Ο 89χρονος Ηλίας και η σύζυγός του Ελένη, 93 χρόνων, είναι ένα από τα ζευγάρι ομογενών που όταν ανακοινώθηκαν τα μέτρα για τον κορονοϊό καταλήφθηκαν από αγωνία. Δεν ήταν μόνο γιατί ανήκουν στην ομάδα που διατρέχει το μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν βαριά από τον ιό αλλά και γιατί σκέφτηκαν το μέγεθος της αλλαγής στην καθημερινότητά τους.
Αμφότεροι λαμβάνουν Πακέτο Φροντίδας στο Σπίτι, δηλαδή προσωπική υποστήριξη για τις όποιες ανάγκες έχουν, για να μπορέσουν να ζήσουν στο χώρο τους διατηρώντας παράλληλα την ανεξαρτησία τους. Νόμιζαν όμως ότι με τα νέα δεδομένα μπορεί να στερούνταν αυτής της αρωγής.
Ο Οργανισμός «Φροντίδα» είναι ένας από τους παρόχους του προγράμματος και εξυπηρετεί περίπου 400 ηλικιωμένους στις αστικές περιοχές της Μελβούρνης. Από την πρώτη στιγμή προσάρμοσε τις υπηρεσίες της τόσο για να εγγυηθεί την ασφάλεια των ηλικιωμένων, του προσωπικού και των εθελοντών όσο και να εξασφαλίσει τη συνέχιση του προγράμματος.
Μερικές από τις αλλαγές στο πρόγραμμα περιλαμβάνουν την συνεχή εκπαίδευση των προσωπικών φροντιστών σχετικά με τα μέτρα προστασίας που πρέπει να εφαρμόσουν, την παροχή του κατάλληλου προσωπικού προστατευτικού εξοπλισμού ενώ οι συντονιστές πακέτων τηλεφωνούν τους ηλικιωμένους καταναλωτές ή εκπροσώπους αυτών σε εβδομαδιαία βάση και ελέγχουν την κατάσταση της υγείας τους.
«Δεν μπορούσαμε να πούμε στους εκατοντάδες ηλικιωμένους μας ότι θα σας αφήσουμε μόνους σας. Γνωρίζουμε τις ανάγκες τους και σπεύσαμε να τροποποιήσουμε ανάλογα το μοντέλο υποστήριξής μας» αναφέρει η Εκτελεστική Γενικής Διευθύντρια Κοινοτικών Υπηρεσιών της «Φροντίδας», Πένυ (Σταθοπούλου) Hobson.
«Συνεχίζουμε να παίρνουμε όλα τα μέτρα προφύλαξης που χρειάζονται. Παρ’ όλη την έξαρση, δεν έχει σημειωθεί κανένα κρούσμα κορονοϊού στον Οργανισμό», συνεχίζει.
Η προσωπική φροντίστρια Κατερίνα Μαργαρίτη, επισκέπτεται τον Ηλία και την Ελένη που πάσχει απο άνοια, κάθε εβδομάδα στο πλαίσιο του προγράμματος. Αν και ο Ηλίας είναι δίπλα της κάθε στιγμή, η βοήθεια της Κατερίνας είναι απαραίτητη για να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες.
Στην αρχή, η Ελένη αντιδρούσε με απορία στη θέα του ατομικού προσωπικού εξοπλισμού που φορούσε η Κατερίνα, τώρα πια όμως έχει συνηθίσει.
«Στην αρχή με ρωτούσαν αν είμαι άρρωστη και φοράω μάσκα. Τους εξηγούσα ότι ήταν αναγκαίο να φοράω μάσκα πια και ότι δεν θα μπορούσα να κάτσω δίπλα τους για να μου μιλήσουν. Πήρε λίγο καιρό για να εγκλιματιστούμε αλλά τώρα όλα φαίνονται φυσιολογικά», μας εξηγεί.
Μπορεί όμως οι υπηρεσίες να συνεχίζουν αλλά πόσο εύκολο είναι για τους εργαζομένους να συνεχίζουν την εργασία τους υπό τις νέες συνθήκες; Η Κατερίνα μας διαβεβαιώνει ότι στον συγκεκριμένο τομέα το έργο το οποίο επιτελεί ο κάθε υπάλληλος πρέπει να συνεχίζει παρά τα εμπόδια.
«Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται πάνω απ’ όλα αγάπη. Πέρα από τις όποιες ανάγκες, χρειάζονται κάποιον να τους ακούσει. Είναι μία μορφή θεραπείας η συντροφιά. Οπότε, παρά τις δυσκολίες, αισθάνομαι χαρούμενη που τους βοηθάω με αυτό τον τρόπο και θα συνεχίσω να το κάνω».
