ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ φέτος 50 χρόνια από την προσσελήνωση της σεληνακάτου Eagle στη Σελήνη. Πρώτος έκανε την εμφάνισή του ο Neil Armstrong και μετά ο Buzz Aldrin. Ο τρίτος και πιλότος Michael Collins, έμεινε σε τροχιά γύρω από τη σελήνη με το διαστημικό σκάφος Columbia.

ΓΙΑΤΙ τα θυμήθηκα όλα αυτά; Γιατί όσοι εργαζόμασταν τότε στην πόλη, θα θυμούνται τις γιγαντοοθόνες που είχαν στηθεί στην πλατεία επί των Collins και Swanston Streets και απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό Flinders στο σημερινό Federation Square, όπου μετέδιδαν το ιστορικό εκείνο γεγονός.

ΕΝΤΑΞΕΙ. Σήμερα που η τεχνολογία καλπάζει και τα νέα φτάνουν απευθείας στις προσωπικές μας οθόνες, ενδεχομένως κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε καν για συζήτηση. Όμως εν έτει 1969, το ταξίδι του APOLLO II στο διάστημα που μηδένισε την απόσταση κάνοντας τον Armstrong τον πρώτο άνθρωπο που πάτησε στη σελήνη, έκανε το άπιαστο όνειρο πραγματικότητα.

ΑΣ ΠΟΥΜΕ μια καλή και ενθαρρυντική κουβέντα στους νεαρούς καλούς μας φίλους και τους δασκάλους τους, που συμμετέχουν στην δεκαπενθήμερη έκδοση του Σαββατιάτικου «Νέου Κόσμου», με τίτλο ΜΑΘΗΤΟΦΡΕΝΕΙΑ.

ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι το κίνητρο είναι η δημοσιοποίηση, θεωρώ αξιέπαινη την προσπάθεια συμμετοχής τους με τα άρθρα, συνεντεύξεις, σχόλια και ποιήματα. Η προσθήκη δε της «ομελέτας» («ΝΚ», 20/7/2019) με απογείωσε ευχάριστα. Μπράβο παιδιά. Καλή συνέχεια και… συνάδελφοι!

ΚΑΙ ΕΝΑ καλοπροαίρετο σχόλιο για τις γιορτές στη λήξη του σχολικού έτους. Παρακαλούνται οι δάσκαλοι να μη βάζουν δύσκολα κείμενα στα παιδιά. Με γνώμονα τις λεκτικές τους ικανότητες, μπορούν να γράψουν κάτι ανάλογο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

ΠΑΝΤΩΣ, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, το χειροκρότημα και η ενθάρρυνση τόσο από τους δασκάλους όσο και από τους γονείς γιαγιάδες και παππούδες, είναι και πρέπει να είναι απλόχερα εγκάρδιο.

Κ.Γ.

ΝΕΟΣ πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, ο κύριος Μπόρις Τζόνσον. Ναι, ο γνωστός, που μαζί με τον μη εξαιρετέο Νάιτζελ Φάρατζ έφεραν το “brexit” πριν τρία χρόνια, και όταν παρουσιάστηκαν στην τηλεοπτική εκπομπή του Πιρς Μόργκαν μια μέρα αργότερα, είπαν χωρίς ντροπή ότι το έργο τους ολοκληρώθηκε και πως για την από τούδε και έπειτα πορεία της χώρας εκτός Ε.Ε., οι ίδιοι δεν είχαν καμία υπευθυνότητα.

ΑΥΤΟΣ λοιπόν είναι ο άνθρωπος τον οποίο ο λαός της Βρετανίας επέλεξε να τους καθοδηγήσει σε αυτήν την κρίσιμη καμπή. Σε μια στιγμή που το Ηνωμένο Βασίλειο δεν φαίνεται να γνωρίζει τι του ξημερώνει και πώς θα λειτουργήσει χωρίς την ασπίδα της υπόλοιπης Ευρώπης, οι πολίτες λαμβάνουν μια τέτοια, αν μη τι άλλο αμφιλεγόμενη απόφαση.

ΤΟ μοναδικό σίγουρο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κανείς, είναι πως οι κάτοικοι της χώρας εξακολουθούν να επιθυμούν την αποχώρηση από την ενωμένη Ευρώπη. Παρά τις φωνές αντίθεσης που είχαν ακουστεί τα τελευταία χρόνια, τις όποιες αντιδράσεις που υπήρχαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον αντίλογο που έφεραν αρκετά μέλη της πολιτικής –και μη- σκηνής του τόπου, το κλίμα δεν έχει αλλάξει και οι Άγγλοι (κυρίως) στηρίζουν την (τουλάχιστον «περίεργη») αυτή απόφαση, τα αίτια της οποίας πηγάζουν στην ανεργία, αλλά και τα μεγάλα ποσοστά μετανάστευσης προς τη «γηραιά Αλβιόνα».

ΩΣΤΟΣΟ, θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε και το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα από εδώ κι εμπρός. Οι πρώτες εκτιμήσεις από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης έκαναν λόγο για αποδέσμευση της Μεγάλης Βρετανίας μέχρι το 2019, και όμως η χρονιά ήρθε και δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά. Σίγουρα, αρκετοί χρειάστηκε να μετακομίσουν και πολλοί άλλοι άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, ενώ ακόμη και διεθνείς εταιρίες που είχαν τη έδρα τους στο Λονδίνο ή το Λίβερπουλ τα «μάζεψαν» κι έφυγαν, όμως ακόμα κάτι επίσημο το οποίο να θέτει την Αγγλία εκτός Ε.Ε. δεν υπάρχει.

ΚΑΙ πώς να συμβεί αυτό άλλωστε όταν πρέπει να αλλαχθούν νομοθεσίες ολόκληρες και να δημιουργηθούν από την αρχή, αφού ουσιαστικά μιλάμε για ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Σίγουρα μπορεί να υπήρχαν περιπτώσεις όπως της Αλγερίας στο παρελθόν, αλλά ποτέ άλλοτε μια από τις χώρες που θεωρούνται εκ των βασικών στελεχών της Ένωσης δεν έχει κάνει χρήση του Άρθρου 50.

ΑΞΙΖΕΙ, πάντως, να σημειωθεί πως οι σχέσεις μεταξύ των Βρετανών και της υπόλοιπης Ευρώπης δεν ήταν ποτέ άριστες. Αφού η πρώτη τους απόπειρα να γίνουν μέλη της ενωμένης Ευρώπης το 1960 απερρίφθη από τον τότε Γάλλο πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ, ο οποίος θεωρούσε ότι εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των Αμερικανών και άσκησε βέτο ενάντια στη συμμετοχή τους. Χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι το 1967, όταν τον Ντε Γκωλ διαδέχτηκε ο Ζορζές Πομπιδού, για να γίνει αποδεκτή η αίτησή τους.

ΤΟ πότε και αν θα καταφέρουν οι Βρετανοί να απεμπλακούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή αν η κατάσταση αυτή θα συνεχίσει να διαιωνίζεται λόγω της αδυναμίας των νομοθετών να δημιουργήσουν ουσιαστικά από την αρχή ένα ολόκληρο Σύνταγμα άρθρο προς άρθρο παραμένει άγνωστο προς το παρών. Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι ότι οι Βρετανοί (και κυρίως οι Άγγλοι) πολίτες δεν θέλουν να είναι μέρος της Ευρώπης. Και το ξεκαθάρισαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Α.Α.

ΔΙΑΒΑΖΩ στον ελλαδικό Τύπο: «Υποσχέσεις για βοήθεια της κυβέρνησης στο Άγιο Όρος έδωσε ο υπουργός Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης, σε συνάντηση με αντιπροσωπεία από τη μονή Μεγίστης Λαύρας».

ΔΗΛΑΔΗ, «there is no business like holy business – σε παράφραση του τίτλου παλιού σινεμασκόπ μιούζικαλ “There is no business like show business”. Δεν υπάρχουν μπίζνες μεγαλύτερες από τις θείες μπίζνες και αυτό μας το κατέστησαν σαφές οι αγιορείτες μοναχοί που ξεκίνησαν τις πολιτικές τους επαφές από το… υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων». Αμ πώς…

«Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Άδωνις Γεωργιάδης και ο υφυπουργός Γιάννης Τσακίρης υποδέχθηκαν τον ιερομόναχο Νικόδημο Λαυριώτη και αντιπροσωπεία της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας. Κι αφού “έλαβαν την ευλογία τους” (sic), “κατόπιν εντολών του πρωθυπουργού” (sic), ξεκίνησαν μια συνεργασία, “διότι ασφαλώς το υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων δεν θα μπορούσε να αδιαφορεί για το μεγαλύτερο σύμβολο της Ορθοδοξίας που υπάρχει στην πατρίδα μας» (sic)».

Η ΕΙΔΗΣΗ συμπληρώνεται με το ότι και ο Μάκης Βορίδης, συζήτησε και αυτός θέματα που αφορούν την αγροτική παραγωγή, τα αλιευτικά καταφύγια και τα προϊόντα του Αγίου Όρους. Θα μου πείτε, κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι… Διότι και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων τόνισε ότι «το υπουργείο του βρίσκεται αδιαλείπτως στο πλευρό της Ιεράς Κοινότητος και θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να προαχθεί η αγροτοδιατροφική αξία των μοναδικών αγιορείτικων προϊόντων»…

ΚΑΙ συνεχίζει το ρεπορτάζ: «Αλλά αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας των ρασοφόρων τεχνοκρατών. Ο ιερομόναχος Νικόδημος ήταν πραγματικά απολαυστικός (και απροκάλυπτα αποκαλυπτικός)» Τι είπε; «Προσωπικά εγώ, αλλά και όλο το Άγιον Όρος, αισθανόμαστε μεγάλη υποχρέωση να συγχαρούμε τον πρωθυπουργό της Ελλάδος, διότι μας κάνει να αισθανόμαστε ότι κατ’ αρχάς έχουμε πρωθυπουργό. Μεγάλη υπόθεση… … Πιστεύουμε ακράδαντα ότι από την αρχή της διακυβερνήσεως έκανε περισσότερα από αυτά που είπε προεκλογικά [σ.σ. δηλαδή εδώ και… 16 μέρες]». Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε;

Δ.Τ.