Η ορμόνη και οι ορμόνες υπάρχουν από καταβολής του κόσμου. Πέρασαν χιλιάδες χρόνια μέχρι που τις δώσαμε ένα ανθρώπινο όνομα. Η ορμόνη είναι ένα έκκριμα που εκκρίνουν (=παράγουν) οι ενδοκρινείς αδένες και επιδρά διεγερτικά πάνω στους άλλους αδένες. Επειδή γεννούσε το έκκριμα αυτό, αρχικά ήταν θηλυκού γένους: η αδένα. Αργότερα επικράτησε το αρσενικό, ο αδένας.
Οι αδένες που παράγουν ορμόνες είναι: τα επινεφδίδια, ο θυρεοειδής και ο παραθυροειδής, η υπόφυση, ο θύμος, το πάγκρεας, οι όρχεις και οι ωοθήκες. Όλοι οι αδένες έχουν ονομαστεί και «οι αγγελιοφόροι του αίματος». Έχουν μεταξύ τους μία συνδυασμένη ενέργεια και υπάρχει μία αλληλεπίδραση που είναι λεπτά ισορροπημένη και πολύ στενά συνδεδεμένη με τις ενέργειες του νευρικού μας συστήματος. Θαυματουργική εδώ και η γλώσσα μας. Εξαίσια και άκρως γραφική η παραπάνω μας πρόταση.
«Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ»
Η υπόφυση (καταπληκτική μας λέξη: υπό (=από κάτω) + φύω=γεννώ) λέγεται ότι είναι ο «διευθυντής της ορχήστρας» όλων των αδένων. Η υπόφυση είναι ο ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται στη βάση του ανθρώπινου εγκέφαλου (εν+κεφαλή=μέσα στο κεφάλι). Λέγεται ενδοκρινής γιατί σχετίζεται με τις εκκρίσεις στο εσωτερικό του ανθρώπινου οργανισμού.
Η υπόφυση αποτελείται από δύο λοβούς σχετίζεται με την ανάπτυξη του σώματος γενικά, αλλά και των γεννητικών οργάνων. Ο πιστός λοβός σχετίζεται με τις ορμόνες που επιδρούν πάνω στις λείες μυϊκές ίνες και αυξάνει την τάση των αγγείων και τις συστολές της μήτρας κατά τον τοκετό.
ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ
Οι περισσότερες ορμόνες είναι πολυσύνθετες χημικές ουσίες και επιδρούν ευεργετικά στην καλή λειτουργία του σώματός μας. Πολλές αρρώστιες οφείλονται στην ανεπάρκεια της μιας ή της άλλης ορμόνης. Μία τέτοια ανεπάρκεια ορμόνης μπορεί να θεραπευτεί σήμερα με διάφορα αρμονικά παρασκευάσματα. Οι φυσιολόγοι που μελετούν τη λειτουργία των αδένων, ανακαλύπτουν ουσίες οι οποίες όταν τις πάρει ο άνθρωπος βοηθούν τους αδένες να λειτουργήσουν κανονικά ήτοι να εκκρίνουν τα υγρά που χρειάζεται ο οργανισμός του ανθρώπου. Το θέμα μας είναι πολύπλοκο, αλλά συνοπτικά αυτό κάνουν τα ορμονικά παρασκευάσματα.
Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΜΟΝΗΣ
Οι επιστήμονες κάνοντας τις έρευνες τους ανακαλύπτουν τα μυστικά των αδένων που παράγουν ουσίες και ο ανθρώπινος οργανισμός λειτουργεί σωστά. Όταν ανακαλύψουν κάτι τότε αυτό το «κάτι» πρέπει να έχει ένα όνομα και όλοι μας να το γνωρίζουμε και να αναφερόμαστε σ’ αυτό.
Έτσι κάπως έγινε και η ανακάλυψη της ορμόνης. Πριν από εκατόν δέκα χρόνια ακριβώς -το 1902- οι δύο Άγγλοι φυσιολόγοι W.M. Bayliss και E.H. Sterling ως ερευνητές στο University College του Λονδίνου, στα πειράματά τους ανακάλυψαν μία ουσία που προέρχονται από αδένες του δωδεκαδακτύλου, η οποία διήγειρε τα πάγκρεας να εκκρίνει διάφορα υγρά. Της έδωσαν ένα αγγλικό όνομα, αλλά αυτό δεν τους ικανοποιούσε. Έψαξαν να συνδυάσουν ένα όνομα για την ανακάλυψή τους που να συμπεριείχε όλη τους τη δραστηριότητα, όπως περιγράφτηκε παραπάνω.
Έτσι έφτασαν στο Τμήμα Αρχαίων Ελληνικών του Πανεπιστημίου. Εδώ συνάντησαν το ρήμα ορμώ=κινούμαι προς τα εμπρός με ορμή. Άκρως ικανοποιημένοι οι καθηγητές εφεύραν μία νέα λέξη από αυτό, την Ορμόνη. Η επινόησή τους ήταν σωστή γιατί ορμώ σημαίνει παρακινώ, παροτρύνω, ωθώ κάτι με ορμή. Αυτή ήταν η ουσία της ανακάλυψής τους.
ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ
Οι αρχαίοι μας το ορμώ το πρόφεραν με ένα δασύ τρόπο. Για το λόγο αυτό μας έμεινε η δασεία και μπαίνοντας στις άλλες γλώσσες προηγείται από το ορμώ το Η. Έτσι η νέα λέξη έγινε Hormone = ωθεί ορμητικά το πάγκρεας να εκκρίνει πεπτικά υγρά.
Η επινόηση είναι αγγλική, αλλά ο όρος ορμόνη=hormone είναι ελληνογενής. Το επίθετο ορμονικός με ελληνική κατάληξη έγινε harmonic. Στη σύνθεση επίσης ακολούθησε τον ελληνικό τρόπο. Έτσι η ορμονοθεραπεία στα αγγλικά έγινε hormonotherapy και πολλά άλλα.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΜΑΣ
Οι επιστήμονες σήμερα ξέρουν πολλά για τις ορμόνες, αλλά όχι τόσα ώστε να ξέρουμε κάθε λειτουργία των ενδοκρινών αδένων. Δυστυχώς, δεν έχουν μία συνολική εικόνα πώς οι ορμόνες επιδρούν και πώς μάς επηρεάζουν. Όλες οι ορμόνες επιδρούν σε περισσότερες από μία λειτουργία, του σώματος: στη διάθεση, στον μεταβολισμό, στη σεξουαλική μας ζωή, στη γήρανση κ.λπ.
Όλη η ζωή μας είναι μία χημική διεργασία. Οι ορμόνες που παράγει ο οργανισμός μας καθορίζουν την ύπαρξή μας και το πεπρωμένο μας.
