πλοίων με ανθρώπινα φορτία στα χωρικά ύδατα της Αυστραλίας, εθίγησαν από τους «συγκινημένους» βουλευτές και γερουσιαστές, αλλά δεν άλλαξαν τις πολιτικάντικες διαθέσεις τους.
Έμειναν αμετακίνητοι στις κομματικές θέσεις τους και εκτεθειμένοι στην οργή του αυστραλιανού λαού – ο θυμός για τις θαλάσσιες τραγωδίες των προσφύγων μεταλλάχτηκε σε δικαιολογημένη οργή για τα απάνθρωπα καμώματα των πολιτικών όλων των αποχρώσεων.
«Κατάκοπα», αλλά αμετανόητα για την εμμονή τους σε κομματικές γραμμές τα μέλη του εθνικού κοινοβουλίου εγκατέλειψαν χθες την Καμπέρα, για χειμερινές διακοπές έξι εβδομάδων, αναθέτοντας την εξεύρεση λύσης σε Επιτροπή Προσωπικοτήτων, της οποίας θα ηγηθεί ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, Angus Houston.
Ηττημένη η πρωθυπουργός –από τη σύμπραξη στη γερουσία του Συνασπισμού με τον κυβερνητικό εταίρο του Εργατικού Κόμματος, τους Πράσινους, για την καταψήφιση «συμβιβαστικής» πρότασης του ανεξάρτητου βουλευτή Rob Oakshott- μεταβίβασε τη θεσμική ευθύνη του κοινοβουλίου, να βρει λύση στο θέμα των προσφύγων, σε συμπολίτες μας «εγνωσμένης αξίας και τεκμηριωμένης αντικειμενικότητας». Η απόφαση της πρωθυπουργού είναι ηχηρή ομολογία της κυβέρνησης και των άλλων πολιτικών κομμάτων, ότι δεν έχουν πρόθεση να λύσουν το πρόβλημα των προσφύγων χωρίς πολιτικό όφελος. Γι’ αυτό η Επιτροπή, που πρότεινε η κ. Γκίλαρντ, θα είναι τίγρης χωρίς δόντια, κατά την έννοια ότι οι προτάσεις της δεν θα δεσμεύσουν την κυβέρνηση μήτε την αξιωματική αντιπολίτευση και τους Πράσινους. Η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης διατηρούν το δικαίωμα να απορρίψουν τις προτάσεις της Επιτροπής ή να καταψηφίσουν σχέδια νόμου για τη διαχείριση των προσφύγων, που θα θεμελιωθούν σε θέσεις που αντίκεινται στις δικές τους.
Η δημιουργία της Επιτροπής Προσωπικοτήτων είναι το δεύτερο τέχνασμα που επινόησε η κυβέρνηση. Η πρωθυπουργός προσπάθησε και πέτυχε την ψήφιση στη βουλή σχεδίου λύσης, που κατέθεσε με την παρότρυνση και τη στήριξή της, ο ανεξάρτητος βουλευτής Rob Oakeshott, για χρήση και των δύο λύσεων, της «Λύσης Μαλαισίας», που προτείνει η κυβέρνηση, και της «Λύσης Nauru», που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση. Η προσπάθεια σκόνταψε, όμως. Η «λύση Oakeshott» πέρασε από τη βουλή, αλλά καταψηφίστηκε στη γερουσία, όπου η αξιωματική αντιπολίτευση συνέπραξε με τους Πράσινους – οι Πράσινοι διαφωνούν κάθετα με τη μεταφορά προσφύγων εκτός Αυστραλίας.
Η πρωθυπουργός έκανε και άλλη, πονηρή κίνηση. Ανακοίνωσε τη δημιουργία και διακομματικής ομάδας θεώρησης του θέματος των προσφύγων, ενώ γνωρίζει ότι η αντιπολίτευση αποκλείει κατηγορηματικά τη συμμετοχή της σε οποιαδήποτε συζήτηση για τη «Λύση Μαλαισίας».
Αν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης αρνηθεί να στελεχώσει τη Διακομματική Επιτροπή με τρία μέλη του Συνασπισμού η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ρήγμα στην αντιπολίτευση προσκαλώντας ονομαστικά μέλη της αντιπολίτευσης, διατεθειμένα να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική – προκειμένου να αποτραπούν περισσότεροι πνιγμοί προσφύγων.
Αλλά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Τόνι Άμποτ, εξάντλησε την επινοητικότητά του, για «να αμυνθεί» αποτελεσματικά στις προκλήσεις της κυβέρνησης και για να εμποδίσει τη συνεργασία μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του με την κυβέρνηση. Αποκλείοντας την υποχώρηση της αντιπολίτευσης από τη θέση της κατά της «Λύσης Μαλαισίας», με το διάτρητο επιχείρημα ότι η Μαλαισία δεν έχει υπογράψει ακόμη της Συμφωνία Προστασίας των Δικαιωμάτων των Προσφύγων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης προσέφερε ως «αντίδοτο» στην κυβερνητική λύση την αύξηση του αριθμού των προσφύγων –που θα δεχθεί η Αυστραλία, αν Συνασπισμός κερδίσει τις εθνικές εκλογές του 2013– σε 20,000 από 13,500 άτομα που είναι σήμερα.
Η «προσφορά» του κ. Άμποτ άφησε αδιάφορα τα μέλη της βουλής, οπότε η αξιωματική αντιπολίτευση συνέχισε το παιχνίδι των εικονικών υποχωρήσεων με την κατάθεση σχεδίου του σκιώδους υπουργού Μετανάστευσης, Scott Morrison, το οποίον ακύρωνε δύο από τους τρεις βασικούς όρους του σχεδίου διαχείρισης προσφύγων της αντιπολίτευσης – με τους οποίους διαφωνεί το Εργατικό Κόμμα.
Το σχέδιο Morrison ακύρωνε την απαίτηση του Συνασπισμού για επαναφορά της Προσωρινής Βίζας Προστασίας προσφύγων (Temporary Protection Visa) και την επιστροφή πλοίων που μεταφέρουν πρόσφυγε στις χώρες από τις οποίες προέρχονται. Μήτε το σχέδιο Morrison προχώρησε, με φυσικό αποτέλεσμα την τελμάτωση της συζήτησης. Η κυβέρνηση επιμένει, ότι στόχος της είναι να ανακόψει το ρεύμα των προσφύγων με την επιστροφή τους στη Μαλαισία. Η αξιωματική αντιπολίτευση και οι Πράσινοι αρνούνται να στηρίξουν λύση, η οποία θα διακινδυνεύει τα δικαιώματα των προσφύγων.
Οι Πράσινοι επιμένουν, ότι οι πρόσφυγες πρέπει να μεταφέρονται και να κρατούνται στην Αυστραλία μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία αναγνώρισης της ταυτότητάς τους και η διαδικασία παροχής ασύλου, σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις, και να εντάσσονται κατ’ ευθείαν στην αυστραλιανή κοινωνία.
Το αντιφατικό στοιχείο της συμπεριφοράς των Πρασίνων –εταίρων της κυβέρνησης μειοψηφίας της κ. Γκίλαρντ- είναι, ότι στη γερουσία συνεργάστηκαν με το Συνασπισμό για να καταψηφίσουν την πρόταση Oakshott, παραγνωρίζοντας σκόπιμα το γεγονός ότι και η αντιπολίτευση ζητά την εγκατάσταση των προσφύγων εκτός Αυστραλίας. Δικαιολογημένα μέλη της κυβέρνησης διαμαρτύρονται για «το ξεπούλημα» του κόμματός τους από την τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας.
Η «Λύση Μαλαισίας», που προτείνει η κυβέρνηση Γκίλαρντ, δεν είναι η ιδανική λύση, όπως δεν είναι ιδανική η «Λύση Nauru», που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα η λύση Nauru είναι χειρότερη, διότι το κέντρο κράτησης προσφύγων που λειτούργησε επί κυβερνήσεων Χάουαρντ έχει ισοπεδωθεί από την αχρησία, θεωρείται «απάνθρωπο» και, όπως βεβαιώνουν τα στατιστικά δεδομένα του παρελθόντος, οι περισσότεροι πρόσφυγες που φιλοξενήθηκαν εκεί κατέληξαν στην Αυστραλία.
Η «Λύση Μαλαισίας», αν και δαπανηρή στην προτεινόμενη μορφή της, θεωρείται αμεσότερο και αποτελεσματικότερο εμπόδιο στη διακίνηση προσφύγων από χώρες της Ασίας – χωρίς η υλοποίησή της να αποκλείει τη χρήση και του κέντρου του Nauru, όταν θα ξαναγίνει λειτουργικό.
Αν στόχος των πολιτικών κομμάτων είναι, όπως διατείνονται, η αναχαίτιση του ρεύματος των προσφύγων και η αποτροπή νέων πνιγμών, οφείλουν να βρουν τον κοινό τόπο και να διαμορφώσουν μία συμβιβαστική συμφωνία, η οποία θα συγκεράσει όλες τις προτάσεις και θα αποτρέψει νέες θαλάσσιες τραγωδίες.
Ο Αυστραλιανός λαός είναι φανερά οργισμένος από τη συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων και απαιτεί άμεση λύση. Ο λαός απαιτεί από την πρωθυπουργό, κυρίως, να αναλάβει ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την εξεύρεση λύσης, αντί να προτάσσει τη σωτηρία της, της σωτηρίας ανθρώπινων ζωών.
Η εμφάνιση νέων ναυαγών στους τηλεοπτικούς δέκτες μας θα ζημιώσει περισσότερο την κυβέρνηση από την αντιπολίτευση, διότι η κυβέρνηση φέρει την ευθύνη σχεδιασμού και υλοποίησης αποτελεσματικής πολιτικής.
