ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ «προφητική» ήταν η στήλη την περασμένη Πέμπτη…
Έγραφα για τα κακώς κείμενα κάποιων ομάδων, για τους προπονητές που… κινδυνεύουν και πριν αλέκτωρ λαλήσει, απολύθηκε ο τεχνικός της Βίκτορι, Μάρκο Κουρζ, για να ακολουθήσει, τη στιγμή που «δούλευα» στο μυαλό μου τη σημερινή στήλη, ο έτερος Γερμανός τεχνικός, Μάρκους Μπάμπελ, που απαλλάχθηκε των καθηκόντων του από το Δυτικό Σίδνεϊ, στις αρχές της εβδομάδας που διανύουμε.

ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι ο (… πρώην) τεχνικός της Βίκτορι, όπως και οι Μέρικ και Μπάμπελ, βρισκόταν στην «επικίνδυνη ζώνη», αλλά ποτέ δεν περίμενα από μια ομάδα, που (κακώς πλέον θεωρείται η κορυφαία της χώρας, να ενεργήσει τόσο «επιπόλαια και αντιδεοντολογικά», σε σχέση πάντα, με τα του ποδοσφαιρικού της τμήματος.
Και, βέβαια, είναι δικαίωμα της κάθε ομάδας, επιλέγοντας πάντα το τι τη συμφέρει, να διαχειρίζεται όπως θέλει τα του «οίκου» της.
Όπως και δικαίωμα δικό μας είναι, σε κόσμιο πάντα πλαίσιο, να εκφράζουμε διαφωνίες.

ΑΠΟ τη δουλειά του στην Αδελαΐδα, ο Μάρκο Κουρζ, έδειξε ότι ξέρει τι κάνει. Και πιστεύω ότι γι’ αυτό επιλέχθηκε από την Βίκτορι, για να διαδεχθεί τον Κέβιν Μάσκατ.
Και τον εμπιστεύτηκαν για να «χτίσει» την νέα Βίκτορι, μια και η πάλαι ποτέ κραταιά ομάδα, έδειχνε από καιρό σημάδια αγωνιστικής πτώσης και όχι μόνο!
Περιττό, βέβαια, να θυμίσω ότι η ανανέωση στην οποία έπρεπε να προχωρήσει ο Κουρζ, θα γινόταν χωρίς τρία βασικά της στελέχη, που ήταν οι κ α λ ύ τ ε ρ ο ι από κάθε άποψη και ηλικιακά άντεχαν για πολύ ακόμη.
Τέρι Αντώνης, Τζέιμς Τροΐσι και Κώστας Μπαρμπαρούσης, οι τρεις «απόντες», που αντικαταστάθηκαν με τον… τραυματία Κρουζ και τον Ναμπούτ, που παλαιότερα είχε αποδεσμευτεί από την Βίκτορι ως «αχρείαστος» για να επανέλθει ως «σταρ και διεθνής»!
Δεν θα συνεχίσω για να μην γίνω περισσότερο κακός με όσους πιστεύουν, ότι για να αποκατασταθεί η «ισορροπία» και η ποιότητα σε μια ομάδα, θα πρέπει να αντικατασταθεί ο προπονητής…
Και κλείνοντας με το θέμα, θα αναφέρω, επιμένοντας, ότι οι απολύσεις των Κουρζ, Μπάμπελ και Μέρικ, ήταν άδικες!

ΟΜΩΣ, μέσα σε όλο αυτό το όχι και τόσο ευχάριστο Victoryανό και όχι μόνο, τοπίο, διάβασα και κάτι… διασκεδαστικό και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ρεπόρτερ αγγλόφωνης εφημερίδας (ναι, τον γνωστό), που φρόντισε να… βοηθήσει (!) την ομάδα της Μελβούρνης… προτείνοντας κάποιους εγνωσμένης (;) αξίας τεχνικούς ως διάδοχο λύση.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1. Τζον Αλοΐσι (43 ετών)
2. Γκρέιαμ ‘Αρνολντ (56 ετών)
3. Τόνι Πόποβιτς (46 ετών)
4. ‘Αθα Πάπας (39 ετών)
5. Πολ ´Οκον (47 ετών)
6. Και ο προσωρινός τεχνικός της ομάδας, βοηθός των Μάσκατ –παλαιότερα- και Κουρζ, αργότερα, Carlos Salvachua (46 ετών).
Καλό έτσι; Και τα σχόλια δικά σας…
(Ξέχασε, βέβαια, να συμπεριλάβει στους υποψήφιους τον Τάκη Λεμονή και -γιατί όχι;- τον Νίκο Αλέφαντο, αλλά δεν το κάνω θέμα!

ΥΠΑΡΧΟΥΝ κάποιοι ποδοσφαιριστές στο εθνικό μας πρωτάθλημα, που ξεχωρίζουν για την ποδοσφαιρική τους αξία, αλλά και την γενικά, ολοκληρωμένη εικόνα τους.
Ο Αλεσάντρο Ντιαμάντι της Western United, οι Νίνκοβιτς και Λε Φόντρε της Σίδνεϊ Φ.Κ., οι Κάστρο και Φορναρόλι της Γκλόρι, αλλά και ο δικός μας, Παναγιώτης Κονέ, συμπαίκτης του Ντιαμάντι, είναι κάποιοι από αυτούς που, σύμφωνα με τη δική μου εκτίμηση, ξεχωρίζουν.
Ίσως γι’ αυτό μια αναφορά του Κονέ, στο εθνικό μας λιγκ, σε πρόσφατη συνέντευξή του, έγινε viral στο διαδίκτυο με πλειοψηφία 99,99%, να συμφωνεί μαζί του! Να τι είπε:
– «The style of football here is something different. The players, are running, running, running, up and down, up and down. For me this is not football. Yes, you have to run, but you need to think about the tempo and the momentum of a game».

ΤΗ γνώμη του για το σχόλιο του Κονέ εξέφρασε στο διαδίκτυο και ο Πίτερ Τσολάκης, από τους κορυφαίους της καλύτερης ever εποχής του ποδοσφαίρου μας. Να τι έγραψε:
«No football brains anymore. No more one-twos. No control of the game. Nothing inspirational.
Nabbout played in a World Cup for gods sake.
No need to say any more»
Α υ τ ά…

ΑΝ παρακολουθήσατε τηλεοπτικά τον αγώνα της Western United με τους Μάρινερς και βαρεθήκατε να ακούτε τους Χιλ/Χάρπερ, να μιλούν για κάποιον ποδοσφαιριστή ….”Aspro”, να ενημερώσω ότι οι εκλεκτοί τηλεστάρ (;) αναφερόταν στον ελληνικής καταγωγής αμυντικό των γηπεδούχων Τζόναθαν Ασπροποταμίτη!
Δύσκολο στ’ αλήθεια όνομα και πολλοί οι φόβοι για σαρδάμ, οπότε επιλέγεται η εύκολη λύση της… αυστραλοποίησης των ονομάτων, κατά την προσφιλή -και εντελώς «αντιαισθητική» κατά τη γνώμη μου- τακτική.
Όπως π.χ. Άρνι, Μπόζα, Ζάπα, Μάκα, Άπο (…Απόστολος Γιάννου), κλπ, κλπ, κλπ!
Με άλλα λόγια, Aussie Aussie Aussie και σ’ όποιον αρέσει!

ΕΠΙΑΣΕ δουλειά ο νέος CEO της FFA, James Johnson, και ένας από τους πρώτους στόχους του, είναι να δημιουργηθεί μια δίκαιη «ισορροπία» στην ποδοσφαιρική «Πυραμίδα» σχετικά με τις μεταγραφές παικτών από ομάδες Πολιτειακών πρωταθλημάτων, σε ομάδες του εθνικού λιγκ.
Αν δεν το γνωρίζετε, οι ομάδες του A-League έχουν το «πάνω χέρι» όταν θέλουν παίκτες Πολιτειακών ομάδων, πληρώνοντας, στην κυριολεξία, «ψίχουλα» κι ας έχουν στοιχίσει οι παίκτες αυτοί στις συγκεκριμένες ομάδες «μικρές περιουσίες» για τα οικονομικά τους δεδομένα.
Μια αδικία που για χρόνια «ταλαιπωρεί» τις ομάδες των ανά Πολιτεία NPL και μπράβο στον «JJ» που υποσχέθηκε δίκαιες συναλλαγές στις μεταγραφές, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το «μέγεθος» και η κατηγορία των ομάδων που συμμετέχουν στις μετακινήσεις παικτών, από τα «χαμηλά» στα «ψηλά»…

ΜΕ ένα εκπληκτικό σε ήθος και ποδοσφαιρικό πολιτισμό, βίντεο, που ανέβασε στο διαδίκτυο, αποχαιρέτησε τους παίκτες, τους συνεργάτες, τη διοίκηση και τον κόσμο του Δυτικού Σίδνεϊ, ο απερχόμενος τεχνικός της ομάδας Μάρκους Μπάμπελ.
Λίγο αργότερα διάβαζα κάπου δηλώσεις του τεχνικού των Σοκκερούς, Άρνολντ, που στήριζε ντόπιους προπονητές γιατί καταλαβαίνουν και την κουλτούρα του ποδοσφαίρου και… «The Australian way».
Δίκαιο έχεις αγαπητέ Άρνολντ. Πού να καταλάβει ο Μπάμπελ από αυστραλέζικη ποδοσφαιρική κουλτούρα; Εντάξει, έκανε καριέρα σε Μπάγερν και Λίβερπουλ και φόρεσε 51 φορές τη φανέλα της εθνικής Γερμανίας. Και λοιπόν; Δεν βλέπεις τα «χάλια» της Λίβερπουλ με τον Γερμανό Γιούργκεν Κλοπ στον πάγκο; Και την Μάντσεστερ Σίτι, με κάποιον Καταλανό Γκουαρδιόλα στον πάγκο; Και την Τότεναμ να απολύει τον Αργεντινό και να προσλαμβάνει τον Πορτογάλο!
Άστα να πάνε Γκρέιαμ, που κάποτε, όταν ακόμη έπαιζες μπάλα, «παζάρευα» να σε στείλω στον Ολυμπιακό, εγώ μαζί σου είμαι!
Κι ας μην ξέρεις τι λες, κάποιες φορές…