Όλοι αυτοί οι πανηγυρισμοί στην Ελλάδα για έξοδο από την κρίση εξακολουθούν να ακούγονται παράφωνοι και, κυρίως, να φαίνονται εξωπραγματικοί, όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με την πραγματικότητα της καθημερινότητας εκεί και τα προβλήματα που έχει προκαλέσει σε πολλούς που έφυγαν κυνηγημένοι, ανίσχυροι να την αντιμετωπίσουν.

Η Αυστραλία που φάνταζε ως σανίδα σωτηρίας για πολλές οικογένειες, αποδείχθηκε τελικά παγίδα, υποστηρίζει η ψυχολόγος Δρ. Ελένη Καλαμπούκα, η οποία έρχεται σε άμεση επαφή με το πρόβλημα όλο αυτό το διάστημα της κρίσης στην Ελλάδα.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΙΟΓΚΩΝΕΤΑΙ

«Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς το πρόβλημα να διογκώνεται ανάλογα με τον αριθμό των οικογενειών που φεύγουν από την Ελλάδα αναζητώντας στην Αυστραλία καλύτερες συνθήκες διαβίωσης».

Πάνε πέντε χρόνια από την τελευταία συζήτηση που είχαμε με την ίδια για τα προβλήματα των νεομεταναστών.

Την προσαρμογή στο περιβάλλον είχε υπογραμμίσει τότε ως τη «μαγική» συνταγή για αποφυγή προβλημάτων, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις, ενδέχεται να οδηγήσουν και στη διάλυση νεοφερμένων οικογενειών.

«Όσο κι αν έρχονται προετοιμασμένοι, πράγμα που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό, η προσαρμογή στο νέο περιβάλλον εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκείνοι που έρχονται στην Αυστραλία για μόνιμη εγκατάσταση».

«Η κατάσταση επιδεινώνεται» αναφέρει η Δρ. Καλαμπούκα, «όταν υπάρχουν παιδιά τα οποία αντιμετωπίζουν και εκείνα με τη σειρά τους προβλήματα προσαρμογής στο νέο σχολικό περιβάλλον.

Απαιτείται μεγάλη δύναμη για να υπερπηδήσει τη σωρεία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει μια οικογένεια που ξεριζώνεται από τον τόπο της, από το οικείο περιβάλλον, τους συγγενείς, τους φίλους, τον τρόπο ζωής και καλείται να προσγειωθεί και να προσαρμοστεί σ’ έναν εντελώς νέο και ξένο τρόπο ζωής».

Σήμερα η ίδια θα πει ότι «όλο και αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που δεν έχουν μεγάλες αντοχές, με αποτέλεσμα να διαλύονται όλο και περισσότερες οικογένειες».

Eπίσης, σε περιπτώσεις που υπήρχαν μικρά προβλήματα στο γάμο πριν τη μεγάλη έξοδο από την Ελλάδα, όταν έλθουν σε μια ξένη χώρα, όπως είναι η Αυστραλία, αυτά διογκώνονται.

«Ακόμη και στις καλύτερες των περιπτώσεων, όπου δηλαδή το ζευγάρι βρίσκει απασχόληση, τα παιδιά τακτοποιούνται σε σχολεία, αν κάποιος δεν είναι εκ των προτέρων προετοιμασμένος για τα καινούρια δεδομένα, η ρήξη μεταξύ του ζευγαριού είναι αναπόφευκτη».

ΘΕΣΗ ΙΣΧΥΟΣ

Σε θέση ισχύος, σε περίπτωση διενέξεων μεταξύ του ζευγαριού, μας πληροφορεί η ίδια, είναι εκείνος που έχει αυστραλιανή υπηκοότητα.

«Ο ένας λόγος είναι ότι προσαρμόζεται ευκολότερα και ο άλλος ότι δεν κινδυνεύει, σε περίπτωση χωρισμού, να υποχρεωθεί να φύγει από τη χώρα.

Εκείνο το οποίο είναι καλό να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι, είναι ότι υπάρχει στήριξη και δεν πρέπει το αδύναμο μέρος να υποκύπτει, αλλά ούτε και να απογοητεύεται.

Το πρώτο βήμα είναι το ζευγάρι με τη βοήθεια ψυχολόγου να προσπαθήσει να γεφυρώσει τις διαφορές. Σε περίπτωση που δεν συμβαίνει αυτό, η ενημέρωση και η σωστή πληροφόρηση είναι το καλύτερο όπλο.

Έχω διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι που έχουν οικογένεια και παιδιά θέλουν να μείνουν και θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτό είναι εφικτό υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Αρκεί να υπάρχει η βεβαίωση από ψυχολόγο ότι για ειδικούς λόγους η συμβίωση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τότε αναλαμβάνει την υπόθεση νομικός» πληροφορεί η Δρ. Καλαμπούκα.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Η Πολιτεία στηρίζει τους ενδιαφερόμενους με παροχή βίζας μόνιμης παραμονής, σε περίπτωση διαζυγίου, υπό βασικές προϋποθέσεις, πληροφορεί ο νομικός Βάϊος Αναστασόπουλος.

«Αν υπάρχει, για παράδειγμα, ενδοοικογενειακή βία ή το παιδί του ζεύγους είναι ανήλικο, η παροχή βίζας μόνιμης παραμονής είναι εφικτή. Κάθε περίπτωση εξετάζεται σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει, αλλά αυτό που έχει σημασία να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι είναι ότι εδώ υπάρχει δίκτυο στήριξης από την Πολιτεία».

Ο κ. Αναστασόπουλος, ο οποίος την τελευταία πενταετία ειδικεύεται σε περιπτώσεις παροχής βίζας ως Immigration agent και υποθέσεις διαζυγίου ως νομικός, συστήνει στα ζευγάρια να συνάπτουν συμφωνία για τα περιουσιακά, δεδομένου ότι σε περίπτωση διαζυγίου, ενδέχεται να βρεθούν σε μειονεκτική θέση και εκείνοι που είναι μόνιμοι κάτοικοι Αυστραλίας».

Στη συνέχεια, αναφέρεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις όπως εκείνη όπου η σύζυγος αποφασίζει, μετά δυο χρόνια έγγαμης συμβίωσης, να επιστρέψει στην Ελλάδα και διεκδικεί μέρος της ακίνητης περιουσίας για τη δημιουργία της οποίας δεν έχει συμβάλει στο ελάχιστο.

«Δυστυχώς, συνέχεια πιστοποιούμε ότι ο πρώτος ενθουσιασμός δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Όπως, για παράδειγμα, μια νεαρή γυναίκα γεννημένη στην Αυστραλία επισκέπτεται το νησί του πατέρα της ερωτεύεται έναν νέο, ο οποίος ανταποκρίνεται, έρχονται μαζί στην Αυστραλία και όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός διαπιστώνουν ότι δεν ταιριάζουν. Βλέπουν τη ζωή από εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Είναι απογοητευτικό, γιατί δυστυχώς δεν αποτελεί μια μεμονωμένη περίπτωση» αναφέρει ο κ. Αναστασόπουλος.

ΕΡΩΤΙΚΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Στη συνέχεια πληροφορούμαστε από την Δρ. Καλαμπούκα ότι υπάρχει ειδική ονομασία για τους μετανάστες αυτής της κατηγορίας.

«Είναι οι ερωτικοί, όπως τους ονομάζει η Πολιτεία, μετανάστες, συνήθως νέοι άνδρες και γυναίκες. Πηγαίνουν στην Ελλάδα για διακοπές και ερωτεύονται κάποιον/α, υπό συνθήκες πολύ διαφορετικές από εκείνες που έχουν συνηθίσει. Όταν προχωρήσουν σε γάμο και γυρίσουν πίσω, συχνά διαπιστώνουν ότι ‘δεν ήταν αυτό που νόμιζαν’. Όλο και συχνότερα βλέπω ότι τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες από την Ελλάδα, τους σοκάρει ο διαφορετικός τρόπος ζωής. Το ότι οι δρόμοι μπορεί μεν να είναι ασφαλτοστρωμένοι παντού, είναι όμως το βράδυ ιδιαίτερα, άδειοι. Τους ενοχλεί η ακαταστασία του καιρού ή ότι δεν μπορούν να πιουν τον φραπέ τους έξω.

Φυσικά, συχνότερα τα προβλήματα είναι πολύ πιο σοβαρά, όπως η εύρεση εργασίας, η γλώσσα, η νοσταλγία, οι μεγάλες αποστάσεις, ιδιαίτερα από τη γενέτειρα.
Αυτός είναι και ο λόγος που για χρόνια τώρα η μαγική λέξη είναι ‘πληροφόρηση’. Ο επισκέπτης στην Ελλάδα οφείλει να παρουσιάζει τα πράγματα ακριβώς όπως είναι.

Μια εξιδανικευμένη εικόνα της χώρας δεν βοηθάει κανέναν. Αυτό το διαπιστώνουμε όλο και συχνότερα. Έρχονται ζευγάρια να με δουν και ο ένας επιρρίπτει ευθύνες στον άλλον από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα. Ο ισχυρισμός είναι ότι δεν είχαν τη σωστή εικόνα. Γι’ αυτό , επαναλαμβάνω ότι όσο πιο καθαρή είναι η εικόνα που παρουσιάζεται τόσο λιγότερος είναι ο κίνδυνος να εκπλήξει δυσάρεστα η πραγματικότητα».

Ακόμη δε καλύτερα και για τα δύο μέρη, προσθέτω εγώ, πριν προχωρήσουν σε γάμο, να δουν με τα μάτια τους ορθάνοιχτα, όσοι δεν τη ξέρουν, τη χώρα. Να βεβαιωθούν ότι μπορούν να ζήσουν μαζί στη μακρινή Αυστραλία. Μια χώρα που αναμφίβολα προσφέρει πολλά, σίγουρα, όμως, δεν είναι Ελλάδα.