Πολιτικό κλωτσοσκούφι κινδυνεύει να γίνει η σημαντική, για το μέλλον της παιδείας, Έκθεση Gonski. Το νέο «μανιφέστο», κατά πολλούς, για την αυστραλιανή παιδεία κινδυνεύει να μείνει ανεφάρμοστο διότι η εφαρμογή του θα πλήξει κατεστημένα συμφέροντα.
Οι βαθιές τομές στην εκπαίδευση, που εισηγείται η Επιτροπή, έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών φορέων, που μονοπωλούν την ποιοτική εκπαίδευση, και των πολιτικών κομμάτων που αντιτίθενται, ιδεολογικά, στην παροχή ίσων ευκαιριών στη μόρφωση σε όλους τους πολίτες της Αυστραλίας.
Η μεγάλη τομή, που εισηγείται η Έκθεση Gonski είναι η άρση της «εκπαιδευτικής ανισότητας», που διασφαλίζει προνόμια στα παιδιά των εχόντων, ενώ καταδικάζει τα παιδιά των μη εχόντων στην ημιμάθεια ή την αμάθεια που, τεκμηριωμένα, παράγει το κρατικό σύστημα – πάντα με εξαιρέσεις.
Θεμελιωμένο στην καπιταλιστική αρχή της αναπαραγωγής των κοινωνικών τάξεων μέσα από τους σχολικούς μηχανισμούς το αυστραλιανό σύστημα εκπαίδευσης περιορίζει τη μετάδοση της γνώσης στα παιδιά των μη εχόντων με αποτέλεσμα να αναπαράγει τις υφιστάμενες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές δομές. Να αναπαράγει την κοινωνική ανισότητα. H δομή του εκπαιδευτικού συστήματος εξηγεί την περιορισμένη κοινωνική κινητικότητα, την περιορισμένη κοινωνική άνοδο των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων και τη διαρκή παραμονή των ανώτερων κοινωνικών τάξεων στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας.
Το εκπαιδευτικό σύστημα της Αυστραλίας, με τη σημερινή δομή του και τον τρόπο χρηματοδότησής του από τις δύο δικαιοδοσίες –κοινοπολιτειακή και πολιτειακές κυβερνήσεις – παγιδεύει τα παιδιά των βιοπαλαιστών, των μισθοσυντήρητων, των οικογενειών που επιβιώνουν με κοινωνικά επιδόματα στην υποβαθμισμένη κρατική παιδεία, ενώ παρέχει τη δυνατότητα στα παιδιά της μέσης και της ανώτερης κοινωνικής τάξης να απολαμβάνουν το προνόμιο της ποιοτικής εκπαίδευσης και τα αγαθά, που διασφαλίζει η καλή εκπαίδευση, σε όσους έχουν την τύχη να την αποκτούν.
Όπως θα διαβάσετε στο σχετικό δημοσίευμα, η Επιτροπή Gonski εξέθεσε την «εκπαιδευτική ανισότητα», που χαρακτηρίζει το αυστραλιανό σύστημα, με την ανάλυση στατιστικών δεδομένων του 2010 για την κατανομή των μαθητών και μαθητριών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στους τρεις φορείς εκπαίδευσης, τα κρατικά, τα καθολικά και τα ανεξάρτητα σχολεία.
Η ανάλυση των στατιστικών δεδομένων έδειξε, ότι η πλειοψηφία (36%) των μειονεκτικών κοινωνικά και οικονομικά μαθητών και μαθητριών φοιτούν σε κρατικά σχολεία, 21% φοιτούν στα καθολικά και 13% στα ανεξάρτητα (ιδιωτικά) σχολεία της επικράτειας. Αντίστροφα, 47% των παιδιών εύπορων οικογενειών φοιτούν στα ανεξάρτητα σχολεία, 29% σε καθολικά και 22%, μόνο, σε κρατικά σχολεία.
Σημειώστε, ότι τα καθολικά και ανεξάρτητα σχολεία παράλληλα με τις χορηγίες από το κράτος –που προέρχονται και από τους φόρους των βιοπαλαιστών και των μισθοσυντήρητων– εισπράττουν δίδακτρα από τους γονείς των μαθητών και των μαθητριών τους, δυνατότητα που τους επιτρέπει να προσφέρουν ποιοτικότερη εκπαίδευση από τον κρατικό φορέα, να επιτυγχάνουν καλύτερα αποτελέσματα στις εισαγωγικές εξετάσεις και να αποτελούν, από μόνα τους, εγγύηση για την ποιοτική μόρφωση των αποφοίτων τους.
Η ανισότητα του συστήματος θα απαλειφθεί μόνο με την αλλαγή του συστήματος χρηματοδότησης της εκπαίδευσης και το συνεχή συστηματικό έλεγχο της απόδοσης κάθε βαθμίδας και κάθε φορέα της εκπαίδευσης. Με τη δικαιότερη κατανομή των κρατικών δαπανών για την παιδεία, ώστε να δίδεται η δυνατότητα στο παιδί του βιοπαλαιστή να φιλοδοξήσει ένα καλύτερο αύριο από το χθες και το σήμερα των γονέων του με την ποιοτική μόρφωσή του.
Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (Media Release 20/03/2013) ο αριθμός των μαθητών και μαθητριών που φοιτούν στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση υπερβαίνει τα 3,5 εκατομμύρια. Από αυτά, 2,5 εκ. φοιτούν σε κρατικά σχολεία, 700.000 σε καθολικά και 500.000 σε ανεξάρτητα σχολεία.
H ανακοίνωση σημειώνει, ότι την τελευταία δεκαετία οι εγγραφές στα καθολικά και ανεξάρτητα σχολεία αυξάνεται με πολλαπλάσιο ρυθμό, από το ρυθμό αύξησης των εγγραφών σε κρατικά σχολεία. Συγκεκριμένα, την τελευταία δεκαετία οι μαθητές και μαθήτριες των καθολικών και των ανεξάρτητων σχολείων αυξήθηκαν κατά 12% και 31% αντίστοιχα, ενώ οι εγγραφές στα κρατικά σχολεία αυξήθηκαν κατά 2,6%, μόνο.
Η αύξηση των εγγραφών στα καθολικά και ανεξάρτητα σχολεία δεν είναι συμπτωματική. Οφείλεται στην υποβάθμιση της κρατικής παιδείας από την κοινοπολιτειακή και τις πολιτειακές κυβερνήσεις με μειωμένες χορηγίες και έλλειψη συστηματικού ελέγχου της προόδου τους, στην ταυτόχρονη αύξηση των χορηγιών στα καθολικά και ανεξάρτητα σχολεία, στην αύξηση των διδάκτρων από τα σχολεία αυτά και στην προσέλκυση αλλοδαπών μαθητών.
Τα καθολικά και τα ανεξάρτητα σχολεία, που ωφελούνται από την ανισότητα του εκπαιδευτικού συστήματος διαμαρτύρονται για την απόφαση της κυβέρνησης Gillard να αυξήσει τις χορηγίες τους για το 2014 κατά 1,4 δις και 1 δις δολάρια αντίστοιχα. Καλά κάνουν. Οι φωνές τους δεν πρέπει να επηρεάσουν την κυβέρνηση και τα άλλα πολιτικά κόμματα. Η κυβέρνηση οφείλει να υλοποιήσει την πρόταση της Επιτροπής Gonski και να συνυπολογίσει στις χορηγίες στα σχολεία αυτά το εισόδημά τους από τα δίδακτρα που χρεώνουν.
Ορθά η κυβέρνηση προχωρεί στην υλοποίηση των προτάσεων της Επιτροπής Gonski. Λαθεύει, μόνο, στον τρόπο χρηματοδότησης των αλλαγών. Η απόφασή της να περικόψει τις δαπάνες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αντίκειται στις εξαγγελίες της πρωθυπουργού, ότι η «παιδεία είναι κεντρικός στόχος της πολιτικής της».
Ο κυβερνητικός στόχος δεν πρέπει να περιλαμβάνει την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, μόνο. Πρέπει να περιλαμβάνει και την Τριτοβάθμια, η οποία παράγει τους επιστήμονες του μέλλοντος.
“Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει” (η μόρφωση, όπως ακριβώς μια εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά) είπε ο Σωκράτης. Ας προσφέρουμε την εύφορη γη σε όλους τους νέους μας για να απολαύσουν τα καλά της.
