Την Τετάρτη, 21 Αυγούστου 2019, στο πλαίσιο των Διαλέξεων/Σεμιναρίων των Ελληνικών Αρχείων Δαρδάλη του Πανεπιστημίου La Trobe (Dardalis Hellenic Archives), η Δρ. Κωνσταντίνα Ντούνη θα δώσει διάλεξη με θέμα «Ένας παράλληλος κόσμος – Μεγαλώνοντας ως Έλληνας στις δεκαετίες 1950 και 1960».
Η διάλεξη θα δοθεί στο Ελληνικό Κέντρο (Mezzanine, 168 Lonsdale St., Melbourne) στις 7μμ.
Οι απόγονοι του μεταπολεμικού μαζικού μεταναστευτικού κύματος των δεκαετιών 1950 και 1960 μεγάλωσαν στον παράλληλο διασπορικό χώρο της ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης, αλλά και γενικότερα της Αυστραλίας. Ήταν ένας ξεχωριστός θύλακας μέσα στο ευρύτερο αυστραλιανό μετα-αποικιακό περιβάλλον, τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του οποίου ήταν ένας ενδημικός μονοπολιτισμός και η μονογλωσσία.
Ως επακόλουθο, οι Νοτιοευρωπαίοι μετανάστες χαρακτηρίστηκαν ως «όχι αρκετά λευκοί», ενώ οι Έλληνες μετανάστες, αισθανόμενοι, από τη μια, ως καλοδεχούμενοι στη χώρα υποδοχής -στην καλύτερη περίπτωση- και, από την άλλη, βιώνοντας έναν άκρατο ρατσισμό, έθεσαν ως στόχο τη δημιουργία δικτύων στα οποία περιελάμβαναν σχολεία, κοινοτικές πρωτοβουλίες, εκκλησίες και αθλητικές ομάδες.
Η Ελλάδα ήταν η αιώνια πατρίδα, ενώ η παρουσία σε ένα ελληνικό σχολείο το Σάββατο ή κάποιες ώρες μετά το αγγλικό σχολείο ήταν μια πραγματικότητα που δεν έπαιρνε καμία διαπραγμάτευση. Αυτή η «ελληνικότητα» ενισχυόταν περαιτέρω μέσω ελληνικών ταινιών, χορών, γάμων ή βαπτίσεων το Σάββατο, τον εκκλησιασμό κάθε Κυριακή πρωί, αλλά και τη συμμετοχή στους ποδοσφαιρικούς αγώνες της Ελλάς την Κυριακή το απόγευμα. Το φαγητό στο τραπέζι ήταν πάντα ελληνικό. Και έτσι, το «σπίτι» έπρεπε οριστικά και αμετάκλητα να είναι ελληνικό.
Η καθημερινή σχολική ζωή, ωστόσο, ευθυγραμμίστηκε αμετάκλητα με την ιδιότητα του Αυστραλού.
Οι δύο αυτές πραγματικότητες ήταν εντελώς διαφορετικές, με κανένα διακριτό σημείο αλληλεπικάλυψης. Στο σχολείο, τα ίδια παιδιά που τραγουδούσαν τον ελληνικό εθνικό ύμνο τα Σαββατοκύριακα, έπαιρναν μέρος στην έπαρση της αυστραλιανής σημαίας κάθε Δευτέρα πρωί και τραγουδούσαν, με το χέρι στην καρδιά, τον τότε εθνικό ύμνο «Ο Θεός να σώσει τη βασίλισσα». Έμαθαν να διαβάζουν και να γράφουν στα αγγλικά. Υποστήριζαν μια από τις ομάδες του αυστραλιανού ποδοσφαίρου, επιδόθηκαν σε άλλα αθλήματα, πήραν μέρος σε χορωδίες και θεατρικές παραστάσεις.
Αυτή η διάλεξη-παρουσίαση στοχεύει στο να φωτίσει τις εμπειρίες των παιδιών των μεταπολεμικών Ελλήνων μεταναστών. Λόγω έλλειψης των στοιχείων αυτών που θα μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε επίσημα ιστορικά τεκμήρια, οι εν λόγω εμπειρίες αναδύονται και βασίζονται σε ελληνοαυστραλιανά λογοτεχνικά κείμενα, προφορικές μαρτυρίες, φωτογραφίες και, αναπόφευκτα, προσωπικές μου αναμνήσεις της Δρος Ντούνη, μιας και η ίδια υπήρξε ένα από αυτά τα παιδιά των μεταναστών.
Η Δρ. Κωνσταντίνα Ντούνη είναι ιστορικός του Πολιτισμού και μεταφράστρια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις ιστορίες των μεταναστών και την επίδρασή τους στη γενικότερη αυστραλιανή λογοτεχνία. Η ελληνοαυστραλιανή λογοτεχνία, η ιστορία και ο πολιτισμός υπήρξε ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα. Η διδακτορική της έρευνα, με τίτλο The Shadow and the Muse: Journeys within the thematic tapestry inherent in Greek-Australian women’s writing συνιστά μια νέα εκτεταμένη εξέλιξη στην ανεύρεση κειμένων μεταναστριών, εξετάζοντας την τάση τους να αμφισβητούν τους κανόνες, στην κατεύθυνση του εμπλουτισμού της ιστορικής τεκμηρίωσης και της διεύρυνσης των παραμέτρων που συνθέτουν τη διασπορική κοινότητα. Το παράλληλο πάθος της είναι η διδασκαλία, μια ανησυχία για την οποία ήταν υπερήφανη και ευτυχισμένη που ασχολήθηκε στην έως τώρα επαγγελματική της ζωή. Σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Monash και το 2018 ήταν ο αποδέκτρια του Award MSA for Teaching Excellence.
