Χρόνος συμφορών το 2012 για την κυβέρνηση Γκίλαρντ και το Εργατικό Κόμμα, διέψευσε τις υψηλές προσδοκίες της πρωθυπουργού και της αυλής της.
Ο χρόνος, που κατά τους υπολογισμούς των επιτελικών του Εργατικού Κόμματος θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για δυναμική διεκδίκηση της εξουσίας στις εθνικές εκλογές του 2013, εξελίχθηκε σε χρόνο-εφιάλτη με την ψήφο του κυβερνώντος κόμματος να παραμένει στο Ναδίρ, την αξιοπιστία της πρωθυπουργού κα του κόμματος στα Τάρταρα, τις εσωκομματικές διενέξεις σε έξαρση και το πιστοποιητικό υπεύθυνης διαχείρισης της εθνικής οικονομίας –η παραγωγή δημοσιονομικού πλεονάσματος– σε αμφισβήτηση και ο κίνδυνος αντικατάστασης της πρωθυπουργού από τον Κέβιν Ραντ ορατός.
Η ψήφος του Εργατικού Κόμματος στην τελευταία δημοσκόπηση της έγκριτης Newspoll για το 2012 ολίσθησε στο 32% – στις εκλογές του 2010 οι Εργατικοί είχαν λάβει 38% ποσοστό που προεξοφλεί την ισοπέδωσή του στις εθνικές εκλογές του 2013. Η ανάκαμψη μετά την 1η Ιουλίου –που ανέμενε η κυβέρνηση μετά την ανακοίνωση της αποζημίωσης που προσφέρει το κράτος για το φόρο ρύπανσης του περιβάλλοντος (Carbon Tax) – ήταν βραχύβια. Ανετράπη από τη δημοσιοποίηση της εμπλοκής της πρωθυπουργού στο «σκάνδαλο» του συνδικάτου AWU, την παραίτηση του προέδρου της βουλής Peter Slipper” –μετά τις κατηγορίες σε βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση πρώην συνεργάτη του–, τα συγκλονιστικά σκάνδαλα στο Εργατικό Κόμμα και την εκκρεμούσα υπόθεση του Εργατικού βουλευτή, Craig Thomson – πρώην γραμματέα του συνδικάτου εργαζομένων στη δημόσια υγεία, που κατηγορείται για κακή διαχείριση των πόρων του συνδικάτου.
Η αξιωματική αντιπολίτευση επιδίωξε και πέτυχε να μηδενίσει το πολιτικό όφελος της κυβέρνησης από τις αποζημιώσεις για το Carbon Tax, απέστρεψε την προσοχή του αυστραλιανού λαού από την καλή πορεία της εθνικής οικονομίας, τη μείωση της ανεργίας, την υψηλή (ΑΑΑ) πιστοληπτική φερεγγυότητα της χώρας, τη βελτίωση των σχέσεων της Αυστραλίας με την Αμερική και τους Ασιάτες εταίρους μας.
Με τις λυσσαλέες επιθέσεις στην πρωθυπουργό και την καθημερινή αμφισβήτηση του κύρους, της εντιμότητας και της αξιοπιστίας της, η αξιωματική αντιπολίτευση σκίασε ακόμη και την ιστορική μεταρρύθμιση που τόλμησε η κυβέρνηση Γκίλαρντ, την ίδρυση Εθνικής Ασφάλειας Περίθαλψης Αναπήρων (Νational Disability Insurance Scheme).
Η αξιωματική αντιπολίτευση επιδίωξε και πέτυχε να καλύψει την πολιτική γύμνια της και την (α)δημοφιλία του δικού της αρχηγού με στοχευμένες επιθέσεις στην πρωθυπουργό και καταγγελία της σχέσης του Εργατικού Κόμματος με «διεφθαρμένα» συνδικάτα σαν το AWU, το HSU και την κομματική «μαφία» της Νέας Νότιας Ουαλίας.
Η κυβέρνηση Γκίλαρντ πλήρωσε ακριβά και τις επιλογές της στο θέμα των προσφύγων. Η αδυναμία τη να αναχαιτίσει το ρεύμα των προσφύγων από χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής παγίωσε την εκτίμηση του μέσου Αυστραλού ψηφοφόρου, ότι η κυβέρνησή του αδυνατεί να ελέγξει αποτελεσματικά τα σύνορα της χώρας.
Το Εργατικό Κόμμα δεν κατάφερε, κατά τη διάρκεια του έτους, να ξεπεράσει και τις ζημιογόνες εσωκομματικές διαφορές. Η κοινοβουλευτική ομάδα παραμένει διχασμένη με τους υποστηρικτές του Κέβιν Ραντ να ονειρεύονται την επιστροφή του ως «νέου μεσσία» του κόμματος.
Το προσφυγικό εξακολουθεί να τροφοδοτεί τις διαφωνίες για τις επιλογές της κυβέρνησης, με μερίδα βουλευτών και υπουργών να τάσσονται κατά της εγκατάστασης προσφύγων σε κέντρα κράτησης εκτός Αυστραλίας, ενώ η άτακτη υποχώρηση της πρωθυπουργού στο παλαιστινιακό πιστοποίησε ότι παραμένει αρχηγός υπό αίρεση.
Η αδυναμία της κ. Γκίλαρντ να επιβάλει στο υπουργικό συμβούλιο τη φιλο-ισραηλινή θέση της κατά της αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους ως κράτος-παρατηρητή στον ΟΗΕ ενίσχυσε το επιχείρημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι είναι όμηρος των παρατάξεων του κόμματός της – επιχείρημα, που υπερακόντισε προ ημερών ο πρώην υπουργός, John Faulkner, με τη δημόσια επίθεσή του στην παραταξιακή ολιγαρχία που διαφεντεύει το κόμμα.
Στελέχη του Εργατικού Κόμματος εκτιμούν, ότι «δεν είναι δυνατή η διεκδίκηση των εκλογών του ’13 με αξιώσεις με αρχηγό την κ. Γκίλαρντ που απορρίπτουν ένας στους δύο ψηφοφόρους» –κατά την τελευταία δημοσκόπηση της Newspoll 53% των ψηφοφόρων δηλώνουν «δυσαρεστημένοι» από το έργο της κ. Γκίλαρντ– το γεγονός, ότι το 59% των ψηφοφόρων αποδοκιμάζουν το έργο του Τόνι Άμποτ, δεν παρηγορεί τα αγωνιώντα μέλη της κυβέρνησης και του Εργατικού Κόμματος.
«Μαύρα Χριστούγεννα θα κάνουμε» δήλωνε στη στήλη στέλεχος του Εργατικού Κόμματος και προέβλεπε μεγαλύτερη πτώση της ψήφου του κόμματός του, αν η κυβέρνηση αθετήσει την υπόσχεσή της για δημοσιονομικό πλεόνασμα το τρέχον οικονομικό έτος.
«Αν δεν τιμήσουμε την υπόσχεσή μας για πλεόνασμα, θα χάσουμε και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας ως κυβέρνηση», έλεγε μετά τη δήλωση στο Sky News του γνωστού, εσωκομματικού πολέμιου της πρωθυπουργού, πρώην υπουργού Άμυνας, Joel Fitzgibbon, ότι «η κυβέρνηση πρέπει να εγκαταλείψει την ιδέα του πλεονάσματος» για να μην φρενάρει την οικονομία.
Στο Εργατικό Κόμμα είναι διάχυτος ο φόβος για «φρενάρισμα» της οικονομίας με περικοπές δαπανών, που θα απαιτήσει η παραγωγή δημοσιονομικού πλεονάσματος – φόβο, που εκφράζουν και έγκριτοι οικονομικοί αναλυτές, οι οποί ενθαρρύνουν την κυβέρνηση να δαπανήσει χρήματα για να διατηρήσει τη δυναμική της οικονομίας.
Θα επικρατήσει ο οικονομικός ορθολογισμός, που υπαγορεύει την ενίσχυση της εθνικής οικονομίας σε περιόδους αβεβαιότητας, ή ο εγωισμός της πρωθυπουργού και των μελών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, που υπολογίζουν το πολιτικό κόστος αθέτησης υπόσχεσης για δημοσιονομικό πλεόνασμα. Οψόμεθα.
Το βέβαιο είναι, ότι την περίοδο των διακοπών θα γίνουν πυρετώδεις διαβουλεύσεις και ζυμώσεις, από τις οποίες θα κριθεί αν η λαβωμένη ηθικά και αμφισβητούμενη πολιτικά κ. Γκίλαρντ θα ηγηθεί του κόμματός της στις εκλογές και με ποια πλατφόρμα.
