Με μεγάλη θλίψη η οικογένεια Βλάχου, οι συγγενείς και οι φίλοι, μαζί με την ελληνική παροικία του Σίδνεϊ, αποχαιρέτησαν την Παρασκευή, 10 Απριλίου ε.έ. τον πολυαγαπημένο τους σύζυγο, πατέρα και παππού, Σταύρο Βλάχο.

Ο Σταύρος, γεννήθηκε το 1925 στην Εξάνθεια Λευκάδας. Ήταν ο πρωτότοκος από τα πέντε παιδιά των μακαριστών Νικολάου και Αθηνάς Βλάχου.

Ο αείμνηστος, έχοντας ζήσει τα δεινά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διηγείτο συχνά ιστορίες από τα δύσκολα εκείνα χρόνια της κρίσης και της μετέπειτα του εμφύλιου, αφού σε τρυφερή ηλικία είχε λάβει μέρος και στην Αντίσταση.

Βλέποντας ότι το μέλλον της Ελλάδας ήταν αβέβαιο, το 1955 μαζί με τον αδελφό του Έκτορα, πήραν την μεγάλη απόφαση της μετανάστευσης. Δυστυχώς αν και ταξίδεψαν με τον ίδιο υπερωκεάνιο, το «Skaugum», έφτασαν στους αντίποδες σε διαφορετικά δρομολόγια.

Ο Σταύρος εργάστηκε μέχρι το 1961 στα τρένα. Παράλληλα και σε ένα μικρό ψαράδικο στο Central Station, που είχε νοικιάσει με τον αδελφό του Έκτορα.

Τα δυο αδέλφια αφού απέκτησαν την απαραίτητη εμπειρία, άφησαν τις ημερήσιες δουλειές τους και αφοσιώθηκαν στο μαγαζί. Απόφαση, που εκ των υστέρων αποδείχθηκε προσοδοφόρα, αφού διαχειρίζονταν μια επιτυχημένη επιχείρηση.

Το 1960, ο Σταύρος παντρεύτηκε την Λούλα (Joan) Βλασσοπούλου από την γειτονική Ιθάκη. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Την Tina, την Kiki, τον Nick και τον Stephen, που μαζί με τους συντρόφους τους, τον Steve, τον Jim, την Christine και την Hellen, αντίστοιχα, τους χάρισαν εννιά εγγόνια, τον George, τον Nicholas, τον Sam, τον Liam, την Mary, την Jana, την Joanna, την Rose και την Faith.

Η οικογένεια έζησε έντονα μοναδικές οικογενειακές στιγμές. Γενέθλια, ονομαστικές γιορτές, αρραβώνες, μπάρμπεκιου κλπ.

Παράλληλα, μαζί με τη σύζυγό του πραγματοποίησαν πολλά ταξίδια, φέρνοντας πολλά δώρα στα εγγόνια τους.

Ο εκλιπών ήταν επίσης αφοσιωμένο και περήφανο μέλος της παροικίας του Σίδνεϊ. Συμμετείχε σε αμέτρητες επιτροπές, διοργάνωσε πολλές παροικιακές εκδηλώσεις, είχε πολύ καλές διαπροσωπικές σχέσεις και απέκτησε πολυάριθμους φίλους. Ως αναγνώριση της πολυπολιτισμικής του προσφοράς, τιμήθηκε το 2002 με το Order of Australian Metal (OAM).

Του άρεσε, επίσης, να διηγείται ιστορίες από τα πρώτα χρόνια της μετανάστευσης. Φυσικά, ο καθένας μπορούσε να καταλάβει ότι πολλά από τα αστεία περιστατικά που περιέγραφε, ήταν αποτέλεσμα της άγνοιας της γλώσσας.

Ο Σταύρος Βλάχος, έφυγε ήσυχα, περιτριγυρισμένος από την οικογένεια και έχοντας δίπλα του την αγαπημένη του σύζυγο, τον βράχο της ζωής του.

Δυστυχώς, υπό τη σκιά των περιοριστικών μέτρων λόγω του κορονοϊού, η οικογένεια δεν μπόρεσε να αποδώσει τα δέοντα. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη κεκλεισμένων των θυρών στον ιερό ναό Ταξιάρχη Μιχαήλ Πανορμίτη, Crows Nest, Σίδνεϊ.

Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

Αιωνία του η μνήμη.

Η οικογένειά του
Sydney