Τα “χτυπήματα” του κορωνοϊού στις ζωές μας δεν άφησαν κανέναν τομέα ανέπαφο: οι ριζικές αλλαγές στην καθημερινότητα επηρέασαν κάθε σημείο του πλανήτη, κάποιοι χάσανε κοντινούς τους ανθρώπους, άλλοι βίωσαν το πλήγμα στο επάγγελμά τους, πολλά προσωπικά σχέδια ανατράπηκαν και δεν ήταν λίγοι αυτοί που αναγκάστηκαν σε εσπευσμένους επαναπατρισμούς.
Η Νάντια Τας ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που βίωσαν όλα τα παραπάνω.
Η ομογενής σκηνοθέτρια βρισκόταν στο Λος ‘Αντζελες ήδη για περίπου δύο μήνες όταν στις 22 Μαρτίου πήρε την τελευταία διαθέσιμη πτήση επιστροφής για Αυστραλία.
Ο βασικός λόγος ήταν να βρίσκεται κοντά στον σύζυγο αλλά και ιδιαίτερα στη μητέρα της. Λίγο μετά, ταξίδεψαν στη βάση της οικογένειας στη Μελβούρνη και ο μεγαλύτερος γιος της με την αρραβωνιαστικιά του που έμεναν στις ΗΠΑ.
“Νομίζω με τον ίδιο τρόπο που εγώ ήθελα να βρίσκομαι δίπλα στη μητέρα μου για να βεβαιωθώ ότι είναι ασφαλής, έτσι και ο γιος μου Τζον ήθελε να είναι με τον πατέρα του κι εμένα, οπότε πήραν την ίδια απόφαση να γυρίσουν εδώ και να περάσουμε αυτή την περίοδο μαζί ως οικογένεια”, λέει η κ. Τας μιλώντας στον “Νέο Κόσμο”.
“Πίεζα και τον άλλο μου γιο, Κρίστοφερ, που μένει στο Σιάτλ, να επιστρέψει αλλά αντιστεκόταν υποσχόμενος ότι θα παραμείνει ασφαλής. Πλέον του γράφω κάθε μέρα σε σημείο που μου λέει ‘φτάνει μαμά’!”.
Για την ίδια, η απόφαση της επιστροφής πάρθηκε ούτως ή άλλως με βαριά καρδιά έχοντας αναγκαστεί να αφήσει εκτός των άλλων στη μέση τις επαγγελματικές της δραστηριότητες αλλά κυρίως επειδή σημαδεύτηκε με τραγικά γεγονότα.
“Ο ΙΟΣ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ”
Λίγες μέρες πριν την πτήση, ο πρωταγωνιστής της θεατρικής της παράστασης που είχε παιχτεί ήδη στη Νέα Υόρκη απεβίωσε, αφότου προσεβλήθη από τον COVID-19.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Γιατί οι ΗΠΑ κήρυξαν τον «πόλεμο» στην Κίνα για την πανδημία του κορονοϊού
Μετά την άφιξή της στην Αυστραλία θα μάθαινε ότι δύο ακόμη συνάδελφοί της έχασαν τη ζωή τους, ένας θεατρικός συγγραφέας με τον οποίο βρισκόταν σε συζητήσεις για συνεργασία, επίσης από κορωνοϊό, και μία φίλη σκηνοθέτρια που έπασχε από άλλη ασθένεια αλλά δεν έλαβε κατάλληλη περίθαλψη λόγω της υπερφόρτωσης του συστήματος υγείας από την έξαρση της πανδημίας.
“Ο ιός δεν σκοτώνει μόνο με έναν τρόπο, αλλά με πολλούς διαφορετικούς[…]
“Δεν είναι μόνο όσοι προσβάλλονται με τον ιό είναι και άλλα άτομα με ασθένειες που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν λόγω της τρέλας που επικρατεί με τον κορωνοϊό”, εξηγεί η ομογενής.
Όπως λέει χαρακτηριστικά, το γεγονός ότι ο επαγγελματικός της κύκλος επεκτείνεται πέρα από τη Μελβούρνη, σήμαινε ότι βίωσε την απώλεια φίλων και γνωστών της στον χώρο ανά την υφήλιο.
ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Φτάνοντας στη Μελβούρνη, η ομογενής σκηνοθέτρια χρειάστηκε να αυτο-απομονωθεί στο σπίτι της για 14 ημέρες, καθώς δεν είχε ακόμη επιβληθεί η υποχρεωτική καραντίνα σε ξενοδοχείο. Ο περιορισμός όμως ήταν εξίσου αυστηρός, υπό το… άγρυπνο μάτι της οικογένειάς της!
“Μπορούσα να βρίσκομαι μόνο σε δύο χώρους στην κρεβατοκάμαρα και το γραφείο αυτό ήταν όλο”, περιγράφει.
“Ο σύζυγός μου, ο γιος μου και η αρραβωνιαστικιά του μαγείρευαν εκ περιτροπής και μου άφηναν το πιάτο έξω από την πόρτα.
Δεν μου επιτρεπόταν η είσοδος στους κοινούς χώρους και εννοείται ούτε στην κουζίνα κάτι που είναι ιδιαίτερα δύσκολο για κάποιον Ελληνα!”, λέει γελώντας.
Αφιέρωσε τις δύο εβδομάδες εγκλεισμού της σε επαγγελματικές υποχρεώσεις και την επαφή με φίλους.
Για το επαγγελματικό κομμάτι βέβαια οι προκλήσεις δεν ήταν λίγες, αλλά αισθανόταν ότι έπρεπε πάση θυσία να βρει τρόπο να συνεχίσει την ταινία-ντοκιμαντέρ για την οποία δούλευε ενταντικά, παράλληλα με το θεατρικό της έργο.
Η εξ αποστάσεως εργασία για ένα φιλμ είναι από μόνη της δύσκολη, πόσο μάλλον όταν το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ πραγματεύεται τη ζωή του Oleg Vidov ενός κορυφαίου ηθοποιού της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που κατά τη διάρκεια της καριέρας έζησε τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Ρωσία.
Ευτυχώς, η κ. Τας είχε λάβει ήδη το βάπτισμα του πυρός στα “εικονικά” γυρίσματα.
“Την εβδομάδα προτού φύγω από την Αμερική είχα πραγματοποιήσει γυρίσματα στη Μόσχα μέσω skype, στη Νέα Υόρκη και γυρίσματα στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνιας όπου είχα παρεβρεθεί.
“Ακόμη βρισκόμαστε στο στάδιο σχεδιασμού, προσπαθώντας να βρούμε τρόπο μέσω skype ή zoom για να κάνουμε κάποια από τα γυρίσματα από διαφορετικά μέρη του κόσμου, χωρίς κάποιος να βρίσκεται εκεί εκτός από τον εικονολήπτη(cameraman) με την καθοδήγησή μου”.
Μετά την ολοκλήρωσή της περιόδου απομόνωσής της, “γεννήθηκε” μια περαιτέρω ευκαιρία για καλλιτεχνική δημιουργία.
“Τρώγαμε δείπνο όλοι μαζί και πάνω στην κουβέντα ο σύζυγός μου Ντέιβιντ είχε την ιδέα να ξεκινήσουμε ένα πρότζεκτ για τη ζωή μιας οικογένειας σε απομόνωση εν μέσω κορωνοϊού”.
Πρωταγωνιστές του υπό εξέλιξη φιλμ είναι οι τέσσερις που μοιράζονται την ίδια στέγη, η Νάντια, Ντέιβιντ, ο γιος τους και η αρραβωνιαστικιά του και πλατώ το σπίτι τους!
Το τί μορφή θα πάρει τελικά, αν θα εξελιχθεί σε τηλεοπτική σειρά μικρού μήκους ταινία ή κάτι άλλο παραμένει αβέβαιο, αλλά το σίγουρο είναι ότι η διαδικασία είναι διασκεδαστική και τους “γεμίζει” όπως λέει η κ. Τας.
“Το απολαμβάνουμε γιατί είναι ένα οικογενειακό πρότζεκτ. Κατά τη διάρκεια της ημέρας εργαζόμαστε ο καθένας στη δική του δουλειά και μετά όταν μαζευόμαστε για το βραδινό ασχολούμαστε και με αυτό σαν παράλληλο εγχείρημα”, λέει προσθέτοντας ότι η αφήγηση ιστοριών μέσα από τον φακό είναι κάτι με το οποίο όλοι τους είναι εξοικειωμένοι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Σκηνοθετώντας την πλήξη της καθημερινότητας
ΑΦΥΠΝΙΣΗ, ΟΧΙ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ
Η ίδια άλλωστε έχει εργαστεί και ως ηθοποιός κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της. Το σκηνοθετικό της ντεμπούτο σε μεγάλου μήκους ταινία το έκανε το 1986, με την πολυβραβευμένη παραγωγή «Malcolm», ενώ πολλά είναι τα έργα της έχουν γνωρίσει επιτυχία τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
Η αναγνώριση που έχει κερδίσει η Νάντια Τας στον χώρο της είναι βέβαια γνωστή στην παροικία, όπως γνωστή είναι και η αγάπη που τρέφει για την Ελλάδα, έχοντας μεταναστεύσει με την οικογένειά της στην Αυστραλία όταν ήταν μόλις οχτώ ετών.
Γι’ αυτό και ερωτηθείσα για το τί έχει αποκομμίσει ως ‘μάθημα΄ από τα βιώματά της σε σχέση με τον κορωνοϊό, δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις δύο πατρίδες.
“Η τραγωδία της πανδημίας είναι πραγματική και γι’αυτό χρειάζεται η κατάλληλη αντιμετώπιση”, λέει αναφέροντας την Ελλάδα και την Αυστραλία ως παραδείγματα χωρών όπου η ρεαλιστική συνειδητοποίηση της απειλής από νωρίς βοήθησε “να σωθούν ζωές”.
“Αισθάνομαι υπερηφάνεια που οι δύο χώρες με τις οποίες συνδέομαι πιο στενά προσέγγισαν έτσι την πανδημία”, αναφέρει επισημαίνοντας πως στο σύνολό τους οι πληθυσμοί συνέδραμαν από κοινού στην προσπάθεια περιορισμού εξάπλωσης του ιού.
Την ίδια στιγμή όμως, με την χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων να βρίσκεται πλέον “στο τραπέζι”, η κ. Τας πιστεύει ότι οι αισιόδοξες μέχρι στιγμής ενδείξεις στη μάχη κατά του ιού και στις δύο χώρες δεν πρέπει να μας οδηγήσουν σε εφησυχασμό.
“Νομίζω ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο να βγούμε έξω με απόλυτη ελευθερία πρόωρα, χωρίς να έχουμε πραγματικές λύσεις για να προλάβουμε μια καταστροφή από την πανδημία”.
Εχοντας δε πρόσφατα επιστρέψει από τις ΗΠΑ, όπου όπως λέει ο ίδιος ο επικεφαλής του έθνους αψηφούσε τον κίνδυνο με αποτέλεσμα να χαθούν πολλές ζωές, το μήνυμα που πιστεύει ότι χρειάζεται να επικρατήσει είναι οπωσδήποτε αυτό της ενότητας στην παγκόσμια μάχη κατά του ιού.
“Ως ανθρώπινη φυλή υπάρχει ανάγκη να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα ενωμένοι, όχι με διχασμούς”.
