Το ντοκιμαντέρ-αφιέρωμα της Αρχιεπισκοπής για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό, το οποίο είναι διαθέσιμο στον κάθε ενδιαφερόμενο μέσω του Youtube, προκαλεί ήδη πολλές αντιδράσεις.
Ο «Νέος Κόσμος» δέχθηκε πολλά μηνύματα από ομογενείς που υποστηρίζουν ότι το ντοκιμαντέρ επιδιώκει να «αγιοποιήσει» τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο
Κάποιοι συγγενείς του πάλι ισχυρίζονται πως η Αρχιεπισκοπή στο εν λόγω αφιέρωμα τον αντιμετώπισε με «έλλειψη σεβασμού».
Η εφημερίδα μας δημοσιεύει σήμερα την επιστολή των συγγενών του Αρχιεπισκόπου αλλά και μια απάντηση του πρωτοπρεσβύτερου Γιώργου Αθανασιάδη.
Παράλληλα δημοσιεύουμε αποσπάσματα από επιστολές που έστειλαν πανεπιστημιακοί και πρώην συνεργάτες του Μακαριστού Στυλιανού στον νυν Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Μακάριο με τις οποίες τον επαινούν για το ντοκιμαντέρ που «αναδεικνύει το μεγαλείο του Στυλιανού» όπως τονίζουν.
Συγγενείς του μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Στυλιανού διαμαρτύρονται για το ντοκιμαντέρ στη μνήμη του
Με ανοικτή επιστολή τους οι κατά σάρκα συγγενείς του ισχυρίζονται ότι ο αείμνηστος Ιεράρχης αντιμετωπίστηκε από έλλειψη σεβασμού και με προχειρότητα στο εν λόγω «τιμητικό αφιέρωμα». Η επιστολή τους έχει ως εξής:
Ως οι κατά σάρκα στενοί συγγενείς του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, με θλίψη και αγανάκτηση δίνουμε στη δημοσιότητα αυτή την Ανοιχτή Επιστολή, που απευθύνεται πρωτίστως στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Μακάριο και στον (υπ’ αυτόν προεδρευόμενο) Φιλανθρωπικό Οργανισμό της «Βασιλειάδας», που είχε την πρωτοβουλία και το βάρος της χρηματοδότησης ενός κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ-αφιερώματος στον προσφιλέστατο αδελφό και θείο μας, αείμνηστο Ιεράρχη Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό Χαρκιανάκη.
Παρακολουθήσαμε τις τελευταίες μέρες με απέραντη απογοήτευση το εν λόγω ντοκιμαντέρ, μέσω των διαδικτυακών Μέσων της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, διαπιστώνοντας με πόση έλλειψη σεβασμού και με πόση προχειρότητα αντιμετωπίζεται στο εν λόγω «τιμητικό αφιέρωμα» ο αείμνηστος αδελφός και θείος μας.
Γνωρίζοντας βήμα βήμα την κοπιώδη και αγωνιώδη πορεία Του στη ζωή, από το ένδοξο και ιστορικό χωριό καταγωγής μας (το Άδελε Ρεθύμνης) μέχρι το Σύδνεϋ Αυστραλίας, έχοντας ζήσει από κοντά τους αδιάκοπους και σκληρούς αγώνες Του (με χρονολογική σειρά: στην Ελλάδα, στην Κωνσταντινούπολη, στη Γερμανία, πάλι στην Ελλάδα και στην Αυστραλία), βιώνοντας τη μέχρι αυτοθυσίας αφοσίωσή Του στην Εκκλησία, καθώς και τη βαθιά και συγκλονιστική αγάπη Του για τον Ελληνισμό – ιδιαιτέρως για τον Ελληνισμό της Αυστραλίας στον οποίο αφιέρωσε τα πιο μεστά και παραγωγικά Του χρόνια, την ίδια Του την ψυχή, αντιμετωπίζοντας επί δεκαετίες άδικο κι ανηλεή πόλεμο από συγκεκριμένα εντόπια μικροσυμφέροντα που όμως δεν Τον έκαμψαν – δεν μπορούμε παρά να θλιβόμαστε για τη μεταχείριση που Του επιφυλάχθηκε στο δήθεν «τιμητικό» για τη μνήμη Του αφιέρωμα.
Στο ντοκιμαντέρ αυτό, που υποτίθεται ότι θα τιμούσε τη μνήμη Του και θα κατέγραφε τους μεγάλους σταθμούς της ζωής Του μέσω ζωντανών μαρτυριών ανθρώπων που συμπορεύτηκαν μαζί Του στον μακρύ βίο Του, το πολύπτυχο και μοναδικό έργο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού (επί περίπου έξι δεκαετίες) έχει κατά γενική ομολογία υποτιμηθεί, υποβαθμιστεί και αποσιωπηθεί. Οι μακρόχρονες και απαράμιλλες υπηρεσίες Του προς την πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και την Ορθοδοξία έχουν θαφτεί κάτω από τόνους αδιάφορων και άνευ ουσίας φράσεων και αποσπασματικών εντυπώσεων, προκειμένου να μην αφεθεί χρόνος για να προβληθούν στο εν λόγω ντοκιμαντέρ τα πραγματικά σπουδαία που με ταπεινοφροσύνη και με νυχθημερόν μόχθο πέτυχε Εκείνος για το Πατριαρχείο, την Ορθοδοξία, το Γένος μας. (Λογοκρίθηκε ακόμα και η συνέντευξη του Οικουμενικού Πατριάρχη σε σκανδαλώδη βαθμό –όπως δημόσια και με αποδείξεις καταγγέλθηκε! Αυτοπροβάλλεται, όμως, στο εν λόγω ντοκιμαντέρ -επίσης σε σκανδαλώδη βαθμό και διάρκεια- ο διάδοχος του Μακαριστού Ιεράρχη, νυν Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος, παρ’ ότι ουδεμία γνωριμία και σχέση είχε εν ζωή με τον αδελφό και θείο μας.)
Την πικρία και την απογοήτευσή μας πολλαπλασιάζει η βάσιμη υποψία μας ότι το φτωχό και υποτονικό -για την πραγματική αξία, το διεθνές κύρος και το εύρος της πολυσήμαντης συνεισφοράς του αειμνήστου στενού κατά σάρκα συγγενούς μας- αποτέλεσμα της παραγωγής του προαναφερθέντος ντοκιμαντέρ δεν προέκυψε τυχαίως. Αλλά, κατά τα φαινόμενα, «κάποιοι» σκόπευαν και φρόντισαν να μην προβληθούν στον πρέποντα βαθμό και με τον αρμόζοντα τρόπο η υστεροφημία Του και το μέγεθος της προσφοράς Του προς την Εκκλησία, την Ομογένεια της Αυστραλίας και το Έθνος μας. Στοχεύοντας πιθανότατα να καλλιεργηθεί στους θεατές του ντοκιμαντέρ η εσφαλμένη εντύπωση ότι ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός υπήρξε ένας «συνηθισμένος» Κληρικός, καθώς μέσα στο σχεδόν 70λεπτο «αφιέρωμα» στην ουσία πουθενά δεν θεμελιώνεται και δεν αναδεικνύεται (από τα χρησιμοποιηθέντα αποσπάσματα των δεκάδων συνεντεύξεων, από τις αναφορές της αφήγησης κι από τις παραθέσεις των διαφόρων στιγμιότυπων) όχι το σύνολο του έργου Του, αλλά έστω τα κυριότερα σημεία της πολυκύμαντης δράσης Του και των επιτευγμάτων της αυστραλιανής Ομογένειας υπό την στιβαρή πνευματική ηγεσία Του επί σχεδόν μισό αιώνα.
Σεβόμαστε και εκτιμούμε ότι ένας Φιλανθρωπικός Οργανισμός της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας (που αναπτύχθηκε αξιοθαύμαστα επί ημερών του Μακαριστού αδελφού και θείου μας) είχε την ευγενή πρόθεση να Τον τιμήσει και να χρηματοδοτήσει την παραγωγή ενός κινηματογραφικού αφιερώματος στη μνήμη Του, ελάχιστες ημέρες μετά την εκδημία Του. Γνωρίζουμε από κοντά οι περισσότεροι από εμάς τη δημοσιογραφική παραγωγό του ντοκιμαντέρ, έμπειρη Ελληνο-Αυστραλή δημοσιογράφο κ. Βάσω Μώραλη, που διατηρούσε πολύχρονη γνωριμία και σχέση εμπιστοσύνης με τον προσφιλέστατο συγγενή μας Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο. Και πιστέψαμε αρχικά ότι η προσπάθεια αυτή της καταγραφής της ζωής και του έργου Του (που είχε αναλάβει η κ. Μώραλη) θα ήταν έντιμη και επαρκής, προκειμένου να αποτυπωθούν με αντικειμενικότητα και με βάση αληθινά γεγονότα το εύρος των εφ’ όρου ζωής προσπαθειών Του και το σπάνιο πνευματικό Του μέγεθος. Όμως, η -από μηνών τώρα- απομάκρυνση της κ. Μώραλη από τα καθήκοντά της υπό τις «ευλογίες» του κ. Μακαρίου, και όσα ακολούθησαν μας έπεισαν ότι σκοπίμως αφέθηκε «ανυπεράσπιστη» η τελική επεξεργασία του ντοκιμαντέρ στα χέρια ανθρώπων που δεν διέθεταν ούτε τις γνώσεις ούτε τα εχέγγυα για να διαχειριστούν τον πνευματικό κόπο της κ. Μώραλη. Αντίθετα, «πέτυχαν»να αλλοιώσουν τις εντυπώσεις από τη ζωή και το ξεχωριστό έργο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, παρουσιάζοντάς Τον στον κόσμο (ιδίως σ’ αυτούς που δεν Τον ήξεραν από κοντά ή από παλιά) ως έναν ανήμπορο και «της σειράς» ηλικιωμένο Ιεράρχη, που το ενδιαφέρον Του μονοπωλούσε η Ποίηση (η οποία, όντως, ήταν η μόνιμη καταφυγή Του). Και, παράλληλα, αποκρύπτοντας όσα -πάμπολλα σπουδαία και ουσιαστικά για την Εκκλησία και τον Ελληνισμό- οραματίστηκε, καθοδήγησε και έπραξε σε Ελλάδα και Αυστραλία για πάνω από 50 χρόνια με σθένος, θεόσταλτη αντοχή και αγωνιστικότητα.
Με την Ανοιχτή αυτή Επιστολή μας αποδοκιμάζουμε ως υποκριτική την δήθεν «τιμητική» κινηματογραφική παραγωγή, που αποδεικνύεται στην ουσία υποτιμητική και υπονομευτική για την υστεροφημία τού κατά σάρκα αειμνήστου αδελφού και θείου μας. Το ντοκιμαντέρ που παρέδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, υπό τον -ελάχιστα θρησκευτικής χροιάς- τίτλο «Οπάλιο Πολύχρωμο» (ποιητικός χαρακτηρισμός του ίδιου του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου για την Αυστραλία και όχι, βέβαια, για τον εαυτό Του!), όχι μόνο δεν τιμά και δεν αναδεικνύει το έργο και την ανεκτίμητη προσφορά του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού (όπως ήταν ο αρχικός σκοπός παραγωγής του), αλλά μειώνει και προσβάλλει τη μνήμη Του. Και είναι οφθαλμοφανές ότι εκ των υστέρων «επιστρατεύθηκε» και το αφιέρωμα αυτό για να εξυπηρετήσει τους ιδιοτελείς σκοπούς του κ. Μακαρίου και όχι για να τιμήσει τον Μακαριστό προκάτοχό του, αείμνηστο αδελφό και θείο μας.
Το 70λεπτο κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ, παραγωγής και ευθύνης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, για τη ζωή και το έργο του επί 44 χρόνια προκαθημένου της Αρχιεπισκόπου Στυλιανού, υπήρξε τελικώς τουλάχιστον ατυχές. Έχει παρεκκλίνει ευκρινώς των στόχων του αρχικού «τιμητικού αφιερώματος» στη μνήμη Του.
Για όλα αυτά εκφράζουμε τη δικαιολογημένη απορία μας, την έντονη δυσφορία καιδημόσια διαμαρτυρία μας.
Οι υπογράφουσες/ντες
1. ΧΑΡΑ ΣΤ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ – ΚΑΛΛΙΟΥΡΗ(Αδελφή Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
2. ΒΑΡΔΗΣ ΣΤ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗΣ(Αδελφός Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
3. ΜΑΡΙΑ ΣΤ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ – ΓΚΕΜΙΤΖΗ(Αδελφή Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
4. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΗΜ. ΚΑΛΛΙΟΥΡΗΣ(Ανεψιός Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
5. ΜΑΡΙΑ ΔΗΜ. ΚΑΛΛΙΟΥΡΗ – ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ(Ανεψιά Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
6. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΔΗΜ. ΚΑΛΛΙΟΥΡΗΣ(Ανεψιός Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
7. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΕΜΜ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗΣ(Ανεψιός Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
8. ΒΑΡΔΗΣ ΕΜΜ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗΣ(Ανεψιός Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
9. ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΓΚΕΜΙΤΖΗΣ(Ανεψιός Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
10. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Ε. ΓΚΕΜΙΤΖΗ(Ανεψιά Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
11. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Β. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ(Ανεψιά Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
12. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Β. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ(Ανεψιά Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού)
ΕΝΑΣ ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ
Ένας άλλος ανιψιός του Στυλιανού, ο Νίκος Χαρκιανάκης, έχει διαφορετική άποψη και γράφει μεταξύ άλλων:
«Είμαι ο Χαρκιανάκης Νικόλαος, μόλις με περισσεία χαρά παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ του θείου μας Κυρού Στυλιανού!
Αγαπητέ εν Χριστό Αρχιεπίσκοπε ευχαριστώ όλους τους συντελεστές για αυτή την ευγενική προσπάθεια, ευχαριστώ κι εσάς ιδιαιτέρως για την δημιουργία του ντοκιμαντέρ που θα μείνει παρακαταθήκη στο διαδίκτυο και θα μαθαίνουν όλες οι γενεές για αυτόν».
«Θέλουμε ένα Αρχιεπίσκοπο να μας αγαπά και να μας χαμογελά. Και αυτό το βρήκαμε όλοι στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου»
Τελείως διαφορετική άποψη για τον μακαριστό Στυλιανό έχει ο ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σπ. Αθανασιάδης που γράφει στο «Νέο Κόσμο»:
«Διάβασα μετά προσοχής πολλής και για τρείς (3) φορές την ανοικτή επιστολή των κατά σάρκα συγγενών του μακαρίτη αρχιεπισκόπου Στυλιανού και θα πρέπει να σας πώ ότι έπεσα από τα σύννεφα και με περιέτρεξε ολόκορμος θυμός για το περιεχόμενό της που είναι ένα θλιβερό λιβελλογράφημα προς όλους μας: Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας και πρό πάντων όλους εμάς που αποτελούμε την εδώ ομογένεια και που είμαστε το «χριστεπώνυμον πλήρωμα» για το οποίο «δαπανήθηκε» ο συγγενής τους.
Ας μου επιτραπεί να εκφράσω μερικές σκέψεις και απόψεις μου πάνω σ’ αυτήν την «ανοικτή» και ουσιαστικά «τρύπια» επιστολή.
Είναι γενικά παραδεκτό ότι τους μεγάλους δημόσιους άνδρες αναδεικνύει, μετά από πάροδο τουλάχιστον δεκαετιών, η ιστορία.» Όταν θα έχει ωριμάσει ο χρόνος και θα έχει ελεγχθεί και αξιολογηθεί, μετά από κριτική έρευνα με αυστηρό επιστημονικό τρόπο, η ΟΛΗ ζωή του υπό έρευνα προσώπου. Η ιστορία δεν απονέμει τιμές και δόξες φτιαγμένες για να εντυπωσιάσουν και προ πάντων «επί τροχάδην» και ιδιαιτέρως είναι πολύ επιφυλακτική όταν υποπτεύεται βιασύνη. Και εδώ φαίνεται πολύ ξεκάθαρα ότι κάποιοι βιάστηκαν, πριν ακόμα μαραθούν τα λουλούδια του τάφου του, να «γράψουν» την ιστορία του. Γιατί τόση σπουδή και βιασύνη;
Γιατί απλούστατα η ζωή, το έργο και η πραγματικότητα της εδώ διακονίας του Στυλιανού Χαρκιανάκη δεν είναι αυτή που θέλουν οι γνωστοί καλοθελητές να παρουσιάσουν.
Δεν αμφισβητεί κανείς τις γραμματικές και ακαδημαϊκές του γνώσεις. Δεν αμφισβητεί κανείς την δεινότητα του λόγου του. Ούτε ότι μπορεί να είχε οράματα και όνειρα. Εκείνο που εμείς σαν ποίμνιό του καταλάβαμε ήταν ότι δεν τον ένοιαζε και τόσο πολύ το τι λέγανε οι πολλοί και οι άλλοι γι’ αυτόν. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε εδώ ένα το απασχολούσε και τον ένοιαζε: Η υστεροφημία του. Μπροστά σ’ αυτή την μανιώδη και καθημερινή αγωνία του δεν υπήρχαν εμπόδια. Θυσίασε με τον πιο ανάλγητο τρόπο αναρίθμητους ανθρώπους, επισκόπους, κληρικούς, επιστήμονες, επιχειρηματίες, τίμιους ανθρώπους και όπως μου είχε πει σε χρόνο μηδέν « όποιον μισήσω δεν τον σώνει ο 7ος αμερικανικός στόλος».
Ναι! Έγραψε βιβλία και ποιήματα, αλλά στραγγάλισε συνειδήσεις. Έκανε την θεολογική σχολή, αλλά σκανδάλισε με τα παρατράγουδα των σχέσεών του. Έκανε συνέδρια και κληρικολαϊκές, αλλά ποτέ δεν κατέβηκε να συναντήσει τον συμπάροικο στο φτωχικό του, στην δουλειά του, στην αγωνία του. Απόκτησε την φήμη του ασυμβίβαστου, του ανυπότακτου, του «παλικαρά», αλλά ποτέ δεν κέρδισε την αγάπη του λαού του.
Μας λένε οι κατά σάρκα συγγενείς του ότι το ντοκιμαντέρ για την ζωή του το πλήρωσε ο οργανισμός « Βασιλειάδα» τον οποίο ο συγγενής τους εμεγάλυνε. Ναι, τον εμεγάλυνε αλλά κι αυτό θέλει πολλή συζήτηση. Δημοσιεύτηκαν τα οικονομικά της Βασιλειάδος στο Σύδνεϋ με παθητικό 14 εκατομμύρια. Αυτό το μεγαλείο παρέλαβε το νέος Αρχιεπίσκοπος! Για δε τη Βασιλειάδα της Μελβούρνης να μην μιλήσουμε καλύτερα με τα τελευταία γεγονότα. Αλλά όλοι το ξέρουμε ότι αν ο Μακάριος δεν είχε παρέμβει μετά σπουδής, θα είχαμε βάλει κλειδί.
Η «Βασιλειάδα» του N.S.W. χωρίς να ρωτήσει κανέναν και πριν προλάβει να έλθει εδώ ο νέος αρχιεπίσκοπος έσπευσε να αναθέσει στην Κα Μώραλη να πλέξει το εγκώμιό του. Ήταν η κυρία αυτή ο πιο ενδεδειγμένος και κατάλληλος άνθρωπος για αυτή την δουλειά;
Δεν έπρεπε αυτό να ανατεθεί σε κάποιο κληρικό ή θεολόγο; Τι αρμοδιότητα και τι γνώσεις έχει η κ. Μώραλη να ασχοληθεί με Ιεράρχες; Άστε που στη συνέχεια αποδείχθηκε, και
μόνο από τον πεζοδρομιακό τρόπο που γράφει, ότι ήταν η πλέον ακατάλληλη! Αν ήθελε (και θέλει) ας γράψει την δική της πλευρά της ιστορίας του μακαρίτη, η οποία μπορεί να έχει και ενδιαφέρουσες «λεπτομέρειες».
Κάνουν και ένα άλλο ατόπημα οι κατά σάρκα συγγενείς όταν κατάφορα και με περίσσιο μίσος αναφέρονται στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Προσπαθούν να τον συγκρίνουν με εκείνον και βγάζουν ανώδυνα το συμπέρασμα ότι δεν είναι «μέγας» σαν τον δικό τους. Εμείς εδώ αυτό που ζούμε και βλέπουμε είναι ότι ο νέος Αρχιεπίσκοπος μέσα σε ενάμισι χρόνο, παρά τις δυσκολίες που περάσαμε με πανδημίες και φωτιές, έχει αναμορφώσει την Αυστραλία. Δεν θέλουμε ένα Μέγα Αρχιεπίσκοπο σαν τον συγγενή σας. Θέλουμε ένα Αρχιεπίσκοπο να μας αγαπά και να μας χαμογελά. Να αγγίζει τις καρδιές μας και να εργάζεται για την Εκκλησία. Και αυτό το βρήκαμε όλοι στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Γι’ αυτό είμαστε ευγνώμονες στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και στη Σύνοδο που μας τον έστειλαν εδώ.
Ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός αποτελεί ιστορία πλέον για την Εκκλησία και την Ιερά Αρχιεπισκοπή. Αφήστε τον πλέον να αναπαυθεί και θα λάβει και αυτός, όπως και όλοι μας, την δικαία κρίση του Θεού. Οι παρεμβάσεις σας και τα γράμματα από συγγενολόγια και ανίψια αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι ο Στυλιανός δεν ήταν και πολύ μέγας. Προσέξτε διότι τον έχετε ευτελίσει όσο κανείς.
Μελβούρνη 11 Ιανουαρίου 2021
Πρωτοπρεσβύτερος
Γεώργιος Σπ. Αθανασιάδης».
Το αφιέρωμα υπό τον τίτλο: “Οπάλιο πολύχρωμο: Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός Χαρκιανάκης (1935-2019)”, έχει αναρτηθεί στη διαδικτυακή πλατφόρμα του YouTube. Φώτο: Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας
ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Εξαιρετικό αφιέρωμα!
Πρό ἡμερῶν εἶχον τήν εὐκαιρία νά παρακολουθήσω τό τιμητικό ἀφιέρωμα εἰς τόν κυρό Στυλιανό.
Ἐπίσης, ἐπιθυμῶ ἐξ ἀρχῆς νά ὁμολογήσω ὅτι τό πολυμεσικό αὐτό κείμενο εἶναι καρπός ἀγάπης, σεβασμοῦ καί πολλῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν τιμώμενο Πρωθιεράρχη, κυρό Στυλιανό, ὅστις ὡς σοφός οἰακοστρόφος ἐκόσμησεν τήν Ὀρθόδοδο Ἐκκλησίαν τῆς Αὐστραλίας.
Βλέποντας κανείς τό πνευματικό αὐτό ὁδοιπορικό μιᾶς πορείας 44 ἐτῶν, εὔλογα βιώνει τόν ἀγῶνα καί τήν ἀένναο ἀγωνία τοῦ μακαριστοῦ Στυλιανοῦ διά τό ἐμπιστευθέν εἰς Αὐτόν, ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, Ποίμνιον. Τό μήνυμα εἶναι ξεκάθαρο καί πασιφανές: κατακόρυφος καί ὀριζόντιος ἄξονας τῆς τετιμημένης ποιμαντορίας Του ὑπῆρξε ἀφ’ ἑνός ἡ συναίσθησις τοῦ ἐπωμισθέντος Σταυροῦ καί ἀφ’ ἑτέρου ἡ πολλή Του ἀγάπη πρός τόν πλησίον, ἥτις ἀπορρέει ἀπό τά Σταυροαναστάσιμα μηνύματα τῆς Ὀρθοδόξου Πατερικῆς Θεολογίας.
Μέσω τῶν συνεντεύξεων καί τῆς κατάθεσης ψυχῆς ὅλων, ἕνα πρᾶγμα γίνεται ἐμφανές, ὅτι ὁ Θεός Τόν προίκισε μέ πάμπολλα χαρίσματα, τά ὁποῖα ὁ ἴδιος ἀξιοποίησε εἰς μέτρον ἄριστον καί ἐμεγάλυνεν θυσιαστικῶς διά νά ὑπερασπίσει τήν Ὀρθοδοξία, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τόν Ἑλληνισμό, τήν ἑλληνική γλῶσσα, καί πολλά ἄλλα, ἔναντι μαινομένων λύκων καί πολλῶν φυγόκεντρων δυνάμεων.
Φαίνεται, ἐπίσης, ἔκδηλα, τό ποιόν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ αὐτοῦ γίγαντα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁποῖος διακαῶς προέβαλλε σέ κάθε του πράξι τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἀληθείας σύμφωνα μέ τόν Ἠράκλειτο «σωφρονεῖν ἀρετή μεγίστη, καί σοφίη ἀληθέα λέγειν καί ποιεῖν κατά φύσιν ἐπαΐαντας» (σοφό εἶναι νά λές καί νά πράττεις τήν ἀλήθεια γνωρίζοντας τή φύση τῶν πραγμάτων).
Ἡ μουσική εἰσαγωγή μέ τό ριζίτικο τραγούδι παραπέμπει εἰς ἔκδηλο παραλληλισμό πρός τόν Διγενή Ἀκρίτα, τόν ἥρωα μέ τίς ὑπεράνθρωπες δυνάμεις, θεματοφύλακα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς στήν Ἀνατολική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία, στό «Βυζάντιό μας». Λίαν εὔστοχος ὁ παραλληλισμός, διότι ὁ κυρός Στυλιανός ὑπῆρξεν ὁ θεματοφύλακας Ὀρθοδοξίας – Πατριαρχείου – Ελληνισμοῦ – Ὁμογενείας ἐπί 44 ἔτη ἐν Γῇ Ἀλλοτρίᾳ.
Τό ἀφιέρωμα σέ πολλά του σημεῖα εἶναι ἀποκαλυπτικό τοῦ βίου ἑνός ταπεινοῦ ὑπηρέτη τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁποῖος ἦταν ἔμπλεως ταλάντων καί δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κανείς δέν ἀμφιβάλει ὅτι ὑπάρχουν καί ἄλλες πτυχές τοῦ βίου του καί τῶν δραστηριοτήτων Του, οἱ ὁποῖες ὅταν θά δημοσιοποιηθοῦν θά μᾶς αἰφνιδιάσουν εὐχάριστα, ὅπως τό παρόν ἀφιέρωμα ἐπιτυγχάνει μέ τρόπο θαυμαστό.
Ὄντως, τἀ ἔργα-ὁρόσημα τῆς Ποιμαντορίας Του προβάλλονται ἐπαρκῶς καί βοηθοῦν τόν ἱστορικό τοῦ μέλλοντος νά τά κατανοήσει καί νά τά καταλογραφήσει. Ἔτσι, φωτίζονται πλήρως οἱ τομές Του στήν ἐκκλησιαστική, τήν ἐκπαιδευτική ζωή, στήν προβολή τῆς Ὀρθοδόξου πατερικῆς παραδόσεως, στήν ἵδρυση τῆς καθ’ ἡμᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς, σέ ἔργα φιλαναθρωπίας, εὐποιίας καί ἄλλα ὅσα Κύριος γινώσκει. Το τιμητικό αὐτό ἀφιέρωμα, σέ συνδυασμό ἐπίσης μέ τόν ἀφιερωματικό τόμο, μιλοῦν στίς καρδιές ὅλων μας καί ἀποτελοῦν κτῆμα ἐς ἀεί τοῦ Ποιμένα, τοῦ Θεολόγου, τοῦ Ποιητῆ, μά πάνω ἀπ’ ὅλα τοῦ πνευματικοῦ πατέρα καί τοῦ θεματοφύλακα ἱερῶν καί ὁσίων, πού ἐνέπνεε ἀσφάλεια καί σανίδα σωτηρίας σέ χιλιάδες ψυχές.
Aκράδαντα πιστεύω ὅτι στό τιμητικό αὐτό ἀφιέρωμα διαγράφονται μέ ἐξαιρετικό τρόπο οἱ Δείχτες Πορείας τοῦ Μεγάλου Ἀρχιεπισκόπου, κυροῦ Στυλιανοῦ. Συγχαρητήρια, στούς ἐκλεκτούς παραγωγούς αὐτοῦ τοῦ θαυμαστοῦ ἐγχειρήματος. Θά χαρῶ νά δῶ παρόμοιες παραγωγές καί διά τούς λοιπούς προκατόχους του, κυρούς Χριστοφόρο, Τιμόθεο, Θεοφύλακτο καί Ἰεζεκιήλ.
Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ
Γεώργιος Μιχ. Φραζῆς
Associate Professor George Frazis, Hellenic & Greek Studies College of Indigenous Futures, Arts & Society
ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ
Σεβασμιώτατε,
Σας εύχομαι από καρδιάς καλή χρονιά, χωρίς δοκιμασίες και σύντομη έξοδο από την πανδημία και ταχεία επάνοδο στην κανονικότητα της ζωής μας.
Με πολύ συγκίνηση είδα το αφιερωμένο στη μνήμη του σεπτού προκατόχου Σας ντοκιμαντέρ και αφού Σας συγχαρώ με κάθε ειλικρίνεια, επιτρέψτε μου να πω μόνο το εξής. Το ντοκιμαντέρ τιμά τον προκάτοχό Σας, αλλά εξίσου τιμά τη σεβασμιότητά σας για τη ευγενή αυτή πρωτοβουλία. Αποδείξατε εμπράκτως πως πράγματι τιμάτε τη μνήμη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού, σε καιρούς πι η αγνωμοσύνη και η αχαριστία «υπερπερίσσευαν», κυρίως και δυστυχώς στους εκ του ιερού καταλόγου. Αποτελείτε, όντως, φωτεινή εξαίρεση.
Εύχομαι η ευχή του να σας συνοδεύει και να συνοδεύει όλους εμάς που είχαμε το προνόμιο να γνωρίσουμε από κοντά αυτόν τον κορυφαίο Ιεράρχη.
Εύχομαι εκπλήρωση κάθε ευγενούς οραματισμού Σας και κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο Σας.
Γιώργος Καφετζής
Συντονιστής Διευθυντής Ακτινολογικού Εργαστηρίου ΕΣΥ Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου ΑλεξανδρούποληςΥ.Γ.: Σε μαυρόασπρη φωτογραφία που παρατίθεται στο ντοκιμαντέρ, και στην οποία απεικονίζεται ο μακαριστός προκάτοχός σας ως νέος Αυστραλίας, λίγο πριν αναχωρήσει για την επαρχία του (Μάρτιος 1975), μαζί με τον Αίνου Απόστολο και μερικούς από τους σημερινούς Ιεράρχες της Πόλης (Δέρκων, Πριγκιποννήσων, Μυριοφύτου), φοιτητές τότε στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει σε μπροστινή θέση και ο ευλαβώς υπογράφων, «εν ετέρα μορφή» φυσικά. Γ.Κ.
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
Σεβασμιώτατε,
Κατ’ αρχήν οφείλω να σας συγχαρώ θερμά για το υπέροχο ντοκιμαντέρ για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό. Για όσους τον γνωρίσαμε από κοντά αποτελεί μια επιβεβαίωση της εικόνας που είχαμε για την πολυτάλαντη προσωπικότητά του. Μετά την αναχώρησή του από τη Θεσσαλονίκη είχα την ευκαιρία να τον συναντήσω τυχαία ω Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας στο ξενοδοχείο «Αμαλία» στην Αθήνα και να συζητήσω μαζί του τα ποικίλα προβλήματα που αντιμετώπιζα ως Διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών λόγω της οικονομικής κρίσης κατά την πρώτη περίοδο των μνημονίων.
Όταν του ανέφερα τη δεινή οικονομική κατάσταση του Ιδρύματος αμέσως η γεμάτη αγάπη καρδιά του και η συναισθηματική σχέση που είχε αναπτύξει με το Ίδρυμα τον έκανε να προβεί στη φιλανθρωπική χειρονομία ενίσχυσης του Ιδρύματος με 10.000 δολάρια, που ήταν για μας τότε μια μεγάλη ανακούφιση μέσα στην πρωτοφανή οικονομική κρίση που μάστιζε το Ίδρυμα.
Θυμάμαι με πολλή ευγνωμοσύνη τις συμβουλές που μας έδωσε για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων του Ιδρύματος.
Σας ευχαριστώ και πάλι γι’ αυτό το υπέροχο ντοκιμαντέρ και Σας εύχομαι Καλό και ευλογημένο το νέο έτος 2021 με πλούσιες τις ευλογίες του εν σπηλαίω τεχθέντος Κυρίου μας στο πολυσχιδές έργο Σας!
Με σεβασμό, αγάπη και τιμή
Γ. Μαρτζέλος
ΤΡΕΙΣ ΣΤΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ
Σεβασμιώτατε,
Παρακολουθώ μακρόθεν -αλλά και εκ του πλησίον μέσω της ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑΣ- το έργο σας και το στάδιον αγώνων και αρετών στο οποίο έχετε ριχθεί στην Αυστραλία.
Σας συγχαίρω για την έκδοση του τόμου για τον αείμνηστο προκάτοχό σας, με τον οποίο κάναμε συγχρόνως μεταπτυχιακά στη Βόννη πριν βρεθούμε συνεργάτες στη Μονή Βλατάδων, εκείνος ως ηγούμενος και εγώ ως έφορος του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών.
Προχθές έστειλα την ακολουθούσα επιστολή στη διεύθυνση των Εκδόσεων της Ι. Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας:
Αξιότιμοι κύριοι,
Τρεις παλαιοί στενοί φίλοι του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Στυλιανού ήδη από τα χρόνια της Βόννης, ο καθηγητής Οφθαλμολογίας Εμμανουήλ Μπεχράκης, ο αρχιτέκτων Μιχαήλ Ρόκκος και ο υποφαινόμενος, σας εκφράζουμε τα συγχαρητήριά μας για τον ογκώδη τόμο «Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός – Ποιμήν, Θεολόγος, Ποιητής».
Θα θέλαμε και οι τρεις να αποκτήσουμε το σημαντικό αυτό βιβλίο. Μπορείτε, παρακαλώ, να μας ενημερώσετε πώς να προσχωρήσουμε στην παραγγελία;
Ευάγγελος Χρυσός
Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
