Οι πανηγυρισμοί των ανθρώπων της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας, της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ελλήνων Ποντίων και μαζί τους όλων των οργανωμένων ανά τον κόσμο φορέων των Ποντίων, που στηρίζουν τις θέσεις και τους αγώνες τους, μετά τη γνωμοδότηση της ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που δικαιώνει πλήρως τις θέσεις και τις προτάσεις της για αλλαγή του τρόπου εκλογής των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», δεν θα πρέπει να θεωρηθούν υπερβολικοί, γιατί η επιτυχία τους αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί, σαν γεγονός, ίσης σημασίας και αυτού, της ίδρυσης του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», στο Βέρμιο.
Αποτελεί την απαρχή νέων εξελίξεων που θα αναδείξουν και θα αναβαθμίσουν το ίδρυμα, το οποίο θα εκδημοκρατιστεί και θα γίνει ο πραγματικός φάρος των Ποντίων όλου του κόσμου, παύοντας στο εξής να αποτελεί «οικογενειακή» υπόθεση, όπως ήταν στα τελευταία 46 χρόνια, που «βασίλευσαν» δύο «αυτοκράτορες»-γόνοι της ίδιας «αυλής», που είχαν «φροντίσει» να «εξασφαλίσουν», με διάφορες «καταστατικές» αλχημείες, την μακροζωία της.
Το Διοικητικό Συμβούλιο θα εκλέγεται στο εξής δημοκρατικά, από τα 3.000.000 των Ποντίων του κόσμου και όχι από τα 200 με 250, μέλη του σωματείου «Παναγία Σουμελά» της Καλαμαριάς.
Όταν τον Ιούλιο του 2006, κατά τη διάρκεια των εργασιών του 6ου Παγκόσμιου Συμβουλίου του Ποντιακού Ελληνισμού, τέθηκε θέμα επανεξέτασης και αλλαγής του τρόπου εκλογής του Διοικητικού Συμβουλίου, του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», που εδρεύει στη Καστανιά της Βεροίας, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν «παράτολμους» και «ονειροπόλους» και «εις κέντρα λακτίζοντας», τους εμπνευστές της ιδέας.
Οι λάτρεις και οι «βολεμένοι», της κρατούσας κατάστασης, δεν αρκέστηκαν μόνο σε ειρωνικά σχόλια αλλά προχώρησαν και σε χλευασμούς, λασποπόλεμο, χυδαιότητες και κάθε είδους ασχήμιες, σε βάρος τους.
Τα «καμώματα» των παρατρεχάμενων δεν εμπόδισαν τους υπεύθυνους του αγώνα για την κάθαρση στο χώρο των Ποντίων και έφεραν το αίτημά τους στην αρμόδια κοινοβουλευτική Επιτροπή, του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας και υποστηρίζοντας τις θέσεις τους με επιχειρήματα, ζητώντας την αλλαγή του ιδρυτικού 924/1966 Βασιλικού Διατάγματος, μόνον ως προς τον τρόπο της εκλογής του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά».
«Κατηγορήθηκαν» και πάλι από τους ίδιους «αυλικούς» και «βολεμένους» και οι κάθε είδους «εξαρτημένους», «κήρυξαν» έναν αμείλικτο «ιερό πόλεμο» κατά των «ασεβών», για «διαστρέβλωση της αλήθειας» και «για ανιστόρητη προσέγγιση των θεμάτων».
Όμως, η ομόφωνη απόφαση της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, ξεπέρασε και τα όρια της φαντασίας όλων.
Οι βουλευτές όλων των κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ίσως για πρώτη φορά, συμφώνησαν ομόφωνα με τις προτάσεις της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας και με ευνοϊκή εισήγησή τους προώθησαν το αίτημά της στην αρμόδια νομοπαρασκευαστική επιτροπή για την σύνταξη και έκδοση του νέου Προεδρικού Διατάγματος που θα καθόριζε τον τρόπο εκλογής του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», που εδρεύει στη Καστανιά της Βεροίας.
Η νομοπαρασκευαστική επιτροπή, στην οποία παραπέμφθηκε η εισήγηση της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας, πριν από τη σύνταξη του νέου Προεδρικού Διατάγματος και θέλοντας να έχει απόλυτη νομική κατοχύρωση, ζήτησε τη γνώμη της ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Η ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με την υπό αριθμό 52/2009 γνωμοδότησή του, σχετικά με το διοικητικό καθεστώς του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», που εδρεύει στην Καστανιά της Βεροίας, θεωρεί παράνομη τη σύσταση του Διοικητικού Συμβουλίου του και, ως εκ τούτου, παράνομες όλες τις μέχρι σήμερα αποφάσεις, καθώς άκυρη και ανίσχυρη, θεωρεί και τη διάταξη 47/1973, της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και όλες τις αποφάσεις που λήφθηκαν, σε εφαρμογή του Καταστατικού Χάρτης της.
Η Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, το ανώτατο γνωμοδοτικό όργανο, αποτελούμενο από τον Πρόεδρο, τον εισηγητή και 47 μέλη, με πλειοψηφία 37 υπέρ και 11 εναντίον, αποφάνθηκε ότι:
1. Η νομική μορφή του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», είναι αυτή του αυτοτελούς Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, με χαρακτήρα θρησκευτικό και κοινωφελές και όχι εκκλησιαστικό.
Για το λόγο αυτό, υπάγεται και στην εποπτεία μόνο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και όχι της Ιεράς Συνόδου.
2. Η κανονιστική διάταξη 47/1973, της Ιεράς Συνόδου, είναι άκυρη και ανίσχυρη και ως εκ τούτου, είναι παράνομη η μέχρι τώρα συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, αλλά και η ρύθμιση που προβλέπει ότι, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, ορίζεται ο εκάστοτε Πρόεδρος του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», που εδρεύει στην Καλαμαριά και ως α’ αντιπρόεδρος, ο εκπρόσωπος της οικείας Μητρόπολης.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι, και η μειοψηφία συμφώνησε ότι, το διοικητικό καθεστώς του Ιδρύματος είναι παράνομο, η διαφορά γνώμης ήταν μόνο στο σημείο υπερίσχυσης των διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, τις οποίες όμως, η πλειοψηφία έκρινε όλες άκυρες, παράνομες και καταχρηστικές.
Η παραπάνω γνωμοδότηση, πιστεύομε ότι, θα δώσει ένα τέρμα, στην ανίερη παραφιλολογία αυτών που θεωρούν το Ίδρυμα «ιδιοκτησία» τους και πολύ σύντομα θα εκδοθεί άμεσα πλέον, το Προεδρικό Διάταγμα, που θα αντικαταστήσει το πολύ «αμαρτωλό», «κουρασμένο» και «βεβαρημένο» Βασιλικό Διάταγμα 924/1966, διότι εξαντλήθηκαν όλα τα τυπικά και διαδικαστικά κωλύματα.
Ήρθε η ώρα να μάθουν οι Πόντιοι όλου του κόσμου για το Ίδρυμα «Παναγία Σουμελά», που μέχρι σήμερα μάς το παρουσίαζαν πότε «Ιερό» και πότε «Πανελλήνιο» που ποτέ δεν ήταν, ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Θα πρέπει να λάμψει η αλήθεια και αν στην πορεία προκύψουν ευθύνες, οι υπεύθυνοι να πρέπει λογοδοτήσουν στον μεγάλο, υπέροχο και μοναδικό Ποντιακό λαό.
Αυτό ήταν το μοναδικό κίνητρο των ανθρώπων που πρωτοστάτησαν στη μεγάλη αυτή προσπάθεια.
Για όσους δεν γνωρίζουν.
Πέρασαν αρκετές δεκαετίες από την ίδρυση του Ποντιακού Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» και ο ενθουσιασμός των πρώτων χρόνων της ίδρυσής του, έγινε ησυχία και στη συνέχεια πλήρης άπνοια.
Αποτέλεσμα της πλήρους «άπνοιας» και «ακινησίας» και του «εφησυχασμού» ή και της «αμέλειας», που με αριστοτεχνικό τρόπο «καλλιεργήθηκε» από την «αυλή», της, «δυναστείας», που προέκυψε, μετά τον θάνατο του ιδρυτή του Ιδρύματος Φίλωνα Κτενίδη, το Ίδρυμα «Παναγία Σουμελά», ατύχησε να έχει, τα τελευταία 50 περίπου χρόνια, «αυτοκράτορές» του γόνους της και ευτυχώς, που έγινε το «τόλμημα», στο 6ο Παγκόσμιο Συνέδριο του 2006 και τα πράγματα σύντομα θα αλλάξουν.
Είναι ποτέ δυνατό σήμερα, το 2009, να γράφονται αηδίες, που προσβάλλουν τη νοημοσύνη όλων μας και να μένουν αναπάντητες, όπως οι παρακάτω;
«Κατά τη δημιουργία του Ιδρύματος, το Σωματείο ως μη όφειλε, εκχώρησε κατ΄ άκραν δημοκρατικότητα, πέντε από τις 11 θέσεις-μέλη του Δ.Σ., στον ευρύτερο Ποντιακό και κοινωνικό χώρο.
Με αυτό τον τρόπο, 6 μέλη συμμετέχουν από το Σωματείο «Παναγία Σουμελά, 3 μέλη εκλέγονται από το κοινό των Ποντίων, ένα μέλος από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και ένα μέλος από την Εκκλησία, δηλαδή τον επιχώριο μητροπολίτη.
Αυτή, η πλατιά δημοκρατική πράξη του σωματείου «Παναγία Σουμελά», που έγινε νόμος του Κράτους, αποτελεί πρωτόγνωρο και μοναδικό γεγονός ευαισθησίας, διαφάνειας και σεβασμού ενός έργου, που μόνο θετικά πρόσφερε, εδώ και πενήντα οκτώ χρόνια, στην Πατρίδα και τον Ελληνισμό…».
Είναι δυνατό, στη σημερινή εποχή, οι Πόντιοι, να θεωρούνται «αχάριστοι» και «αγνώμονες» και κάποιοι να περιμένουν να θεωρηθεί «χάρη» και «θυσία» των ανθρώπων του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» της Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, (με 250 μέλη), η «παραχώρηση» των 3, από θέσεις του Δ.Σ. του Ιδρύματος «Παναγία; Σουμελά», στα τρία εκατομμύρια των Ποντίων και άλλες δύο θέσεις, στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, μία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και μία στην Εκκλησία, στον επιχώριο μητροπολίτη;
Για τον εαυτό τους, οι «άγιοι» άνθρωποί του, κράτησαν «ψίχουλα», δηλαδή μόνο τις 6, από τις 11, συνολικά, θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου.
Από το 2006, που οι φορείς του οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού, άρχισαν τον αγώνα τους, για την αλλαγή του διοικητικού καθεστώτος του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» και μέχρι σήμερα, αυτοί οι «υπέρμαχοι», της «δημοκρατίας», της «διαφάνειας», της «ευαισθησίας», έστειλαν, προς «πάσα κατεύθυνση» αναρίθμητες, αυτού του «επιπέδου» επιστολές και με τέτοιου είδους «σοβαρά» επιχειρήματα, προσπαθούν να «πείσουν», τους «αδαείς», για να «καταλάβουν», πιο το δίκαιο και πιο το άδικο.
Οι «επιστολές» που στάλθηκαν, για να «πείσουν» τους «αδαείς» είναι πολλές και όλες τους, έχουν το ίδιο κοινό χαρακτηριστικό.
Ποτέ δεν γράφτηκαν στο επιστολόχαρτο του οργανισμού, στο όνομα του οποίου γράφονται και ποτέ δεν έχουν υπογραφές, αλλά μόνο ονόματα και αξιώματα και έχουν την προσωπική σφραγίδα του «τέως» των Ποντίων, που είναι και η μοναδική «προσφορά» και «κληρονομιά», του μοναδικού ίσως, «επαγγελματία Πόντιου» και μέχρι πρότινος, «ελέω αδελφού Αφέντη» και «Πατισάχ», των απανταχού της γης Ποντίων, στα τελευταία 20 περίπου χρόνια, όσο κράτησε η «βασιλεία» του.
Τον άνθρωπο που «ανήγαγε σε επιστήμη» τη βρομιά, την αθλιότητα, το ψέμα, την υπουλότητα, τη λασπολογία, τις κάθε είδους ραδιουργίες.
Πρέπει να το αναγνωρίσουμε και να το παραδεχτούμε όλοι. Υπήρξε μοναδικός!
Το νέο Προεδρικό Διάταγμα, που θα καθορίζει το καθεστώς της εκλογής του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», είναι πλέον θέμα χρόνου μόνο και ήδη δύο μητροπολίτες στην Ελλάδα έχασαν τον… ύπνο τους.
Οι Πόντιοι, όλου του κόσμου, επιτέλους, θα μάθουν τι έγινε στο ίδρυμα στα 58 χρόνια της λειτουργίας του.
Αν, από την έρευνα που θα γίνει, οπωσδήποτε, προκύψουν ευθύνες, αυτές θα πρέπει να αποδοθούν.
Τέλος, ας ελπίσουμε ότι, στο μέλλον, για τις δημοκρατικά εκλεγόμενες διοικήσεις του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», το φως και η διαφάνεια, θα πρέπει θα είναι ο μόνος στόχος και η αναφορά και απόδοση λογαριασμού, στον κόσμο των Ποντίων, θα πρέπει να θεωρείται χρέος.
Οι αγώνες, άλλοτε είναι εύκολοι και άλλοτε είναι επίπονοι, πολύπλοκοι, δύσκολοι και χρειάζονται χρόνο, θυσίες, πίστη, υπομονή και επιμονή, έχουν αγωνίες, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιους τους φτάνουν στα όρια της αντοχής τους, όμως, όταν γίνονται με τίμια και καθαρά μέσα, τις περισσότερες φορές κερδίζονται.
Τότε η ηδονή της νίκης, είναι τόσο γλυκιά, τόσο μεθυστική…
Οι άνθρωποι της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας και οι οργανωμένοι Πόντιοι όλου του κόσμου, πέτυχαν μια τέτοια νίκη και ευτύχησαν να νιώσουν αυτή, την τόσο γλυκιά και μεθυστική ηδονή.
Σίγουρα, θα λάμψει η αλήθεια, γιατί πιστεύομε απόλυτα ότι αυτή είναι η πρόθεση και ο μοναδικός στόχος των ανθρώπων που άρχισαν και ολοκλήρωσαν αυτή τη σταυροφορία, φοβάμαι όμως, ότι θα μάς πνίξει η μπόχα, που είναι πιθανό, να αποκαλύψει αυτή η αλήθεια.
Ευχόμαστε να γίνει το πρώτο, χωρίς απαραίτητα να συμβεί και το δεύτερο.
Γιατί και οι Πόντιοι έχουν το δικαίωμα για το καλύτερο.
