Προετοιμάζοντας το φύλλο του «Νέου Κόσμου» που κρατάτε σήμερα Δευτέρα στα χέρια σας, το μάτι μου τράβηξε μια καταχώρηση στη σελίδα 5, σχετική με την Τρίτη ηλικία. Δεν θα σταθώ στον διαφημιζόμενο και τι πρoωθούσε, δεν είναι η πρόθεσή μου αυτή άλλωστε. Όμως ο τρόπος παρουσίασης άγγιξε μέσα μου μια ιδιαίτερη χορδή.
Στη φωτογραφία, ο «κύριος Ηλίας», με το παχύ κάτασπρο μουστάκι του και τα λιγοστά –επίσης άσπρα!- μαλλιά στο κεφάλι του, χαμογελά και μας κοιτάζει κατάματα με ένα ξεκάθαρο, αποφασιστικό, αλλά και ζεστό βλέμμα. Και ακριβώς δίπλα, το σλόγκαν της διαφήμισης που έρχεται σαν επιβεβαίωση όλων εκείνων που είχαμε ήδη ψυλλιαστεί κοιτώντας τον στα μάτια.
«Υπάρχω. Γνωρίστε με».
Στην από κάτω γραμμή, στην ίδια διαφήμιση, διαβάζουμε: «Όσο γερνάμε, μερικοί άνθρωποι βλέπουν τις ρυτίδες και τα γκρίζα μαλλιά παρά τις ιστορίες, τις πεποιθήσεις και εμπειρίες που μας κάνουν αυτούς που είμαστε».
Δεν είναι λίγες οι ιστορίες που πιθανότατα όλοι έχουμε ζήσει ή έστω ακούσει, για συγγενείς, φίλους, απλά γνωστούς. Που κάποτε έσφυζαν από ζωή, έπιαναν την πέτρα και την «έστιβαν».Πρωτοστατούσαν στον χώρο εργασίας τους, στα δρώμενα του Συλλόγου τους, στην κοινωνική ζωή της παροικίας μας. Και τώρα, κάτω από το βάρος των χρόνων, ίσως και από την επιθυμία τους να δώσουν «τόπο στα νιάτα», έχουν κάνει ένα μικρό βήμα προς τα πίσω. Έχουν αφήσει το κεντρικό μέρος της σκηνής και έχουν αποτραβηχτεί στο πίσω μέρος της. Και κάποιοι άλλοι, έχουν βρεθεί πίσω ακόμα και από την πορφυρή βελούδινη κουρτίνα του θεάτρου, προς τα παρασκήνια. Ηθελημένα ή όχι. Εκεί που τα φώτα των προβολέων δεν μπορούν να φτάσουν, ούτε και τα βλέμματα των θεατών. Κι όμως είναι εκεί. Η φωνή τους δεν ακούγεται πια στεντόρεια, αλλά η αγωνία τους να φτάσει στ’ αυτιά μας, μετατρέπει τον ψίθυρο από τα γέρικα πνευμόνια σε υπαρξιακή κραυγή.
«Υπάρχω. Γνωρίστε με».
Είμαι ο Κώστας, ο Γιώργος, η Ελένη, η Θεανώ. Ο Αγησίλαος, ο Μενέλαος, η Πολυξένη, η Ερατώ. Δεν μας ξέρετε, δεν έτυχε κάτι τόσο εντυπωσιακό στη ζωή μας για να μας γράψουν οι εφημερίδες –και ίσως και καλύτερα!- αλλά είμαστε ζωντανοί και είμαστε εδώ.
«Υπάρχω. Γνωρίστε με».
Με αφορμή τα παραπάνω, θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε και μέσα από την εφημερίδα μας. Στείλτε μας μια μικρή χαρακτηριστική ιστορία ή κάποιες προσωπικές φωτογραφίες σας στο μέιλ editor@neoskosmos.com.au, με την επισήμανση «για τον Γυρολόγο». Πώς νιώσατε όταν φύγατε από την Ελλάδα. Τις σκέψεις σας όταν κρατήσατε το πρώτο παιδί στην αγκαλιά σας. Τη φωτογραφία σας μαζί με τον εγγονό και το πτυχίο του φορώντας την τήβεννο. Ένα αστείο περιστατικό με τον ή την σύζυγο. Μια άβολη στιγμή με την πεθερά. Τις πεποιθήσεις σας. Ό,τι προσωπικό, ό,τι δικό σας.
Γιατί υπάρχετε. Και θέλουμε να σας γνωρίσουμε.
Κι αν δεν έχετε την απαραίτητη τεχνογνωσία για να μας στείλετε μέιλ, ζητήστε από τον εγγονό σας να σας βοηθήσει. Ναι, μη γελάτε, από τον δεκάχρονο. Και μην αναρωτηθείτε ούτε για μια στιγμή αν μπορεί. Πιστέψτε με, ξέρει!
O Γυρολόγος
και για την αντιγραφή,
Βαγγέλης Καρακάσης
