Η μνήμη του Ηλία Ιωάννου Ρέντζη θα παραμένει άσβηστη κάθε φορά που οι Έλληνες και τα παιδιά τους περνούν έξω από τον Ναό του Αγίου Βασιλείου και το σεμνό σχολικό οικοδόμημα.
Θα παραμένει ζώσα η μνήμη του στις καρδιές χιλιάδων μαθητών που είχαν την τύχη να μάθουν τα ελληνικά Γράμματα και να φοιτήσουν στα δημοτικά σχολεία της Kοινότητας, καθώς και στους γονείς εκείνους, που μαθαίνοντας την Ελληνική γλώσσα είχαν το προνόμιο και τη χαρά να τη διδάξουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους.
Ο Ηλίας Ρέντζης και εκείνοι οι ευγενείς φιλοπάτριδες μετανάστες που πήραν στους ώμους τους την ευθύνη της διατήρησης της εθνογλωσσικής ταυτότητας των Ελλήνων, υπηρετώντας μια ζώσα Ελλάδα στις εσχατιές του Ινδικού Ωκεανού, στους Αντίποδες, μεταφυτεύοντας τις αξίες ης κλασικής, ελληνιστικής, βυζαντινής, νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας, υπήρξαν και θα ζήσουν στη συνείδηση της Ιστορίας, ως καλλιεργητές και ιεροφάντες του Ελληνισμού.
Το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών (ΑΙΜΣ) ιδρύθηκε το 1986 στην αίθουσα διαλέξεων του σχολικού κτιρίου που ανήγειρε το 1975 ο Ηλίας Ρέντζης με τους συνεργάτες του, έχοντας τη γενναιόδωρη συμπαράσταση των μεταναστών της περιοχής. Εκεί, στη βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Γυμνασίου έλαβαν χώρα οι συνεδριάσεις του Ινστιτούτου, εκεί έγιναν οι εκδηλώσεις του, εκεί δόθηκαν οι πρώτοι αγώνες, οι πρώτες διαλέξεις, τα πρώτα σεμινάρια, εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τους Μακεδονοσλάβους, που έρχονταν για να μας αντιπολιτευτούν, να μας πείσουν ότι αυτοί ήσαν οι Αρχαίοι Μακεδόνες και οι μόνοι Μακεδόνες των Βαλκανίων.
Ο Ηλίας Ρέντζης στάθηκε τότε ακλόνητος πυλώνας στήριξης του Ινστιτούτου, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και το κτίριο, που τουλάχιστον δύο φορές έπεσε θύμα βανδαλισμών. Χωρίς την ενίσχυση της διοικούσας Εκκλησίας, με κοιμώμενη έως και εχθρική την Εθνική Αντιπροσωπεία της Ελλάδας (με εξαίρεση αυτή του γίγαντα Γεωργίου Βέη), ήταν ο άγνωστος συμπάροικος, ο άγνωστος Έλληνας μετανάστης, που σήκωσε τη σημαία του αγώνα, και ορισμένοι αποφασισμένοι ηγέτες, όπως ο Ρέντζης, ο Κουρτέσης, ο Μουτάφης, ο Κουρής, ο Κοροσίδης, ο Λιούσας, για να αναφερθούμε σε μερικούς αείμνηστους σκαπανείς της εποχής.
Ήσαν τα χρόνια της επιβίωσης, της εθνικής και οικονομικής επιβίωσης. Η δύσκολη φάση της αντοχής του Ελληνισμού. Απροστάτευτος, χωρίς υποδομές, χωρίς κοινωνικο-οικονομικούς μηχανισμούς. Κι αυτό ήταν το πρώτο σχολείο που κτίστηκε εκ θεμελίων, στην Αυστραλία, από τους Έλληνες της μεταπολεμικής περιόδου. Το όραμα της συναίνεσης ανήκει στον Ηλία Ρέντζη, ο οποίος ως πρόεδρος πήρε την ευθύνη πάνω του και χρεώθηκε τις δαπάνες της λειτουργίας του ως κτηρίου και ως σχολείου. Κι όταν αργότερα αγοράστηκε το οίκημα του ΑΙΜΣ (1988), ο Ηλίας Ρέντζης και ο αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Κουρτέσης υπήρξαν οι πρώτοι που συνέβαλαν οικονομικά, από το υστέρημά τους.
Κι ενώ συστηματικά και συνωμοτικά ο πρέσβης της Ελλάδας, Ιωάννης Μπεβεράτος, ψευδώς και ανεντίμως, είχε αναλάβει εκστρατεία εξαπάτησης της υπηρεσίας του, δηλαδή του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, υπογράφοντας, με τη συναίνεση και του πριμάτου της Ορθοδοξίας, ψευδέστατο και ανυπόστατο έγγραφο, υποστηρίζοντας ότι το κτίριο του ΑΙΜΣ είχε δήθεν πωληθεί και το προϊόν της πώλησης είχε διαρπαχθεί από την ηγεσία του ΑΙΜΣ, ο Ηλίας Ρέντζης, ο Ζήσης Δαρδάλης, ο Στυλιανός Παπαθεμελής και άλλοι έντιμοι προεστοί όρθωσαν το ανάστημά τους και, επί ματαίω, προσπάθησαν να εγκαλέσουν στην τάξη της αλήθειας τον εκτροχιασθέντα Πρέσβη.
Για τις συνεχείς και έντιμες υπηρεσίες του Ηλία Ρέντζη, το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, θα τιμήσει τη μνήμη του με μία ετήσια χορηγία ύψους 1.000 δολαρίων στο όνομά του προς το Χαμόγελο του Παιδιού. Έτσι η Ετήσια Χορηγία Ηλίας Ρέντζης θα προσφέρεται στο παιδί, στο παιδί της ανάγκης και της πρόνοιας, για το οποίο ο Ηλίας Ρέντζης αφιέρωσε ολόκληρη την κοινοτική του ζωή.
Ο πρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΑΙΜΣ τιμούν τη μνήμη του και συμπαραστέκονται στον θρήνο της οικογενείας του.
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
