Αν η Χριστιανοδημοκράτης Γερμανίδα καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, κατέθετε τις προτιμήσεις της για τον ιδανικό σύντροφο σε ένα γραφείο συνοικεσίων είναι σίγουρο ότι οι προξενήτρες θα της πρότειναν να συνεργαστεί μετεκλογικά με τον Γκίντο Βέστερβελε, επικεφαλής των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP). Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις άλλωστε φέρουν τα δύο κόμματα πολύ κοντά στο πολυπόθητο 50% της αυτοδυναμίας. Ωστόσο, η θετική εμπειρία της από την αναγκαστική συμβίωσή της με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) τα τελευταία 4 χρόνια δυσχεραίνει την απόφασή της μετά την αναμέτρηση της 27ης Σεπτεμβρίου. Ο επιβεβλημένος γάμος έφερε τη συνήθεια, την εξοικείωση.
Τα αποτελέσματα ήταν ορατά. Διασφαλίστηκε η εργασιακή ειρήνη, ελλείψει ισχυρής αντιπολίτευσης. Η ανεργία μειώθηκε κάτω από τα 3,5 εκατομμύρια. Όσο κι αν προσπαθεί το SPD να αποδώσει το επίτευγμα στην προεργασία που είχε κάνει ο προκάτοχος της Μέρκελ, Γκέρχαρντ Σρέντερ, η στατιστική είναι αυταπόδεικτη και συμπίπτει με την τρέχουσα θητεία της Μέρκελ.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η διαφαινόμενη συμμαχία με τους Ελεύθερους Δημοκράτες θα μπορούσε να διαταράξει την αισιόδοξη αυτή εικόνα και μάλιστα σε μία στιγμή που η οικονομία της χώρας μοιάζει να ανακάμπτει. Το FDP είναι στη Γερμανία το κατεξοχήν κόμμα των Reagonomics, που μόλις αυτήν την εβδομάδα αποκαλούσε ζόμπι ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν στην καθιερωμένη στήλη του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Η χαλάρωση του προστατευτικού νομικού πλαισίου των εργαζομένων από απολύσεις, η κατάργηση του ελάχιστου μισθού, η περιβαλλοντική πολιτική είναι μερικά από τα θέματα ταμπού που θα μπορούσαν να τεθούν στο τραπέζι από το κόμμα-εκπρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού στη Γερμανία.
Μπορεί η Μέρκελ να γκρίνιαζε για τις πρόσφατες πρωτοβουλίες του Βρετανού πρωθυπουργού, Γκόρντον Μπράουν, περί αδρής κρατικής υποστήριξης της οικονομίας, αλλά δεν συμμερίζεται την άποψη των Ελεύθερων Δημοκρατών πως η οικονομία έχει τη δυνατότητα αυτορρύθμισης. Ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια για τη Μέρκελ αυτή τη στιγμή είναι η πώληση της Opel από τη General Motors και η σπουδή της καγκελαρίου να ταχθεί υπέρ της καναδικής Magna, επειδή αναμένεται να προχωρήσει σε λιγότερες απολύσεις σε σχέση με τo βελγικό επενδυτικό κεφάλαιο RΗJ, που επίσης διεκδικεί τη γερμανική αυτοβιομηχανία. Η πώληση της Opel και η διάσωση 25.000 θέσεων εργασίας – και μάλιστα προεκλογικά – θα ήταν μεγάλη νίκη για τη Μέρκελ, όμως η διοίκηση της GM δεν βλέπει με καλό μάτι την απόκτηση της Opel από τη Μάγκνα.
Ο ΑΚΡΙΒΟΣ ΦΙΛΟΣ
«Προφανώς δεν έφαγαν λουκάνικο ούτε ήπιαν μπίρα». Με αυτό το λαϊκίστικο επιχείρημα επιτέθηκαν τα γερμανικά κόμματα στην καγκελάριο Μέρκελ, επειδή πέρσι την άνοιξη συμμετείχε σε δείπνο για τα 60ά γενέθλια του προέδρου της Deutsche Bank, Γιόζεφ Άκερμαν. Τα γερμανικά ΜΜΕ και η αντιπολίτευση επειδή δεν υπήρχε κάποιο εύκαιρο σκάνδαλο, υποχρεώθηκαν να το εφεύρουν.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, τα εδέσματα της βραδιάς χρηματοδοτήθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό, με λεφτά των Γερμανών φορολογουμένων. Ο συγχρωτισμός πολιτικών με τραπεζίτες και δη σε μία περίοδο δεινής οικονομικής κρίσης είναι λογικό να ερεθίζει τη γερμανική κοινή γνώμη. Λάδι στη φωτιά έριξε και ο ίδιος ο Άκερμαν, ο οποίος με έκδηλη οίηση διακήρυξε ότι «ήταν μια υπέροχη βραδιά».
