Τα αθηναϊκά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, καθώς και οι βιβλιοκριτικοί τους, συνεχίζουν ανελλιπώς να «ακτινογραφούν» τα έργα του ομογενή νεοελληνιστή-συγγραφέα Γιάννη Βασιλακάκου, με πρόσφατο δημοσίευμα αυτό της εφημερίδας «Τα Νέα» (16.6.2020). Μια ενδεικτική σταχυολόγηση των δημοσιευμάτων αυτών παρατίθεται κατωτέρω:

«ΤΑ ΝΕΑ»: («Η δεύτερη, επαυξημένη έκδοση της βιογραφίας του Κώστα Ταχτσή από τον Γιάννη Βασιλακάκο»): «Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Οδός Πανός η δεύτερη έκδοση της βιογραφίας του Κώστα Ταχτσή “Η αθέατη πλευρά της σελήνης” του νεοελληνιστή εξ Αυστραλίας Γιάννη Βασιλακάκου, η οποία είχε πρωτοεκδοθεί στην Ηλέκτρα το 2009. Η επανακυκλοφορία συνδέεται με νεότερα ντοκουμέντα από την Ελλάδα και την Αυστραλία: τον “Φάκελο της δολοφονίας του Κωνσταντίνου Ταχτσή” και τον “Φάκελο Κωνσταντίνου Ταχτσή από τα Eθνικά Αρχεία της Αυστραλίας” που παρατίθενται στο τελικό Παράρτημα. Η βιογραφία του Βασιλακάκου δεν συνιστά τόσο μια γραμμική αφήγηση της ζωής του Ταχτσή μέχρι τη δολοφονία του, το 1988, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ούτε βασίζεται στην εξαντλητική ανάλυση της εργογραφίας του (όπου βέβαια το “Τρίτο στεφάνι” κατέχει κεντρική θέση). Βασίζεται στην πολύτιμη συλλογή αναμνήσεων και θραυσμάτων από συγγενείς, φίλους, συνεργάτες και μελετητές ενός από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς συγγραφείς της Ελλάδας. Εκείνου που είχε αποφασίσει να μείνει μετέωρη η πυξίδα: “Είχα δύο θείους, ο μεν ένας, ο κακός, με κουβαλούσε μαζί του σε διάφορα υπόγεια χαμαιτυπεία γύρω από την Ομόνοια. Ο άλλος με πήγαινε σε επίσημες δεξιώσεις, με υπουργούς και διάφορους άλλους μεγαλόσχημους. Έτσι αισθανόμουνα σα να ανήκω λιγάκι σ’ ένα κόσμο αδεσμεύτων κι έκανα επισκέψεις πότε στον υπόκοσμο και πότε στο κατεστημένο…”».

«CULTURE»: (Μάνια Στάικου, «Το “μαύρο πρόβατο” της ελληνικής διανόησης»): «Το βιβλίο του Γιάννη Βασιλακάκου “Η αθέατη πλευρά της Σελήνης” ακτινογραφεί τον “καταραμένο” συγγραφέα που από άνθρωπος του περιθωρίου κατάφερε να γίνει θρύλος και, έως ένα σημείο, χειραγωγός της κοινωνικής και πνευματικής ζωής του τόπου. […] Ο Ταχτσής είχε ταλέντο στο να δημιουργεί εχθρούς τόσο στα αριστοκρατικά σαλόνια της “καλής”κοινωνίας όπου σύχναζε όσο και στα λογοτεχνικά στέκια ή στις πιάτσες του υποκόσμου. Όλη η ζωή του ήταν μια διαρκής πρόκληση και θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει από μόνη της ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. […] Ο Ταχτσής χρειάστηκε να φύγει στην Αυστραλία για να αποκτήσει εκείνη την ιδιαίτερη ματιά που χρειαζόταν για να γράψει το “Τρίτο Στεφάνι” (εκδόσεις Εξάντας). Μακριά από την Ελλάδα, με την οποία διατηρούσε μια βασανιστική σχέση έλξης-απώθησης, όπως και με την ίδια του τη μητέρα, κατόρθωσε να αφουγκραστεί και να αποδώσει λογοτεχνικά τη γλώσσα των μικροαστικών στρωμάτων. Αυτός ο αυθορμητισμός του προφορικού λόγου, το “ξόρκισμα της σοβαροφάνειας” γοήτευσαν τον Γιάννη Βασιλακάκο που είχε μεγαλώσει στην Αυστραλία και συζητούσε μαζί με άλλους Έλληνες συμφοιτητές του τη δεκαετία του ’70 για τον “δικό” τους Kώστα Ταχτσή: “Το ‘Τρίτο στεφλάνι’ υπήρξε αντικείμενο ευρύτερου ενδιαφέροντος, καθώς οι καθηγητές αλλά και ο φοιτητόκοσμος το συζητούσαμε με ενθουσιασμό. Δεν αποκλείεται να συνέβαλε και το γεγονός ότι ο συγγραφέας του είχε ζήσει για μια πενταετία στην Αυστραλία ως μετανάστης, πράγμα που μας έκανε να τον νιώθουμε κάπως σαν ‘δικό μας άνθρωπο’ που είχε βιώσει κι αυτός την περιπέτεια της ξενιτιάς”, θυμάται στην εισαγωγή του βιβλίου του. […]» (Απόσπασμα από μεγάλο, πολυσέλιδο αφιέρωμα του αθηναϊκού περ. «Culture»).

«ΒΗΜΑgazino»: (Μάρκος Καρασαρίνης, «Στοιχεία αλληλογραφίας»): «Το αρχείο ενός συγγραφέα δεν μπορεί να θεωρηθεί ποτέ οριστικά συμπληρωμένο. Είναι η φύση της γραφής τέτοια, δημόσιας και ιδιωτικής, που της επιτρέπει να αναπαύεται σε συρτάρια μνήμης, γραφείων ή υπολογιστών για καιρό προτούν έρθει στο φως. Με το βιβλίο “Η άγνωστη αλληλογραφία του Κώστα Ταχτσή και η σχέση του με αυστραλιανούς καλλιτεχνικούς κύκλους” (εκδ. Οδός Πανός), ο Γιάννης Βασιλακάκος, νεοελληνιστής και συγγραφέας της επίσημης βιογραφίας του λογοτέχνη (“Κώστας Ταχτσής: η αθέατη πλευρά της σελήνης”, εκδ. Ηλέκτρα), παρουσιάζει νέα επιστολικά σπαράγματα από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Τα 11 γράμματα στους φίλους του Καρλ και Τζόσλιν Πλάτε, μαζί με δύο επίσης ανέκδοτες επιστολές από τους γάλλους και τους άγγλους εκδότες του “Τρίτου στεφανιού”, αποτελούν πολύτιμες ψηφίδες για την καθημερινότητα του Κώστα Ταχτσή. Η εισαγωγή και τα πρόσθετα κείμενα του Βασιλακάκου πλαισιώνουν ιδανικά την αλληλογραφία με επιπλέον υλικό για την παραμονή του Ταχτσή στην Αυστραλία, δύο μαρτυρίες για τις εκεί ερωτικές σχέσεις του και υποθέσεις εργασίας για το πού ολοκληρώθηκε τελικά το “Τρίτο στεφάνι”».

«FRACTAL»: (Γεώργιος Ν. Σχορετσανίτης, «Ευαισθησία και παραβατικότητα στις επιστολές του Κώστα Ταχτσή»): «Το πλούσιο βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα του πονήματος Γιάννη Βασιλακάκου, καθώς και η πολύχρονη παραμονή του στην ήπειρο της Αυστραλίας, αποτελούν και είναι φυσικά η καλύτερη εγγύηση για κάποιες έγκυρες και σοβαρές πληροφορίες που αφορούν τον άνθρωπο και συγγραφέα Κώστα Ταχτσή (1927-1988), έτσι ώστε να αποκτήσει ο ενδιαφερόμενο ερευνητής και αναγνώστης των βιβλίων του μια ολοκληρωμένη και το σπουδαιότερο τεκμηριωμένη άποψη για το χαρακτήρα του συγγραφέα που έφυγε από κοντά μας τόσο άδικα, είναι αλήθεια, τρόπο, πριν χαθούν όλα τελικά μέσα στη λήθη και τα αδιέξοδα του παντοδύναμου χρόνου» (απόσπασμα εκτεταμένης κριτικής για το βιβλίο του Γ. Βασιλακάκου «Η άγνωστη αλληλογραφία του Κώστα Ταχτσή», εκδ. Οδός Πανός 2014).

«ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»: (Γιώργος Βαϊλάκης, «Ρεμπέτες, καλιαρντά και τούρκικος καφές…»): «Το βιβλίο “Ηλίας Πετρόπουλος: ο τεχνίτης της διαστροφής – Σεργιάνι στον κόσμο ενός αιρετικού ελληνολάτρη” του Γιάννη Βασιλακάκου αποτελεί την πρώτη επίσημη βιογραφία του πρώτου Έλληνα λαογράφου που ασχολήθηκε με το περιθώριο και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα. Αφορμή για το βιβλίο στάθηκε η συνάντηση του συγγραφέα με τον Ηλία Πετρόπουλο τον Ιανουάριο του 2003, επτά μήνες πριν από τον θάνατό του τελευταίου στο Παρίσι. Πρόκειται για μια ενδελεχή και κοπιαστική έρευνα που περιλαμβάνει πολύτιμο υλικό, όπως μια συνέντευξη με την πρώτη σύζυγό του, Ναυσικά Κατάκη, λογοτεχνικά παραθέματα, μαρτυρίες, μαγνητοφωνημένες συνομιλίες, ποικίλες απόψεις και κρίσεις για τον άνθρωπο και το έργο του. Εδώ ο συγγραφέας καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία με έναν εντελώς πρωτότυπο και ιδιόρρυθμο τρόπο, αντίστοιχο της προσωπικότητας του Πετρόπουλου. Το αποτέλεσμα είναι μια βιογραφία που την ίδια στιγμή αποτελεί ένα ψυχογράφημα, το οποίο επιχειρεί κάτι μοναδικό. Να αποκρυπτογραφήσει έναν από τους μεγαλύτερους και πιο γοητευτικούς “γρίφους” στην ιστορία της νεοελληνικής γραμματείας» (απόσπασμα μακροσκελούς κριτικής).

«ΑΙΟΛΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ»: (Κώστας Βαλέτας, «Η περιπέτεια της γραφής»): «Ένα βιβλίο 385 σελίδων (Εκδόσεις Οδός Πανός) του Γιάννη Βασιλακάκου, από τη Λακωνία, που ξεχωρίζει ανάμεσα στον ελληνισμό της Αυστραλίας. Μιας χώρας που ανάμεσα στη δημοκρατία και τη μοναρχία διάλεξε την αγγλική μοναρχία. Ανθολογεί και επιλέγει σε αναλυτικές συνεντεύξεις και κριτική παρουσίαση 27 δημιουργούς. Από τον Τηλέμαχο Αλαβέρα ώς τον Παπαδιαμάντη. Σύγχρονοι οι περισσότεροι. Ένα ντοκουμέντο, αφού ο συγγραφέας δίνει χώρο και κυρίως αφήνει τους δημιουργούς να μιλήσουν, να εκφραστούν και να αυτοπαρουσιαστούν. Επεμβαίνει ο ίδιος δημιουργικά με τις ερωτήσεις του και τις κρίσεις του, τα συμπεράσματά του. Αξιοθαύμαστος και δημιουργικός, ένας φωστήρας του απόδημου ελληνισμού ο Βασιλακάκος που δεν λησμόνησε την πατρίδα του, δεν αρνήθηκε τη γλώσσα του κι έρχεται συχνά στην Ελλάδα όπου μένει όσο περισσότερο του επιτρέπουν οι ασχολίες του κι οι υποχρεώσεις του στους Αντίποδες όπου η μοίρα τον έφερε. Ο Βρεττάκος, ο Κουμανταρέας, ο Πεντζίκης, ο Δ. Χατζής κι ο Γ. Χρονάς παρουσιάζονται εδώ. Στο επίμετρο διαβάζουμε κείμενα για τους Σολωμό, Παλαμά, Ελύτη κ.λ.π.».