Κύπρος, Ιούλιος και πάλι. Κάθε φορά που μπαίνει αυτός ο μήνας θέλω-δεν θέλω, θυμάμαι. Tα όσα ζήσαμε εκείνο το καλοκαίρι του 74 . Ο Μαύρος Ιούλης πάλι στο νησί των ηρώων και των αγίων.
Ο μήνας που έχει στιγματίσει αρνητικά την Κύπρο, όχι για τις πολύ ψηλές θερμοκρασίες που παρατηρούνται στο νησί και που στο κάτω -κάτω είναι και φυσιολογικές , αλλά για τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν , Ιούλιο μήνα στο νησί της Αφροδίτης. Από το πραξικόπημα στην εισβολή, στην προσφυγιά και την κατοχή, μέχρι την πτώση του ελικοπτέρου το 2002 με το θάνατο του διοικητή της Εθνικής Φρουράς στρατηγού Φλωράκη και από κει στην έκρηξη στη ναυτική βάση στο Μαρί το 2011 με 13 στρατιωτικούς νεκρούς. και τέλος στο ναυάγιο των συνομιλιών του 2017.
Λες και δεν ξέραμε το αποτέλεσμα. Αφού η Τουρκία θα πήγαινε για να αρπάξει, να εκβιάσει, να απειλήσει, ότι αρπάξει και να φύγει γιατί αρχίζουν στην κυπριακή ΑΟΖ η γεώτρηση για εντοπισμό υδρογονανθράκων. Και αυτή όλο να ζητεί.
Δευτέρα, 15 Ιούλη του 1974, στην Κύπρο , μέρα καυτή λόγω θερμοκρασίας, και όλα ξεκίνησαν με τη γνωστή καθημερινότητα για την καινούργια εβδομάδα, χωρίς κάποιος να φαντάζεται πως κάποιοι έδιναν το πράσινο φώς για να βγούν σ τις 8.15 το πρωί τα άρματα στο δρόμο … Πραξικόπημα , λέει το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ), Ο Μακάριος είναι νεκρός, το πρώτο ανακοινωθέν, όμως ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σε πείσμα των Αθηνών επέζησε.
Σάββατο, 20 Ιούλη του 1974. Ηλιού του προφήτου. Ώρα 05:20 το πρωί. Η τουρκική εισβολή με την κωδική ονομασία «Αττίλας» αρχίζει. Τουρκικά στρατεύματα σαν σε περίπατο αποβιβάζονται στο Πέντε Μίλι στα παράλια της Κερύνειας. Η Τουρκία πάντα παραμόνευε ψάχνοντας την ευκαιρία. Και ανοίξαμε εμείς την Κερκόπορτα με το πραξικόπημα. Τα πολυβολεία στον Πενταδάκτυλο άδεια και τα παράλια ανοικτά στον καθένα ενώ έπρεπε να είναι ναρκοθετημένα.
–»Αναρωτιέμαι σήμερα, αν τότε εκείνη η ακτή είχε εμπόδια ή ήταν ναρκοθετημένη, τι θα κάναμε;» σχολίασε ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός Ντεμιρέλ, για την απόβαση στην Κερύνεια μετά το έγκλημα.
Ακολουθεί ένα φρικτό τριήμερο στην Κύπρο. Την επομένη, 21 Ιουλίου, οι μάχες στην Κύπρο συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Στόχος των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο είναι να αποκόψουν τον τουρκοκυπριακό θύλακα της Λευκωσίας από το προγεφύρωμα της Κερύνειας. Και ενώ η Αθήνα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου οι Έλληνες στρατηγοί απορρίπτουν την εισήγηση για επέμβαση στην Κύπρο. Δύο ελληνικά υποβρύχια που πλέουν προς την Κερύνεια διατάσσονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Οι ΕΛΔΥΚάριοι που πολέμησαν για να κρατηθεί η Κύπρος ελεύθερη περιμένουν σήμερα τη δικαίωση του αγώνα τους. Οι νεκροί του «ΝΟΡΑΤΛΑΣ» περιμένουν. Το υποβρύχιο «Γλαύκος» θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την απόβαση, τελικά έλαβε σήμα για να γυρίσει πίσω.
Σαράντα έξι χρόνια περάσανε και κάποιοι δεν λένε να ξεχάσουν. Όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνάμε αλλά θα πρέπει όλοι να θυμόμαστε. Κάποιοι θέλουν η λήθη να αντικαταστήσει τη μνήμη. Δεν είναι και εύκολο, τουλάχιστον για όσους έζησαν τα γεγονότα εκείνο το καλοκαίρι. Η πιο μαύρη μέρα για την Κύπρο, η μέρα που σημαδεύτηκε από την προδοσία της χούντας και την εισβολή της Τουρκίας.
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΚΥΖΑΣ
Παραλίμνι Αμμοχώστου, Κύπρος
