ΟΤΑΝ έχεις ταλέντο ρε παιδί μου, και να θέλεις δεν μπορείς να το κρύψεις.
ΚΑΙ εγώ είμαι προικισμένος από τη φύση να κάνω… εχθρούς με τα όσα αφηγούμαι κάθε βδομάδα.
«ΞΥΝΟΜΑΙ», όπως θα έλεγε και ο παππούς μου (αν διάβαζε τη στήλη) «σαν τη γίδα στου τσοπάνη το ραβδί».
ΕΙΧΑ-δεν είχα, κατάφερα να στρέψω εναντίον μου ακόμα και τη συμπαθή φυλή των Αρκάδων με τα όσα έγραψα την περασμένη βδομάδα για την απάνθρωπη σφαγή της Τριπολιτσάς, από τις απελευθερωτικές (και πατριωτικές) δυνάμεις του Κολοκοτρώνη.
ΚΑΙ το έκανα σε μια κακή στιγμή, θα πρέπει να ομολογήσω, γιατί την ίδια μέρα οι Αρκάδες συμπολίτες μας γιόρταζαν (και επίσημα) την 191η επέτειο της απελευθέρωσης της πρωτεύουσας της ιδιαίτερης πατρίδας τους.
ΣΤΟ σχετικό πατριωτικό (και γεμάτο εθνικό παλμό) κείμενο που δημοσιεύτηκε στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο» για την εκδήλωση, δεν αναφερόταν λέξη για την άγρια σφαγή των 32.000 αμάχων, παρά το γεγονός ότι (έστω και άθελά μου) είχα «φροντίσει» να τους υπενθυμίσω.
ΕΔΩ την αποσιωπά, θα μου πείτε, για δύο αιώνες τώρα, η επίσημη ελληνική ιστορία (που μόνο ιστορία δεν είναι!) οι ξενιτεμένοι Αρκάδες θα τη θυμηθούν;
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Να τονίσω ότι ο πονηρός και δίβουλος Μοραΐτης (ο Κολοκοτρώνης δηλαδή) κατόπιν συνεννόησης, άφησε τη φρουρά της Τροπολιτσάς που αποτελείτο από 1.500 Αρβανίτες να αποχωρήσουν (με τον οπλισμό τους!) και στη συνέχεια τα στρατεύματά του έσφαξαν παιδάκια, γυναίκες και ανήμπορους γέροντες. Κλείνει η παρένθεση.
ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι σε κάποια μελλοντική εορταστική εκδήλωση (για την επέτειο) θα με… καλέσουν να μιλήσω γι’ αυτή τη θλιβερή πλευρά της «απελευθέρωσης» (που ελαφρά τη πατριωτική καρδία παρακάμπτεται) και να εξιστορήσω τι «λουλούδι» ήταν και ο Γέρος του Μοριά, που ακόμα, οι απανταχού Έλληνες δακρύζουν όταν (καβαλάρη) τον αντικρίζουν!
ΑΦΗΝΩ, όμως, το θέμα εδώ, προκειμένου να ασχοληθώ με ένα άλλο «μέτωπο», που έχω ανοίξει πριν δεκαετίες με τις εδώ (πατριωτικές) μακεδονικές οργανώσεις.
ΘΑ μπορούσα, βέβαια, να αποφύγω το θέμα (και να παρακάμψω την πρόκληση) όπως κάνουν όλοι οι φρόνιμοι (και εθνικά σκεπτόμενοι) συνάδελφοι και τα υπόλοιπα παροικιακά Μέσα Ενημέρωσης, αλλά πού να με αφήσει το… σύνδρομο της γίδας που με ταλαιπωρεί.
ΣΥΝΕΠΩΣ και προκειμένου να πράξουμε το καθήκον μας (όπως, τουλάχιστον, εμείς το αντιλαμβανόμαστε), σας πληροφορώ ότι με το δάκτυλο στη «σκανδάλη» βρίσκονται τις τελευταίες μέρες ορισμένοι Μακεδόνες ηγέτες μας, από υπερβολική «αγάπη» στην πατρίδα και όχι για λόγους προσωπικής προβολής, όπως ισχυρίζονται οι κακόβουλοι ανταγωνιστές τους.
ΣΤΑ παρασκήνια, βέβαια, έχουν αρχίσει να «πέφτουν» κεφάλια και ο ένας υπονομεύει και διαβάλει τον άλλο με πολύχρωμους χαρακτηρισμούς, αλλά επιφανειακά (και για τα μάτια του κόσμου!) συγκρατούν τα πάθη τους σώζοντας έτσι τα προσχήματα.
ΚΑΙ ενώ για τον Τρωικό Πόλεμο πρόσχημα ήταν η άπιστη γυναίκα του Μενέλαου (η Ελενίτσα, δηλαδή, η ωραία), εδώ το πρόσχημα να ξεσπάσει η νέα παροικιακή ομηρική μάχη, είναι ο ερχομός του υπουργού Μακεδονίας-Θράκης, Θόδωρου Καράογλου.
ΚΑΙ οι δικοί μας εδώ, δεν μαλώνουν, βέβαια, για τα ωραία μάτια του υπουργού, όπως έκαναν (οι πρωτόγονοι) πρόγονοί τους για τις καλλίγραμμες γάμπες της Ωραίας Ελένης, αλλά, για το ποιος το… φέρνει!
ΚΑΙ πιο συγκεκριμένα: ποιος ήταν ο πρώτος (!) που επινόησε τον ερχομό του και, ποια Οργάνωση ήταν η… πρώτη που του απηύθυνε την πρόσκληση!
ΠΟΙΑ, δηλαδή, θα δρέψει τις δάφνες προκειμένου να κερδίσει τις εντυπώσεις και να ενισχύσει το κύρος της δημόσιας εικόνας που θα της επιτρέψει να έχει λόγους ύπαρξης. Για λίγη «δράση» ψάχνουν όλοι. Να βρουν τελικά κάτι να κάνουν…
Η όλη ουσία εδώ είναι, ποια Οργάνωση θα κάνει το πρόγραμμα της επίσκεψης προκειμένου να έχει τον πρώτο λόγο για το πώς θα «μοιράσει» και στις άλλες τον (δήθεν) πολύτιμο χρόνο του.
ΟΙ Οργανώσεις, που στην προκειμένη περίπτωση παίζουν παρόμοιο ρόλο με τους πρωτοκλασάτους μνηστήρες της Πηνελόπης, είναι το Ελληνοαυστραλιανό Πολιτιστικό Συμβούλιο (του οποίου ηγείται ένας παλαίμαχος Μακεδών) η Ένωση Θεσσαλονικέων, ΤΟ Ελληνικό Μουσείο «Ναυσικά Σταμούλη» και, βεβαίως, η μητέρα Οργάνωση του εδώ Μακεδονικού Αγώνα, η Παμμακεδονική!
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι χάρη της δικής μου παρέμβασης, τελευταία στιγμή απέσυραν τη διεκδίκηση τους ερχομού του υπουργού και πέντε έξι Οργανώσεις της Θράκης, προκειμένου να επεκταθεί η σύρραξη και σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας.
ΟΤΑΝ τηλεφώνησα στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης για να τους πω ότι εδώ έχει αρχίσει ένας νέος Μακεδονικός αλληλοσπαραγμός για το που θα προλάβει να πάει ο κ. Καράογλου και ποιους θα δει, μου απάντησαν ότι ο υπουργός τζάμπα σκοτώνει την ώρα του στη Θεσσαλονίκη, μιας και δεν υπάρχει φράγκο για δημιουργία νέων διορισμών των ημετέρων και ότι μπορούμε να τον κρατήσουμε στη Μελβούρνη όσο καιρό θέλουμε!
«ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΟΝ εκεί όσο θέλετε», μου είπαν, προσθέτοντας off the record, ότι για τα μάτια του κόσμου υπάρχει ακόμα το υπουργείο, αφού δεν υπάρχουν χρήματα να πληρώνεται ούτε το ηλεκτρικό ρεύμα στη ΔΕΗ…
ΓΙΑ τους ίδιους λόγους έχουν παγώσει και όλα τα… εθνικά θέματα με τα οποία και… απασχολούσαν το υπουργείο και τους κατά καιρούς υπουργούς. Υπουργείο «βιτρίνα» για να το βλέπουν οι πουγουδομήτες (και να… σκιάζονται!) ήταν ρε παιδί μου.
ΟΧΙ, δηλαδή, ότι τα άλλα υπουργεία της χώρας έκαναν τίποτα παραπάνω, αλλά το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης ήταν εντελώς της πλάκας. Σκεφτείτε ότι η κορυφαία δραστηριότητά του ήταν η οργάνωση των Συνεδρίων του… ΣΑΕ!
ΝΑΙ, ρε σας λέω, με τέτοια… σοβαρά θέματα καταπιανόταν το υπουργείο του κυρίου Καράογλου, για τον οποίο και σκοτώνονται να τον μονοπωλήσουν οι εδώ μακεδονικές οργανώσεις αγνοώντας (επιδεικτικά) τους Θράκες γείτονές τους.
ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ (δανεικά!) ευρώ ξόδεψε το σπάταλο (και άμυαλο) Έθνος για το υπουργείο Μακεδονίας–Θράκης, τα… Παγκόσμια Συνέδρια για το «Μακεδονικό Ζήτημα», το ΣΑΕ και τόσες άλλες εθνικές (δήθεν) δραστηριότητες.
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ συμπάροικοι ταξίδευαν κάθε τόσο τζάμπα, για να προσφέρουν το πατριωτικό τους know how και να προωθήσουν τα εθνικά μας θέματα στους τόπους διαμονής τους.
ΚΑΙ δεν δέχομαι ότι δεν ήξεραν τι έκαναν, γιατί από αυτή τη στήλη (και όχι μόνο) καυτηρίαζα για περισσότερα από 20 χρόνια όλα αυτά που γίνονταν «για το γάμο του Καραγκιόζη».
ΑΠΟ την πρώτη μέρα του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΑΕ (Δεκέμβρη του 1995) έγραφα από τη Θεσσαλονίκη, ότι η όλη ιστορία του ΣΑΕ είναι για τα πανηγύρια και πως τίποτα δεν πρόκειται να γίνει.
ΔΕΚΑΕΠΤΑ ολόκληρα χρόνια πέρασαν για να ομολογήσει για πρώτη φορά η ελληνική Πολιτεία (ή ό,τι, τέλος πάντων, έχει απομείνει από αυτή) ότι το ΣΑΕ απέτυχε!
ΟΙ ίδιοι, γενικά, αδέξιοι (και εθνοκτόνοι) χειρισμοί έγιναν και για το «Μακεδονικό Πρόβλημα». Κανένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, καμιά σοβαρότητα και καμιά ουσία.
ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΕΣ κινήσεις και υπουργικές φανφάρες για δημιουργία εντυπώσεων και συγκομιδή χειροκροτημάτων έγινε ό,τι έγινε. Οι πρόχειροι αυτοσχεδιασμοί και οι αποφάσεις που παίρνονταν στο γόνατο, είχαν δημιουργήσει παράδοση. Μια παράδοση που ακόμα διατηρείται.
ΓΙΑ τους ίδιους λόγους γίνονταν (και γίνονται) και οι επισκέψεις «επισήμων» στην ομογένεια. Κανένας, ουσιαστικά, δεν ενδιαφέρεται για τίποτα. Τον καιρό τους σπρώχνουν όλοι.
ΤΟ ίδιο –χοντρικά- γίνονταν (και συνεχίζει να γίνεται) και εδώ. Για τους ίδιους λόγους οι ίδιοι άνθρωποι κάλεσαν δύο φορές στην Αυστραλία (με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων!) το γραφικό Παναγιώτη Ψωμιάδη, που σήμερα είναι υπόδικος.
ΑΚΟΜΑ υπάρχει στο Lonsdale Street η μαρμάρινη πλακέτα της ντροπής που μας αφιέρωσε για να θυμόμαστε το… έργο του και τις εδώ επισκέψεις του.
ΚΑΙ θυμίζω σε όσους δεν την έχουν δει ή δεν την έχουν προσέξει ότι, από τη μια, φιγουράρει ο Μέγας Αλέξανδρος και, από την άλλη, ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης, Άγιος Δημήτριος! Και οι δύο καβαλάρηδες!
ΚΑΙ την αντιαισθητική και πέρα για πέρα ανιστόρητη αυτή ντροπή υπογράφει και στις δύο πλευρές ο αξκροδεξιός Ψωμιάδης.
ΜΙΑ προσβολή για όλους μας είναι αυτή η πλακέτα και αν όσοι πρωτοστάτησαν να τοποθετηθεί εκεί δεν πάρουν (ως οφείλουν) την πρωτοβουλία να την βγάλουν, θα το κάμω εγώ, απευθυνόμενος στο Δήμο Μελβούρνης και εξηγώντας τους λόγους που προσβάλει την παροικία μας.
ΟΛΑ τα πιο πάνω συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που οδήγησαν τη χώρα εδώ που έχει φτάσει.
ΓΙΑ το σημερινό χάλι της πατρίδας μας δεν φταίνε ούτε οι σιωνιστές ούτε οι μεγάλες δυνάμεις που… μας κυνηγούν ούτε οι τοκογλύφοι δανειστές μας.
ΕΜΕΙΣ και μόνο εμείς οι ίδιοι φταίμε και ουδείς άλλος. Καιρός να ρίξουμε και μια ματιά στους εαυτούς μας πριν αρχίζουμε να δακτυλοδείχνουμε (βρίζοντας) τους εχθρούς μας.
ΒΕΒΑΙΩΣ, η πολιτική ηγεσία φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, αφού από το κεφάλι αρχίζει να βρωμά το ψάρι, αλλά και ο περήφανος ελληνικός λαός δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
ΟΛΟΙ μαζί βούλιαξαν τη χώρα και όσο μπορούσαμε συμβάλαμε με τον τρόπο μας και εμείς οι απόδημοι.
ΓΙΑΤΙ και εμείς τους χειροκροτήσαμε και, μάλιστα, με ένταση, όταν μας δινόταν η ευκαιρία.
ΓΙΑ θυμηθείτε πόσοι από εσάς δεν σπεύσατε να φωτογραφηθείτε μαζί με τον Καραμανλή, τον Ψωμιάδη και τόσους άλλους που κατά καιρούς μας επισκέφθηκαν.
ΑΚΟΜΑ βλέπω τις φωτογραφίες και ανατριχιάζω. Τα ίδια έγραφα και πριν και κατά τη διάρκεια των επισκέψεων, αλλά ποιος έδινε τότε σημασία;
ΣΙΓΑ και μη λέγαμε όχι σε ένα τζάμπα εισιτήριο στην Ελλάδα, ή μια χειραψία στο πεζόδρομο του Όκλι με τη Νατάσα Καραμανλή και το γραφικό και ακροδεξιό Ψωμιάδη.
ΑΥΤΑ για σήμερα, γιατί ήθελα κάπου να ξεσπάσω με τα όσα φαιδρά συνεχίζουν να συμβαίνουν με τις επισκέψεις της πλάκας, παρ’ ότι ξέρω ότι δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή οι… αρμόδιοι. Γεια χαρά.
