Για αρκετό καιρό τώρα –κάθε Δευτέρα πρωί στη Μελβούρνη– παρακολουθώ την εξαιρετική εκπομπή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόραση (ΕΡΤ) «Στην υγειά μας… ρε παιδιά!», την οποία επιμελείται με σοβαρότητα και κύρος ο Σπύρος Παπαδόπουλος. Είναι όντως μία όμορφη και ενδιαφέρουσα τηλεοπτική εκπομπή την οποία παρουσιάζει με πολύ γούστο, αλλά και μεράκι.
Η εκπομπή της Δευτέρας, 17 Σεπτεμβρίου 2012, ήταν αφιερωμένη ως το 90ό μνημόσυνο στη Μικρασιατική Καταστροφή. Την παρουσίασε με πολλή επιμέλεια, αλλά και νεανική χάρη το Μουσικό Σχολείο Βόλου. Η επιλογή των τραγουδιών ήταν πολύ κατάλληλη για τη θλιβερή επέτειο με επιλεγμένα σμυρναίικα τραγούδια όλων των εποχών. Το Μουσικό Σχολείο Βόλου πρέπει να είναι πολύ υπερήφανο για την εργασία που παρουσίασαν οι μαθητές με ιδανικό μουσικό διδακτικό προσωπικό, αλλά και με άξιους και λαμπρούς γονείς οι οποίοι συμπαραστέκονται θαυμάσια σε όλο το έργο του υποδειγματικού σχολείου τους. Μπράβο, σε όλους.
ΖΩΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
Για φανταστείτε τη ζωή χωρίς μουσική. Θα ήταν πράγματι ανυπόφορη. Ήταν ο φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε που είπε εκείνο το περίφημο: «Χωρίς μουσική η ζωή θα ήταν λάθος». Εγώ θα πρόσθετα ότι χωρίς την εκπομπή «Στην υγειά μας…», η ζωή μας εδώ στη Μελβούρνη θα ήταν άχαρη. Υπερβολή; Μάλλον όχι, για όσους είναι τακτικοί ακροατές και θεατές συνάμα. Στο σύνολό της η εκπομπή είναι ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η ελληνική τηλεόραση και, μάλιστα, με σημερινή ελληνική σφραγίδα αξιόλογης δημιουργίας και ποιότητας.
Εάν όλα τα ελληνικά σχολεία της Μελβούρνης ανακάλυπταν την εκπομπή αυτή και την έκαναν εργαλείο εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και μουσικής παράδοσης, είμαι βέβαιος ότι θα κέρδιζαν όχι μόνο την προσοχή, αλλά και την καρδιά όλων των μαθητών.
Πώς θα γινόταν αυτό; Εάν οι δάσκαλοι και καθηγητές διάλεγαν από κάθε εκπομπή δύο ή τρία τραγούδια, έγραφαν τα λόγια τους και τα έκαναν ως μάθημα πρώτα με ανάλυση και εξηγήσεις, όλοι οι μαθητές θα υπεισέρχονταν στην παράδοση και το πνεύμα μας. Η τεχνολογία σήμερα το επιτρέπει, να δουν και να ακούσουν τραγούδι και μουσική όλοι οι μαθητές μας. Τότε -και μόνον έτσι- θα έμπαιναν στα ελληνικά ήθη και το κτήμα αυτό θα ήταν παντοτινό.
Τα αγγλικά τραγούδια -καλύτερα τα αμερικανικά- δυστυχώς δεν έχουν όλα το λυρισμό των Ελληνικών, να συγκινήσουν και να μπουν στην καρδιά. Η παιδαγωγική διδάσκει ότι όλη αυτή η μουσική παιδεία αρχίζει από τα παιδικά χρόνια. Είναι τότε που ριζώνει. Η μουσική είναι το οξυγόνο της καρδιάς και όσο φτωχοί και αν είμαστε, τα καλά τραγούδια μας είναι ο πλούτος και τα πλούτη μας!
ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ MUSIC
Δεν πρέπει, όμως, να ξεφύγουμε από το πνεύμα της Στήλης μας που είναι «Ο γλωσσικός Ελληνισμός της Αγγλικής». Όσο και να μας λένε οι «ινδοευρωπαίοι» ότι η λέξη Μουσική «δεν είναι ελληνική, αλλά… ινδοευρωπαϊκή», άλλο τόσο η Ελληνική Μουσική και γλώσσα, χαμηλότονα και με μουσικότητα επαναλαμβάνουν τα λόγια του Ομήρου: «Άνδρα μοι έννεπε Μούσα, πολύτροπον, ος μάλα πολλά…». Από τη Μούσα βγήκε η μουσική, ο μουσικός, η μουσικότητα, ο μουσικοσυνθέτης, ο μουσικολόγος και σήμερα γέμισε ο κόσμος μας Μουσεία όπου φυλάγονται και μελετώνται όλα τα έργα τέχνης.
Η Μούσα για τους Έλληνες είναι η θεότητα που αποτελεί την προσωποποίηση κάθε καλλιτεχνικής έμπνευσης. Και οι Έλληνες δεν είχαν μόνο μία Μούσα, αλλά εννέα που προστάτευαν τη μουσική, το χορό, την ποίηση, την πεζογραφία, τη φιλοσοφία και κάθε πνευματική και καλλιτεχνική εκδήλωση. Ας θυμηθούμε τα ονόματά τους: Καλλιόπη, Κλειώ, Θάλεια, Τερψιχόρη, Μελπομένη, Ευτέρπη, Πολύμνια, Ερατώ και Ουρανία. Ποιος άλλος λαός στον πλανήτη μας έχει να παρουσιάσει τέτοια ιδιοφυΐα και καλλιτεχνική έμπνευση; Κανένας, απολύτως κανείς. Και εμείς σήμερα τόσο άκριτα ονομάσαμε τους προγόνους μας… ειδωλολάτρες. Τρομάρα μας!
ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ
Οι Άγγλοι την μούσα την έκαναν muse=a goddess of the arts from Greek μούσα. Και από εδώ βγήκαν οι λέξεις «τους» music, museum, museology, mosaic και τα παράγωγά τους. Επίσης, music teacher, music therapy, music critic κ.ά. Και όλα με μουσική υπόκρουση. Όσο για το σχολείο (school) το έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε προηγούμενα δοκίμια.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΜΑΣ
Η λέξη μας ΜΟΥΣΙΚΗ θα πρέπει να είναι ο πιο διαδεδομένος ελληνικός όρος σε παγκόσμιο επίπεδο. Αγγλικά music, γαλλικά musique, γερμανικά musik, ιταλικά και ισπανικά musica και ούτω καθεξής.
Η μουσική ακούγεται παντού μόνο με ελληνικούς ήχους. Εάν δεν υπήρχαν αυτοί, η ζωή μας θα ήταν άχαρη. Για αυτό αξίζει η ΕΡΤ και η εκπομπή της «Στην υγειά μας…»!
