Δεν σκόπευα να αρχίσω το Νέο Έτος με γκρίνια, αλλά διάβασα τη συγκλονιστική είδηση και συγχύστηκα πρωτοχρονιάτικα. Στην ευημερούσα Αυστραλία χιλιάδες πολίτες –κυρίως τρίτης ηλικίας– πεθαίνουν στις ουρές των νοσοκομείων. Ναι, πεθαίνουν στις ουρές των νοσοκομείων, διότι το άθλιο σύστημα αρνείται να διαθέσει τα κονδύλια που θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους και σε πολλές περιπτώσεις θα επιμηκύνουν τη ζωή τους.

Με απλά λόγια, οι άθλιοι πολιτικοί μας, πολιτειακοί και κοινοπολιτειακοί, ερίζουν για το ποια δικαιοδοσία πρέπει να καλύπτει το κόστος περίθαλψης ασθενούντων πολιτών, πολιτών με χρόνιες παθήσεις ή πολιτών που περιμένουν που περιμένουν ημέρες, μήνες, χρόνια στις ουρές των νοσοκομείων για διορθωτικές ή χειρουργικές επεμβάσεις.
Όπως θα διαβάσατε παραπλεύρως, 3.600 άτομα πέθαναν την πενταετία 2007-2012 εν αναμονή διορθωτικών ή διαρθρωτικών επεμβάσεων.

Στην Αυστραλία, «τη χώρα με την ισχυρότερη οικονομία στον πλανήτη», κατά την πρωθυπουργό, Τζούλια Γκίλαρντ, και το θησαυροφύλακα, Γουέιν Σουάν, πολίτης περίμενε 1007 ημέρες, τρία χρόνια περίπου για μία εξέταση του εσωτερικού του παχέως εντέρου (κολονοσκόπηση) στο περιφερειακό νοσοκομείο Dandenong.
Αναρίθμητες οι καταγγελίες ανεπάρκειας των κρατικών νοσοκομείων που, κατά τις εκτιμήσεις των κρατικών νοσοκομείων θα αυξηθεί επικίνδυνα για το μέσο πολίτη αν οι πολιτικοί δεν παραμερίσουν τον εγωισμό τους και αναλάβουν πρωτοβουλίες για σύντομη λύση του ογκώδους προβλήματος έγκαιρης, αποτελεσματικής περίθαλψης των ασθενούντων πολιτών.

Τα στατικά δεδομένα δείχνουν, ότι η κατάσταση σε πολλά κρατικά νοσοκομεία της επικράτειας είναι τριτοκοσμική. Ράτζα, έλλειψη προσωπικού, έλλειψη εξοπλισμού, μακρόχρονη αναμονή για χειρουργικές επεμβάσεις που μπορεί να σώσουν ζωές ή να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής χιλιάδων ανθρώπων.
Η κατάσταση δεν πρόκειται να καλυτερέψει. Αντίθετα, θα χειροτερέψει εξ αιτίας της απόφασης της κυβέρνησης Γκίλαρντ να θεσπίσει οικονομικά κριτήρια για την παροχή έκπτωσης στους πολίτες που ασφαλίζονται ιδιωτικά.

Η λανθασμένη υπόθεση της κυβέρνησης, ότι η ιδιωτική ασφάλεια είναι «πολυτέλεια», που μόνον οι έχοντες μπορούν να απολαμβάνουν, θα παραλύσει το κρατικό σύστημα νοσοκομειακής περίθαλψης, αν επαληθευτεί η προφητεία για μαζική έξοδο πολιτών από το ιδιωτικό σύστημα ασφάλισης.

Η ιδιωτική ασφάλεια δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη για τους πολίτες με κλονισμένη υγεία, που δεν αντέχουν την ταλαιπωρία των υπολειτουργούντων κρατικών νοσοκομείων, μήτε τον πόνο της μακρόχρονης αναμονής για υποβολή σε μη επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις. Γνωρίζω πολλούς μη έχοντες, που υποβάλλουν εαυτούς σε στερήσεις για να καλύπτουν το αυξανόμενο κόστος της ιδιωτικής ασφάλειας υγείας.

Δυστυχώς, το σύστημα δεν τιμωρεί καθημερινά τους φιλάσθενους γέροντες, μόνο. Το σύστημα τιμωρεί αδιάντροπα και ανήλικα παιδιά. Είκοσι οκτώ παιδιά πέθαναν από το 2007, τα οποία βρίσκονταν σε λίστες αναμονής του Νοσοκομείου Παίδων, για επείγουσες ή ημι-επείγουσες επεμβάσεις.

Το 2013 είναι έτος εκλογών και οι πολιτικάντηδες θα μας βομβαρδίσουν με «εκθέσεις πεπραγμένων», «οράματα» και «προγράμματα» για το μέλλον της Αυστραλίας και των πολιτών της, προκειμένου να πάρουν την ψήφο μας. Η βελτίωση του κρατικού συστήματος πρέπει να γίνει κοινή απαίτηση από τα πολιτικά κόμματα και κάθε άλλο υποψήφιο.
Αν δεν απαιτήσουμε, οι πολιτικοί ταγοί θα νομοθετήσουν για τη δημιουργία σύγχρονου Καιάδα στον οποίον θα καταλήγουν οι ασθενείς και οι ανήμποροι. Μην το θεωρείτε υπερβολή, οι ασυνείδητοι πολιτικοί είναι ικανοί για όλα.