Ο επιχειρηματικός κόσμος στηρίζει δυναμικά το σχέδιο ανανέωσης του δημόσιου τομέα και της αντικατάστασης των πολιτικά κινούμενων γραφειοκρατών, από έμπειρους δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι να είναι σε θέση να προσφέρουν ειλικρινή και αντικειμενική συμβουλή στους πολιτικούς.
Η Jennifer Westacott, διευθύνουσα σύμβουλος του Συμβουλίου Επιχειρηματιών Αυστραλίας, πυροδότησε ένα, ούτως ή άλλως φλέγον θέμα, που αναφέρεται στην ποιότητα της πολιτικής στρατηγικής, προτείνοντας τρόπους με τους οποίους θα μειωθεί κατά 50% ο αριθμός των συμβούλων των υπουργών.
Σε συνέδριο που διεξήχθη στη Μελβούρνη, η ίδια τόνισε ότι «στα γραφεία των υπουργών επικρατεί μια κουλτούρα εκφοβισμού και απειλής, πράγμα που οφείλεται εν μέρει στο ότι οι σύμβουλοι πολιτικών έχουν «κουκουλώσει» τους δημόσιους υπαλλήλους.
Η εξουσία σας, τόνισε η ίδια σε ακροατήριο 850 ανθρώπων-μελών του δημοσίου τομέα, υποσκάπτεται από «φρουρούς των πολιτικών» οι οποίοι συχνά στερούνται πείρας και ικανοτήτων. Όταν βασικά έχουμε ανώριμους εικοσιπεντάρηδες και τριαντάρηδες – φιλόδοξους, ορμητικούς, αφελείς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαίτερα ενοχλητικούς, μόλις να έχουν βγει από το πανεπιστήμιο ή από κάποια σύντομη στάση σε εργατικό συνδικάτο, να «συμβουλεύουν» υπουργούς σε σοβαρά θέματα δημόσιας στρατηγικής, ε, τότε έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε. Το τραγικό μέρος της υπόθεσης αυτής είναι ότι πολύ συχνά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, η Αυστραλία στο θέμα αυτό έρχεται πρώτη από όλες τις αναπτυγμένες οικονομικά χώρες του κόσμου. Παίρνει το χρυσό μετάλλιο ή, μάλλον, το ξύλινο κουτάλι. Σίγουρα, είναι μια πρωτιά που πολύ θα θέλαμε να μην την είχαμε» θα συμπληρώσει.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ
«Η προοπτική να κάνουν οι δημόσιοι λειτουργοί σωστά τη δουλειά τους, «λοξοδρομεί» από την επέμβαση πολιτικών συμβούλων των οποίων τα κίνητρα είναι καθαρά πολιτικά.
Το ανησυχητικό στην περίπτωση αυτή, είναι ότι ορισμένοι από τους δημόσιους λειτουργούς, υποκύπτουν στην πίεση αυτή και δίνουν συμβουλές οι οποίες είναι πολιτικά αποδεκτές, έστω κι αν γνωρίζουν ότι είναι κατώτερης ποιότητας» θα καταλήξει η κ. Westacott.
Την κίνηση αυτή στήριξαν, μεταξύ άλλων, πρώην διευθυντικά στελέχη των υπηρεσιών του δημοσίου, όπως ο Terry Moran, ο οποίος τόνισε ότι η αναδιοργάνωση του χώρου απαιτεί νομοθετικές αλλαγές, οι οποίες θα στοχεύουν στην πλήρη διαφάνεια των κινήσεων των υπουργικών συμβούλων, ενώ συνάμα θα εξοπλίζει με περισσότερη εξουσία τους δημόσιους υπαλλήλους να προσφέρουν άφοβα τις συμβουλές τους και την άποψή τους.
O Terry Morgan, πρώην γενικός διευθυντής της ομοσπονδιακής δημόσιας υπηρεσίας, τόνισε ότι τα υπουργικά γραφεία θα πρέπει να εξοπλίζονται και με άτομα τα οποία διαθέτουν αξιόλογη πείρα στον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης. Θα πρέπει να υπάρχει ειδική νομοθεσία που να απαγορεύει τους πολιτικούς συμβούλους να επεμβαίνουν στο έργο και τις γνωμοδοτήσεις των δημοσίων λειτουργών, οι ίδιοι δε να λειτουργούν κάτω από πλήρη διαφάνεια, ακριβώς όπως πρότεινε και η κ. Westacott.
ΣΠΑΤΑΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Για ανεπίτρεπτη σπατάλη δημοσίου χρήματος, μίλησε ο καθηγητής Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Κουηνσλάνδης, καθηγητής Ken Weltshire.
«Άστοχες και λανθασμένες αποφάσεις στοιχίζουν πολλά δισεκατομμύρια που βγαίνουν από την τσέπη των φορολογουμένων.
Οι πολιτικοί σύμβουλοι αποτελούν ένα σοβαρό πρόβλημα για το λόγο ότι έχουν εμπλακεί στην πολιτικοποίηση της δημόσιας υπηρεσίας η οποία θα πρέπει να προσφέρει απερίσπαστα ειλικρινείς και αντικειμενικές συμβουλές στους υπουργούς» τόνισε.
«Αν ο συγκεκριμένος υπουργός χρειάζεται πολιτικού περιεχομένου συμβουλή θα πρέπει να απευθυνθεί στον σύμβουλό του. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει αυτά τα δύο να συγχέονται».
Έχει σημασία να πούμε ότι ο ίδιος, εργάστηκε με το Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης Αυστραλίας, προκειμένου να εξεταστούν 22 μεγάλα ομοσπονδιακά προγράμματα μεταξύ των οποίων «Η Ανοικοδόμηση της Εκπαιδευτικής Επανάστασης» και «Το Εθνικό Ευρυζωνικό Σύστημα Επικοινωνιών». Τα τρία τέταρτα των προγραμμάτων αυτών απορρίφθηκαν εξαιτίας έλλειψης ικανοποιητικής στρατηγικής.
«Αν κοιτάξει κανείς στην αναφορά του Συμβουλίου Παραγωγικότητας τα τελευταία δέκα χρόνια θα διαπιστώσει ότι μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός αυτών των μεγάλων έργων, έχει υλοποιηθεί. Υπάρχει πραγματικά μεγάλο πρόβλημα στην Αυστραλία με το θέμα σωστής πολιτικής στρατηγικής»
Ο ίδιος θα πει ότι, εξαιτίας λανθασμένης οδού στη λήψη αποφάσεων και δυσλειτουργίας γενικά του δημόσιου τομέα, τα τελευταία πέντε χρόνια, σε ομοσπονδιακό επίπεδο, έχουν σπαταληθεί $15 δισ. έως $20δις.
Πολλές ήταν, τέλος, οι απόψεις που ακούστηκαν για μικρότερο και αποτελεσματικότερο δημόσιο.
‘Το λίπος που περισσεύει είναι ενοχλητικά ορατό ήταν το συμπέρασμα που ακούστηκε από κεφαλές του επιχειρηματικού αλλά και του ακαδημαϊκού χώρου.
