Πάνε περίπου τέσσερα χρόνια από τότε που ένας Έλληνας της Μελβούρνης έγραψε στη Γενική Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, Αλέκα Παπαρήγα, και ζητούσε να αναγνωριστεί από το κόμμα η δωρεάν ενός σεβαστού ποσού που είχε κάνει στην παράταξη Έλληνας της Μελβούρνης.
Μέχρι σήμερα ο ομογενής δεν έχει πάρει απάντηση, όπως λέει.

Ο ίδιος αρνήθηκε να κάνει άλλα σχόλια στο «Νέο Κόσμο» όταν ρωτήθηκε σχετικά και ξαφνιάστηκε πως βρέθηκε στην κατοχή μας η επιστολή που έστειλε στην κ. Παπαρήγα.
Επειδή η όλη υπόθεση παρουσιάζει ξέχωρο ενδιαφέρον, ο «Νέος Κόσμος» δημοσιεύει την επιστολή ελπίζοντας πως είτε το ΚΚΕ, είτε οι εδώ εκπρόσωποί του θα απαντήσουν στα ζητήματα που μπαίνουν.

Ο «Νέος Κόσμος», για την τώρα, δεν δημοσιεύει το όνομα του επιστολογράφου, ούτε το όνομα του θείου του που άφησε ένα σημαντικό ποσόν στην διαθήκη του για το ΚΚΕ.
Η επιστολή προς την κα Παπαρήγα έχει ως εξής:
«Γ. Γραμματέα της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε.
Πρώτα να σου συστηθώ (σου μιλάω στον Ενικό διότι έτσι έμαθα, από τους παλιούς συντρόφους), όπως βλέπεις στην επικεφαλίδα, της επιστολής μου, υπάρχει το όνομα, η διεύθυνση, και τα τηλεφωνά μου.

Πίστευα ότι το Κόμμα που ανήκω θα έκανε κάτι για να με πλησιάσει (με τους εδώ συντρόφους!) και να με πληροφορήσει για τις προθέσεις του συντρόφου (σ.σ.:. αναφέρει το όνομα του θείου του), που έζησε στη μακρινή Αυστραλία για πενήντα χρόνια της ζωής του, που πριν πεθάνει, από ό,τι έμαθα, είχε την επιθυμία να αφήσει προς το Κόμμα ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό – και δικαίωμά του.

Μόλις έγινε γνωστό αυτό, στο Κόμμα, ήλθε στη μακρινή Αυστραλία ένα στέλεχος του (είναι γνωστό στο εκτελεστικό γραφείο του Κόμματος, το όνομα του στελέχους) και τον επισκέφθηκε, συζήτησε τα της επιθυμίας αυτής. Πάλι δεν με πλησίασε κάποιος, έστω και συντροφικά, για να δώσω και εγώ, από τη δική μου πλευρά άποψη, για τα περί της προσφοράς του συντρόφου (θείου μου), αλλά προτιμήθηκε η σιωπή διότι κατά τη γνώμη μου, ήταν πιο εύκολος ο δρόμος της προσφοράς (διαθήκης) υπέρ του Κόμματος.
Υπήρχαν όμως άλλα «συντρόφια» της εδώ επιτροπής φίλων του Κ.Κ.Ε. Μελβούρνης και Βικτωρίας, που έδωσαν την άποψή τους, επάνω σε αυτό το θέμα. Σημειωτέον ότι είμαι και εγώ ένας από αυτούς τους φίλους, του Κ.Κ.Ε., και όχι μόνον, με συμμετοχή σε όλους τους αγώνες της Επιτροπής, αλλά και με πολλές ενέργειες και προσφορές για την ανάπτυξή της. Αυτό πρέπει να το ελέγξεις, για λόγους Κομματικούς, και αγωνιστικούς.

Για να μην σε κρατώ σε περισσότερη κατάσταση ανυπομονησίας, και αμηχανίας!, ποιος είμαι εγώ που πήρα το θάρρος, να σου γράψω αυτό το γράμμα με αυτή την «αναίδεια», μάθε, ότι είμαι της αδελφής του το παιδί, ανιψιός από αίμα ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ και εγώ, με αποδείξεις και στοιχεία που μπορώ να σου τα διαθέσω για την περαιτέρω αναψηλάφηση της οικογενειακής μου, και προσωπικής μου, πολιτικής σχέσης με το Κόμμα της Εργατικής Τάξης, από την εποχή που άλλοι, δεν είχαν ακόμη γεννηθεί.

Δεν ξέρω ότι, περιμένουμε να πεθάνουν άκληροι σύντροφοι, με κάποια περιουσία για να την γράψουν στο κόμμα, που πίστεψε, πολέμησε και έδωσε τα πάντα για τον αγώνα. Σε τέτοιο σημείο έχουμε φτάσει εμείς, που θέλουμε δικαιοσύνη και ισότητα για όλους! Δεν διεκδικώ κάτι από την περιουσία του, ζητώ δικαιοσύνη και κομματική αλληλεγγύη. Μια αναφορά για αυτή του την χειρονομία, στην Κομματική εφημερίδα, τον «Ριζοσπάστη», μια Κυριακή, με το ακριβές ποσόν ΓΠΟ δωρεάς, που όλοι οι απανταχού σύντροφοι την προμηθεύονται, θα ήταν το καλλίτερο. Συζήτησα αυτό το γεγονός, (τα της διαθήκης), με άλλους συντρόφους εδώ στην μακρινή Μελβούρνη, και αυτοί μου έδωσαν, την δική τους άποψη και γνώμη, για το προαναφερθέν γεγονός και συμφώνησαν, ότι το Κόμμα θα έπρεπε, να είχε κάνει κάτι, προς την κατεύθυνση της δημοσίευσης στο Ριζοσπάστη, για τη χειρονομία του, (Σ.Σ. του θείου του επιστολογράφου), που θα έδινε την ευκαιρία να γίνει γνωστό και σε άλλους συντρόφους, οι οποίοι θα ήθελαν να συνεισφέρουν στο Κόμμα οικονομικά.

Ο συγκεκριμένος σύντροφος ήταν πολύ γνωστός στους εδώ συντρόφους, για τους αγώνες και σωστές θέσεις που είχε, για όλο το παγκόσμιο Κίνημα. Εάν δεν υπάρξουν αυτά τα αυτονόητα, νομίζω ότι κάτι δεν πάει καλά στις τάξεις του Κόμματος μας, κάτι δεν πάει καλά στο κίνημα, όταν όλοι τώρα είμαστε «βολεμένοι» σύντροφοι!, χωρίς κακουχίες και φυλακίσεις, και με λίγες διακινδυνεύσεις εκτός από ολίγους συντρόφους, εκείνης εποχής, της δίωξης όλων των κομμουνιστών, συμπεριλαμβανομένων και πολλών που ζουν ακόμη.

Μετά από αυτά θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι, ο σύντροφος, (και θείος μου) έδωσε όλη του την ζωή και περιουσία του στο Κόμμα, που άνηκε, που πίστεψε, και θυσίασε τον εαυτόν του, και όλη την οικογένεια του, συμπεριλαμβανομένης και της δικής του Οικογένειας, που βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και πέρασαν τα πάντα, για να συνεχίσουν τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και καλύτερη γενικό ζωή, για όλους τους ανθρώπους, σε όλα τα Έθνη, χωρίς φασιστικές, και δουλοκτητικές ιδέες και μέθοδες, που όλοι εμείς οι Κομμουνιστές γνωρίζουμε!.

Θα ήθελα μια απάντηση, σε όλα αυτά που σου γράφω, με λίγη αισιοδοξία βέβαια, ανταπόκρισης εκ μέρους σου. (Χωρίς ενδιάμεσους μεσολαβητές παρακαλώ).
Εάν δεν μου απαντήσεις, ας είμαστε όλοι καλά, και μεγαλύτερη δύναμη να έχουμε, για τον αγώνα που κάνουμε, ενάντια στο κεφάλαιο και το Ιμπεριαλιστικό Σύστημα.
Πάντα με εκτίμηση και συντροφικότητα».

Μέχρι σήμερα απάντηση δεν έλαβε ο συμπάροικος. Άλλοι σύντροφοί του λένε ότι επιβάλλεται να αναγνωριστεί η προσφορά του Έλληνα στη Μελβούρνη για να μην υπάρχει καμιά υπόνοια για το που πάνε τα λεφτά.