Ήταν πρωτοπόρος της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού στην Ελληνική Ακαδημία Μελβούρνης, όταν ξεκίνησε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε δευτεροβάθμιο επίπεδο. Δίδαξε και άγγιξε όλους τους μαθητές που είχαν την τιμή να την έχουν ως καθηγήτρια.
Η Μαριάνθη Χάνου ήταν η πρώτη αρχόντισσα που γνώρισα. Είχε πάθος για τον ελληνισμό, την ιστορία, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία, τα ελληνικά εδάφη, καθώς και τις σκλαβωμένες πατρίδες, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Βόρειας Ηπείρου, το βόρειο τμήμα της κατεχόμενης Κύπρου.
Τα λόγια της στην τάξη, αναλύοντας την ελληνική πεζογραφία και την ποίηση, ήταν διακοσμημένα με κατάλληλα επίθετα, και ενστάλαξαν στους μαθητές της μια εκτίμηση για το τι εστί Ελληνισμός, το χρέος και την ευθύνη μας για τη συνέχεια της κληρονομίας μας.
Ας μου επιτραπεί να μοιραστώ την ανάλυσή της για το αφιέρωμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον δάσκαλό του, τον Αριστοτέλη, ο οποίος υποστήριζε πως: “εις μεν τον πατέρα μου (γονείς) οφείλω το ζειν, εις μεν διδάσκαλό μου οφείλω το ευ ζειν”. Με σεβασμό και με μεγάλη υπερηφάνεια, ανέκαθεν επαναλάμβανα αυτή την αρχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην αείμνηστη Μαριάνθη Χάνου: “εις μεν τον πατέρα μου (γονείς) οφείλω το ζειν, εις μεν την διδασκάλισσα μου (Μαριάνθη Χάνου) διδάσκαλό μου οφείλω το ευ ζειν”. Καλόν Παράδεισο σεβαστή μου καθηγήτρια. Αιώνια να είναι η μνήμη σου.
