Ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Δουζίνας, έχει αναπτύξει δραστηριότητα για να εμποδίσει την έκδοση του Αυστραλού Τζούλιαν Ασάντζ. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Aegina Light ανέλυσε τις απόψεις του για το θέμα αυτό:
Η συνέντευξή του έχει ως εξής:
– Κύριε Δουζίνα τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένα από τα θέματα στα οποία έχετε ειδικευτεί στο πανεπιστημιακό σας έργο, απ’ όσο έχω καταλάβει. Δεν γνωρίζω αν ισχύει το ίδιο και στην πολιτική σας δράση και δραστηριότητα, αλλά υπάρχει ένα πολύ σημαντικό θέμα που αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτή τη στιγμή. Πρόκειται για το ζήτημα του Ασάνζ και της έκδοσης του, την απειλή έκδοσης του, στις ΗΠΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει κάποιες πρωτοβουλίες σχετικά με το ζήτημα. Δεν ξέρω αν έχετε ακούσει για το παγκόσμιο δίκτυο Unity4j, το οποίο βασίζεται κυρίως στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και στις ΗΠΑ. Δεν έχει μεγάλη αντιπροσώπευση στην Ευρώπη, αν και έχει ελληνικό παράρτημα τώρα.
Κ. Δουζίνας: Συγχαρητήρια.
Γ.Χ.: Ευχαριστώ. Είστε αντίθετος, απ΄όσο καταλαβαίνω, στην έκδοση του Τζούλιαν Ασάνζ. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα σχετικά με αυτό το θέμα;
Κ.Δ.: Ε τάξει. Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου ο μεγάλος Γάλλος θεωρητικός και φιλόσοφος Μισέλ Φουκώ είχε αποκαλέσει “την κοινωνία του Πανοπτικού”. Μας βλέπουν από παντού. Η ζωή μας παρακολουθείται από παντού. Όντως στο Λονδίνο, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, δεν υπάρχει ούτε μια αυλή που να μπορείς να πας, σε έναν δημόσιο χώρο, που να μην έχει μια κάμερα ή κάποια άλλη συσκευή να καταγράφει τις κινήσεις σου. Οπότε αυτή η παρακολούθηση είναι πανταχού παρούσα, ακούει τα πάντα, είναι παντοδύναμη. Βασικά κάθε μέρος της ζωής μας μπορεί ή έχει καταγραφεί, συμπεριλαμβανομένης αυτής της βιντεοσκόπησης τώρα.
Και ήταν οι πρωτοβουλίες και η μεγάλη φαντασία και, φυσικά, η τεχνική δεξιότητα ανθρώπων όπως ο Τζούλιαν Ασάνζ, ή φυσικά ο Σνόουντεν, που κατά κάποιον τρόπο πληρώσανε το κράτος με το ίδιο νόμισμα. Ενώ το κράτος θέλει να κατέχει κάθε είδος πληροφορίας και δεδομένων δημόσια, ιδιωτικά και εμπορικά σχετικά με εμάς, και μπορεί να χρησιμοποιεί για συχνά κακόβουλους σκοπούς, δεν θέλουν να ξεσκεπαστούν οι πράξεις τους. Θέλουν απόλυτη ορατότητα για όλους, για την κοινωνία, και απόλυτη αορατότητα για τους ενδότερους μηχανισμούς του κράτους.
Οπότε, ο Τζούλιαν Ασάνζ μέσα από το Wikileaks, και άλλοι φυσικά που ήρθαν αργότερα, μας έχουν προσφέρει μια εξαιρετική ματιά σε κάποιες από τις πιο σκανδαλώδεις και απαράδεκτες πτυχές της κρατικής πολιτικής, ιδιαιτέρως της αμερικάνικης αλλά όχι μόνο, της κρατικής πολιτικής πολλών κρατών.
συμπεριλαμβανομένων και του ελληνικού, και με αυτόν τον τρόπο έγιναν ένα σύγχρονο παράδειγμα του “εχθρού του κράτους”. Ακριβώς επειδή έκαναν ό,τι έκαναν, χακάροντας σε υπερυπολογιστές και υποκλέπτοντας πληροφορίες για κόσμο που είχε διαρρεύσει, και από πληροφοριοδότες και από άλλους που στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος ήταν προετοιμασμένοι να πάρουν ρίσκα, κάνοντας όλα αυτά υπονόμευσε αυτό που υποστήριζε το κράτος, ότι είχε πλήρη έλεγχο των ζωών μας αλλά και ότι ήταν πλήρως προστατευμένο από τους πολίτες του.
Άρα το ζήτημα του Τζούλιαν Ασάνζ είναι πρώτα απ’ όλα πολιτικό ζήτημα σχετικό με τη δημοκρατική φύση του κράτους και σε ποιo βαθμό μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουμε ένα δημοκρατικό σύστημα, αν το πως δουλεύει και οι διάφοροι μηχανισμοί είναι τελείως αδιαφανείς. Σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, βεβαίως, οι περισσότερες συμφωνίες έκδοσης περιέχουν κάποια ρήτρα που δεν επιτρέπουν την έκδοση, ή την απέλαση, πολιτών αν αυτοί καταζητούνται για πολιτικούς λόγους ή για υποτιθέμενα πολιτικά εγκλήματα.
Μου φαίνεται πως και για τους δύο λόγους ο κ. Ασάνζ δεν θα έπρεπε να εκδοθεί.
Eίχαμε ένα παρόμοιο παράδειγμα, εννοώ παρόμοιο από πλευράς του νόμου, όχι παρόμοιο από πλευράς τις κλίμακας των εγκλημάτων, όταν η Ισπανία επιδίωξε να εκδοθεί ο δικτάτορας Πινοτσέτ από τη Βρετανία για να σταλθεί στην Ισπανία και να δικαστεί για τον βασανισμό και τη δολοφονία Ισπανών πολιτών για τους οποίος ο Iσπανός εισαγγελέας είχε εκδώσει κατηγορητήριο.
Πάντως, σε εκείνη την περίπτωση, μέσω όλων των ειδών τα στρατηγήματα του νομικού συστήματος, ο κ. Πινοτσέτ παρέμεινε στο Σάσεξ και δεν στάλθηκε στην Ισπανία, και τελικά κατέληξε στην πατρίδα του τη Χιλή. Είναι καταφανώς άτιμο αν ο Πινοτσέτ, ο μεγάλος δολοφόνος του λαού του, δεν εκδόθηκε στην Ισπανία για να αντιμετωπίσει τη φυσική δικαιοσύνη, και ο Ασάνζ, ο οποίος για μια κατηγορία η οποία στην πραγματικότητα θα άξιζε επαίνους, όχι κατηγορίες αλλά εύσημα, για αυτό που έκανε, για τους πολίτες όλου του πλανήτη, να εκδοθεί τελικά, οπότε νομίζω ότι η καμπάνια σας, και το τμήμα αυτής της οργάνωσης για το Ασάνζ που έχει ανοίξει στην Ελλάδα δουλεύουν πολύ σκληρά και θα πρέπει να δουλεύουν σκληρά και όλοι θα πρέπει να προσπαθήσουν για να σταματήσουν αυτή τη δυσφήμιση σχετικά με την παραμονή του κ. Ασάνζ στην πρεσβεία του Εκουαδόρ αλλά τώρα και για τις διαδικασίες έκδοσης, οι οποίες παραβιάζουν κάποιες από τις σημαντικότερες αρχές των φιλελεύθερων κρατών και της αρχής της δικαιοσύνης των οποίων οι Bρετανοί, μάλλον δικαίως, ή και όχι, ισχυρίζονται ότι ήταν προπάτορες και δημιουργοί.
– Υπάρχει και το ζήτημα ότι ο Ασάνζ είναι Aυστραλός υπήκοος. Έχει δεχθεί η αυστραλιανή κυβέρνηση οποιαδήποτε ευθύνη για τους πολίτες της ή για αυτόν τον πολίτη συγκεκριμένα;
Κ.Δ.: Απ’ ό,τι έχω καταλάβει, η αυστραλιανή κυβέρνηση, όχι. Αλλά μετά από τις πρόσφατες εκλογές πως είμαι βέβαιος πως γνωρίζεις, με την αναπάντεχη νίκη του Φιλελεύθερου Κόμματος στην Αυστραλία, δεν θα έπρεπε να περιμένουμε πολλά από μια αυστραλιανή κυβέρνηση μιας τέτοιας απόχρωσης, το οποίο δεν απέχει πολύ απ’ αυτό που η Ελλάδα θα βιώσει από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.
