Ηχηρά ραπίσματα στο ψυχρό πρόσωπο της διεθνούς κοινότητας οι τελευταίες πιστοποιήσεις της βαρβαρότητας των τουρκικών δυνάμεων εισβολής στην Κύπρο. Ανομολόγητες εκτελέσεις εν ψυχρώ από τα αφιονισμένα στρατεύματα του «Αττίλα» επιβεβαιώνονται από τις ταυτοποιήσεις των σκελετών που ανασύρονται μετά από 35 χρόνια και προκαλούν ανείπωτη συγκίνηση σε κάθε ευαίσθητο πολίτη του πλανήτη, ταυτόχρονα και οργή για τη συγκάλυψη των κατά συρροήν εγκλημάτων από την Άγκυρα και τη διεθνή κοινότητα.
Στρατιώτες εκτελέστηκαν και οικογένειες ξεκληρίστηκαν εν ψυχρώ, παιδιά ορφάνεψαν, μανάδες και γυναίκες μαυροφορέθηκαν, 1.619 Κύπριοι και Ελλαδίτες χάθηκαν μέσα στον ορυμαγδό του πολέμου, δεκάδες χιλιάδες εκπατρίσθηκαν για να γλιτώσουν από τη μανία των εισβολέων.
Τραγικά αποτελέσματα που σχεδίασαν και εκτέλεσαν ο Κίσινγκερ και τα «γεράκια» του αμερικανικού Πενταγώνου – με τη σύμπραξη των δικτατόρων της Αθήνας – προκειμένου να προστατευθούν τα αμερικανικά συμφέροντα στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Η τραγωδία, που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις και γράφτηκε με το αίμα του κυπριακού λαού, παραμένει ατιμώρητη από τη διεθνή κοινότητα, η οποία όφειλε να έχει δράσει και να έχει τιμωρήσει αυτεπάγγελτα τους φονιάδες του κυπριακού λαού. Εκατοντάδες αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών παραμένουν ανεφάρμοστες, διότι το συμφέρον των Αμερικανών και των συνοδοιπόρων τους στην Ενωμένη Ευρώπη επιβάλλει την προστασία της «πρόθυμης» υπηρέτριας των αμερικανικών συμφερόντων.
Ενθαρρυμένη, η ένοχη Τουρκία, εκτός του ΟΗΕ, σνομπάρει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) και αρνείται να ανοίξει τα αρχεία του τουρκικού στρατού για τους αγνοουμένους της εισβολής.
Στους υποστηρικτές της Τουρκίας περιλαμβάνεται και η θετή μας πατρίδα, η Αυστραλία, αν και δοκίμασε την τουρκική βαρβαρότητα στην Καλλίπολη στις 15 Απριλίου του 1915. Οι κυβερνήσεις της Αυστραλίας, προτάσσοντας το οικονομικό συμφέρον των ανθρωπιστικών υποχρεώσεών τους και απόλυτα ευθυγραμμισμένες με την Ουάσιγκτον – και στο Κυπριακό – μηρυκάζουν τα ευχολόγια περί «εξεύρεσης δίκαιης και βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος» αλλά αρνούνται να ασκήσουν πίεση στην Άγκυρα να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
Δεν διστάζουν, όμως, οι αυστραλιανές κυβερνήσεις να επικρίνουν αποφάσεις του κυπριακού λαού, όπως συνέβη με την κυβέρνηση Χάουαρντ μετά το βροντερό «Όχι» στο φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, τον Απρίλιο του 2004.
Στο πρόσφατο Εθνικό Συνέδριο του το Εργατικό Κόμμα υποβάθμισε, αντί να αναβαθμίσει το Κυπριακό, ως θέμα της εξωτερικής πολιτικής του. Το πολιτικό κόμμα που βρέθηκε, εξ αρχής, κοντά στους δοκιμαζόμενους Κυπρίους σήμερα υποβαθμίζει την πολιτική του έναντι σε ένα διεθνές θέμα που έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις σφαγές του Πολ Ποτ στην Καμπότζη.
Θεωρώ, ότι οι τελευταίες αποκαλύψεις δικαιολογούν νέα κινητοποίηση των οργανωμένων φορέων της ομογένειας, για ενημέρωση βουλευτών και γερουσιαστών του εθνικού και των πολιτειακών κοινοβουλίων. Το έναυσμα μπορούν να δώσουν οι ελληνικής καταγωγής και οι φιλέλληνες βουλευτές και γερουσιαστές με αγορεύσεις τους στα σώματα που υπηρετούν.
Είναι ιδανική ευκαιρία αφύπνισης των Αυστραλών πολιτικών και του αυστραλιανού λαού, που αυτάρεσκα δηλώνουν, ότι συμπάσχουν με τους αδικούμενους και τους κατατρεγμένους του πλανήτη.
